వాసు గాడి వీర గాధ {completed}

[Pallaki]

13

వరదరాజులు వాడి బామ్మర్థి కట్లు విప్పుతుంటే బైటికి వచ్చి చూసాను అప్పుడే మా వాళ్లంతా బైటికి వస్తున్నారు.... వెళ్లి రూమ్ లో చూసాను రవళి అలిసిపోయి పడుకుని ఉంది.... బైటికి వస్తూ...

వాసు : ఏంట్రా అదేమో ఎంజాయ్ చేసి పడుకున్నట్టు ఉంది మీరేమో అలిసిపోయినట్టున్నారు ఇలాగైతే ఎలారా?

బాలు : ఏంటి వాడు వెళ్లిపోతున్నాడు...

వెనక్కి చూసాను బామ్మర్థిని ఎత్తుకుని కార్లో కూర్చోపెడుతున్నాడు... "ఆ కారు నాదే" అన్నాను, వాడి వెనకే వాడి పెళ్ళాం, పనోళ్లు అందరూ బైటికి నడిచారు... "బాలు.." అని సైగ చేసాను... బాలు గాడు లోపల ఉన్న రవళిని మెట్ల మీద నుంచి ఒక్క తన్ను తన్నాడు... మెట్ల మీద నుంచి దోళ్లుకుంటూ కింద పడింది.

వాసు : భలే తన్నావ్ రా...

బాలు : థాంక్ యూ... అన్నాడు నవ్వుతూ...

వరదరాజు : కింద నుంచి పైకి చూస్తూ...మా అమ్మాయి కవిత లోపలే ఉంది, పంపిస్తే తీసుకెళ్తా...

వాసు : తను ఈ ఇంటి కోడలే... ఇక్కడే ఉంటుంది నువ్వు బైలుదేరు... అంతగా మీ అమ్మాయి కావాలనుకుంటే లోపలికి వచ్చి తీసుకెళ్లొచ్చు.. అంటుండగానే రాంబాబు షాట్ గన్ లో బుల్లెట్లు లోడ్ చేస్తూ బైటికి వచ్చాడు...

రాంబాబు చేతిలో గన్ చూసి ఇంకేం మాట్లాడకుండా వెనక్కి తిరిగాడు.

అప్పటికే ఊర్లో వాళ్లు పెళ్ళికొచ్చిన వాళ్ళు అందరూ ఇంటిముందు గుంపుగా గూడి జరిగే తంతు చూస్తున్నారు.

వాసు : ఆ.... ఒక్క నిమిషం పాపం మా అత్తయ్య ఒంటి మీద నూలు పోగు కూడా లేదు నీ పంచె విప్పి ఇస్తే కట్టుకుంటుంది...

వరదరాజు కోపంగా చూసాడు... రాంబాబు కోపంగా "విప్పు" అని అరిచాడు... మమ్మల్ని కోపంగా చూస్తూ పంచె విప్పి రవళికి కప్పాడు..

సునీల్ : రేయ్... వాడు పింకు రంగు పూల చెడ్డీ వేసుకున్నాడురా అమ్మాయి  లాగా...

మేమందరం గట్టిగా నవ్వాము... దాంతో వరదరాజు తల దించుకున్నాడు..

వాసు : అయ్యో ఎంతటి పరాభవము జరిగినది, నిండు ప్రాంగ... ఛీ తెలుగు రావట్లేదు.. నిండు ఓపెన్ ప్లేస్ లో ఇంత మంది జనుల ముందర కౌరవుల పరువు బురదలో కలిసనే... హతవిధి...

సునీల్ : అయితే మనం పాండవులమా?

వాసు : మీరు నేను కాదు ఐయామ్ కృష్ణా...

మదన్ : కృష్ణుడికి ఎనిమిది మంది తెలుసా?

వాసు : ఆమ్మో మనవల్ల కాదు మాకు లోపలున్న రుక్మిణి దేవి (పద్మ) సిటీలో ఉన్న సత్యభామ (శృతి) చాలుమూ...

సునీల్ : అయితే నేను అర్జునున్ని.

వాసు : రేయ్ రాంబాబు వీడికి ఒకసారి ఆ గన్ ఇవ్వరా...

రాంబాబు నవ్వుతూ గన్ సునీల్ చేతిలో పెట్టాడు, సునీల్ గాడి చేతిలో గన్ వణుకుతుంది...

వాసు : రేయ్ రవళికి గురి పెట్టి కాల్చరా...

సునీల్ : అది పోతే...

వాసు : పోనీ అదేమైనా నీ లవరా? నాకు అది నత్త  నాకే జాలి లేదు... అయినా చాలా పెద్ద గుండె రా నీది.

బాలు : నత్త కాదురా అత్త.

వాసు : నాకు ఇది నత్తే...

సునీల్ రవళికి గురి పెట్టి... చూస్తున్నాడు తప్ప కాల్చట్లేదు.. రవళి కళ్ళలో చావు భయం కనిపిస్తుంది... అందరూ భయంగా సునీల్ నే చూస్తున్నారు....చిన్నగా ముందుకు నడిచి బాలు భుజం మీద చెయ్యి వేసి " రేయ్ ఇప్పుడు సునీల్ గాడి ముక్కు పగులుద్ది చూడు" అని నవ్వాను.. బాలు వాడి భుజం మీద ఉన్న నా చెయ్యి తీసి నవ్వుతూ సునీల్ గాడి పక్కకి వెళ్లి వాడి చెవిలో గట్టిగా "కాల్చరా..." అని అరిచాడు.

అంతే సునీల్ గాడు కాల్చిన బుల్లెట్ పక్కనే ఉన్న స్ట్రీట్ లైట్ కి తగిలింది.... కింద ఉన్న వాళ్ళు హమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకుంటే మా వాళ్లంతా నవ్వుకుంటున్నారు.

రమేష్ : గురి పెట్టి కాల్చడం తెలీదు కానీ వీడు అర్జునుడంట.... హహహ.... రేయ్ ఆ ముక్కు చూసుకో ఎర్రగా...గన్ను పట్టుకోడం కూడా రాదు.

రాంబాబు రమేష్ ని చూసి "నీకొచ్చేంటి?" అన్నాడు దాంతో రమేష్ గాడు చిన్నబోయే సరికి అందరం నవ్వుకున్నాం....

ఇక రాంబాబుని చూసి...

వాసు : అగ్రజా.... ఇంతటితొ నాటకానికి తెరదింపి వాళ్ళని ఎల్లదెంగుము... అని లోపలికి వెళ్ళబోయను పద్మ కోసం.


ఇంతలో అరటి గెలల ట్రాక్టర్ తొ వరదరాజు కొడుకు ఇంటి ముందు దిగి వాళ్ళ వాళ్ళని చూసుకున్నాడు.... ట్రాక్టర్ సౌండ్ విని వెనక్కి తిరిగాను...మమ్మల్ని చూసి మా మీదకి రాబోయాడు.

వాసు : శిశుపాలుడొచ్చాడ్రోయి... అరే వీడ్ని వంద తప్పులు చేసేదాకా వదిలేద్దాము ఎంతైనా పాపం నాకు పదివేలు సంపాదించి పెట్టాడు చిన్నప్పుడు.


రాంబాబుకి సైగ చేసి లోపలికి వెళ్లాను... ఎదురుగా పద్మ వచ్చింది..

వాసు : ఏంటే.. నిన్ను వదిన దెగ్గర ఉండమంటే ఇవన్నీ చూస్తూ కూర్చున్నావా? పదా లోపలికి.

పద్మ : మా అమ్మని చంపేస్తావా?

వాసు : నువ్వు చెప్పు ఏం చెయ్యను... అని నా రెండు చేతులతో ఎత్తుకున్నాను, బెడ్ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్తూ...

పద్మ : ఏమో నాకు తెలీదు, నిన్ను ఏమి అడగనులే కానీ నువ్వేం చేసినా నాకు తెలియనివ్వకు.

వాసు : మరి ఎందుకు అడిగావు... అందుకే వీటన్నిటికీ నిన్ను దూరంగా ఉండమన్నది.

పద్మని మంచం మీద పడుకోబెట్టుకుని తన ఒళ్ళు చేతులు కాళ్ళు చూస్తూ ఉన్నాను ఇన్నేళ్లు కుందనపు బొమ్మ లాంటి నా పద్మతో గొడ్డు చాకిరీ చేపించినట్టున్నారు తన మోకాళ్ళు, మో చేతులు నల్లబడి పోయాయి...


పద్మ కాళ్ళని నా ఒడిలోకి తీసుకుని వత్తుతూ ఉన్నా , ఒక్కసారిగా పద్మ ఏదో సుఖంలో ఉన్నట్టు కళ్ళు మూసుకుని వెంటనే తెరుకొని లేచి "అయ్యో బావా వద్దు లెగు" అని కాళ్ళు తీసేయ్యబోయింది వెంటనే తన కాళ్ళు పట్టుకుని.. నవ్వుతూ చూస్తూ అరికాళ్ళ మీద ముద్దు పెట్టుకుని చిన్నగా ఒత్తాను...

వాసు : పద్మా...

పద్మ : హా...

వాసు : కాళ్ళు నొప్పిగా ఉన్నాయా?

పద్మ : కొంచెం... అని నన్ను ప్రేమగా చూస్తూ....ఆ! అస్సలు విషయం మర్చిపోయా కవితక్క ఏడుస్తూ కూర్చుంది అక్కడ... అది చెపుదామనే వచ్చా.

వాసు : వదినకి నా గురించి ఏం చెప్పలేదుగా...?

పద్మ : ఇంకా లేదు... కానీ బైట గొడవ ఏంటి అని అడిగితే మాత్రం ఎవరో ప్రభాస్ అని చెప్పాను అంతే..

వాసు : సరే నేను వెళ్లి చూసోస్తా నువ్వు....

పద్మ : హా నేను...

వాసు : ఒక సారి అందంగా రెడీ అయ్యి అమ్మ నగలు పెట్టుకోవే... చూస్తాను...

పద్మ : ముందు అత్తయని... పెద్ద బావని తీసుకురా అప్పుడు చూద్దాం మళ్ళీ చిన్నప్పుడు ఎలా ఉండేవాళ్ళమో అలానే కావాలి నాకు.

అలాగే అంటూ పద్మ నిద్రపోయేదాకా కాళ్ళు పట్టి, తను నిద్రలోకి జారుకున్న తరువాత చిన్నగా లేచి నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని....వదిన రూమ్ దెగ్గరికి వెళ్ళాను.