04-06-2022, 07:07 PM
அத்தியாயம் 4(தொடர்ச்சி):
த. உ. அத் 3 (தொடர்ச்சி):
சந்தியா : என்னடா லொக்கா... அக்காகிட்ட பேசர மாதிரியா நடந்துக்கர..
அருண் : நான் எப்பவும் என் அக்கா கிட்ட செல்லமாதான் நடந்துக்குவேன்.
சந்தியா : (சிறிது சிரித்துக் கொண்டு) சரி டா, அது தப்பு டா.. இப்போ சந்தோஷமா இருக்கும் ஆனா...
அருண் : எத கா சொல்லர..
சந்தியா : டேய்..... (ஆனால் இப்பொழுது கோபம் வரவில்லை மாறாக சிரிப்பு தான் வந்தது)
அருண் : (மனதிற்குள் ஆனந்தபட்டான். கதைகளில் படித்த நிறைய விசையங்கள் இந்த நேரத்தில் கை கொடுப்பதாகவே தோன்றியது)
சந்தியா : டேய்.. என்னடா யோசிக்கர...
அருண் : ஒன்னும் இல்லகா...
சந்தியா : இங்க பாருடா செல்லம், அக்காவ ரொம்ப சோதிக்காத டா..
அருண் : நான் என்னகா சோதிக்கிறேன்.
சந்தியா : நான் என்ன பேச வந்திருக்கிறேன்னு தெரியாதா என்ன?
அருண் : நீ என்கிட்ட சொன்னையா?
சந்தியா : (இல்லை என்பது போல தலையாட்டினாள்)
அருண் : அப்புறம் எனக்கு எப்படி தெரியும்?
சந்தியா : டேய் ஓப்பனா சொல்லவும் தயக்கமா இருக்கு. சொல்லாமலும் இருக்க வருத்தமா இருக்கு. புரிந்துக்கோ டா...
அருண் : அக்கா நமக்குள்ள எந்த ஒழிவு மறைவும் எனக்கில்லை.. நான் தெளிவா தான் இருக்கேன். உனக்கு தான் ஏதோ வக்கிர எண்ணம்னு நினைக்கிறேன். (என்று பலியை அவள் மீது போட்டு அடுத்த அடியை எடுத்து வைத்தான்)
சந்தியா : இந்த பையங்களோட புத்தியே இப்படி தான். பொண்ணுங்க வைத்திருக்கிர பாசத்தை வைத்து தன்னுடைய காரியத்தை நடத்திக் கொள்வார்கள்.
அருண் : நான் ஒன்னும் அப்படியில்லை. எனக்கு என்ன வேண்டும்னாலும் கேட்டே வாங்கிக்குவேன். பாசத்தை மிஸ்யூஸ் பண்ண மாட்டேன்.
சந்தியா : ஆமாம், ஆமாம் அது தான் நேத்து நைட்டே பார்த்தேன் ல.. நீ நடந்துக்கிட்டது தப்புனு தெரிந்தும் உன் கூட கொஞ்சி குழாவி பேசி புரிய வைக்க துடிக்கிறதே உன் மீது வைத்த பாசத்தால தான் டா..
அருண் : (அவள் அருகில் வந்து அவள் கண்ணத்தை பிடித்து) என் செல்லம் தான கா நீ.. உன் அன்பு எனக்கு தெரியாதா என்ன?
என்று பாசமாக பேசிக் கொண்டே, அவள் பாசத்தில் மெய் மறந்திருக்கும் நேரத்தில், எதிர்பாராமல் அவள் இதழில் ஆழமாக ஒரு முத்ததினை பதித்தான். உடனே சுதாரித்த சந்தியா அவனை வேகமாக தள்ளிவிட்டு விட்டு, அவனிடம் கோபமாக சென்று கன்னத்தில் பலார் பலார் என்று இரண்டு அடி அடித்தாள்.
த. உ. அத் 3 (தொடர்ச்சி):
சந்தியா : என்னடா லொக்கா... அக்காகிட்ட பேசர மாதிரியா நடந்துக்கர..
அருண் : நான் எப்பவும் என் அக்கா கிட்ட செல்லமாதான் நடந்துக்குவேன்.
சந்தியா : (சிறிது சிரித்துக் கொண்டு) சரி டா, அது தப்பு டா.. இப்போ சந்தோஷமா இருக்கும் ஆனா...
அருண் : எத கா சொல்லர..
சந்தியா : டேய்..... (ஆனால் இப்பொழுது கோபம் வரவில்லை மாறாக சிரிப்பு தான் வந்தது)
அருண் : (மனதிற்குள் ஆனந்தபட்டான். கதைகளில் படித்த நிறைய விசையங்கள் இந்த நேரத்தில் கை கொடுப்பதாகவே தோன்றியது)
சந்தியா : டேய்.. என்னடா யோசிக்கர...
அருண் : ஒன்னும் இல்லகா...
சந்தியா : இங்க பாருடா செல்லம், அக்காவ ரொம்ப சோதிக்காத டா..
அருண் : நான் என்னகா சோதிக்கிறேன்.
சந்தியா : நான் என்ன பேச வந்திருக்கிறேன்னு தெரியாதா என்ன?
அருண் : நீ என்கிட்ட சொன்னையா?
சந்தியா : (இல்லை என்பது போல தலையாட்டினாள்)
அருண் : அப்புறம் எனக்கு எப்படி தெரியும்?
சந்தியா : டேய் ஓப்பனா சொல்லவும் தயக்கமா இருக்கு. சொல்லாமலும் இருக்க வருத்தமா இருக்கு. புரிந்துக்கோ டா...
அருண் : அக்கா நமக்குள்ள எந்த ஒழிவு மறைவும் எனக்கில்லை.. நான் தெளிவா தான் இருக்கேன். உனக்கு தான் ஏதோ வக்கிர எண்ணம்னு நினைக்கிறேன். (என்று பலியை அவள் மீது போட்டு அடுத்த அடியை எடுத்து வைத்தான்)
சந்தியா : இந்த பையங்களோட புத்தியே இப்படி தான். பொண்ணுங்க வைத்திருக்கிர பாசத்தை வைத்து தன்னுடைய காரியத்தை நடத்திக் கொள்வார்கள்.
அருண் : நான் ஒன்னும் அப்படியில்லை. எனக்கு என்ன வேண்டும்னாலும் கேட்டே வாங்கிக்குவேன். பாசத்தை மிஸ்யூஸ் பண்ண மாட்டேன்.
சந்தியா : ஆமாம், ஆமாம் அது தான் நேத்து நைட்டே பார்த்தேன் ல.. நீ நடந்துக்கிட்டது தப்புனு தெரிந்தும் உன் கூட கொஞ்சி குழாவி பேசி புரிய வைக்க துடிக்கிறதே உன் மீது வைத்த பாசத்தால தான் டா..
அருண் : (அவள் அருகில் வந்து அவள் கண்ணத்தை பிடித்து) என் செல்லம் தான கா நீ.. உன் அன்பு எனக்கு தெரியாதா என்ன?
என்று பாசமாக பேசிக் கொண்டே, அவள் பாசத்தில் மெய் மறந்திருக்கும் நேரத்தில், எதிர்பாராமல் அவள் இதழில் ஆழமாக ஒரு முத்ததினை பதித்தான். உடனே சுதாரித்த சந்தியா அவனை வேகமாக தள்ளிவிட்டு விட்டு, அவனிடம் கோபமாக சென்று கன்னத்தில் பலார் பலார் என்று இரண்டு அடி அடித்தாள்.