04-06-2022, 04:45 PM
அத்தியாயம் 4(தொடர்ச்சி):
த. உ. அத் 3 :
சந்தியா தன் ரூமிற்கு போனவள், அம்மாவிடம் வீராப்பாக சொல்லீட்டு வந்துட்டேன். இப்போ இவன எப்படி சமாளிப்பது, என்று நினைத்துக் கொண்டே, தான் போட்டிருந்த சுடிதாரை கழட்டிவிட்டு நைட்டி மாற்றிக் கொண்டு கண்ணாடியில் பார்த்தாள். அது சில்க் காட்டன் நைட்டி, தன்னுடைய உடல் வாகை அப்பட்டமாக காட்டியது. சிறிது யோசித்துவிட்டு திரும்பவும் போட்டிருந்த நைட்டியை கழற்றிவிட்டு திரும்பவும் சுடிக்கு மாறினாள். இதனை பார்த்த ஐஸ்வரியா
ஐஸ்வரியா : என்னடி ஆச்சு.. ஏன் திரும்பவும் சுடி மாத்தர...
சந்தியா : ஒன்னும் இல்ல டி.. அருண் கூட கொஞ்சம் பேசனும் அதுக்கு தான்
ஐஸ்வரியா : இத்தன நாளா எத்தனை முறை அதே நைட்டில போய் இருக்கரா.. இப்போ என்ன திடீர்னு..
சந்தியா : (தன் தலையை சொரிந்து கொண்டு) ஒன்னும் இல்லடி சும்மாதான்.
ஐஸ்வரியா : ம்ம்... சம்திங் ராங்.. நீ பிடிக்கர மீன்ல நழுவர மீன்னு. உன்கிட்ட இருந்து எப்படியும் வார்த்தைய வாங்க முடியாது. சரி நான் டைம் வேஸ்ட் பண்ணல. எனக்கும் சுத்தீட்டு வந்ததால டையர்டா இருக்கு. தூக்கமும் வருது, சோ நீ நடைய கட்டு, நான் சாயனும்.. (என்று சொல்லிக் கொண்டே கட்டிலில் சாய்ந்தாள்)
ஐஸ்வரியா கண்ணை மூடினதும், சாலினை சரியாக போர்த்தி தன் அங்கங்கள் எதுவும் தெரியாதது போல முழுமையாக மறைத்துக் கொண்டு அவன் ரூமிற்கு சென்றாள்.
அருண் தன் பெட்டில் அமர்ந்து கொண்டு ஏதோ சிந்தனையில் இருந்தான். அதனை பார்த்ததும்,
சந்தியா : ஏன்டா, இப்படி கப்பல் கவுந்த மாதிரி உட்கார்ந்திருக்கர.. பார் அம்மா ரொம்ப வருத்தப்படராங்க பாரு..
அருண் : அப்போ உனக்கு வருத்தம் இல்லதான?
சந்தியா : ஏன்டா, எனக்கும் வருத்தம் தான். இப்போ என்ன ஆச்சு
அருண் : என்ன விட ஐஸ்வரியா முக்கியமா போய்டால, என்கூட பேசரத விட அவ கூட டிரெஷ் எடுக்க போறது தான் முக்கியமா?
சந்தியா : ஓ ஓ.. மைனருக்கு அது தான் கோபமா? அவ கூட போரதா நேத்தே முடிவு பண்ணியாச்சுடா.. அது நால தான்.
அருண் ; சரி என்னமோ பேசனும்னு சொன்னீல என்ன விசையம்.
சந்தியா : டேய் காலைல செய்தது போல இனி எப்போதும் பண்ணாத டா..
அருண் : (தெரியாதவன் போல) என்ன செய்தது போல..
சந்தியா : (இவனுக்கு தெரிந்துவிட்டது என்பதனை அவன் கண் அசைவிலேயே தெரிந்து கொண்டுவிட்டு) ம்ம்.. சின்ன பப்பா தெரியாதது போல நடிக்காத..
அருண் : (கொஞ்சம் முகத்தை சீரியசாக வைத்துக் கொண்டு) அக்கா நான் ஒன்னும் விளையாடல.. என்னனு ஒப்பனா பேசு, இல்ல நடைய கட்டு (என்று நடித்தது போல பேச தன்னை அறியாமல் சிரிப்பு வந்துவிட்டது. இருந்தாலும் அதனை அவள் அறிந்து கொள்ளாமல் இருக்க தன் முகத்தை லேசாக திருப்பி பின் சாதாரண நிலைக்கு வந்தான்)
சந்தியா : (என்ன டா இவன் இப்படி பண்ணரானே என்று நொந்து கொண்டிருந்ததாள் அவனுடைய செய்கையை அவளால் கூர்ந்து பார்க்க முடியவில்லை) ஏன்டா இப்படி பண்ணர..
அருண் : ம்ம்.. சொல்லவந்தத சொல்லு இல்லைனா நான் எப்போதும் போல தான் இருப்பேன்.
சந்தியாவின் மூளையானது இவன் எப்படி போனால் என்னடி, என்னமோ பண்ணித் தொலை என்று சொல்லிவிட்டு போ என்று தோன்றினாலும், மனதானது அவன் மீது வைத்திருந்த பாசத்தால் பேசமுடியாமல் நின்றாள்.
அருண் : என்னகா... என்னனு சொல்லு.. (என்று சொல்லி அவளை மேற்க்கொண்டு சிந்திக்க விடாமல் நச்சரிக்க ஆரம்பித்தான்)
சந்தியா : அது தான் காலைல பெட்ல பண்ணிக்கிட்டு இருந்தத தான் சொல்றேன்.
அருண் : தூங்கினத சொல்ரையா? அத என்ன மாத்திக்கனும்.. (என்று நக்கல் அடித்தான்)
சந்தியா : (சிறிது கோபத்துடன் தன் வார்த்தைகளை உயர்த்தி) நான் வரும்போது என்ன தூங்கிட்டா இருந்த?
அருண் : (தெரியாதவன் போல) ம்ம்.. ஆமாம்.. வேற என்ன பண்ணிட்டு இருந்தனாமா? (என்று நக்கலாக சொன்னான்)
சந்தியா : (கோபம் தலைக்கேற அவன் அருகில் வந்து அவன் தலையில் ஓங்கிக் கொட்டி) தூங்கிட்டாடா இருந்த? பொருக்கி..
அருண் : (அக்கா அடித்தது உன்மையிலேயே வலிக்க கண் கலங்கி விட்டான்) அக்...கா.. (என்று அழுகும் குறலில் சொல்ல)
சந்தியா : (அவள் முட்டி நன்றாகவே வலித்தது. அப்போ அருணிற்கு எப்படி வலித்திருக்கும் என்பதனை புரிந்து கொண்டாள். தன் முட்டியினை தேய்த்துக் கொண்டே அவன் தலையினை லேசாக வருடி) சாரி டா... பிளீஸ்...
அருண் : (அவள் கையை தட்டிவிட்டு) என் கூட பேசாதகா.. என்ன அடித்துடைல.. (என்று கோபித்துக் கொள்ள)
சந்தியா : அப்புறம் ஏண்டா என் கோபத்த தூண்டிக்கிட்டே இருந்த
அருண் : நான் உன்கூட விளையாடாம அப்புறம் யார் கூட விளையாடுவேனாமா...
சந்தியா உடனே இந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்திக் கொண்டு..
சந்தியா : ம்ம்... அப்போ விளையாடிட்டு தானே இருந்த.. சரி சரி... அப்போ நான் சொன்னது தெரிந்தது தானே.. அதபற்றி தான் பேச வந்திருக்கிறேன்.. புரிந்துக்கோ...
அருண் : (தன் நாக்கினை கடித்துக் கொண்டு அவசரப்பட்டுடோமே என்று தனக்குள் நொந்து கொண்டான்) அக்கா...
த. உ. அத் 3 :
சந்தியா தன் ரூமிற்கு போனவள், அம்மாவிடம் வீராப்பாக சொல்லீட்டு வந்துட்டேன். இப்போ இவன எப்படி சமாளிப்பது, என்று நினைத்துக் கொண்டே, தான் போட்டிருந்த சுடிதாரை கழட்டிவிட்டு நைட்டி மாற்றிக் கொண்டு கண்ணாடியில் பார்த்தாள். அது சில்க் காட்டன் நைட்டி, தன்னுடைய உடல் வாகை அப்பட்டமாக காட்டியது. சிறிது யோசித்துவிட்டு திரும்பவும் போட்டிருந்த நைட்டியை கழற்றிவிட்டு திரும்பவும் சுடிக்கு மாறினாள். இதனை பார்த்த ஐஸ்வரியா
ஐஸ்வரியா : என்னடி ஆச்சு.. ஏன் திரும்பவும் சுடி மாத்தர...
சந்தியா : ஒன்னும் இல்ல டி.. அருண் கூட கொஞ்சம் பேசனும் அதுக்கு தான்
ஐஸ்வரியா : இத்தன நாளா எத்தனை முறை அதே நைட்டில போய் இருக்கரா.. இப்போ என்ன திடீர்னு..
சந்தியா : (தன் தலையை சொரிந்து கொண்டு) ஒன்னும் இல்லடி சும்மாதான்.
ஐஸ்வரியா : ம்ம்... சம்திங் ராங்.. நீ பிடிக்கர மீன்ல நழுவர மீன்னு. உன்கிட்ட இருந்து எப்படியும் வார்த்தைய வாங்க முடியாது. சரி நான் டைம் வேஸ்ட் பண்ணல. எனக்கும் சுத்தீட்டு வந்ததால டையர்டா இருக்கு. தூக்கமும் வருது, சோ நீ நடைய கட்டு, நான் சாயனும்.. (என்று சொல்லிக் கொண்டே கட்டிலில் சாய்ந்தாள்)
ஐஸ்வரியா கண்ணை மூடினதும், சாலினை சரியாக போர்த்தி தன் அங்கங்கள் எதுவும் தெரியாதது போல முழுமையாக மறைத்துக் கொண்டு அவன் ரூமிற்கு சென்றாள்.
அருண் தன் பெட்டில் அமர்ந்து கொண்டு ஏதோ சிந்தனையில் இருந்தான். அதனை பார்த்ததும்,
சந்தியா : ஏன்டா, இப்படி கப்பல் கவுந்த மாதிரி உட்கார்ந்திருக்கர.. பார் அம்மா ரொம்ப வருத்தப்படராங்க பாரு..
அருண் : அப்போ உனக்கு வருத்தம் இல்லதான?
சந்தியா : ஏன்டா, எனக்கும் வருத்தம் தான். இப்போ என்ன ஆச்சு
அருண் : என்ன விட ஐஸ்வரியா முக்கியமா போய்டால, என்கூட பேசரத விட அவ கூட டிரெஷ் எடுக்க போறது தான் முக்கியமா?
சந்தியா : ஓ ஓ.. மைனருக்கு அது தான் கோபமா? அவ கூட போரதா நேத்தே முடிவு பண்ணியாச்சுடா.. அது நால தான்.
அருண் ; சரி என்னமோ பேசனும்னு சொன்னீல என்ன விசையம்.
சந்தியா : டேய் காலைல செய்தது போல இனி எப்போதும் பண்ணாத டா..
அருண் : (தெரியாதவன் போல) என்ன செய்தது போல..
சந்தியா : (இவனுக்கு தெரிந்துவிட்டது என்பதனை அவன் கண் அசைவிலேயே தெரிந்து கொண்டுவிட்டு) ம்ம்.. சின்ன பப்பா தெரியாதது போல நடிக்காத..
அருண் : (கொஞ்சம் முகத்தை சீரியசாக வைத்துக் கொண்டு) அக்கா நான் ஒன்னும் விளையாடல.. என்னனு ஒப்பனா பேசு, இல்ல நடைய கட்டு (என்று நடித்தது போல பேச தன்னை அறியாமல் சிரிப்பு வந்துவிட்டது. இருந்தாலும் அதனை அவள் அறிந்து கொள்ளாமல் இருக்க தன் முகத்தை லேசாக திருப்பி பின் சாதாரண நிலைக்கு வந்தான்)
சந்தியா : (என்ன டா இவன் இப்படி பண்ணரானே என்று நொந்து கொண்டிருந்ததாள் அவனுடைய செய்கையை அவளால் கூர்ந்து பார்க்க முடியவில்லை) ஏன்டா இப்படி பண்ணர..
அருண் : ம்ம்.. சொல்லவந்தத சொல்லு இல்லைனா நான் எப்போதும் போல தான் இருப்பேன்.
சந்தியாவின் மூளையானது இவன் எப்படி போனால் என்னடி, என்னமோ பண்ணித் தொலை என்று சொல்லிவிட்டு போ என்று தோன்றினாலும், மனதானது அவன் மீது வைத்திருந்த பாசத்தால் பேசமுடியாமல் நின்றாள்.
அருண் : என்னகா... என்னனு சொல்லு.. (என்று சொல்லி அவளை மேற்க்கொண்டு சிந்திக்க விடாமல் நச்சரிக்க ஆரம்பித்தான்)
சந்தியா : அது தான் காலைல பெட்ல பண்ணிக்கிட்டு இருந்தத தான் சொல்றேன்.
அருண் : தூங்கினத சொல்ரையா? அத என்ன மாத்திக்கனும்.. (என்று நக்கல் அடித்தான்)
சந்தியா : (சிறிது கோபத்துடன் தன் வார்த்தைகளை உயர்த்தி) நான் வரும்போது என்ன தூங்கிட்டா இருந்த?
அருண் : (தெரியாதவன் போல) ம்ம்.. ஆமாம்.. வேற என்ன பண்ணிட்டு இருந்தனாமா? (என்று நக்கலாக சொன்னான்)
சந்தியா : (கோபம் தலைக்கேற அவன் அருகில் வந்து அவன் தலையில் ஓங்கிக் கொட்டி) தூங்கிட்டாடா இருந்த? பொருக்கி..
அருண் : (அக்கா அடித்தது உன்மையிலேயே வலிக்க கண் கலங்கி விட்டான்) அக்...கா.. (என்று அழுகும் குறலில் சொல்ல)
சந்தியா : (அவள் முட்டி நன்றாகவே வலித்தது. அப்போ அருணிற்கு எப்படி வலித்திருக்கும் என்பதனை புரிந்து கொண்டாள். தன் முட்டியினை தேய்த்துக் கொண்டே அவன் தலையினை லேசாக வருடி) சாரி டா... பிளீஸ்...
அருண் : (அவள் கையை தட்டிவிட்டு) என் கூட பேசாதகா.. என்ன அடித்துடைல.. (என்று கோபித்துக் கொள்ள)
சந்தியா : அப்புறம் ஏண்டா என் கோபத்த தூண்டிக்கிட்டே இருந்த
அருண் : நான் உன்கூட விளையாடாம அப்புறம் யார் கூட விளையாடுவேனாமா...
சந்தியா உடனே இந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்திக் கொண்டு..
சந்தியா : ம்ம்... அப்போ விளையாடிட்டு தானே இருந்த.. சரி சரி... அப்போ நான் சொன்னது தெரிந்தது தானே.. அதபற்றி தான் பேச வந்திருக்கிறேன்.. புரிந்துக்கோ...
அருண் : (தன் நாக்கினை கடித்துக் கொண்டு அவசரப்பட்டுடோமே என்று தனக்குள் நொந்து கொண்டான்) அக்கா...