Incest ரெட்டைக் கதிரே! (UPDATED @ 19/06/2024 - EPISODE 28)

[MolaRasigan]

EPISODE 7

மூணு பேரும் உள்ள போனதும் சொல்லி வெச்ச மாதிரி கரண்ட் கட் ஆச்சு. 

இருட்டுல ஏதும் தெரியாதுன்னு யோசிச்ச கண்ணன் உடனே ஷார்ட்ஸ்குள்ள கைய விட்டு சுன்னிய புடிச்சு அதுல இருக்க சூட ரசிச்சான். ஆனந்தும் அம்மாவும் கொஞ்சம் ஷாக் ஆகி நின்னாங்க திடீர்னு இருட்டானதும்.

அனு: "டேய் கண்ணா, இன்வெர்ட்டர் ஒர்க் ஆகலையா? கரண்ட் போச்சுன்னா உடனே ஆன் ஆயிடும்ல? என்ன ஆச்சுன்னு பாரேன்டா!"

கண்ணன்: (கைல சுன்னிய புடிச்சு அழுத்திட்டே திரும்பி பாக்காம) "அதான் எனக்கும் தெரியலமா என்னாச்சுன்னு! இந்த இருட்டுல அந்த இன்வெர்ட்டர் செக் பண்றதுக்குல்லாம் நேரம் இல்லம்மா ரொம்ப பசிக்குது வேற. நான் சர்வீஸ் என்ஜினீயர்க்கு போன் பண்ணி வர சொல்றேன். முதல்ல நாம சாப்பிடலாம்மா!"

ஆனந்த்: "டேய் கிறுக்குபயலே! இருட்டுல உக்காந்து எப்படிடா சாப்பிடுறது?"

அனு: "பசங்களா, அம்மாக்கு ஒரு ஐடியா. நாம மூணு பேரும் இன்னிக்கு நம்ம மொட்டைமாடில போயி உக்காந்து நிலா வெளிச்சத்துல நிலா சோறு சாப்பிடலாமா? என்ன சொல்றிங்க?"

பசங்க ரெண்டு பேரும் ஒரே நேரத்துல துள்ளி குதிச்சானுங்க. மூணு பேருக்குமே ரொம்ப பிடிச்ச விஷயம் இந்த நிலா சோறு. ஆனா வேலை, களைப்புன்னு பல காரணங்களால இப்போல்லாம் நிலா சோறு சாப்பிடுறதே இல்ல. இன்னிக்கு அம்மா நிலா சோறுன்னு சொன்னதும் ரெண்டு பேருக்கும் பயங்கர குஷி. கண்ணன் விசில் அடிச்சு கத்த ஆரம்பிச்சுட்டான்!

அனு: "நெனச்சேன்டா! நாம மூணு பேரும் நிலா சோறு சாப்பிட்டு எவ்ளோ நாள் ஆச்சு. இன்னிக்கு தான் டைம் கெடைச்சுருக்கு. கரன்ட்டும் இல்ல. ஆனந்த், நீ சாப்பாடு ப்லேட்ஸ் தண்ணி எல்லாம் எடுத்துட்டு வா மேல. கண்ணா, நீ பாய் எடுத்து மேல போடு. அப்டியே ஒரு தலைகாணியும் எடுத்துட்டு வந்துருடா. சாப்பிட்டு முடிச்சுட்டு கொஞ்ச நேரம் மேலயே படுத்து ஆகாசத்தை ரசிச்சுட்டு வரலாம். சரியாடா கண்ணுங்களா?"

அனு அம்மா சொல்லி முடிக்கிறதுக்குள்ள கண்ணன் ஓடி போயி பாய் தலைகாணி எடுத்துட்டு மொட்டை மாடிக்கு ஓடுனான். ஆனந்த் சிரிச்சிட்டே அம்மாவ விட்டு போயி சாப்பாடு தண்ணி தட்டு எல்லாம் எடுத்துட்டு மொட்டை மாடிக்கு போனான். அனு அம்மா மெல்ல மொலையும் குண்டியும் ஆட்டிட்டு படி ஏறி மொட்டை மாடிக்கு போனா.

நிலா வெளிச்சத்துல எல்லாம் அரைகுறையான இருட்டுல தெரிஞ்சுது. நல்லா காத்து அடிக்கிற மாதிரி ஒரு எடத்துல பாய் விரிச்சு நடுவுல சாப்பாடு வெச்சு மூணு பேரும் சுத்தி உக்காந்து சாப்பிட ஆரம்பிச்சாங்க. ஆனந்த் அருமையா சமைச்சுருந்தான். அனு அவனை பாராட்டிட்டே ரெண்டு பேருக்கும் ஊட்டி விட்டுட்டே சாப்ட்டா. கார சாரமான நாட்டுக்கோழி பிரியாணி. சாப்பிட சாப்பிட மூணு பேருக்கும் நாக்குல எச்சில் ஊற ஊற ரசிச்சு சாப்பிட்டாங்க.

சாப்பிட்டு முடிச்சதும் ஆனந்தும் கண்ணனும் சாப்பாடு தட்டு எல்லாம் எடுத்துட்டு கீழ போயி வெச்சுட்டு இன்னொரு தலைகாணி எடுத்துட்டு வந்தாங்க மேல. அனு பால்கனில நின்னு அந்த பௌர்ணமி நிலாவையும் சில்லுன்னு அடிக்கிற காத்தையும் ரசிச்சுட்டு நின்னுட்டு இருந்தா. பசங்க ரெண்டு பேரும் பாய்ல படுத்துட்டு அம்மாவை கூப்பிட்டாங்க. அனு மெதுவா திரும்பி பாத்துட்டு வந்தா இவங்கள நோக்கி.

அனு அம்மா நடந்து வர்றப்ப அம்மா ப்ரா ஜட்டி இல்லாத ஒடம்பு அந்த லேசான நைட்டில ஒட்டிட்டு நிலா வெளிச்சத்துல மின்னுறத கண்ணன் கவனிச்சான். ஆனந்த் இது எதுமே தெரியாம தலைகாணியை சரியா போட்டுட்டு இருந்தான் பாய்ல.

கண்ணன்: "அம்மா, எல்லாம் ரெடிமா. நீ வந்தா படுத்துக்கிட்டே வானத்த பாக்கலாம்மா!"

அனு: "தோ, வந்துட்டேன்டா செல்லங்களா!"

ஆனந்த் இடது பக்கம் படுக்க கண்ணன் வலது பக்கம் படுக்க அனு அம்மா நடுவுல வந்து படுத்தா. அம்மாவோட உடம்பு வாசனையும் சோப்பு வாசனையும் சேந்து ஒரு விதமான போதை வாசனையை குடுக்க கண்ணனுக்கு வழக்கம் போல சுன்னி நட்டுக்கிச்சு. ஆனந்துக்கு இந்த வாசனை ரொம்ப புடிச்சது ஆனா சுன்னி நட்டுக்கிற அளவு அவனுக்கு காமம் இல்ல மனசுல.
அனு ரெண்டு கையையும் தூக்கிக்க, ரெண்டு பசங்களும் அனு அம்மா தோள்ல சாஞ்சு படுத்தாங்க. 



அப்போ கண்ணனோட வெறைச்ச சுன்னி ஷார்ட்சோட தன்னோட வலது தொடைல பட்டதும் அனுவுக்கு பஸ்ல நடந்த சம்பவம் ஞாபகத்துக்கு வந்துச்சு ஒரு சில நொடிகளுக்கு. பஸ்ல நடந்த காமக்கூத்து ஞாபகத்துக்கு வந்ததும் அனு புண்டைல ஊறல் எடுக்க ஆரம்பிச்சது. முலைக்காம்பு வெறைச்சு நைட்டிய கிழிக்கிற அளவுக்கு பெருசாச்சு. தன்னையே மீறி முனகல் வர ஆரம்பிச்சது. அப்புறம் பசங்க சந்தேகப்படுவாங்கன்னு முனகலை அடக்கிட்டு படுத்துருந்தா அனு.

ஆனந்த்: "அம்மா, நான் அப்டியே உன் நெஞ்சுல சாஞ்சு படுத்துக்கவா மா கொஞ்ச நேரம்?"

அனு: "டேய், என்ன இது கெட்ட பழக்கம்? பெர்மிஷன்லாம் கேக்குற? பைத்தியமா உனக்கு?"

ஆனந்த்: "இல்லம்மா, ஏதோ ஒரு மாதிரி தயக்கமா இருந்துச்சு அதான் கேக்குறேன்!"

ஆனந்த் இப்டி சொன்னதும் அனுவுக்கு லேசா சந்தேகம் வந்துச்சு. 'ஒருவேள மகனுக்கு மூட் வருதோ? சே, சே, அப்டில்லாம் இருக்காது'ன்னு நினைச்சுகிட்டு அவன் தலையை அப்டியே ஒரு கையால தூக்கி தன்னோட இடது முலைக்கு பக்கத்துல தோள்பட்டை சரிவுல படுக்க வெச்சுக்கிட்டா. இந்த பொசிசன்ல ஆனந்தோட வாய்க்கு ரொம்ப கிட்ட அனுவோட முலை இருந்துச்சு. ஆனந்தோட சூடான மூச்சு அனுவோட நைட்டியும் தாண்டி முலை மேல உணர முடிஞ்சுது அனுவால.

ஆனந்த் கைய அம்மா வயித்துல வெச்சுருந்தான். அவனுக்குள்ள எந்த காம எண்ணமும் இல்லாம அம்மா மேல முழு பாசம் மட்டுமே இருந்ததால அம்மாவோட முலைல தூங்காம நெஞ்சுல தூங்குற சந்தோஷத்துல (ரெண்டுத்துக்கும் வித்தியாசம் இருக்குன்னு புரிதுல்ல படிக்கிறவங்களுக்கு?) ரெண்டே நிமிஷத்துல தூங்கிட்டான். அதும் சும்மா இல்ல, நல்லா ஆழ்ந்து தூங்கிட்டான் ஆனந்த்.

அந்த பக்கம் கண்ணன், அம்மா மேல கை போடலாம்னு நினைச்சான். ஆனா, கை வெச்சா, இருக்கிற மூடுல அம்மாவை அங்கங்க புடிச்சு அழுத்திடுவோம்னு பயந்து கைய அவன் தொடைலயே வெச்சுட்டு அமைதியா அம்மா ஷோல்டர்ல படுத்திருந்தான். அனு அம்மா அக்குள்ள இருந்து வந்த வாசனை வேற அவனுக்குள்ள இருக்கிற காமப்பிசாச எழுப்பிட்டே இருந்துச்சு. மெதுவா ஒரு கைய எடுத்து அம்மா வயித்துல வெச்சான். ஆனா, அவன் கைல ஆனந்தோட கை தட்டுப்பட்டுச்சு. கடுப்பான கண்ணன் கைய எடுத்துகிட்டான். 

கண்ணன்: "அம்மா, கேக்குறேன்னு தப்பா எடுத்துக்காத. உனக்கு என்ன பிடிக்குமா இல்ல ஆனந்த பிடிக்குமா மா? ரெண்டு பேரையும் பிடிக்கும்னு சொல்லாதமா ப்ளீஸ். ரெண்டு பேருல யாரை ரொம்ப பிடிக்கும்னு சொல்லுமா!"

அனு: "டேய் கண்ணா, என்ன இப்டில்லாம் கேட்டு அம்மாவ தர்ம சங்கடத்துக்குள்ள தள்ளுற?"

கண்ணன்: "சொல்லும்மா!"

அனு: "நெஜத்தை சொல்றேன், கோச்சுக்க மாட்டியே?"

கண்ணன்: "இதுலயே தெரிது, நீ அவனைத்தான் பிடிக்கும்னு சொல்லப்போறன்னு. இருந்தாலும் காரணம் கன்வின்சிங்கா இருந்தா நான் கோச்சுக்க மாட்டேன்மா நீ சொல்லு!"

அனு: "அது ஒன்னும் இல்லடா கண்ணா. நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒண்ணா தான் பொறந்தீங்க. நீ முதல்ல பொறந்து கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு தான் அவன் பொறந்தான். பொறக்குறப்ப நீ நல்லா தேவையான அளவு வெயிட் இருந்த. ஆனா அவன் சவலைப்புள்ள. அதாவது ஊட்டச்சத்து, பலம் ஏதும் இல்லாம இன்னும் முழுசா வளராத ஸ்டேஜ்ல தான் பொறந்தான். அதனால உங்கப்பாவும் நானும் ஆனந்த எப்பவுமே நெஞ்சுலயே அந்த சூட்டுலயே தான் வெச்சு வளத்தோம். குழந்தையா இருக்கிறப்ப கூட நீ அழவே மாட்ட அவ்ளோவா. ஆனா இவன் அடிக்கடி அழுது எங்க ரெண்டு பேரோட தூக்கத்தை நெறய தடவை கெடுத்துருக்கான். இருந்தாலும் உனக்கு சமமா இவனையும் வளத்து ஆளாக்கணும்னு நானும் உங்கப்பாவும் ரொம்ப முயற்சி எடுத்தோம். குழந்தையா  இருக்கிறப்ப இருந்தே எங்களுக்கு ரொம்ப வேலை வெச்சதால எப்பவுமே ஆனந்த் எங்களுக்கு ஸ்பெஷல் தான். அதனால உன்ன விட ஆனந்த தான் அம்மாக்கு பிடிக்கும். அதுக்காக அம்மாக்கு உன்ன பிடிக்காதுன்னு அர்த்தம் இல்ல. உன்னோட குறும்புத்தனமும் அவனோட அமைதியும் ரெண்டும் எதிர் எதிர் துருவமா இருக்கிறது அம்மாக்கு எப்பவுமே பிடிக்கும். ஆனந்த அந்த விதத்துல பிடிக்கும்னா, உன்ன பிடிக்கிறதுக்கான காரணம் அவனுக்கு அப்டியே ஆப்போசிட்டா இருந்தாலும் அம்மா மேல இருக்கிற பாசத்துல நீ அவனுக்கு எந்த விதத்துலயும் கொறச்சல் இல்ல. போதுமா? கோவம் இல்லையேடா கண்ணா?"

கண்ணன்: "ஓ, இதான் காரணமா? நீ அவனை எப்போ பாத்தாலும் கொஞ்சுறது பாக்குறப்ப எனக்கு எப்பவுமே பொறாமையா தான் இருக்கும் மா. ஆனா இந்த காரணம் எனக்கு தெரிஞ்சுருந்தா நானும் சேந்தே என் அண்ணனை கொஞ்சிருப்பேனே தவிர பொறாமைபட்டிருக்க மாட்டேன். சரி, எப்டியோ என்ன கன்வின்ஸ் பண்ற மாதிரி ஒரு காரணத்தை சொல்லி தப்பிச்சுட்ட. என்ன இருந்தாலும் ஐ லவ் யு மா!"

சொல்லிட்டே மெதுவா அம்மா மேல ஊறி வந்து அனு அம்மா கன்னத்துல ஒரு ஈரமான முத்தம் குடுத்தான் கண்ணன். முந்திரிக்கொட்டை கண்ணன் கோவப்படுவான்னு நெனச்ச அனுவுக்கு இது ஆச்சரியமா இருந்துச்சு. சிரிச்சிட்டே அனுவும் கண்ணனுக்கு ஒரு முத்தம் குடுத்தா கன்னத்துல. அப்டி முத்தம் குடுக்க நெளிஞ்சதுல ஆனந்துக்கு ஏதோ டிஸ்டர்ப் ஆயிருக்கும் போல. மெல்ல உருண்டு பாய்க்கு வெளிய போயிட்டான். 

அதை பாத்து அனுவுக்கும் கண்ணனுக்கும் சிரிப்பு தாங்கல. ஆனா சத்தமா சிரிச்சா அவன் தூக்கம் கலஞ்சுடும்னு ரெண்டு பேரும் சிரிப்பை அடக்கிக்கிட்டாங்க. 

கண்ணன்: "ம்மா, பாத்தியா உன் உத்தம புத்திரன? உருண்டுட்டே அப்டியே வேற ஊருக்கு போயிடுவான் போல?"

அனு: "ஹி ஹி ஹி, டேய் சும்மா இருடா கண்ணா. பாவம்டா அவன். ஆனா எனக்கும் சிரிப்பா தான் இருக்கு."

கண்ணன்: "அம்மா, இவ்ளோ நேரம் நாம பேசுனது கூட தெரியாம தூங்கிருக்கான் போலம்மா!"

அனு: "எனக்கும் அப்டித்தான் தோணுதுடா கண்ணா! முன்னாடியே தூங்கிட்டான் போல!"

கண்ணன்: "சரிம்மா, இப்போ என்ன கீழ போலாமா இல்ல இங்கயே இருக்கலாமா இன்னும் கொஞ்ச நேரம்?"

அனு: "கரண்ட் வந்துச்சான்னு தெரியலையேடா கண்ணா! இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இங்கயே படுத்துருக்கலாம்டா. அப்புறமா போலாம் கீழ."

கண்ணன்: "நீ சொன்னா சரிதான் மா! அம்மா, என் பக்கம் திரும்பி படும்மா!" 

அனு: "ஓ, அவன் இல்லைன்னதும் உன் பக்கம் திரும்பி படுக்க சொல்றியாடா எரும. இன்னிக்கு அம்மா உன் ரூம்ல தானே படுக்கப் போறேன். அப்போ படுக்கிறேன் உன் பக்கம். இப்போ அதெல்லாம் முடியாது. அம்மா வானத்த பாக்கணும்னு தானே மேல வந்தேன். அம்மா இப்டி மல்லாக்க தான் படுத்துருப்பேன் கீழ போற வரைக்கும்."

கண்ணன்: "உன் அழகு முகத்தை ரசிக்கலாம்னு பாத்தா விட மாட்டுறியே மா! சரி, நான் அப்போ கட்டி பிடிச்சுக்கிறேன்!"

சொல்லிட்டு, நட்டுக்கிட்டு இருக்கிற சுன்னிய அம்மா தொடைல நல்லா அழுத்திகிட்டு கைய அனு வயித்துல வெச்சு தடவிகிட்டு ஷோல்டர்ல நல்லா சாஞ்சு அம்மாவ தன்னோட இறுக்கிக்கிட்டான் கண்ணன்.

அனுவுக்கு கண்ணனோட சுன்னி முன்ன இருந்தத விட இப்போ கொஞ்சம் பெருசா ஆகிருக்க மாதிரி தோணுச்சு. இருந்தாலும் கண்டுக்காம படுத்துருந்தா. லேசான நைட்டி வேற காத்துல அப்பப்ப மேல வந்து தொடைல எல்லாம் நல்லா காத்து வந்துச்சு சில்லுன்னு.

கண்ணன்: "அம்மா, இன்னிக்கு உன்னோட வாசனை ஏதோ புதுசா இருக்கிற மாதிரி இருக்குமா! அதே சோப்பு தான் போட்டியா இல்ல வேற ஏதும் போட்டியாமா?"

அனு: "அதே தான்டா போட்டேன். அப்டி என்ன புதுசா இருக்கு வாசனை?"

கண்ணன்: "தெரிலமா, ஏதோ புதுசா இருக்கு ஆனா!"

அனு: (எதை சொல்றான்ன்னு தெரிலயே) "சரி, தூக்கம் வரலையா உனக்கு?"

கண்ணன்: "லேசா கண்ணு சொருகுதுமா, தூக்கம் வர போகுதுன்னு நெனைக்கிறேன்."

அனு: "அப்போ தூங்குடி மயிலு. அம்மா உனக்கு தலை கோதி விடுறேன்."

கண்ணன்: "தேங்க்ஸ் மா, லவ் யு!"

அனு: "லவ் யு டூ மை லவபில் சன்!"

முத்தம் கொடுத்துட்டு கண்ணனும் தூங்கிட்டான் கொஞ்ச நேரத்துல. 

அதுக்கப்புறம் தான் இந்த மொட்டை மாடிக்கு நான் எதுக்காக இந்த மூணு பேரையும் கூட்டிட்டு வந்தேனோ அந்த விஷயம் நடந்துச்சு.