03-06-2022, 03:25 PM
அத்தியாயம் 3:
சிறிது நேரத்தில் அருண் ரெடியாகி கீழே வந்தான். வந்தவன் அம்மாவை நோக்கி,
அருண் : அம்மா நான் இன்னைக்கு பிரென்ஸ் கூட ஒரு பிக்னிக் போய்ட்டு வந்துடரேன்..
மாலதி : என்னடா திடீர்னு.. முன்னாடி ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லல..
அருண் : அம்மா பிரென்ஸ் எல்லாம் சேர்ந்து, திடீர்னு எடுத்த முடிவு மா.. அப்புறம் எல்லோரும் வொகேசன் லீவுக்காக அங்க அங்க போய்டுவாங்க..
மாலதி : சரிடா.. எப்போ திரும்பி வருவ..
அருண் : நைட் திரும்பிடுவோம் மா.. எனக்காக வைட் பன்ன வேண்டாம். உள்ள லாக் பண்ணீட்டு தூங்குங்க. நான் ஒரு சாவி எடுத்துடேன். வந்து ஓப்பன் பண்ணிக்கறேன்.
மாலதி : நைட்டுக்கு டிபன் பண்ணி வைத்துடுதாடா...
அருண் : வேண்டாம் மா.. எவ்வளவு நேரம் ஆகும்ணு தெரியல.. ஷொ.. சாப்பிட்டுட்டு வந்துடறோம் மா..
மாலதி : சரி டா.. பத்திரமா போய்டு வாங்க.. செலவுக்கு எதாவது பணம் வேண்டுமாடா..
அருண் : இல்லமா.. நீங்க அப்போ அப்போ கொடுத்ததே இருக்கு.. வேண்டும்னா வாங்கிகறேன்...
அங்கிருந்து வந்த ஐஸ்வரியா இவன் கிளம்புவதை பார்த்து விட்டு, மனதிற்குள்.. அட இவன் இருந்தாவாவது ஏதாவது வம்பிழுத்து ஜாலியா இருக்கலாம் என்று நொந்து கொண்டாலும் வெளிக்காட்டாமல்,
ஐஸ்வரியா : அப்பாடா கிளம்பு கிளம்பு ஒரு தொல்லை ஒழிந்தது..
அருண் : இருடி.. என்ன தொல்லைனா சொல்ற.. இன்னைக்கும் சேர்த்து வைத்து நாளைக்கு கவனித்துக்கறேன்.. சரி டி போய்டுவறேன்.. அம்மா, அக்கா வறேன்.. பாய்....
அருண் கிழம்பினான்.. வெளியே வந்தவனை அவனுடைய பிரெண்ட் வினோத் பிக்கப் செய்து கொண்டான்.
இரவு 11.40 ஆனது அருண் திரும்ப வீட்டுக்கு வர.. வீடு பூட்டப்பட்டிருந்தது. கொண்டு சென்ற சாவியினை கொண்டு, பிறருக்கு டிஸ்டர்ப் பண்ணக்கூடாது என்பதற்காக சத்தமில்லாமல் கதவை திறந்து வீட்டிற்குள் போனான். மேலே, அக்கா ரூம் கதவு சாத்தப்பட்டிருந்தது. ஜன்னல் வழியாகவும் வெளிச்சம் வரவில்லை. ஷோ இருவரும் நன்றாக தூங்கி விட்டார்கள் என்பது தெளிவாக தெரிந்தது. இந்த சைடு பார்க்க அம்மா ரூமிள் இருந்து பெட் ரூம் லைட் வெளிச்சம் மட்டும் ஜன்னல் வழிவாக தெரிந்தது. அனைவர் ரூம் கதவோரத்திலும் கிளாஸ் வைத்த கிலோஸ்ட் ஜன்னல் பொருத்தப்பட்டிருக்கும், உட்புறமாக ஸ்கிரீன் போட பட்டிருக்கும். பெரும்பாலும் அந்த ஸ்கிரீனானது மூடப்பட்டிருக்காது. மெதுவாக சத்தமில்லாமல் அவன் ரூமை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிக்க.. ஏதோ ஒரு சத்தம் அம்மா ரூமிலிருந்து வர, என்ன என்று உத்து கேட்க அம்மாவின் முனங்கல் சத்தம் கேட்டது. அவன் ரூமை நோக்கி நடக்க கால் வைத்தாலும், அவன் பார்வை ஜன்னலை நோக்கி போனது. ஜன்னலில் ஸ்கிரீன் போடப்படவில்லை. இரவு குளுமையில் மனது சலனப்பட லேசாக நடக்கும் திசையை அம்மாவின் ரூம் நோக்கி நகர்த்த ஆரம்பித்தான்.
சிறிது நேரத்தில் அருண் ரெடியாகி கீழே வந்தான். வந்தவன் அம்மாவை நோக்கி,
அருண் : அம்மா நான் இன்னைக்கு பிரென்ஸ் கூட ஒரு பிக்னிக் போய்ட்டு வந்துடரேன்..
மாலதி : என்னடா திடீர்னு.. முன்னாடி ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லல..
அருண் : அம்மா பிரென்ஸ் எல்லாம் சேர்ந்து, திடீர்னு எடுத்த முடிவு மா.. அப்புறம் எல்லோரும் வொகேசன் லீவுக்காக அங்க அங்க போய்டுவாங்க..
மாலதி : சரிடா.. எப்போ திரும்பி வருவ..
அருண் : நைட் திரும்பிடுவோம் மா.. எனக்காக வைட் பன்ன வேண்டாம். உள்ள லாக் பண்ணீட்டு தூங்குங்க. நான் ஒரு சாவி எடுத்துடேன். வந்து ஓப்பன் பண்ணிக்கறேன்.
மாலதி : நைட்டுக்கு டிபன் பண்ணி வைத்துடுதாடா...
அருண் : வேண்டாம் மா.. எவ்வளவு நேரம் ஆகும்ணு தெரியல.. ஷொ.. சாப்பிட்டுட்டு வந்துடறோம் மா..
மாலதி : சரி டா.. பத்திரமா போய்டு வாங்க.. செலவுக்கு எதாவது பணம் வேண்டுமாடா..
அருண் : இல்லமா.. நீங்க அப்போ அப்போ கொடுத்ததே இருக்கு.. வேண்டும்னா வாங்கிகறேன்...
அங்கிருந்து வந்த ஐஸ்வரியா இவன் கிளம்புவதை பார்த்து விட்டு, மனதிற்குள்.. அட இவன் இருந்தாவாவது ஏதாவது வம்பிழுத்து ஜாலியா இருக்கலாம் என்று நொந்து கொண்டாலும் வெளிக்காட்டாமல்,
ஐஸ்வரியா : அப்பாடா கிளம்பு கிளம்பு ஒரு தொல்லை ஒழிந்தது..
அருண் : இருடி.. என்ன தொல்லைனா சொல்ற.. இன்னைக்கும் சேர்த்து வைத்து நாளைக்கு கவனித்துக்கறேன்.. சரி டி போய்டுவறேன்.. அம்மா, அக்கா வறேன்.. பாய்....
அருண் கிழம்பினான்.. வெளியே வந்தவனை அவனுடைய பிரெண்ட் வினோத் பிக்கப் செய்து கொண்டான்.
இரவு 11.40 ஆனது அருண் திரும்ப வீட்டுக்கு வர.. வீடு பூட்டப்பட்டிருந்தது. கொண்டு சென்ற சாவியினை கொண்டு, பிறருக்கு டிஸ்டர்ப் பண்ணக்கூடாது என்பதற்காக சத்தமில்லாமல் கதவை திறந்து வீட்டிற்குள் போனான். மேலே, அக்கா ரூம் கதவு சாத்தப்பட்டிருந்தது. ஜன்னல் வழியாகவும் வெளிச்சம் வரவில்லை. ஷோ இருவரும் நன்றாக தூங்கி விட்டார்கள் என்பது தெளிவாக தெரிந்தது. இந்த சைடு பார்க்க அம்மா ரூமிள் இருந்து பெட் ரூம் லைட் வெளிச்சம் மட்டும் ஜன்னல் வழிவாக தெரிந்தது. அனைவர் ரூம் கதவோரத்திலும் கிளாஸ் வைத்த கிலோஸ்ட் ஜன்னல் பொருத்தப்பட்டிருக்கும், உட்புறமாக ஸ்கிரீன் போட பட்டிருக்கும். பெரும்பாலும் அந்த ஸ்கிரீனானது மூடப்பட்டிருக்காது. மெதுவாக சத்தமில்லாமல் அவன் ரூமை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிக்க.. ஏதோ ஒரு சத்தம் அம்மா ரூமிலிருந்து வர, என்ன என்று உத்து கேட்க அம்மாவின் முனங்கல் சத்தம் கேட்டது. அவன் ரூமை நோக்கி நடக்க கால் வைத்தாலும், அவன் பார்வை ஜன்னலை நோக்கி போனது. ஜன்னலில் ஸ்கிரீன் போடப்படவில்லை. இரவு குளுமையில் மனது சலனப்பட லேசாக நடக்கும் திசையை அம்மாவின் ரூம் நோக்கி நகர்த்த ஆரம்பித்தான்.