Vc

[Pallaki]

ఎపిసోడ్ ~ 5

అలా కళ్ళు మూసుకోగానే ఒక ముసలాయన వచ్చి నన్ను లేపాడు, నా కట్టు అంతా సరిచేసి, తెగ పెద్దలు పిలుస్తున్నట్టు చెప్పాడు, తన వెనకే వెళ్ళాను ఒక చోట పెద్దవాళ్లంతా కూర్చుని ఉన్నారు, నేను వెళ్ళగానే అందరూ నిల్చున్నారు....

అక్కడికి వెళ్లి అందరిని కూర్చోమని నేను కూర్చున్నాను.

ఒక పెద్దాయన లేచి "బాబు ఏమిచ్చినా నీ రుణం తీర్చుకోలేనిది, మాకోసం అంత డబ్బు ఎందుకు ఖర్చుపెట్టావో తెలుసుకోవచ్చా?" అన్నాడు.

"మీరు అలా ఎం అనుకోవద్దు, నాకు ముందు నుంచి డబ్బు మీద మోజు లేదు నా దెగ్గర అదీ ఇపుడు కావాల్సినంత ఉంది, నేను ఈ పని చేసేటప్పుడు మా అమ్మని తలుచుకున్నాను అంతే ఇక ఒక్క క్షణం కూడా ఆలోచించాల్సిన అవసరం రాలేదు " అన్నాను.

"మీ అమ్మగారు ఎక్కడున్నా పది కాలాల పాటు చల్లగా ఉండాలి" అన్నాడు.

ఇప్పుడు తను బతికి లేదు లెండి అన్నాను.

"బాబు మీరు ఇక్కడికి వచ్చినప్పుడు మీ ఒళ్ళంతా గాయాలు, రెండు కత్తి పోట్లు ఉన్నాయి, మీ ఒంటి మీద దెబ్బలు అవి నాటు అడివి పట్టు దెబ్బలు, మీరు ఎవరితో గొడవ పెట్టుకున్నారో తెలియదు కానీ మీరు చాలా జాగ్రత్తగా ఉండాలి, అలాగే ఇంకొకటి అన్ని దెబ్బలు తిన్నా మీరు ఇంకా బతికే ఉన్నారు అంటేనే మాకు అర్ధమవుతుంది మీరు సామాన్యులు కారని, మా గుర్తుగా మీ రుణం తీరేట్టుగా ఈ జలం స్వికరించండి అని ఒక చిన్న మట్టి గిన్నెలో తీసుకొచ్చారు అదీ పసరు, జీగట జిగటగా ఉంది వంకాయ రంగులో మెరుస్తుంది దాన్నే చూస్తుండటం చూసి...

ఆ తెగ పెద్దాయన బాబు ఇది పవిత్ర జలం ఇది ప్రతి వంద సంవత్సరాలకి ఒకసారి మా పవిత్ర చెట్టు నుండి వస్తుంది, ప్రతి సారి ఈ తేగని పరిపాలించే వాళ్ళ కుమారుడికి అంటే తరువాత రాజుకి ఇది ఇస్తారు కానీ ఈ సారి నాకు సంతానం కలుగ లేదు, అందుకే ఈ తెగకి రాజు గా మిమ్మల్ని ప్రకటిస్తూ ఈ జలం మీకు అందివ్వాలని నిర్ణయించాం... ఈ జలం తాగినవారు రెండు సార్లు మరణం పొందుతారు....

చిన్నా : అంటే నాకు అర్ధం కాలేదు..

ఈ జలం తాగితే ఒక సారి మరణించిన తరువాత ఈ జలం ఔషుదాం మళ్ళీ ప్రాణం పోస్తుంది అందుకే అన్నాను ఇది తాగితే రెండు సార్లు చనిపోవచ్చు అని....

చిన్నా : కానీ ఇది నేను తాగాలేను, అత్యాశ కొద్దీ తాగినా నేను ఇక్కడ ఉండలేను...

ఆ పెద్దయ్య నా చెయ్యిని పట్టుకుని నా అరచేతిని చూస్తూ "మాకు తెలుసు అందుకు మాకు అభ్యంతరం కూడా లేదు కానీ నీ భార్య కవల సంతానాలలో ఒకరిని మాకు అప్పగించాలి తానే మాకు రాజు అవుతాడు, ఇది మా విన్నపము మాత్రమే నీ సంతానం మాకు రాజు అవుతే అదే మేము తీర్చుకునే నీ రుణం" అన్నాడు.

నాకు ఎం చెయ్యాలో అర్ధం కాలేదు కళ్ళు మూసుకుని అమ్మని తలుచుకున్నాను అమ్మ నవ్వు మొహం కనిపించింది, వాళ్ళకి నా సంతానంలో ఒకరిని ఇస్తానని ఒప్పుకున్నాను, నాకు ఆ జలం ఇచ్చారు తాగాను వెంటనే స్పృహ తప్పినట్టనిపించింది.
....................................................

పెద్దయ్య : ఈ అబ్బాయి వాళ్ళ అమ్మ చనిపోయిందని చెప్తున్నాడు కానీ తన చేతి రాత ప్రకారం ఈ అబ్బాయి అమ్మ ఇంకా బతికే ఉండాలి, ఇతని చేతిలో ధన రేఖ, ఆయుష్షు రేఖ అస్సలు ఒక చోట నిలువడం లేదు ప్రతి నిమిషం కష్టాలు, ఆవేదనలు, రోదనలు అయినా ఎలా మాములుగా ప్రవర్తించగలుగుతున్నాడు, నాకు ఏమి అర్ధం కావటంలేదు.

తెగ రాజు : ఈ అబ్బాయి మాములు వ్యక్తి కాదు అని నాకు చూడగానే అనిపించినది కానీ మీరు చెప్పడం వల్ల నాకు తెలుస్తుంది ఈ అబ్బాయి జాతకం పాతికెళ్ళ క్రితం మనం కాపాడిన పసి దాని జాతకం రెండూ ఒకేలా ఉన్నట్టున్నవి ఒక సారి గమనించండి, అందరూ చిన్నా చెయ్యి చూసారు అవును అచ్చు ఒకే లాగ ఉన్నది.

ఆ పచ్చ రంగు అంగుళికము తీసుకురండి, ఒక గుహ లాంటి రూమ్ లోకి వెళ్లి పెద్దాయన నల్ల దారం కట్టిన ఉంగరం తీసుకొచ్చి చిన్నా మెడలో వేసాడు

లేచి చూసే సరికి నా చేతి గాయం మానిపోయింది, వెనుక కత్తి పొట్లూ మానీనట్టే ఉన్నాయి, ఇంతక ముందుకంటే నా బాడీ ఆక్టివ్ గా ఉన్నట్టు అనిపించింది, బైటికి వచ్చాను ఎవరిని చూసిన అందరు వంగి వంగి దండాలు పెడుతున్నారు నాకు అదీ నచ్చలేదు...

పెద్దయ్య దెగ్గరికి వెళ్ళాను మళ్ళీ అదే దండాలు అందరిని పిలవమన్నాను, అందరిని పిలిచాడు "నేను మీ రాజును కాను నాకు ఇప్పటినుంచి ఎవ్వరు దండాలు పెట్టొద్దు అని గట్టిగానే చెప్పాను" విన్నారు....

నా మెడలో పచ్చ రంగు ఉంగరం వేలాడటం గమనించాను అదీ అమూల్య ఫోటోల్లో అమ్మ పెట్టుకున్న ఉంగరం వెంటనే వాళ్ళ దెగ్గరికి వెళ్ళాను, వాళ్ళు నన్ను చూడగానే నాకు ఎదురు వస్తూ.....

చిన్నా : ఈ ఉంగరం.

పెద్దయ్య : చెప్తాను అంతా చెప్తాను పాతికెళ్ళ క్రితం ఒక చిన్నది జ్వరం తో రోడ్ గుండా ఒక్కటే నడుస్తూ వెళ్తుండగా మా వాళ్ళు చూసి ఆ పసి దాన్ని ఎత్తుకొచ్చారు.... అమ్మాయి చాలా తేజస్సు కల బిడ్డ వారం రోజుల్లో కోలుకుంది కానీ మా దెగ్గర ఉండటానికి ఇష్ట పడలేదు తన చేయి చూసింది అప్పుడే నీ చేతి రాతలు తన చేతి రాతలు ఒకేలా ఉన్నాయి...... ఒక రాత్రి మేమేవ్వరము చుడకుండా ఈ ఉంగరం ఇక్కడే వదిలేసి వెళ్ళిపోయింది, అప్పటి నుంచి ఈ ఉంగరం ఇక్కడే ఉండిపోయింది, నిన్న నీ చేయి చూసినప్పుడు తను గుర్తొచ్చి ఆ ఉంగరం నీ మెడలో వేసాము...

చిన్నా : అవును ఇది మా అమ్మకి సంబంధించిన ఉంగరం.

పెద్దయ్య : ఐతే మా ఊహ నిజమే మీ అమ్మ.....

ఇంకొక అతను : పెద్దయ్య ఆ అబ్బాయి ని విశ్రాంతి తీసుకోనివ్వండి అన్ని తరువాత మాట్లాడుకోవచ్చు....

నేను అక్కడనుంచి బైటికి వచ్చేసాను.....

పెద్దయ్య : ఎందుకు మధ్యలో ఆపేసావు ఆ అబ్బాయికి వాళ్ళ అమ్మ బతికే ఉందని తెలియాలి.....

"ఆ అబ్బాయిని గమనిస్తూనే ఉన్నాను ఇక్కడ ఉన్న ప్రతి రాత్రి నిద్ర లో ప్రతి అరగంటకి ఒక సారి వాళ్ళ అమ్మని తలుచుకుంటున్నాడు, ఏ పని చెయ్యాలన్న కళ్ళు మూసుకొని వాళ్ళ అమ్మని తలుచుకుంటున్నాడు, నువ్వు ఇప్పుడు లేనిపోని ఆశలు పుట్టించకు, పోయిన సారి నువ్వు చెప్పిన జాతకం తప్పింది అప్పుడే మర్చిపోయావా?

పెద్దయ్య ఇంకేం మాట్లాడలేదు, కానీ ఈ అబ్బాయి విషయం లో నా జాతకం తప్పయ్యేదే లేదు అనుకున్నాడు....

......................................................

వారం రోజుల నుండి ఇక్కడున్న ఆచారాలు, పద్ధతులు ముఖ్యంగా వారి యుద్ధ కళలు అన్ని నేర్చుకుంటున్నాను, ఒకరోజు ప్రాక్టీస్ లో ఉండగా ఒక కాల్ వచ్చింది.

పది రోజుల తరువాత మొదటి కాల్, ఎత్తాను రషీద్ ఈ అడవుల్లో హైవే దెగ్గర ఉన్నాను అని గుర్తులు చెప్పాడు, అక్కడున్న ఇద్దరు మనుషులని తీసుకుని రషీద్ ని కలవడానికి హైవే వైపు వెళ్ళాను, గంట నడక ప్రయాణం తరువాత రషీద్ కనిపించాడు, తెగ మనుషులని అక్కడే రషీద్ కి కనిపించకుండా దాక్కోమని చెప్పి రషీద్ ని పట్టుకుని అవతల వైపు అడివిలోకి వెళ్ళాను, ఇక్కడున్న తెగ ప్రజల గురించి బైటవాళ్ళకి తెలియడం నాకు ఇష్టం లేదు....

రషీద్ : సర్ మీరు బతికే ఉన్నారు.....

చిన్నా : ఏమైందో నాకు మొత్తం తెలియాలి....

రషీద్ : సర్ సునీల్ గారు నాకు ఒక రాత్రి కాల్ చేసారు....

సునీల్ : రషీద్ చెప్పేది జాగ్రత్తగా విను నాకు ఇక్కడ చాలా విషయాలు తెలిసాయి నా కూతురు మానస డబ్బుకి ఆశ పడి నన్ను విక్రమ్ ని చంపాలని చూస్తున్నారు నువ్వు ఇక్కడికి రావద్దు ఇవ్వాల్టి తో నా చావు కంఫర్మ్ అని నాకు అర్ధమైంది నువ్వు వెంటనే విక్రమ్ భార్య ని కాపాడు తనని ఎలా అయినా విక్రమ్ దెగ్గరికి చేర్చు.....

ఇవే నాతో సునీల్ గారు అన్న ఆఖరి మాటలు, ఆ వెంటనే నేను అనురాధ గారి దెగ్గరికి బైల్దేరాను అప్పటికే మీ ఫ్రెండ్ రవికుమార్ అనురాధ గారిని తీసుకెళ్లారు నేను వాళ్ళ కంట పడకుండా తప్పించుకున్నాను, సునీల్ గారు పోయినప్పటి నుండి రవి మనుషులు నన్ను వెతుకుతూనే ఉన్నారు... నా సామ్రాజ్యం మొత్తం నాశనం అయింది ఇక్కడ కూడా ఎక్కువ సేపు ఉండలేను సర్ మీకేమైనా కావాలా నన్ను ఇక్కడ ఉండమంటారా?

చిన్నా : లేదు నువ్వు ఇక్కడనుంచి వెళ్ళిపో నిన్ను నేను ఇప్పుడు కాపాడలేను ఎటైనా దూరంగా వెళ్ళిపో డబ్బు కావాలంటే ఫోన్ చెయ్....

రషీద్ : అలాగే సర్.....

అక్కడనుంచి గుడానికి తిరిగి వచ్చాను అమ్ములు డబ్బు కోసం అందరిని చంపడం ఛా అస్సలు నమ్మబుద్ధి కావట్లేదు తను అడిగితే నా ఆస్థి మొత్తం రాసిస్తానని తనకీ తెలుసు ఇంకేదో ఉంది...


ఇప్పుడున్న పరిస్థితుల్లో నేను రవి వాళ్ళకి ఎదురు నిలబడితే మళ్ళీ చావుని కొని తెచ్చుకోడమే వాళ్ళని కొట్టాలంటే నాకు ఉన్న ఏకైక మార్గం ఈ తెగ ప్రజల దెగ్గర ఉన్న మెలుకువలు నేర్చుకోడమే.... ఎన్ని రోజులైనా సరే అన్ని నేర్చుకోవాలని డిసైడ్ అయ్యాను.....

కానీ అను ఎక్కడుంది ఎం చేస్తుంది, మానస ఎంత దుర్మార్గలకి పాల్పడినా అను జోలికి మాత్రం వెళ్ళదు.... అని అనుకోవాలి, ఇప్పుడు నేను బైటికి వస్తే నాతో పాటు ఈ ప్రజలకి కూడా లేని పోనీ కష్టాలు... వీళ్ళు ఎదుర్కొగలరు కానీ నా సమస్యలను వీళ్ళ మీద వేయడం నాకు ఇష్టం లేదు అలా ఆలోచిస్తూనే తిరిగి గుడానికి వెళ్ళాను... అను ఎం చేస్తున్నావ్, ఎక్కడున్నావ్ నా వల్ల నీ జీవితం కూడా తలకిందులు అయిపోయింది, నన్ను నమ్ముకున్న వారినేవ్వరిని కాపాడుకోలేక పోతున్నాను నా మీద నాకే అసహ్యంగా ఉంది....