Vc

[Pallaki]

ఎపిసోడ్ ~ 29

గేట్ చప్పుడు లా ఏదో వినిపించి కళ్ళు తెరిచాను, చూస్తే రవి నన్ను ఎత్తుకుని సునీల్ గారి ఇంటి హల్లో కి తీస్కోచాడు, ఇక్కడికి ఎలా వచ్చాను అనుకుంటూ కిందకి దిగాను, ఇంకా మత్తుగానే ఉంది చుట్టూ చూసాను సునీల్, గార్డ్స్ పూజ రజిని రవి అందరు నన్నే చూస్తున్నారు, పక్కకి తిరిగి చూసాను మానస కనిపించింది.

తననే చూస్తూ నిల్చున్నాను సునీల్ గార్డ్స్ కి సైగ చేసాడు వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు,

మానస నా దెగ్గరికి వచ్చి చాచిపెట్టి ఒకటి పీకింది, సిగ్గుతో తల ఒంచుకున్నాను.

పూజ : మానసా?
రాజు పూజకి సైగ చేసాడు.

అదే చేత్తో ఎడమవైపు ఇంకొకటి పీకింది... సైలెంట్ గా నిల్చున్నాను.

మానస : "ఇందుకేనా నన్ను ఇక్కడనుంచి పంపించేసింది" అని కోపంగా అడిగింది.

వెంటనే మోకాళ్ళ మీద పడ్డాను తన కాళ్ళు పట్టుకుని మొహం ముడ్చుకున్నాను ఏడుస్తూ, నా తల మీద చెయ్యి వేసి నిమురుతూ, నన్ను లేపి నా చెయ్యి పట్టుకుని బాత్రూం కి తీసుకెళ్లి బట్టలు విప్పేసి బకెట్ నీళ్లు నా తల మీద పోసింది, తన మొహం చూసాను ఇంకా కోపం గానే ఉంది కానీ బాధ పడుతుంది, నాకు తల స్నానం చేపించి, ఒళ్ళు రుద్ది బైటకి వచ్చింది మిగతా నీళ్లు పోసుకుని షవర్ ఆన్ చేసి దాని కిందే కూర్చున్నాను.

సుబ్బరంగా షవర్ కింద కూర్చుని ఏడవాల్సిన ఏడుపాంతా ఏడ్చి బైటికి వచ్చాను, సునీల్ గారు బట్టలు అందించారు వేసుకుని బైటకి వచ్చాను.

మానస : పూజ అన్నం పెట్టుకురా.

పూజ డైనింగ్ టేబుల్ దెగ్గరికి వెళ్లి అన్నం ప్లేట్ మానస కి ఇచ్చింది.

మానస నా చెయ్యి పట్టుకుని కోపంగా కుర్చీ లోకి నెట్టి అన్నం ముద్ద నా నోటికి అందించింది, నేను నోరు తెరవలేదు, "తినూ" అని అరిచి బలవంతంగా చెయ్యి నా నోట్లోకి నెట్టింది, నోరు తెరిచాను... అన్నం తింటున్నాను కానీ నాకు కళ్ళలో నీళ్లు ఆగట్లేదు, ఇంకో చేత్తో నా కళ్ళు తుడిచి మళ్ళీ పెట్టింది అలా ఏడుస్తూనే ఇంకో నాలుగు ముద్దలు తిన్నానానిపించి ఇక లేచాను.

మానస ప్లేట్ పక్కన పెట్టేసి వచ్చి నా మూతి తుడిచి మంచి నీళ్లు ఇచ్చింది.

మానస : నేనేం చెప్పాను నువ్వేం చేసావ్.

నేను మౌనంగానే ఉన్నాను.

మానస : మాట్లాడు అని గదిమింది.

ఇంకో రెండు నిముషాలు చూసి నేను ఏం మాట్లాడకపోయేసరికి బైటికి వెళ్ళిపోయింది, నేను అక్కడే కూర్చున్నాను.

కళ్ళు మూసుకున్నాను అను నేను మాట్లాడుకున్న మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి.

(అను : నా వొళ్ళో కూర్చుని "బాబు మనం ఇక్కడ్నుంచి దూరంగా వెళ్ళిపోయాక ఒక పెద్ద స్థలం చుట్టూ ఎటు చుసిన పూలు మధ్యలో మన ఇల్లు మనం ఇద్దరమే ఇంకెవరు ఉండకూడదు, నువ్వు నేను అంతే)

రవికి రజిని కి, విక్రమ్ మానస ని అలా చూసాక ఏం అర్ధం కాలేదు.

రవి : ఎవరీ విక్రమ్, మానస తో ఇంత చనువు గా ఉన్నాడు అస్సలు ఏమైంది?

రజిని, రవి దెగ్గరికి వచ్చి జరిగింది తనకి తెలిసినంత వరకు చెప్పింది.

రవి బైటికి వెళ్లి అటు తిరిగి కూర్చుని ఉన్న మానస భుజం పై చెయ్యి వేసాడు.

మానస తిరిగి రవి ని చూసి లేచి, గట్టిగా కౌగిలించుకుంది ఏడుస్తూ...

రవి : మానస ఏడవకు అన్ని సర్దుకుంటాయి.

మానస : లేదు రవి ఇదంతా నావల్లే జరిగింది, నేను లేకపోయి ఉంటే బాగుండేది, చిన్నగాడికి లైఫ్ లో అన్ని కష్టాలే ఇప్పుడు వరకు వాడు ఏమి అనుభవించలేదు, ఇప్పుడు నా వల్ల తనకిష్టమైన భార్యని కూడా పోగొట్టుకున్నాడు.

రవికి ఏమని ఓదార్చాలో అర్ధం కాలేదు అలాగే మానసని పట్టుకుని నిల్చున్నాడు.

ఈలోగా రజిని కూడా వచ్చి మానస పక్కన కూర్చుంది.

రవి : మానస అస్సలు ఏమైందో చెప్తావా?

మానస : చిన్నా మానస కలిసిన దెగ్గర్నుంచి చిన్నా గతం నుంచి ఇప్పటివరకు జరిగిందంతా చెప్పింది, అంతా విని వాళ్ళ కళ్ళలో కూడా నీళ్లు తిరిగాయి.

రజిని : అన్నయ్య నువ్వు వచ్చే ముందు ఆరోజు డాన్ ని అక్కడున్న వారందరిని చంపింది విక్రమ్ అన్నయ్యే.

రవి : అంటే ముందు నన్ను కొట్టింది నన్ను కాపాడింది అన్ని చేసింది విక్రమే అనమాట.
ఇందాక ఎత్తుకున్నపుడే డౌట్ వచ్చింది కానీ ఇప్పుడు కంఫర్మ్, బాధలన్నీ దాచుకుని బైటికి మాత్రం అలా నవ్వుతు ఎలా ఉండగలిగాడు, చెప్పాలంటే మా ఇద్దరిది ఒకే కద కానీ మేము ముగ్గురం సంతోషం గానే బతికామ్ కానీ విక్రమ్ అన్న చాలా కష్టాలు పడ్డాడు.

మానస : అవును రవి నన్ను చదివించడానికి వాడు చాలా కష్టాలు పడ్డాడు, రాజు వాళ్ళ అమ్మ కి కష్టమవుద్దని వాడు గొడ్డు చాకిరీ చేసి డబ్బులు పంపించేవాడు, నన్ను అమ్మలా చూసుకున్నాడు, సునీల్ గారు మా జీవితం లోకి వచ్చేవరకు చిన్నా పడినంత కష్టం ఎవ్వరు పడలేదు కానీ ఎప్పుడు తన మొహం లో బాధ చూడలేదు, నవ్వుతూనే ఉండేవాడు కానీ ఇప్పుడు......

రవి : అన్ని అవే సర్దుకుంటాయి, నువ్వు భాధపడకూ..

చిన్నా :

అలానే కళ్ళు మూసుకుని ఆలోచిస్తున్నా, అస్సలు ఎందుకు ఇంత బాధపడ్డాను, అమ్మే లేదు ఇంకెవరికోసమో ఎందుకు ఏడవటం పైగా ఇందులో అను తప్పు ఏమాత్రం లేదు మరి ఎందుకు ఏడవటం డివోర్స్ మాత్రమే అయ్యింది అంతే అమ్మ లాగా చనిపోలేదు కదా , అను సంగతి తరువాత తను ఎక్కడున్నా హ్యాపీగా ఉంటే చాలు ఇప్పుడు అస్సలు పని బాలన్స్ ఉంది.

సునీల్ ని చూసాను,

సునీల్ గారు నాకు పల్లవి దాని మొగుడు శ్రీకాంత్ ఇద్దరు కావాలి మీకు మధ్యాహ్నం వరకు టైం ఇస్తున్నాను.

సునీల్ : ఊహించని ఈ మాటలకి తడుముకుంటూ... అది అది....

చిన్నా : పల్లవిని ఎత్తుకెళ్ళింది నువ్వేనా?

సునీల్ : అది.... నేనే, కానీ....

చిన్నా : మనిషిని చూసి వాడు ఎలాంటివాడో చెప్పేయగలను, అమెరికా గవర్నమెంట్ ఇండియా గవర్నమెంట్ రెండు దేశాల్లో వాళ్ళ కోసం వెతుకుతున్నా దొరకలేదంటే ఆ మాత్రం అర్ధం చేసుకోలేనా?

ఎక్కడ ఉన్నారు?

సునీల్ : జంక్ యార్డ్ లో, సంధ్య మేడం కి ఆ గతి పట్టించిన వాళ్ళని మీరు వదిలినా నేను వదల లెకపొయాను.

చిన్నా : సైలెంట్ గా విని "పద" అన్నాను.

ఇద్దరం అక్కడ్నుంచి బైల్దేరి జంక్ యార్డ్ కి వెళ్ళాం.

లోపలికి వెళ్ళగానే పల్లవిని ఐదుగురు దెంగుతున్నారు. తన ఒళ్ళంతా పులిసిపోయింది అది నరకం ఎన్ని రోజుల నుండి అనుభవిస్తుందో..

సునీల్ : అదీ దీనికి గుల ఎక్కువ అందుకే....

పక్కనే పడి ఉన్న శ్రీకాంత్ ని చూసాను.

సునీల్ : అది మీ నాన్న కదా అని ఇంకా ఏమి చెయ్యలేదు...

అందరూ నన్ను చూసి ఆగిపోయి బైటికి వెళ్లిపోయారు.

పల్లవి నన్ను చూసి : విక్రమ్, విక్రమ్ ప్లీజ్ నన్ను కాపాడు నేను సరెండర్ అవుతాను జైలు కి వెళ్ళిపోతాను నీ ఆస్థి నీకు ఇచ్చేస్తాను ప్లీజ్ నన్ను విడిపించు ప్లీజ్ విక్రమ్.

చిన్నా : ఆస్థి తో పాటు నువ్వు నా దెగ్గర నుంచి ఇంకో రెండు లాక్కున్నవ్ అవి కూడా ఇస్తావా?

పల్లవి : చెప్పు ఏంటవి ఇచ్చేస్తాను నన్ను ఈ నరకం నుంచి తప్పించు.

చిన్నా : నా నుంచి నా అమ్మని నా మేడం ని లాక్కున్నవ్ వాళ్ళని తిరిగిచ్చేయ్.

సునీల్ ఈ లోగ షాట్ గన్ తెచ్చాడు.

పల్లవి : అలా అనకు విక్రమ్ ఎంతైనా మీ నాన్న భార్యని నీకు పిన్ని వరసని కనికరించు.

వెంటనే సునీల్ గారి చేతిలో ఉన్న షాట్ గన్ తీస్కుని శ్రీకాంత్ గాడి తలకి గురి పెట్టి ట్రిగ్గర్ నొక్కాను, వాడి తల పుచ్చకాయలాగా పేలిపోయింది.

పల్లవి అది చూసి దడుచుకుని మంచం మీదే ఉచ్చ పొసేసింది. ఇంకేం మాట్లాడలేదు.

చిన్నా : నువ్వడిగింది ఒక్కటి మాత్రం చేస్తాను ఈ నరకం నుంచి తప్పించ మన్నావు కదా అది.

అని తన గుండెకి గురి పెట్టి గన్ లో ఉన్న ఇంకొక బుల్లెట్ కూడా కాల్చేశాను, బాడీ ఛిద్రమయ్యి గుండె నుజ్జు నుజ్జయి బైట పడింది.

గన్ విసిరేసి అక్కడ నుంచి బైటికి వచ్చేసాను.. సునీల్ గారు అమ్మ కేసు లో తప్పుడు సాక్ష్యాలు చెప్పినవారు, తప్పుదోవ పట్టించిన సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు అందరిని చంపేయండి.

ఇంకొక విషయం వాళ్లలో ఎవరికైనా చిన్న పిల్లలు ఉన్నట్టయితే రెండు కాళ్ళు తీసేయండి అంతే ప్రాణం తీయొద్దు, పిల్లలకి తల్లి తండ్రులు అవసరం.

సునీల్ : అలాగే ఆదిత్య.

అక్కడున్న గార్డ్స్ అంతా నన్ను గౌరవంగా చూడడం నేను గమనించాను.

నేను రెస్ట్ తీసుకోవాలి మన హోటల్ కి వెళదాం.

రూమ్ కి వెళ్లిన తరువాత.

సునీల్ గారు నాకు చైనా కి ఫ్లైట్ బుక్ చెయ్యండి అక్కడ లేపేయ్యాల్సిన ప్రాణాలు చాలా ఉన్నాయ్.

సునీల్ : సిప్పర్ టెక్ వాళ్ళ దెగ్గరికా? ఎందుకు?

చిన్నా : శేఖర్ రమణి ఎంప్లాయిస్ మాత్రమే కాదు మానస తల్లి తండ్రులు, వాళ్ళ వల్ల ముగ్గురు పిల్లలు అనాధలయ్యారు, రషీద్ నుంచి తెలుసుకున్నాను, మన కంపెనీ జోలికి వచ్చే ముందు చాలా మంచి కంపెనీలు నాశనం చేసారు.
చాలా ప్రాణాలు పోయాయి.
వెళ్ళాలి.

సునీల్ : నేను ఏర్పాటు చేస్తాను గన్స్ వెపన్స్ ఇంకో గంట లో వస్తాయ్.

చిన్నా : అవసరం లేదు వెపన్స్ వాళ్ళ దెగ్గర ఉంటాయి, కొంచెం మత్తుగా ఉంది అరగంట పడుకుంటాను ఈ లోపు మొత్తం క్లియర్ చెయ్యండి.

అని బెడ్ మీద పడుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను, అను గుర్తొచ్చింది.

కళ్ళు మూసుకొని "సునీల్ గారు నేను ఒక ప్లేస్ కొన్నాను మధ్యలో ఇంటి వరకు ప్లేస్ వదిలి చుట్టూ పూల తోట పెంచాను అటు వెళ్లి చాలా రోజులైంది నాకు అందులో మాములు ఇల్లు అన్ని సదుపాయలతో కావాలి, అవుతుందా?

సునీల్ : అలాగే ఆదిత్య కానీ..

చిన్నా : నేను అందులోనే ఉంటాను ఇక అదే నా ఇల్లు.

సునీల్ : అలాగే ఆదిత్య నువ్వు వెళ్లి వచ్చే లోపు నేను సెట్ చేసేస్తాను.

చిన్నా : అలాగే.