Vc

[Pallaki]

[b]ఎపిసోడ్  ~ 22

అలా నాలుగు రోజులు అను ని చిన్న పాపలా చూసుకున్నాను, ఈ నాలుగు రోజుల నుంచి మానస ని కలవాలని ఎంతో అనుకున్నాను కానీ అను కి అస్సలు బాలేనందువల్ల కుదరలేదు, అను చిన్న పిల్లలా నిద్ర లో ఉలిక్కి పడి నేను పక్కన ఉన్నానా లేనా అని చూసుకుని నన్ను పట్టుకుని పడుకునేది, ఎలా అంటే పిల్లాడు అమ్మ కోసం చూసినట్టు. అందుకే అస్సలు అను ని విడిచి ఒక్క నిమిషం కూడా ఉండలేకపోయాను.

మూడవ రోజు అను రాత్రి 2 గంటల సమయం లో లేచి కూర్చుంది.

అను : చిన్నాని చూస్తూ అన్ని గుర్తు తెచ్చుకుంది, చిన్నా వాంతు వస్తే చెయ్యి పట్టడం, ఎత్తుకుని తీసుకెళ్ళాడం, తడి గుడ్డతో ఒళ్ళంతా తుడవడం, కరుచుకుని పడుకోడం, కాళ్ళు పట్టడం ఒక్క నిమిషం కూడా తనని వదలకుండా ఉండడం.

చిన్నా తలని ఒళ్ళో పెట్టుకుని కళ్ళలో నీళ్ల తో : ఎందుకు నా కోసం అంత తపన పడుతున్నావ్, నేను నీకోసం ఏమి చెయ్యలేదు, ఎప్పుడు ప్రేమ చూపించలేదు, అస్సలు పెళ్లి చేసుకునే సమయానికి నువ్వంటే ఇష్టమే లేదు ఇవన్నీ నీకూ తెలుసు అయినా ఎందుకు.....మొదట్లో నేను కూడా నిన్ను చిన్న చూపు చూసేదాన్ని అదీ నీకు తెలుసు అయినా కూడా నన్ను ఎప్పుడు తక్కువగా చూడలేదు, నాకు ఎప్పుడు ఎదురు చెప్పలేదు, నా మీద పందెం కాసి నన్ను మేనేజర్ ని చెయ్యాలనుకున్నావ్, ఒకవేళ నేను ఓడిపోయుంటే నువ్వు జయరాజ్ కాళ్ళ మీద పడాల్సి వచ్చి ఉండేది కానీ నీ కళ్ళలో నేను ఓడిపోతానన్న భయం కొంచెం కూడా లేదు. నాకోసం మా అమ్మ చేతిలో ఎన్నో సార్లు దెబ్బలు తిన్నావు నాకు పడాల్సిన తిట్లు చాలా సార్లు నువ్వే తిన్నావు. నిజంగానే నన్ను అంతగా ప్రేమిస్తున్నావా?

అస్సలు నీకు ఈ ఇంట్లో ఉండాల్సిన అవసరం ఏంటి? ఇన్ని అవమానాలు ఇన్ని బాధలు ఎందుకు పడాలి? రోజుకి ఇరవై నాలుగు గంటలు ఉంటే ముప్పై ఆరు గంటలు పని చేసినా అలిసిపోని బాడీ నీది , అవును నువ్వెప్పుడూ అలిసి పోడం నేను చూడలేదు, రోజంతా పని చేసినా కనీసం ఆయాస పడటం కూడా చూడలేదు, వీళ్ళని కాదని బైటికి వెళ్తే ఏ పని చేసిన పైకి రాగల తెలివితేటలు నీ పనిలో కనిపిస్తాయి,  ఎనిమిది మంది ట్రైనడ్ బాడీ గార్డ్స్ ని కనీసం రెండు నిముషాలు కూడా దాటనివ్వకుండా కొట్టావు, ఇంత స్టామినా ఎక్కడి నుంచి వచ్చింది కనీసం నువ్వు ప్లేట్ నిండా తినడం కూడా నేను ఎప్పుడు చూడలేదు, ప్లేట్ నిండా ఏంటి అస్సలు నువ్వు తినడమె నేను ఎప్పుడు చూడలేదు, అంత పొగరుబోతుని అయ్యానా? నా మొగుడు ఎం తింటున్నాడు ఎం ఆలోచిస్తున్నాడు నా గురించి ఏమనుకుంటున్నాడు అని కూడా ఎప్పుడు ఆలోచించలేదు అంత స్వార్ధపరురాల్ని ఐపోయాను, ఛా!

ఎంత బాధ పడి ఉంటావో నా వల్ల అయినా కూడా ఎప్పుడు నీ కళ్ళలో బాధ ఎప్పుడు కనిపించలేదు, నాకు కనిపించలేదా నువ్వు కనిపించనివ్వలేదా? ఏమో ఏమైనా కానీ ఇక నిన్ను జీవితాంతం వదలను నాకు ఈ కంపెనీ లు డబ్బులు షేర్లు ఉంటే ఉండని పోతే పోనీ కష్టమో సుఖమో అన్ని నీతోనే అని విక్రమ్ మీద పడుకుండి పోయా.


ఇంతలో నాకు మా అమ్మ గుర్తొచ్చింది నాకు ఇంత జ్వరం కనీసం లేవలేని స్థితి లో ఉంటే ఒక్క సారి కూడా చూడలేదు ఒకే ఇంట్లో ఉంటున్నాం కదా? అస్సలు నేను సొంత కూతురునేనా ఒకవేళ కాకపోయినా పుట్టినప్పటి నుండి నన్ను చూస్తుంది కదా నన్ను చూడాలనిపించలేదా, ఎందుకు నన్ను అందరూ చులకనగా చూస్తారు నేను వాళ్ళ రక్తమే కదా? అన్ని బంధాలు ఉన్న రక్త సంబంధం పక్కన పెడితే, నేను ఏ సుఖం ఇవ్వకపోయినా తన జాగ్రత్తలు చూడకపోయినా జస్ట్ నాకు తాళి కట్టిన బంధం తో నన్ను నా సొంత తల్లీ కంటే ఎక్కువగా చూసుకున్నాడు, చందమామ కథల్లో కూడా విక్రమ్ నన్ను చూసుకునట్టు వాళ్ళు రాయలేరేమో'.

అవును రాయలేరు (అని గుండెల మీద ముద్దు పెడుతూ) విక్రమ్ నేను నిర్ణయించుకున్నాను నాకు ఈ కంపెనీలు జాబులు నాకేమోద్దు నిన్ను తీసుకుని దూరం గా వెళ్ళిపోతాను, నువ్వు నేను అంతే.

విక్రమ్ నీకు నన్ను బలవంతం గా అనుభవించే బలం, తెలివితేటలు, తెగింపు అన్ని ఉన్నా కూడా ఎప్పుడు నన్ను ఇబ్బంది పెట్టలేదు, ఈ ఇంట్లో నాకంటే అందగత్తెలు లేరు ఆఖరికి నా అన్నలు ఛీ అలా పిలవాలంటే నే నాకు ఒళ్ళు కంపరం ఆ వెధవలు కూడా వావి వరస లేకుండా నన్ను చూసి సొల్లు కార్చుకుంటారు, నిన్ను మీ అమ్మ గారు ఎంత పద్ధతి గా పెంచి ఉంటే అంత నిగ్రహం అంత ఓర్పు అన్నిటికి మించి నీ మంచితనం, నువ్వు దార్లో వెళ్ళేటప్పుడు ఎంతో మందికి నా వెనకాల నీ చేయి సహాయం చేసావో నాకు తెలుసు.

అయినా నేనొక పిచ్చి దాన్ని ఇప్పటివరకు మీ అమ్మ నాన్న గురించి అడగలేదు నిన్ను, మీ అమ్మ, మీ అమ్మ అనడం కంటే దేవత అనొచ్చేమో అలా పెంచారు నిన్ను ఎక్కడ ఉన్నారు నువ్వు ఇన్ని సంవత్సరాలుగా ఇక్కడే ఉంటున్నావ్ నీ గురించి వాళ్ళు వెతకలేదా, పోనీ నీకు వాళ్ళని చూడాలనిపించలేదా కనీసం నీ పూర్తి పేరు కూడా నాకు తెలియదు, మ్యారేజ్ సర్టిఫికెట్ దాంట్లో ఉంటుంది అని తట్టగానే వెంటనే లేచి లాకర్ తెరిచాను సర్టిఫికెట్ చూసాను ఇంటి పేరు లేదు కేవలం విక్రమాదిత్య అని మాత్రమే ఉంది, విక్రమాదిత్య! గ్రీన్ లోటస్ కంపెనీ ఓనర్ పేరు కూడా ఇదే, తనూ ఇప్పటి వరకు ఎవ్వరికి కనిపించలేదు ఆ విక్రమాదిత్య గురించి కూడా ఈ లోకానికి ఏమి తెలియదు అన్ని రహస్యాలే, కొంపతీసి ఇద్దరు ఒకరే కాదు కదా?

ఛా ఛా నేనేంటి ఏదేదో ఆలోచిస్తున్నాను ఇందాకటి నుంచి అలోచించి అలోచించి మైండ్ దొబ్బింది, మ్యారేజ్ సర్టిఫికెట్ లోపల పెట్టి బెడ్ దెగ్గరికి విక్రమ్ ని చూసుకుంటూ వెళ్తూ, నా మొగుడు సమర్థుడే కానీ మరి గ్రీన్ లోటస్ ఓనర్ అయ్యే అంతా సీన్ లేదు లే, వెళ్లి విక్రమ్ ని పట్టుకుని తన గుండెల మీద పడుకుని తల నిమురుతూ తన గుండె చప్పుడు వింటూ "ఎరా విక్రమ్ సమర్థుడివేనా నువ్వు? కాకపోయినా నేను ఉన్నాను లే" అని అనుకుంటూ నవ్వుకున్నాను, ఇంతలో నాకో చిలిపి ఆలోచన వచ్చింది.


"అవునూ? ఇంత అందాన్ని ఎదురుగా పెట్టుకుని ఎప్పుడు ట్రై చెయ్యలేదంట్రా విక్రమ్ నువ్వు?
చూడు నీ గుండె చప్పుడు కూడా నాకు మూడ్ తెప్పిస్తుంది, అలాంటిది నీకు నన్ను చూసినప్పుడు ఎప్పుడు లేవలేదా?" అలా అనుకోగానే నాకు ఒకసారి దాన్ని ముట్టుకోవాలనిపించింది తల పైకి ఎత్తాను ప్రశాంతం గా పడుకున్నాడు, చిన్నగా ప్యాంటు దెగ్గరికి చెయ్యి పోనిచ్చి బటన్ విప్పాను నా చెయ్యి వణుకుతుంది మొదటి సారి ఒక మగాడి అది నా మనసుకు నచ్చిన నా మొగుడి ప్యాంటు బటన్ విప్పుతున్నాను కదా మరి, ఏంటో చెమటలు పట్టేస్తున్నాయి నాకు నేనే సర్ది చెప్పుకుంటూ ఆయాసాన్ని తగ్గించి మళ్ళీ ఒకసారి విక్రమ్ ని చూసి జిప్ చిన్నగా ఇప్పాను, కళ్ళు మూసుకుని చెయ్యి లోపలికి పెట్టాను నా మధ్య వేలి గోటికి తగిలింది మళ్ళీ పైకి చూసి చెయ్యి మొత్తం లోపల పెట్టి ఒక్కసారి మొత్తం తడిమాను, ఇక ఇలా కాదని గుప్పిట పట్టా అంతే కింద నా రసాలు ఊరి ఊరి కారిపోయాయి వెంటనే జిప్ దాని పైన బటన్ పెట్టేసి పక్కకి తిరిగి విక్రమ్ చెయ్యిని నా మెత్త కి గట్టిగా ఒత్తిడి పట్టి బొల్లా పడుకున్నాను ఎంత కార్చానో ఏమో...............................................................

చిన్నా : పొద్దున్నే లేచే సరికి అను నా పక్కన పడుకుని ఉంది ఒక కాలు ముడుచుకుని చిన్నగా నా కళ్ళు పెద్దవి అయ్యాయి ఎందుకు అవ్వావూ నా చెయ్యి ఎక్కడుందో తెలుసా? నా చేయి స్పర్శ కి ఎం తాగులతుందో తెలిసింది కదా మరి.  నాకు ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టాయి చేయేమో రావట్లేదు, అను ఎప్పుడు లేస్తుందో తెలీదు ఈ లోపు ఎవరైనా వస్తే? ఒక వేళ అను లేచి చూస్తే నా గురించి తప్పుగా అనుకోదు, అప్పుడెప్పుడు నుంచో స్ట్రగ్గల్ చేస్తే 1947 లో స్వాతంత్ర్యం వచ్చినట్టు, ఇన్నేళ్ల తరువాత ఇప్పుడిప్పుడే నన్ను ముద్దు పెట్టుకొనిస్తుంది ఇది కనక చూసిందంటే ఇక అంతే అని అనుకుంటుండగా ఏదో చెప్పుడైంది వెంటనే ఇంకో చేత్తో అనుని గిల్లాను తను కదిలింది ఎమ్మటే నా చెయ్యి లాగేసాను, అను నెమ్మదిగా లేచింది తన తల పట్టుకున్నాను నార్మల్ గా అనిపించింది ఎవరో వస్తున్నట్టు అనిపిస్తే తల తిప్పి చూసాను సుష్మ వచ్చి నన్ను అసహ్యం గా చూస్తూ "అమ్మా అను ఇందాక పవిత్ర అత్తయ్య ఫోన్ చేసింది నీ గురించి అడిగితే జ్వరం అని చెప్పాను వాళ్ళు నిన్ను చూడడానికి వస్తున్నారు లేచి రెడీ అవ్వు" అంది. పొద్దున్నే అను ని చుసిన మొహం తో దీన్ని చూడడం ఇష్టం లేక టవల్ తీస్కుని బాత్రూంకెళ్ళాను.

షవర్ ఆన్ చెయ్యగానే టక్కున నా చెయ్యి తీసాను ఇప్పటి వరకు అది ఉన్న పవిత్ర స్థలం గుర్తొచ్చి, షవర్ అఫ్ చేసి చెయ్యి వాసన చూసాను, నాకు కళ్ళు తిరిగాయి, మత్తుగా ఉంది తెరుకొని ఇంకా గట్టిగా పీల్చాను సమ్మగా ఉంది వెంటనే టవల్ కట్టుకుని బయటకి వచ్చి చెయ్యి మొత్తం బాండేజ్ చుట్టుకుని చెయ్యి తడవకుండా స్నానం చేసి వచ్చాను.

అక్కడనుంచి అను కి బయటకి వెళ్తున్నని చెప్పి మానస దెగ్గరికి వెళ్ళాను.

మానస : కంగారుగా ఏమయిందిరా చేతికి కట్టు అంటూ నాకు ఎదురోచ్చి నా చేయి పట్టుకుంది.

నేను సిగ్గు పడ్డాను.

మానస : దెబ్బ గురించి అడిగితే సిగ్గు పడ్తవేంటి రా?

చిన్నా : అది అది... దెబ్బ కాదు లే నాకు మందు లాంటిది. (అని బెడ్ మీద కూర్చున్నాను)

మానస : (బెడ్ మీద కూర్చుని) నన్ను ఏగా దిగా చూస్తూ బుర్ర ఎం దొబ్బలేదు కదా నీకు?

చిన్నా : ఒసేయ్ నీకు ఎలా చెప్పాలే, ఒకసారి వాసన చూడు.

మానస : నా చెయ్యి వాసన చూసి చి ఛీ ఏంటిది?

చిన్నా : అదీ......

మానస : అను దా?

చిన్నా : హ్మ్మ్

మానస : మొత్తానికి ఛాన్స్ కొట్టేసాడమ్మా చిన్నోడు, ఎలా జరిగింది అయినా జ్వరం లో ఎలా చేసావ్ రా?

చిన్నా : అమ్మా తల్లీ నువ్వు ఎక్కడికో వెళ్లిపోయావ్ రాజమౌళి RRR లాగా ఎక్సపెక్టషన్స్ పెట్టుకోకు ఎం జరగలేదు.

మానస : మరి?

చిన్నా : పొద్దున్న నేను లేచిందెగ్గరనుంచి బాత్రూమ్ వరకు చెప్పాను.

మానస : చిలిపి పిల్లోడా బైట వంద మందిని కలుస్తావ్ ఎవరైనా అడిగితే ఎం చెప్తావ్?

చిన్నా : నేను ఏదో ఒకటి చెప్పుకుంటా లేవే నువ్వు చెప్పు నీ సంగతి ఏంటి? ఏమైంది నీకు అంత స్ట్రెస్ ఫీల్ అవ్వాల్సిన అవసరం ఏంటి.

మానస నేను 10 నిముషాలు మాట్లాడుకున్నాం నాకు మైండ్ దొబ్బింది కథ ఎక్కడినుంచి ఎక్కడికో కనెక్ట్ అవుతుంది.

చిన్నా : ఒసేయ్ నేను వెళ్తానే.

మానస : ఏమైంది రా ఎందుకు టెన్షన్ పడుతున్నావ్ నేను అంతా సీరియస్ గా ఎం చెప్పాను నీకు?

చిన్నా : అలా ఎం లేదు లేవే నేను అను దెగ్గరికి వెళ్తాను పవిత్ర వాళ్ళు తనని చూడడానికి వస్తాం అన్నారు.

మానస : అవును అస్సలు అడగడం మర్చిపోయా ఎలా ఉంది పాప.

చిన్నా : ఇవ్వాళ బాగుంది జ్వరం లేదు కొంచం ఆక్టివ్ గా ఉంది కానీ మొత్తం నీరసం తగ్గలేదు. ఇక నేను వెళ్తాను అని బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి బైటికి వచ్చేసి అను దెగ్గరికి బైలుదేరా.


అందరు హాల్లో ఉన్నారని అక్కడికి వెళ్ళాను మానస చెయ్యి పట్టుకుని పవిత్ర ఏదో బాధగా మాట్లాడుతుంది, హాల్లో కి వెళ్లి గోడకి అనుకుని నిలబడ్డాను అందరూ నా చేతికి కట్టు చూసి వాళ్ళ కళ్ళలో ఆనందం నింపుకున్నారు, నాకు నవ్వొచ్చింది ఇంకో సారి చెయ్యి వాసన చూసుకున్నాను.

పవిత్ర : అను పల్లవి అత్త అమెరికా వెళ్ళింది ఇంత వరకు ఏ ఇన్ఫర్మేషన్ లేదు ఫోన్ లేదు మన వాళ్ళని పంపించాను అయినా జాడ దొరకలేదు, ఎంబసి కి కాల్ చేశాను అస్సలు అమెరికా కి రాలేదు ఫ్లైట్ కూడా ఎక్కలేదంటున్నారు సెక్యూరిటీ అధికారి కంప్లైంట్ ఇచ్చాము అయినా ఏ ఫలితం లేదు, ఆ బాధలో ఉండి ఆ రోజు ఏదేదో మాట్లాడాను నన్ను క్షమించు జయరాజ్ ఇలా రా నీ చెల్లెలికి సారీ చెప్పు.

జయరాజ్ : సారీ అను నేను చాలా తప్పు చేశాను, బాబాయ్ ఐయామ్ సారీ పదండి మన ఇంటికి వెళదాం.

గిరిరాజ్ : అమ్మా తప్పుగా అనుకోకండి మేము రాలేము.

సుష్మ : ఏవండీ పెద్దావిడ తగ్గి మన దెగ్గరికొచ్చి అడుగుతున్నప్పుడు ఇంకా ఏంటండీ ఇక్కడేముంది నీ అల్లుడు గురించి నీకు తెలీదా ఎందుకు పనికిరాడు ఇక్కడే ఉంటే తిండి తిప్పలకి అల్లాడాలి ఇంకేం మాట్లాడకండి మనం వెళ్తున్నాం.

పవిత్ర నవ్వుతూ : చిన్నోడా నన్ను కూడా క్షమించమని అడగమంటావా? అని కన్నీళ్లు కార్చింది.

దాంతో కరిగిపోయి గిరిరాజ్ ఏడ్చుకుంటూ వెళ్లి పవిత్రను పట్టుకుని అమ్మా అని ఏడిచాడు.

పవిత్ర తన కొడుకుని పట్టుకుని ఏడుస్తూ "తల్లీ అనురాధ పదండి ఇప్పుడే మన ఇంటికి వెళ్ళిపోదాం నేను చేపినట్టుగానే నిన్ను రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ కి మేనేజర్ ని చేస్తాను ప్రాజెక్ట్ కూడా నువ్వే డీల్ చెయ్యి జయరాజ్ నీకు అసిస్టెంట్ గా తోడు ఉంటాడు".

"మనందరం కలిసి ఉంటేనే రాజ్ ఇండస్ట్రీస్ పడండి మన ఇంటికి వెళ్దాం".

ఇదంతా గోడకి అనుకుని వింటున్న నాకు చిన్నప్పుడు అమ్మ చూసే మొగిలిరేకులు సీరియల్ గుర్తొచ్చి నవ్వుకున్నాను.

అను నాకోసం అటు ఇటు చూసి నా దెగ్గరికి వచ్చి.

అను : విక్రమ్ నా కష్టం ఎక్కడికి పోలేదు పద వెళదాం మనకి ఇంకో కంపెనీ పెట్టాల్సిన అవసరం లేదు.

చిన్నా : నీ ఇష్టమే నా ఇష్టం పద వెళ్దాం...................


[/b]