12 కోట్ల డీల్

[Indraneel]

“ఇప్పుడు ఎలా ఉంది?” అని శ్వేత అడిగిన ప్రశ్నతో ఈ లోకంలోకి వచ్చాను.

టైం 9:40 అయింది. వాళ్ళు ఎప్పుడు రూమ్ లోకి వచ్చారో నేను గమనించలేదు.
మాధవ్ నా వంక చూసి “కాస్త తగ్గినట్టుగా ఉందే.” అని అడిగాడు.
“చాలావరకు తగ్గింది.” చెప్పాను.
నేను ఇడ్లీ తిని మూడో టాబ్లెట్ వేసుకున్నాను. అదే మత్తు బిళ్ళ. ఆ టాబ్లెట్ వేసుకునేప్పుడు మాధవ్, శ్వేత ఇద్దరూ నా వంక చాలా జాగ్రత్తగా, పరిశీలనగా చూసారు.
రెండు నిమిషాలు కూర్చుని, ఏదైనా అవసరమైతే ఫోన్ చేయమని అతని ఫోన్ నంబర్ శ్వేత కు ఇచ్చి అతను వెళ్ళిపోయాడు.
“ఏమంటున్నాడు?” అతను వెళ్ళిన తర్వాత శ్వేత ను అడిగాను.
“దాదాపు ఓకే.” చెప్పింది.
“ముద్దు పెట్టుకున్నారా?”
“కుదరలేదు. కాని మా బాడీలు, ఆ పార్ట్స్ తో సహా టచ్ అయ్యాయి.” నా వంక చూసి నవ్వి చెప్పింది.
“ఎలా చేసుకుందామని అనుకున్నారు?”
“తనే చెప్పాడు. ఆ స్లీపింగ్ పిల్ ప్రభావంతో నువ్వు నిద్రపోగానే మొదలెడదామని…నువ్వు ఓకేనా?”
“ఓకే.”
“థాంక్ యు డియర్.”
“మరి నెక్స్ట్ ఏమిటి?” ఉత్సుకతతో అడిగాను.
“తెల్లవారు జామున దర్శనానికి మేము ఇద్దరం కలిసి వెళ్తున్నాం.”
“ఎన్ని గంటలకి వెళ్తారు?”
“షుమారు అయిదు గంటలకి.”
“వేడినీళ్ళు చెప్పు. చన్నీళ్ళు పోసుకోలేవు నువ్వు.” ఆవులిస్తూ చెప్పాను. స్లీపింగ్ పిల్ ప్రభావం వల్ల నాకు నిద్ర ముంచుకు వస్తుంది.
“ఆల్రెడీ వచ్చేటప్పుడు వేడినీళ్ళు చెప్పే వచ్చాను.” అంటుండగా తలుపు చప్పుడైంది.
శ్వేత లేచి వెళ్లి తలుపు తీసింది. మాధవ్ డ్రెస్ మార్చుకుని షార్ట్స్, టీ-షర్టు వేసుకుని వచ్చాడు. అతన్ని పరీక్షగా చూసాను. మంచి రంగు. కండలు తిరిగిన శరీరం…ఆ కండల తాలూకు షేపు క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది. టీ-షర్టు లో నుంచి విశాలమైన చెస్ట్ కొట్టవచ్చినట్టు కనిపిస్తుంది. కర్లింగ్ హెయిర్…సూపర్ గా ఉన్నాడు. తెలుగు మాట్లాడుతున్నప్పటికీ తెలుగు వాడిలా లేడు.
“ఇప్పుడు ఎలా ఉందండీ?” నా పక్కన కూర్చుని అడిగాడు.
“తగ్గిపోయింది.” ఆవులిస్తూ చెప్పాను.
కళ్ళు మూతలు పడిపోతున్నాయి. వాళ్ళతో మాట్లాడుతూ నాకు తెలియకుండానే నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయాను.
ఎంతసేపు అలా నిద్రపోయానో తెలియదు కాని టాయిలెట్ కి వెళ్ళే అవసరం రావడంతో మెలకువ వచ్చింది. వాళ్ళ పని అయిందో లేదో…నేను ఏమైనా వాళ్ళని డిస్ట్రబ్ చేస్తానేమోనని అనుమానంతో కళ్ళు తెరవకుండా యుద్ధం జరుగుతున్న చప్పుళ్ళు వస్తాయేమోనని అయిదు నిమిషాలు ఎదురు చూసాను. ఏ విధమైన సౌండ్స్ లేవు. అంతా నిశ్శబ్దం. నెమ్మదిగా కళ్ళు తెరిచి చూసా. చీకటిగా ఉంది. రూమ్ లో లైట్ వేసి లేదు. బలవంతంగా కళ్ళు నులుముకుని లేచి కూర్చుని మొబైల్ కోసం బెడ్ మీద వెతికాను. దొరకలేదు. కిటికీ అద్దాలలో నుంచి చాలా కొద్దిగా స్ట్రీట్ లైట్ వెలుతురు వస్తుంది. నిద్రలోనుంచి లేవడంతో ఆ కొద్ది వెలుతురుకే రూమ్ అంతా క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది. బాత్రూం కి వెళ్ళడానికి మంచం దిగబోతూ పక్కకు చూసాను. శ్వేత దుప్పటి కప్పుకుని పక్కనున్న రెండో బెడ్ మీద ఆదమరచి నిద్రపోతుంది. నేను చప్పుడు చేయకుండా మంచం దిగి టేబుల్ మీద ఉన్న నా ఫోన్ తీసుకుని టైం చూసా. మూడునలభై. బెడ్ లైట్ స్విచ్ వేసాను. వెలిగింది. మరి శ్వేత లైట్ తీసివేసి ఎందుకు పడుకుంది? మాధవ్ ఎప్పుడు వెళ్ళాడో? అనుకుంటూ తలుపు వైపు చూసాను. డోర్ లోపల నుంచి గడియ వేసి, బోల్ట్ పెట్టి ఉంది. శ్వేత పడుకున్న రెండో బెడ్ మీద ఒక పక్కన బ్రా ఉంది. డ్రెస్, ప్యాంటీ మంచానికి ఇంకో పక్కన కింద పడి ఉన్నాయి. శ్వేత దగ్గరకు వచ్చి పరీక్షగా చూసాను. జుట్టు రేగిపోయి ఉంది. మొఖాన బొట్టు లేదు. కింద పెదవి ఒక చోట కొద్దిగా వాచి ఎర్రగా రక్తం చిమ్ముతుంది. మెల్లగా పాదాల వైపుకు వెళ్లి దుప్పటి పైకి లాగి చూసాను. నైటీ పైకి లేచిపోయి ఉంది. తొడల మీద రెండు చోట్ల పంటి గాట్లు క్లియర్ గా కనిపిస్తున్నాయి. తన తొడల్ని కొరకకుండా ఎవరూ దెంగలేరు…అంత కసిగా ఉంటాయి శ్వేత తొడలు. నైటీ కొద్ది గా పైకి జరిపి అక్కడ చూసాను. హోల్ బాగా విచ్చుకుని ఉంది. పూపెదాలు వడలిపోయి పొడి పొడిగా వెళ్ళాడుతున్నాయి. జరిగింది అర్ధమైంది. యుద్ధం దిగ్విజయంగా పూర్తయింది. తృప్తిగా ఊపిరి పీల్చుకుని నైటీ కిందకు లాగి, దుప్పటి కప్పి, బెడ్ లైట్ ఆఫ్ చేసి నేను పడుకున్నాను. అప్పటినుంచి నాకు నిద్ర పట్టలేదు.
నాలుగున్నరకి శ్వేత ఫోన్ లో అలారం మోగింది. శ్వేత లేచి అలారం ఆపివేసి గదిలో లైట్ వేసింది. ఇంతలో తలుపు మోగింది. తలుపు తీసి వేడి నీళ్ళు తీసుకుని తలుపు వేసింది. పట్టు చీర, బ్లౌజ్ మంచం మీద పెట్టుకుని బాత్రూం లోకి వెళ్ళింది. నేను లేచి చూసా. తను పడుకున్న మంచం మీది బెడ్ షీట్ నీట్ గా సరిచేసి ఉంది. కింద ఉండాల్సిన బ్రా, ప్యాంటీ లేవు. అరగంటలో కాలకృత్యాలు తీర్చుకుని, తలారా స్నానం చేసి టవల్ చుట్టుకుని వచ్చింది. శుభ్రంగా తుడుచుకుని లంగా కట్టుకునే సరికి తలుపు మోగింది. గబగబా వెళ్లి తలుపు వారగా తీసి తల బయట పెట్టి “ఒక్క నిమిషం మాధవ్!” అని తిరిగి తలుపు దగ్గరగా వేసి బ్రా, బ్లౌజ్ వేసుకుని తలుపు తీసింది.
నేను లేచానో లేదోనని మాధవ్ సైగలతో అడిగాడేమో “ఇంకా లేవలేదు.” అని గుసగుసగా చెప్పింది.
“అవును. ఆ టాబ్లెట్ సగం వేసుకుంటేనే విపరీతమైన నిద్ర వస్తుంది. ఫుల్ వేసుకుంటే ఇంతే.” అతను కూడా గుసగుసగా చెప్పాడు.
గాజుల చప్పుడయింది. “దర్శనానికి వెళ్ళేటప్పుడు ఏమిటిది…వదులు…” అని గట్టిగా అంది. “పిచ్చి పనులు చెయ్యొద్దు. ఇప్పడు మళ్ళీ స్నానం చెయ్యాల్సి వస్తుంది. అప్పుడు ఇక్కడే తెల్లారి పోతుంది.” శ్వేత గొణిగింది. కొద్ది సేపటికి రూమ్ లో లైట్ ఆరిపోయింది. తలుపు తీసి బయట తాళం వేసిన చప్పుడు వినిపించింది.
టైం చూసాను. 5:10 అయింది. దూరం నుంచి వేదమంత్రాలు వినిపిస్తున్నాయి. కిటికీ తీసి చూసాను. ఇంకా చీకటిగానే ఉన్నప్పటికీ స్ట్రీట్ లైట్ల వెలుగులో రోడ్డు అంతా క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది. జనం బాగానే తిరుగుతున్నారు. శ్వేత, మాధవ్ లు కొత్త జంటలా రాసుకు పూసుకుంటూ ఒకరి భుజాలమీద ఒకరు చేతులు వేసుకుని నడుచుకుంటూ వెళ్తున్నారు. వాళ్ళు కనుమరుగు అయ్యేవరకు చూసి కిటికీ వేసి వచ్చి మంచం మీద పడుకున్నాను…నిద్ర పట్టలేదు.
ఆరున్నరకి ఫోన్ చేసింది శ్వేత.
“దర్శనం అయిందా?” అడిగాను.
“చాలా ఫ్రీగా ఉంది…గంట కూడా పట్టలేదు.” అని చెప్పి “నువ్వు లేచి ఎంతసేపైంది?” అడిగింది.
“పది నిమిషాలు అయి ఉంటుందేమో.” అబద్ధం చెప్పాను.
“నేను కాసేపు ఉండి వస్తాను గాని ఈ లోపు స్నానం చేసి రెడీగా ఉండు…బ్రేక్ ఫాస్ట్ కి వెళ్దాం”
“ఎంత సేపట్లో వస్తావు?”
“ఎలా చెప్పగలను…” అని చిన్నగా నవ్వి “డోర్ రాలేదని కంగారు పడొద్దు. మన గదికి బయట తాళం వేసి వచ్చాను. నేను వచ్చేవరకు వెయిట్ చెయ్యి.” అని కాల్ కట్ చేసింది.
నా మనసు మనసులో లేదు. ఏం జరిగింది? ఏం జరుగుతుంది? అర్ధం కాలేదు. ఇప్పుడు ఎక్కడకు వెళ్తుంది? ఏమో తను చెపితే గాని తెలియదు.
ఎనిమిది గంటలకల్లా నేను రెడీ అయ్యి శ్వేత రాక కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను. టైం తెలియకుండా ఉండడం కోసం పేస్ బుక్ ఓపెన్ చేశాను. టైం గడిచిపోతూ ఉంది. ఎదురుచూపులు తప్ప శ్వేత మాత్రం రాలేదు. తొమ్మిది కూడా దాటిపోయింది. నాకు ఆకలి మొదలైంది. టైం గడుస్తున్న కొద్దీ నాలో టెన్షన్ ఎక్కువవుతుంది. దర్శనం అయిపొయింది డైరక్ట్ గా రూమ్ కి రాకుండా ఎక్కడికి వెళ్ళింది…రాత్రి పని అయింది కదా. అందుకోసమైతే కాదు. మరి ఎక్కడికి వెళ్లినట్టు. ఇంతసేపా. పది కూడా దాటిపోయింది. నా మనసు కీడు శంకించడం మొదలు పెట్టింది. బయటకు వెళ్దామంటే డోర్ బయట తాళం వేసి ఉంది. ఏం చెయ్యాలి అని అలోచిస్తున్నంతలో తాళం తీస్తున్న చప్పుడు వినిపించింది. ఆటోమేటిక్ గా నా కళ్ళు టైం మీదకు వెళ్ళాయి. పది ఇరవై. తను లోపలకు రాగానే మదపు వాసన గుప్పుమని ముక్కు పుటాలను అదరగొట్టింది. పట్టు చీర పూర్తిగా నలిగిపోయింది. ఏం జరిగిందో అర్ధం చేసుకున్నాను. ఒక్కసారిగా నన్ను గట్టిగా వాటేసుకుని ముద్దుల మీద ముద్దులు పెట్టి “సారీ ఆనంద్! కొద్దిగా లేట్ అయింది.” అని చెప్పి చీర, బ్లౌజ్ విప్పి, నిర్లక్ష్యంగా మంచం మీదికి విసిరేసి కేవలం పెట్టీకోట్ తో బాత్రూం లోకి వెళ్ళింది. రొమ్ములు ఎర్రగా కందిపోయి ఉన్నాయి. బాత్రూం లోకి వెళ్తుంటే పెట్టీకోట్ వెనుకవైపు ఇంకా తడి ఆరని పెద్దపెద్ద మరకలు రెండు స్పష్టంగా కనిపించాయి. నా గుండె క్షణకాలం ఆగి మరలా కొట్టుకోవడం మొదలుపెట్టింది. ఒక్కసారిగా నా మొడ్డ నిగడదన్నింది.
బాత్రూం లోనుంచి బయటకు రాగానే అడిగా “మాధవ్ రూమ్ కి వెళ్ళావా?” అని.
“అతను వెళ్ళిపోతున్నాడు ఆనంద్. అందుకని…” టవల్ తో ఒళ్ళు తుడుచుకుంటూ చెప్పింది. గుడారం లాగా ఉన్న నా షార్ట్స్ వైపు చూసి ముసిముసిగా నవ్వుకుంది.
“రెండు నెలల తుప్పు వదలగొట్టినట్టున్నాడుగా…” తన బంగారం వైపే చూస్తూ అడిగాను. మాధవ్ ది బాగా పెద్దదనుకుంటా…పూకు చాలా ఛండాలంగా తయారైంది.
“ఊ…” అని తల వంచుకుని చెప్పింది.
“శ్వేతా…” అంటూ సంతోషం పట్టలేక తనను బలంగా వాటేసుకుని గిరగిరా తిప్పాను.
“ఆనంద్! ఏమిటిది? మరీ ఇంత సంతోషమా?” ఆశ్చర్యంగా అడిగింది.
“అవును శ్వేతా. ఆ ఫీలింగ్ ని మాటల్లో చెప్పలేను.”
తను డ్రెస్ వేసుకుని రెడీ అవుతుండగా “అయితే రాత్రి చేసుకోలేదా?” ఏమీ తెలియనట్టు అడిగాను.
“రాత్రిది రాత్రే…ఇప్పటిది ఇప్పుడే. పెళ్ళాం ఊళ్ళో లేదంట.” ప్యాంటీ వేసుకుంటూ చెప్పింది. “రాత్రి తన రూమ్ కి వెళ్దాం అన్నాడు గాని రాత్రి వేళ రానని చెప్పాను. అందుకే ఇక్కడే...నీ పక్కనే…” అని డ్రెస్ వేసుకుంది.
“ఇప్పుడు వాళ్ళ రూమ్ లో కూడా చేసుకున్నారా?”
“అవును. లేకపోతే ఎప్పుడో దర్శనం అయిపోతే ఇప్పటిదాకా ఏం చేస్తాను?” అని ఒక్క ముక్కలో చెప్పింది.
తను పది నిమిషాలలో డ్రెస్ వేసుకుని రెడీ అయి “నువ్వు కూడా డ్రెస్ చేసుకో…బ్రేక్ ఫాస్ట్ కి వెళ్దాం. నాకు పిచ్చ ఆకలిగా ఉంది.” అని చీర, బ్లౌజ్ సూట్ కేస్ లో సర్దుకుంది.
బ్రేక్ ఫాస్ట్ అయ్యాక రూమ్ కి వెళ్తూ చెప్పా “మనం థాయిలాండ్ నుంచి వచ్చిన తర్వాత ఈ రెండు నెలల నుంచి నీ వాలకం చూస్తే ఇక్కడ అసలు ఒప్పుకోవేమో అనుకున్నాను. ఇలాగే కంటిన్యూ చెయ్యి.”
“చూద్దాం.”
“మరో మూడు రోజుల్లో మనం ఊరు వెళ్తున్నాంగా. అక్కడ వీలు కుదురుతుందేమో చూడు. ఎందుకంటే అక్కడ మనం షుమారు రెండు మూడు వారాలు ఉండవలసి వస్తుంది. ఎవ్వరు దొరికినా వదలొద్దు.”
“అక్కడి పరిస్థితిని బట్టి చూద్దాం. ఇబ్బందులు ఏమీ లేకపోతే ఓకే.” అని పాజిటివ్ గానే చెప్పింది.
“థాంక్ యు శ్వేతా.” అని గట్టిగా లాగి ముద్దు పెట్టుకున్నాను.
“ఆనంద్…ఏమిటిది. నడిరోడ్డుమీద.” అంటూ నన్ను వదిలించుకుని దూరంగా జరిగింది.