భవానీ

[Vyas Kumar]

నా వేపు ఆతృతతో చూస్తూ, “ఏం తక్కువయ్యింది?” అని అడిగింది.

"అదే నాకూ తెలియడం లేదు" అన్నాను.

"నీకు తెలుసు. నువ్వు కావాలనే చెప్పడం లేదు. ప్లీజ్. చెప్పవా. నేనేమీ అనుకోను" అంది.

ఎప్పుడో విన్న హిందీ పాట గుర్తుకొచ్చింది. “ఎంత బావున్నావు! ఎంత అందంగా వున్నావు!” అని హీరో అంటే, “మళ్ళీ చెప్పు. అలా చెబ్తూనే వుండు. వినడానికి ఎంత బావుందో! ” అని హీరోయిన్ అంటుంది.

పొగిడేవాళ్ళుంటే, వినేవాళ్ళకి విసుగేమిటి?

ప్రక్కనేవున్న పూలకొట్టుకి వెళ్ళి, మూరెడు మల్లెపూలదండ కొని, తల్లో పెట్టుకొమ్మని తనకిచ్చాను. సిగ్గుతో కూడిన చిరునవ్వుతో, పూలదండ తీసుకొని, జడలో పెట్టుకొంది.

“ఇప్పుడు అచ్చం ఐశ్వర్య లా వున్నావు” అన్నాను.

తన మొహం వెలిగిపోయింది. ఇంతలో వాళ్ళ ఇల్లు దగ్గర పడింది.

”మరింక నే వెళ్తాను” అన్నాను.

తను disappoint అయ్యింది. మొహంలో అసంతృప్తి చోటు చేసుకుంది.

“ఇంటిదాకా వచ్చి ఇంటికి రాకుండా వెళ్తానంటే ఎలా? అమ్మను చూచి వెళ్లొచ్చు కదా! తనుకూడా సంతోషిస్తుంది.”

వెంకట్ వున్నప్పుడు అప్పుడప్పుడూ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్తూ వుండేవాణ్ణి. ఆఖరుసారిగా వాళ్ళింటికి వెళ్ళి రెండేళ్లయ్యింది. పిల్లలతో  పరిచయం లేకపోయినా, వాళ్ళ అమ్మగారు బాగా తెలుసు. చేసేదేమీలేదు కాబట్టి, తనతో వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను.

కొత్తగా రంగులు వేయించినట్లుంది ఇల్లు. తలుపు గొళ్ళెంలో పెట్టిన  చిన్న వుత్తరంలాంటిది కనిపించింది. అది చదివిన భవానీ  “అమ్మ ట్రిప్లికేన్ పార్థసారథి స్వామి గుడిలో  ఏదో విశేషం వుందని, అక్కడకు వెళ్ళింది”  అని నాతో చెప్పింది.

చేసేదేమీలేక “సరే, అమ్మ వున్నప్పుడెప్పుడైనా మరోసారి వస్తాన్లే” అని కదలబోయాను.

“అదేంటి? ఇంటికి వచ్చి కాఫీ ఐనా తాగకుండా వెడతావా? అమ్మకు తెలిసిందంటే నా ప్రాణాలు తీస్తుంది. ఐదు నిమిషాల్లో మంచి కాఫీ ఇస్తాను. హాల్లో కూర్చో. నీకు తెలీదేమో, నేను కాఫీ చాలా బాగా చేస్తానని అందరూ అంటారు.” అని సోఫా చూపించింది.

అన్నట్లే, ఐదు నిమిషాల్లో కాఫీ తో వచ్చింది. స్టౌ దగ్గరకు వెళ్ళడం వల్ల, పమిటను కుడివేపు లంగాలో  దోపుకుంది. నేను తన బొడ్డు వంకే చూట్టం గమనించిన తనకళ్ళు పెద్దవి అయ్యాయి. “అవును. అచ్చం ఐశ్వర్య లానే వున్నావు” అన్నాను తెలివిగా.

భవానీకి  సిగ్గు ముంచుకొచ్చింది. వంటగదితలుపుదగ్గరే నిలబడి వున్న తను, తల వంచుకొని చిరుహాసం చేస్తూ “ఇక చాలు” అంది. తన కుడికాలి బొటన వ్రేలు, నేలమీద కనిపించని ముగ్గులు వేస్తోంది. పాదాలకి కూడా పారాణి పెట్టుకున్నట్టుంది. కమలాపండు రంగులో వున్నాయి.

కాఫీ త్రాగడం ముగించి, లేచి నిలబడ్డాను-వెళ్లడానికి.

“ఈమధ్యే ఇంటికి రంగులు వేయించాము. ఎలా వుంది?” అడిగింది.

“బాగుంది” అన్నాను మెచ్చుకోలుగా.

“నా గది చూపిస్తాను రా” అని తన గది వేపు నడిచింది. నేను కూడా తన వెనుకనే తన గదిలోకి వెళ్ళాను. అప్పుడే విరుస్తోన్న  మల్లెపూల వాసన గుప్పుమని ముక్కుని తాకింది. ఘాటైన మల్లెల వాసనను ఆఘ్రాణించడానికి గట్టిగా వూపిరి పీల్చుకొన్నాను.

మేము గదిలోకి వెళ్తూనే, తలుపు వెనక వున్న లైట్ స్విచ్ ఆన్ చేయడానికి భవానీ చేయి చాచింది. ఆ ప్రయత్నం లో ఆమె చేయి నా ఛాతీకి తగిలింది. అసంకల్పిత ప్రతీకారచర్యకు వుదాహరణలా నాచేయి  తనచేతిని పట్టుకొంది. భవానీ నావేపు సంభ్రమంతో కూడిన ఆశ్చర్యంతో చూసింది. నేను తన కళ్లలోకి సూటిగా చూశాను. మా ఇద్దరిమధ్యా మౌనం, మౌనంగా మౌనగీతాన్ని ఆలపించింది.

నా ఎడమ చేయి తన నునుపైన పొట్ట మీద-బొడ్డు క్రింద  పడింది. భవానీ శరీరం చిన్నగా వణికింది. గట్టిగా వూపిరి తీసుకొంది. ముద్దుబెట్టుకోవడానికి నా తలను వంచాను. భవానీ తన తల పైకెత్తి, కళ్ళు మూసుకుంది. ఆ క్షణంలో నా వొంటిమీదకు తెలివి వచ్చి, తన పొట్టమీదనుంచి నా చేయి తీసేశాను. ముద్దు కోసం ఎదురుచూస్తూ, తన కళ్ళు అలానే మూసుకుని వుండిపోయింది  భవానీ.

ఆశగా ఎదురు చూస్తూన్న లేత పెదాల్ని వదల బుద్ధి వేయలా. నా పెదాలతో తనపెదాలను ఆంటీ అంటనట్టుగా తాకి, దూరంగా జరిగాను. భవానీ నెమ్మదిగా కళ్ళుతెరిచి నా వేపు చూసింది. నేను వెనక్కు చూడకుండా వెనక్కు జరగడంతో, నా తల గుమ్మానికి కొట్టుకుంది. తను నా దగ్గరకు వచ్చింది.  దెబ్బ తగిలినచోట వాపు వచ్చిందేమో చూట్టానికి నా తలమీద  తన చేత్తో నిమిరింది. తన వూపిరి వెచ్చగా నా మెడకు తగిలింది. అనుకోకుండా, నా చేతులు తన చుట్టూ బిగుసుకున్నాయి. నా పెదాలు తన పెదాలను తాకగానే, తన పెదవులు  విచ్చుకున్నాయి. లాలాజలంతో తడిసిన పెదాలు తియ్యగా వున్నాయి. మనస్సుకి సంతృప్తి కలిగినా,  అసలేం జరుగుతుందో తెలియక తన కళ్లలోకి చూశాను. అప్పటివరకూ విప్పార్చిన కళ్ళతో నన్నే  చూస్తోన్న భవానీ, తన తలను నా గుండెలమీద పెట్టుకుని, చేతులు నా భుజాలమీద వేసింది. ఆ చీకటి గదిలో ఒకరినొకరు కౌగిలించుకొని, కొంచెంసేపు అలాగే నిల్చుండిపోయాం.

నా చేతులతో తన వీపు నిమురుతూంటే, నా గుండెల్లో ముఖాన్ని దాచుకుని తను  మౌనంగా వుంది. తన గెడ్డం పట్టుకుని ముఖాన్ని పైకెత్తి కళ్లలోకి చూట్టానికి ప్రయత్నించాను. సిగ్గుగా నవ్వి కళ్ళు మూసుకుంది. నుదుటిమీదా, మూసిన కళ్లమీదా, ముక్కు కొనపైనా, చెంపలమీదా ముద్దులు పెట్టాను. కుడిచేత్తో నా చెంప నిమురుతూ, కళ్ళు తెరిచి నా కళ్లలోకి చూసింది. తన క్రింది పెదవిని నా పెదాల మధ్యకు తీసుకోబోతూంటే, తను వెనక్కి జరిగింది. అలా జరగడంలో తన భుజమ్మీదనుండి వోణీ జారిపోయింది. తమకం వల్ల తను గమనించే స్థితిలో లేదు. లోనెక్ బ్లౌజ్ కావడంవల్ల తన లేత రొమ్ములమధ్య లోయ కనిపించింది. తల వంచుకుని మంచం ప్రక్క నిలబడ్డ భవానీని చూసేసరికి అనురాగమూ, ఆవేశమూ కలిసి  కట్టలు తెంచుకున్నాయి. ఆ సమయంలో ఏం జరిగినా, జరగబోయేదాన్ని ఆపలేదు. జరగరానిదాన్ని జరగకుండా ఆపాలనే ఆలోచనకూడా మాకు రాలేదు. దగ్గరకెళ్ళి తడిపెదాలమీద ముద్దుపెట్టుకున్నాను. తనచేతులు నా వీపుమీద వేసింది. నెమ్మదిగా తనను మంచమ్మీద పడుకోబెట్టాను.

తెల్లటి దుప్పటి పరచిన మంచమ్మీద, సిగ్గుతో, గోరింటాకు పెట్టుకున్న చేతులతో ముఖాన్ని దాచుకుని పడుకున్న భవానీ, నడుం దగ్గిరకి జారిన వోణీ, మోకాళ్ళదగ్గిరకొచ్చిన పరికిణీ, మత్తెక్కిస్తున్న మల్లెల వాసన. కలలా అనిపించింది.

మంచం అంచున కూర్చుని తన బొడ్డుమీద చేయివేసి తడిమాను. తను వూపిరి బిగపట్టుకొంది. ముఖమ్మీదనుండి తన చేతులు తీసి, మూసిన కళ్లపై  ముద్దుపెట్టుకున్నాను. భవానీ  కళ్ళు తెరిచి  నావేపు చూస్తూ నన్ను దగ్గరకు తీసుకొని గుండెలకు హత్తుకుంది. చెవి దగ్గర నోరు పెట్టి “ప్రసాద్” అని రహస్యం చెబుతూన్నట్టుగా పిలిచింది. ఆ క్షణం వరకూ నా పేరు అంత బాగుంటుందని నాకు తెలియదు. ఆ పిలుపులో, నా పట్ల తనకున్న రాగమూ, అనురాగమూ, ఇష్టమూ, ఆ సమయంలో మొలకలెత్తిన మొల-కోరిక, మరేదో విన్నపమూ వినిపించాయి.

కుడిచేత్తో భవానీ ఎడమ రొమ్ముపై వత్తాను. కొంచెంసేపు తన బ్లౌజ్  పైనే నిమిరి, ఆ తర్వాత బ్లౌజ్  హుక్స్ ఒక్కొక్కటిగా విప్పేశాను. లోపల నల్లరంగు బ్రా వుంది. చాలా బిగుతుగా వుంది. తన సహకారంతో, ఎక్కువ కష్టపడకుండానే బ్రా విప్పగలిగాను. తన కవల గువ్వలు నా చేతుల్లోకి వచ్చాయి. తన వొళ్ళు జలదరించింది. తను భారంగా వూపిరి తీసుకొంటుంటే తన చనుమొనలు గర్వంగా నిక్కబొడుచుకుని నన్ను వూరించాయి. నా వూపిరి వేగం కూడా ఎక్కువయ్యింది. చనుమొనలు చిన్నవిగా, లేతఎరుపు రంగులో ముద్దొస్తూ ముచ్చటగా వున్నాయి. నాలుకతో బుడిపెలమీద  రాస్తూనే, నా టీ -షర్ట్ విప్పెశాను. నా గరుకు చెంపలు తన చిన్ని రొమ్ముల్ని తాకగానే, తను నన్ను గట్టిగా కావలించుకుంది. తన మోకాలు నా మూడోకాలికి  తగిలింది.   ఆ స్పర్శకు తన  కళ్ళల్లో కొంచెం భయం కనిపించింది. కళ్ళు గట్టిగా మూసుకుంది. నేనదేమీ గమనించనట్లుగా, సున్నితంగా తన పెదవులనూ, చను ముచ్చికలనూ  మార్చి మార్చి చీకుతూ, మెడవంపులో, రొమ్ములమీదా ముద్దులు పెడుతూ, తనకు భయం పోయేలా, కోరిక పెరిగేలా చేశాను. తన నోటినుండి తియ్యని శబ్ధాలు  వస్తున్నయ్. అర్ధం తెలియకపోయినా, భావం తెలుస్తోంది. తన చేతుల్ని  నా ఛాతీ మీద పెట్టుకున్నాను.   తను బిడియంగా నవ్వి, ముఖం ప్రక్కకు తిప్పుకొని, నా ఛాతీ మీది వెంట్రుకలతో చనువుగా ఆడుకోసాగింది. చెవితమ్మలమీదా చెంపలమీదా చిన్నగా ముద్దులు పెట్టాను. అప్పటివరకూ తనకున్న బిడియం సడలింది. తమకంతో, చిరునవ్వు నవ్వి, వెల్లికిలా తిరిగి నాముఖాన్ని ముద్దులతో నింపింది. తన చేతులు నా జుత్తుతో ఆడుకుంటున్నాయి. ఇద్దరికీ ఇదే మొదటి అనుభవం. ముద్దుల దగ్గరనుంచీ అన్నీ మొదటిసారే! కొత్త అనుభవం ఇద్దరికీ వుత్తేజభరితంగా వుంది.  కోరికలు మాత్రం వుత్తుంగ తరంగాల్లా వువ్వెత్తున ఎగిసిపడుతున్నాయి.

నా చేయి తన రొమ్ములమీదనుండి బొడ్డుమీదకూ, బొడ్డుమీదనుండి పొత్తికడుపుమీదకూ  వెళ్లింది. తను వూపిరి పీల్చుకోవడం మర్చిపోయింది. తన లంగాముడి విప్పబోయాను. హటాత్తుగా తను నా చేతిని పట్టుకొని “వద్దు” అని మత్తుగా చెప్పింది. తన పొత్తికడుపు మీద ముద్దులు పెట్టి తన భయం కొంతవరకూ పోగొట్టగలిగాను. పరికిణీని పైకి జరిపి, బిగించి వుంచిన తొడల మీద ముద్దులు పెడుతూ, తను relax అయ్యేలా చేశాను. మెరిసే నున్నటి తొడలమీద చేయి  వేశాను. చాలా మృదువుగా తెల్లగా వున్నాయి.  కాళ్ళకు పసుపూ, చందనమూ  రాసుకోవడం వల్ల కాబోలు పచ్చగా వున్నాయి.

(ఆ తర్వాత జరిగినదాని గురించి నేను చదివిన కధల్లో గానీ, కామసూత్రాల్లో గానీ ఎక్కడా చదవలేదు. బట్టలన్నీ ఒక్కొక్కటే విప్పేయడం, విప్పేసుకోడం, మర్మాంగాలమీద ముద్దులు పెట్టుకోవడం, మన్మధ భాష మాట్లాడటం లాటివి ఏమీ జరగలేదు.!!!!!!!!!!)

నా చేయి తన తొడల మీద పడగానే, తన వొళ్ళు గగుర్పొడిచింది. భవానీ శరీరం జలదరించడం నాకే తెలిసింది. నేనలా తనను వివరంగా చూస్తోంటే, సిగ్గుతో మొగ్గలా ముడుచుకుపోయిన భవానీ, నా జుట్టుతో ఆడుకొంటూన్న తన చేతుల్ని, నా మెడ చుట్టూ వేసి నన్ను తన మీదకు లాక్కుంది. నా ప్యాంట్ నీ, అండర్వేర్  నీ కిందకు నెట్టి, తనమీద వాలాను.

తన శరీరాన్ని నా దేహం తాకింది. తన మన్మధ కుటీరాన్ని, నా మదన ధ్వజం తాకింది. తన తొడలు  ఎడమయ్యాయి. నేను తనలోకి దూసుకుపోయాను. ఏం జరిగిందో తను గ్రహించడానికి కొన్ని క్షణాలు పట్టింది. తన క్రిందిపెదవిని పై పెదవితో నొక్కిపెట్టింది. తన కళ్లు తడి అయ్యాయి.

తన కళ్ల తడి చూడగానే నేను తొందరపడ్డానేమో అనిపించింది. తనమీదనుంచి లేవబోయాను. తన చేతులు నా వీపు మీద బిగుసుకున్నాయి. తన మొహంలోకి చూశాను.  నొప్పితో కూడిన చిరునవ్వుతో తల అడ్డంగా తిప్పి, నా పెదాలమీద ముద్దు పెట్టుకుంది.

రంగప్రవేశం చేసిన నా అంగాన్ని అలానే కొంచెం కొంచెంగా మొత్తం లోపలికి పెట్టాను. తనకు నొప్పి తగ్గి హాయి పెరిగింది. ఆ సమయంలో తానేం చేయాలో, నేనేం ఎదురుచూస్తున్నానో తెలీక సంధిగ్ధంలో పడింది.  కాముడు మహా కానివాడు. ఎలా చేయాలి అని అడగకుండానే, ఇలా చేయాలి అనిపించేలా చేసే మాచెడ్డవాడు. కాసేపటికి, నాత్రోపులకు అనుగుణంగా తన నడుముని వూపసాగింది. ఇద్దరం చెరొక పౌనఃపున్యంలో ఊగుతున్నాం. క్రమేపీ, మా పౌనఃపున్యాలు దగ్గర కాసాగాయి. కొంచెం సేపటికి, ఇద్దరం ఒకే పౌనఃపున్యంలోకి వచ్చేసాం. ఇద్దరి మధ్యలో అనునాదం చోటుచేసుకుంది.

పదినిమిషాల పోటీ తర్వాత, నాలోంచి వచ్చిన ఓ తొలకరి జల్లు తనలో ఒలికిపోయింది. తను నాలో వొదిగిపోయింది. తన వొళ్ళు పులకరించి వణికిపోయింది.  నా మనస్సునిండా  తనమీద అనురాగం గంగాతరంగిణి లా పొంగిపోయింది. ఊపిరి మామూలుగా వచ్చేవరకూ ఆగి, ఊపిరాడకుండా ముద్దులు పెట్టుకొని పక్కకు జారిపోయాను. భవానీ తన తలను నా భుజమ్మీద పెట్టుకొని, నా ఛాతీమీద తన చేత్తో నిమురుతూ అరమోడ్చిన కళ్ళతో నన్ను చూస్తూ పడుకుంది.

అలసట తీరిన తర్వాత కళ్ళు తెరిచి చుట్టూ చూశాను. పక్కమీద  మల్లెపూలు చెల్లాచెదురుగా పరుచుకున్నాయి. కొన్ని పువ్వులు చేతిలోకి తీసుకొని భవానీ  నుదుటి నుండి పొత్తికడుపు వరకూ, వరుసగా పేర్చి, నుదుటి  మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాను.

తను మెల్లగా కళ్ళు తెరిచి ముద్దుకు ముద్దు బదులిచ్చింది.

బాగా చీకటి పడటంతో ఒకరి ముఖం మరొహళ్లకు కనిపించడం లేదు. చేయి చాచి మంచం తల ప్రక్కన వున్న లైట్ స్విచ్ వేసింది భవానీ . వెలిగిన బెడ్ లైట్ వెలుగులో, నగ్నంగా వున్న భవానీ వొంటిని, పరవశమై, పరిశీలనగా చూస్తోంటే, తనకు సిగ్గు వేసింది. నా కళ్ళను తన  చేతులతో  మూసి, పరికిణీని పాదాల వరకూ సర్దుకొని, పక్కనే వున్న వోణీని తీసుకుని పైన వేసుకుంది. నా కళ్లమీది చేతులు తీసి “ఇప్పుడేం చూసుకుంటావో చూసుకో” అన్నట్లు కళ్ళెగరెస్తూ, చిలిపిగా నవ్వింది.

అల్లరి కళ్ల మీద ముద్దు పెట్టుకుని తల పైకెత్తితే, బెడ్ సైడ్  టేబుల్ మీద వెంకట్ తన ముగ్గురు చెల్లెళ్లతో కలిసి తీయించుకున్న  ఫోటో కనిపించింది. వాళ్ళలో భవానీ ఎవరా అని చూస్తూంటే, ఒక్కొకళ్లను చూపిస్తూ, “ఇది పెద్దది-మీనాక్షి, ఆ తర్వాత రెండోది-కామాక్షి, ఈ చివర వున్నది  నేను. ఇప్పుడు వాళ్ళిద్దరూ చిదంబరం నటరాజస్వామి దగ్గర నాట్యం చేయడానికి వెళ్లారు.” చెప్పింది. 

ఫ్రాకుల్లో తిరిగిన పిల్ల పావడా, ఓణీలు వేసుకునేంతగా  ఎదిగిందన్నమాట!

“సారీ ప్రసాద్” అంది.

“ఎందుకు?” అడిగాను.

“కొంచెం డిజప్పాయింట్ చేశాను కదా!” అంది సందేహంగా.

జవాబుగా తనను ఒళ్ళోకి తీసుకుని ముద్దులు పెడుతోంటే, తను చిన్నపిల్లలా, నా మెడచుట్టూ చేతులు వేసి గుండెలమీద తలపెట్టుకుని, కళ్ళు మూసుకొని, తన్మయత్వంలోకి వెళ్లింది.

‘ఇన్నేళ్ల తర్వాత మేమిద్దరమూ కలుసుకున్నది ఇందుకోసమా’ అని ఆలోచిస్తోంటే, హాల్లో కంప్యూటర్ చూసినట్లు గుర్తొచ్చింది.

“ఇంట్లో కంప్యూటర్ వుండగా, బ్రౌజింగ్  సెంటర్ కి ఎందుకెళ్లావ్?” అడిగాను.

”హాల్లో అమ్మ కూడా వుంటుంది” అని మళ్ళీ అల్లరిగా నవ్వింది. అర్ధం కావడానికి అరనిమిషంపైనే పట్టింది.

“వుంటే?” ఆట పట్టించడానికి అడిగాను.

“అన్నీ  విడమర్చి చెబ్తేగానీ అబ్బాయిగారికి అర్ధం కాదు కాబోసు.” నా ముక్కు పిండింది. ఇంతలో ఎంత చనువు? మరెంత నమ్మకం?? కన్నెచెర వీడిన  కొన్ని నిమిషాలకే, ఇంత అనుబంధమా?

“మా కజిన్ మంగతాయారు తెలుసుకదా నీకు!”

తెలీదని తల అడ్డంగా వూపాను.

“నిజంగా నీకు గుర్తులేదా! మరి తనేంటి!! అలా చెప్పింది!!!”

“ఎలా చెప్పింది? ఏం చెప్పింది??”

“నీకు తనంటే చాలా ఇష్టమనీ, ఎప్పుడూ తనను ఆటపట్టిస్తుండేవాడివని. పాపం! నీమీద మనసు పారేసుకుంది కూడాను.” గడుసుదనమో, నన్ను ఆటపట్టించడమో అర్ధం కాలేదు నాకు. లేకపోతే పన్నెండేళ్ళు కూడా లేని  ఆడపిల్లలు మనసులు పారేసుకోవడం ఏమిటి?

“మనసు పారేసుకుందా! దానిదేముంది? దొరికితే తిరిగి ఇచ్చేద్దాంలే కానీ అసలు విషయం చెప్పు.”

“అది మెయిల్ పంపించింది. దానితోపాటే షరా మామూలే లాంటి హెచ్చరిక కూడా. ఇంటిలో చదవవద్దని. అందుకని అక్కడకు వెళ్లాల్సివచ్చింది.”

“అందులో అంత రహస్యమేముంది?”

“ఒంటరిగా వున్నప్పుడు చదువుకొనే తుంటరి కథ ఒకటి  వుంది. కొంచెం చదివేసరికి ఏమిటోలా అనిపించింది.” చిన్నగా చెప్పింది.

“ఎలా అనిపించింది?”

ఎంతో బ్రతిమాలితే కానీ చెప్పలేదు.

“ఏమో. సరిగ్గా చెప్పలేను. వొళ్ళంతా ఆవిరి కమ్మి, చెమట పట్టింది. గుండెల్లో ఏదో గుబులు. గుండె దడ.  చదవాలని కుతూహలం. చదవడానికి భయం. కూర్చోవడానికి కుదరలేదు. సగంకూడా  చదవకుండానే బయిటకు వచ్చేశాను. అలా  సగంలో వదిలి రావడం వల్లే డాక్టర్ గారు కనిపించారు.” అంది నా ఛాతీమీద చూపుడువేలు పెట్టి.

నాలో కదలిక మొదలై తన వీపుకి తగిలింది. సరిగ్గా పడుకుందామని, తను పక్కకు తిరిగేసరికి, తన కంట పడింది. నేను బట్టలు వేసుకోలేదనే విషయం, అప్పటి వరకూ గుర్తుకు రాలేదు మా ఇద్దరికీ. తన వీపుకు గుచ్చుకున్న దాన్ని కొద్ది క్షణాలు ఆసక్తిగా చూసి, సిగ్గుతో కళ్ళు మూసుకుంది భవానీ.  తన పరికిణీ మీదున్న ఎర్రటి మరకలు కనిపించాయి నాకు.

“భవానీ, నీ పరికిణీ పాడయిపోయింది. లేచి బట్టలు మార్చుకో. ఈలోగా పక్కబట్టలు సర్ది నేను కూడా బట్టలు వేసుకుంటాను” అన్నాను.

అప్పటివరకూ నవ్వుతోన్న మొహంలో కొద్దిగా ఖంగారు చోటుచేసుకుంది. కానీ,చిలిపిదనం పోలేదు.

“పక్కబట్టలు నేను సరిచేస్తాను గానీ, ముందు నువ్వు బట్టలు వేసుకో. ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు” అంది. కధాకళీ ఆడుతోన్న కాముని బాణాన్ని కళ్ళార్పకుండా చూస్తూ.

బాత్రూంలోకి వెళ్ళి తను బట్టలు మార్చుకొనేలోగా, నేను వెనక వసారా లో వాష్ చేసుకుని  నా బట్టలు వేసుకున్నాను.  ఇద్దరమూ కలిసి  జరిగిపోయిన ముచ్చట జాడలేమీ కనిపించకుండా పక్క సర్ది, హాల్లోకి వచ్చాము.

“అమ్మ వచ్చేలోగా నేను వెళ్ళడం మంచిది. వెళ్ళి రానా” అనుమతి అడిగాను.

బిక్కమొహంతో, తడి కళ్ళతో వచ్చి దగ్గరగా నిల్చుంది. అడగాలనుకున్నది తను అడగలేకా, చెప్పాలనుకున్నది నేను చెప్పలేకా, ఒకరినొకరు కావలించుకొని కాసేపలానే వుండిపోయాము.  రెండు చేతులతో తన చెంపలు నిమురుతూ “రెండు మూణ్ణాళ్లలో అమ్మ వున్నప్పుడు వస్తాను. బెంగ పెట్టుకోకు. వెళ్లొస్తాను మరి” అని చెప్పి పెదాలపై ముద్దు పెట్టుకుని, తిరిగి చూస్తే కదలలేమోననే అనుమానంతో-వెనుకకు తిరిగి చూడకుండా బయిటకు నడిచాను.

                             ---------సమాప్తం --------