రైలులో తప్పు

[Indraneel]

రైలులో తప్పు

(ఈ కథ నెట్ లో చదివిన ఒక ఇంగ్లీష్ కథ ఆధారంగా వ్రాయడం జరిగింది.)

 
నా పేరు పల్లవి. వయసు 27 సంవత్సరాలు. ఏడాదిన్నర క్రితం వివాహం చేసుకుని ప్రస్తుతం హైదరాబాద్ లో ఒక ప్రముఖ నిర్మాణ సంస్థలో పనిచేస్తున్నాను. మా ఆయన కూడా హైదరాబాద్ లో సాఫ్ట్ వేర్ జాబ్ చేస్తున్నారు. మా ఇద్దరివీ పెద్ద పెద్ద ఉద్యోగాలే. రైలులో ఆ రాత్రి ఏ తప్పు జరిగిందో వివరించడానికి ముందు నా గురించి కొంచెం చెప్పాలి. నేను 5 అడుగుల 3 అంగుళాల హైట్, గోధుమ రంగు శరీరంతో ఆకర్షణీయంగా ఉంటాను. కొలతలు 34-28-36. దట్టమైన సెమీ కర్లీ హెయిర్‌ నా వెనుక భాగంలో పిరుదుల వరకు ఉంటుంది. నా మూడ్ మరియు సందర్భాన్ని బట్టి మోడరన్ మరియు ట్రెడిషనల్ డ్రెస్ లు వేసుకోవడం నాకు చాలా ఇష్టం. ఈ సంఘటన జరిగిన రాత్రి, నేను నల్లటి లెగ్గింగ్స్ మరియు వదులుగా ఉండే పొడవాటి రౌండ్ నెక్ హాఫ్ స్లీవ్స్ టాప్ వేసుకున్నాను.
మా మామగారు వైజాగ్ లో ప్రభుత్వ ఉద్యోగస్తులు. ఆయనకు ఇంకా సంవత్సరంన్నర సర్వీస్ ఉంది. అయిదు రోజుల క్రితం మా మామగారి తల్లి మరణించడంతో నేను, నా భర్త హడావిడిగా వైజాగ్ వెళ్ళవలసి వచ్చింది. నాకు నా కంపెనీలో పూర్తి చేయవలసిన ముఖ్యమైన పని ఉన్నందున అక్కడ కార్యక్రమం పూర్తయ్యాక నేను వెంటనే తిరిగి హైదరాబాద్ వచ్చేసాను. మా ఆయన అక్కడే ఉండిపోయారు. ఇప్పుడు నా పని పూర్తి అయ్యాక సెలవు పెట్టి వైజాగ్ బయలుదేరాను. నాకు కావలసిన టైం కి ఫ్లైట్ టికెట్ దొరకలేదు. తప్పని పరిస్తితులలో ట్రైన్ కి చూసాను. లక్కీగా దురంతో లో AC 2 టైర్ లో చాలా టికెట్స్ ఉన్నాయి. సైడ్ అప్పర్ ఆప్షన్ తో టికెట్ బుక్ చేశాను. 18 వ నెంబర్ సైడ్ అప్పర్ బెర్త్ అలాట్ అయ్యింది. చాలా మంచి ట్రైన్ అది. మధ్యలో ఒక్క విజయవాడ లో మాత్రమే ఆగుతుంది. ఇది 10 గంటల పైనే ప్రయాణమైనప్పటికీ రాత్రి పూట కావడంతో నాకు గాని, నా భర్తకు గాని ఇబ్బంది అనిపించలేదు.
నేను రాత్రి 8 గంటలకు ట్రైన్ ఎక్కాను. ట్రైన్ బయలుదేరేది ఇక్కడి నుంచే కాబట్టి ముందుగానే ప్లాట్ఫాం మీద పెట్టారు. బెర్త్ నెంబర్ సరిచూసుకుని పైకి ఎక్కాను. ఆ బోగీలో చాలా తక్కువ మంది ఉన్నారు. నా చుట్టూ ఉన్నవారిని ఒకసారి నిశితంగా పరిశీలించాను. నా ఎదురుగా ఉన్న నాలుగు లాంగ్ బెర్త్ లలో రెండింటిలో మాత్రమే ప్రయాణీకులు ఉన్నారు. 19 వ నెంబర్ లోయర్ బెర్తులో ఒకరు, 16 నెంబర్ అప్పర్ లో ఒకరు ఉన్నారు. ఇద్దరూ మగవారే. ట్రైన్ బయలుదేరేలోపు మిగిలిన బెర్తులు ఫుల్ అవుతాయనుకున్నాను కాని కాలేదు. ట్రైన్ ఖచ్చితంగా కరక్ట్ టైం కి అంటే 8:15 కి బయలుదేరింది. టాయిలెట్ కి వెళ్ళే వంకతో బోగీ మొత్తం చూసి వచ్చాను. దాదాపు సగం బోగీ ఖాళీగానే ఉంది. వచ్చి దుప్పటి కప్పుకుని పడుకుని, ఒక ఇంగ్లీష్ నవల బయటకు తీసాను. ఇది చాలా కాలం నుండి చదవాలనుకకుంటున్నాను, కానీ టైం కుదరటంలేదు. ఈ నైట్ ఎలాగైనా కంప్లీట్ చెయ్యాలని గట్టిగా అనుకున్నాను.
సరిగ్గా అదే సమయంలో అతనిని గమనించాను. అతనికి నలభై-నలభై ఐదు సంవత్సరాల వయస్సు ఉండవచ్చు, జుట్టులో అక్కడక్కడా తెల్లని వెంట్రుకలు కనిపిస్తున్నాయి. కోర మీసం. నున్నగా షేవ్ చేసుకున్న గడ్డం. క్రూ కట్ జుట్టును బట్టి అతను మిలిటరీలో పనిచేస్తూ ఉండవచ్చు అనిపించింది. బాగా బలంగా ఉండి రౌండ్ నెక్ టీ-షర్టు, నిక్కర్ వేసుకుని ఉన్నాడు . అతను నాకు ఎదురుగా ఉన్న 16 వ నెంబర్ అప్పర్ బెర్త్ లో మొబైల్ ఫోన్ ఇయర్ పీస్ ని చెవిలో పెట్టుకుని పడుకుని నన్నే చూస్తూ ఉన్నాడు.
నేను మొదటిసారి అతనిని చూసినప్పుడే అతను కూడా నన్ను చూడడం జరిగింది, మా ఇద్దరి కళ్ళు కలుసుకున్నాయి. నేను వెంటనే చూపు తిప్పుకుని లోయర్ బెర్త్ లో ఉన్న వ్యక్తి వైపు చూసాను. ఆయన చాలా పెద్దవారు. ఇంచుమించు మా మామగారి వయసు. ఆయనను పరీక్షగా చూసాను. బట్టతల…నల్లగా లావుగా ఉన్నారు. ఆయన కూడా నన్ను చూసి మొఖం కొద్దిగా ఆశ్చర్యంగా పెట్టారు. ఆయనను నేను ఎప్పుడూ చూడలేదు. ఆయన నన్ను చూసి ఎందుకు ఆశ్చర్యపోయారో అర్ధం కాలేదు. నేను నా నవలలోకి చూపు తిప్పుకున్నాను. ఒక నిమిషం తరువాత నేను పక్కకు తిరుగుతూ అప్పర్ బెర్త్ వైపు చూసాను. అతను నా వైపే చూస్తున్నాడు. తిరిగి మా కళ్ళు కలుసుకున్నాయి. కాని ఈసారి నేను చూపు తిప్పుకోలేదు. ఎక్కువసేపు అతని కళ్ళలోకి చూసాను. బహుశా ఇరవై-ముప్ఫై సెకన్లు కావచ్చు.
నేను అలా చేయకూడదని నాకు తెలుసు…కాని చూడకుండా ఉండలేకపోయాను. అతను చిన్నగా నవ్వాడు. నేను ఉలిక్కిపడి చూపు తిప్పుకున్నాను. అతను మాత్రం నన్నే చూస్తూ ఉన్నాడు. నాకు చాలా అసౌకర్యంగా అనిపించి కర్టెన్ లాగేసుకున్నాను. కానీ అతని కళ్ళు నామీదే ఉన్నట్టు ఫీలింగ్ కలుగుతుంది. నవలపై దృష్టి పెట్టడం కష్టమైపొయింది. అతను నన్ను చూస్తున్నాడో లేదో చూడాలని నా మనసు తెగ ఆరాటపడిపోతూ ఉంది. నిజానికి అతను అంత అందంగా ఏమీ లేడు కాని నన్ను చూస్తున్న పద్ధతిలో ఏదో ఆకర్షణ ఉంది. మొరటుగా ఉన్న అతనిలో ఆడవాళ్ళను ఆకర్షించే మగతనం ఉంది. నేను దానిని వివరించలేను కాని ఆ ఆకర్షణే నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తుంది.
ఇంతలో TTE వచ్చి ముందుగా కింద ఉన్న పెద్దాయనను టికెట్ అడిగాడు. ఆ మాటలు విని నేను కర్టెన్ పక్కకు లాగాను. పెద్దాయన టికెట్ ను తన చార్ట్ లో సరి చూసుకుని సైన్ చేసి ఆయన చేతికి ఇచ్చి నా వైపు తిరిగాడు. నన్ను చూడగానే ఒక్కసారిగా ఆయన కళ్ళు వింతగా మెరిశాయి. నేను టికెట్ ఇచ్చాను. ఆయన దానిని తీసుకుని ప్రూఫ్ అడిగాడు. నేను ఆధార్ ఇచ్చాను. ఆయన టికెట్ మీద సైన్ చేసి ఆధార్, టికెట్ కలిపి ఇస్తూ నా కళ్ళలోకి చూసాడు. నాకు అర్ధం కాక ఆయన వంక ప్రశ్నార్ధకంగా చూసాను. “మీరు ఒంటరిగా జర్నీ చేస్తున్నారా?” అని నా రొమ్ములలోకి చూస్తూ అడిగాడు. అప్పుడు చూసా ఆయనని పరిశీలనగా. నలభై ఏళ్ళు ఉండొచ్చేమో. అయిదున్నర అడుగుల పొడవుతో మనిషి ఎర్రగా అందంగా, చాలా బావున్నాడు.
నేను ఆయన చేతిలోని టికెట్ తీసుకుంటూ “అవును. ఒక్కదానినే వెళ్తున్నాను.” అని ఆయన ప్రశ్నకు సమాధానమిచ్చాను.
“మీకు ఈ బెర్త్ అసౌకర్యంగా ఉంటే లోయర్ బెర్త్ మీద పడుకోండి. విజయవాడలో కూడా ఎవరూ ఎక్కరు.” అని నన్ను గుచ్చి గుచ్చి చూస్తూ చెప్పాడు.
“థాంక్ యు సార్! ఇబ్బంది అనిపిస్తే తప్పకుండా పడుకుంటా.” అని చెప్పాను.
“మీరు ఒక్కరే జర్నీ చేస్తున్నారు కాబట్టి మీకు ఏదైనా ప్రాబ్లం వస్తే నాకు కాల్ చెయ్యండి అని” ఒక నెంబర్ ఇచ్చాడు.
నేను ఆ స్లిప్ తీసుకుని మరోసారి థాంక్స్ చెప్పి కర్టెన్ లాగేసుకున్నాను.
తర్వాత ఆ మిలిటరీ అతనిని టికెట్ అడగడం వినిపించింది.
TTE వెళ్ళిపోయిన కొద్దిసేపటి తర్వాత కర్టెన్ కొద్దిగా పక్కకు తప్పించి చిన్న ఖాళీ లోనుంచి చూసాను. అతను నా వంకే చూస్తున్నాడు. ఆ చూపులో అసభ్యత లేదు…మరేదో ఉంది. నన్ను లైన్ లోకి తెచ్చుకోవడానికి చూసే చూపు అది. ఆ చూపును ఆడపిల్లలు తట్టుకోలేరు. మగవాళ్ళు నన్ను ఆ విధంగా చూస్తూ ఉండటం ఇది మొదటిసారి కానప్పటికీ, నేను తిరిగి వాళ్ళను చూడడం చాలా అరుదైన సందర్భాలలో ఇది ఒకటి.
పెళ్లి అయిన నాలుగు నెలల తర్వాత మొదటిసారిగా విదేశాలకు వెళ్ళడానికి నా భర్తను ఫ్లైట్ ఎక్కించి రిటర్న్ అయి వస్తున్నప్పుడు జరిగింది. ఎయిర్పోర్ట్ లోనే మా చూపులు కలిశాయి. చాలా హ్యాండ్సం గా ఉన్నాడు అతను. కొద్దిసేపట్లోనే ఆ పురుషుని మోహంలో పడిపోయాను. ఏదో మైకం కమ్మినట్టు అతని కారులోకి వెళ్లి కూర్చున్నా. కారులోనే కబుర్లతో అరగంట గడిచింది. చివరకు అతను హోటల్ కి వెళ్దామని ప్రపోజ్ చేశాడు. అతని కోరికా అదే…నా కోరికా అదే. కాని నేను భయపడిపోయి అతనిని ఎలాగైనా వదిలించుకోవాలని “ఏ హోటల్?” అని అడిగాను. చెప్పాడు.
‘మీరు ముందు మీ కారులో వెళ్తూ ఉండండి. నేను వెనుక నా కారులో వస్తా. ఒక వేళ ట్రాఫిక్ లో మిస్ అయితే హోటల్ దగ్గర వెయిట్ చేయండి. నేను వచ్చేస్తాను.’ అని అబద్ధం చెప్పి మంచి ట్రాఫిక్ లో అతని నుంచి తప్పుకుని వెళ్ళిపోయాను. కాని అతను నాకు పదేపదే గుర్తుకు వస్తూనే ఉన్నాడు. అతనితో హోటల్ కి వెళ్లి ఉండవలసిందని చాలాసార్లు అనిపించింది. కత్తి లాంటి మగాడితో వచ్చిన బంగారం లాంటి అవకాశాన్ని వదులుకున్నానని గుర్తు వచ్చినపుడల్లా బాధపడుతూనే ఉన్నాను.
ఇప్పుడు ఇతనిని చూస్తున్నా ఆనాటి ఫీలింగ్స్ కలుగుతున్నాయి. అతని చూపులు నన్ను కుదురుగా నిలువనీయడం లేదు. కర్టెన్ మూల నుండి అతనినే చూస్తున్నాను. అతను నా వైపే చూస్తున్నాడు. నా మనసు చలిస్తుందని వెంటనే నవల మీద దృష్టి నిలిపాను. సాధ్యం కాలేదు. నవల పక్కన పడేశాను. అతను ఇంకా చూస్తున్నాడా లేదా అని మరలా చూడాలని అనిపించింది. అతను నా వంకే తదేకంగా చూస్తున్నాడు. అతను అపరిచితుడైనప్పటికీ అతని మనసు తెలుసుకోవాలని అనిపించింది. నేనా…ఒంటరిగా ఉన్నాను. అతను కూడా ఒంటరిగానే ఉన్నట్టు అనిపిస్తుంది. దాదాపు పది గంటల పైగా ప్రయాణం. కావలసినంత టైం ఉంది. ఎలాగైనా అతనికి దగ్గర కమ్మని వయసు పోరు పెడుతుంది. కాని ఎలా? కర్టెన్ పూర్తిగా తీయడానికి ధైర్యం చాలలేదు.
నేను నాతో తెచ్చుకున్న డిన్నర్ బయటకు తీసాను. డిన్నర్ చేసే వంకతో కర్టెన్ పూర్తిగా పక్కకు లాగాను. కర్టెన్ పక్కకు జరిగిన మరుక్షణం అతన్ని చూడకుండా ఉండలేకపోయాను. అతను నన్ను చూసి చిరునవ్వు నవ్వాడు. నేను చూపు తిప్పుకుని కంటి కొసల నుండి అతనిని చూస్తున్నాను. ఫ్రెష్ అప్ కావడానికి టాయిలెట్ కి వెళ్దామని కిందకు దిగాను. నేను అతని వైపు వీపు తిప్పి కాకుండా ఎదురుగా దిగా. నేను దిగుతుండగా అతను నా తొడల మధ్యలోకి చూసాడు. నాకు ఒళ్ళు జిల్లుమంది. ఇప్పుడు అతను ఖాళీగా, ఎదురుగా ఉన్న బెర్త్ పైకి కాళ్ళు చాచి కూర్చున్నాడు. ఆ కాళ్ళ నిండా దట్టంగా వెంట్రుకలు. చేతుల వంక చూసాను. చేతుల మీద కూడా వెంట్రుకలు దట్టంగా ఉన్నాయి. అప్రయత్నంగా నా చూపు అతని చెస్ట్ మీదకు వెళ్ళింది. టి-షర్టు, మెడ మధ్య భాగంలో చాలా దట్టంగా వెంట్రుకలు కనిపించాయి.
ఆ వెంట్రుకలు చూస్తుంటే నాలో ఏదో తెలియని గుబులు మొదలైంది. అతనిని పదేపదే చూడాలని అనిపిస్తుంది. సభ్యత కాదని నేను నిశ్శబ్దంగా కిందకి దిగి బయటికి వెళ్ళాను.
నేను టాయిలెట్ నుండి తిరిగి వచ్చేప్పుడు , అతను కంపార్ట్మెంట్ తలుపు దగ్గర నిలబడి ఉన్నాడు. నన్ను చూసి తలుపు తెరిఛి లోపలికి రావడానికి నాకు చోటిచ్చాడు. అతన్ని చూడాలని మనసు ఎంతగానో కోరుతున్నా కూడా ధైర్యం చేయలేకపోయాను. అతను తలుపు తెరిచి నిలబడి వెళ్ళడానికి నాకు ఇచ్చిన త్రోవ చాలా ఇరుకుగా ఉంది. కొంచెం పక్కకు జరగమని చెప్పాలనుకున్నాను, కాని నేను పలకరిస్తే అతను మరో రకంగా అర్ధం చేసుకుంటాడేమోనని అతని వంక ఒక చూపు చూసి, ఒక సారి దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి, ఆ కొద్ది ఖాళీలోనుంచే లోపలకు వెళ్ళాను. ఒక్కసారిగా అతని వెచ్చని ఊపిరి నా నుదిటిపై తగిలింది.
ఆల్కాహాల్ వాసన లైట్ గా నా ముక్కుపుటాలను తాకింది. నా రొమ్ములు అతని విశాలమైన చెస్ట్ కి లైట్ గా రుద్దుకున్నాయి. నాకు ఏదో షాక్ తగిలిన ఫీలింగ్. మగ స్పర్శ తెలియని దానిని కాదు. పెళ్లి అయి సంవత్సరంన్నర దాటిపోయింది. పెళ్లి అయిన స్త్రీగా నా మీద నాకే కోపం వచ్చింది. కాని అతని స్పర్శ చాలా హాయిగా ఉంది. కాని మరేదో, ఎవరిమీదో కోపం.
చదువుకునే రోజుల్లో నాకు ఇద్దరు బాయ్ ఫ్రెండ్స్ ఉన్నా కూడా వాళ్ళతో నేను ఎప్పుడూ ఆ హద్దు దాటలేదు. పెళ్లి నాటికి నేను కన్యనే. ఒకరకంగా చెప్పాలంటే కన్యగా ఉండడం కోసమే వాళ్ళతో ఆ పనికి ఒప్పుకోలేదు. కన్నెపొర చించడం తప్ప వాళ్ళు అన్నీ చేశారు. నా బాయ్ ఫ్రెండ్స్ విషయం ఎప్పుడూ నా భర్తకు చెప్పలేదు. వివాహానికి ముందు సెక్స్ అనేది భారతదేశంలో ఎల్లప్పుడూ ఒక సమస్య కాబట్టి నా భర్త ఎలా స్పందిస్తాడో నాకు తెలుసు. అందుకే చెప్పలేదు.
నేను వెళ్ళి నా బెర్త్ పైకి ఎక్కి అతని బెర్త్ వైపుకు వీపు తిప్పి కూర్చున్నా. అతను వచ్చి నా బెర్త్ ను ఆనుకుని నిలబడ్డాడు. అతని దగ్గర నుంచి లైట్ గా ఆల్కహాల్ వాసన వస్తూనే ఉంది. అతని చూపు నా పిరుదుల మీద ఉందని నేను తేలికగానే గ్రహించాను. ముసలాయన మమ్మల్ని ఇద్దరినీ పరీక్షగా చూస్తున్నాడు. అతను కొద్దిసేపు అక్కడే నిలబడి నేను డిన్నర్ చేయడం స్టార్ట్ చేయగానే తను వెళ్ళి ఖాళీగా ఉన్న 15 వ నెంబర్ లోయర్ బెర్త్ మీద కూర్చుని తన డిన్నర్ ఓపెన్ చేశాడు.
నేను తింటూ ఉండగా, నా భర్త దగ్గర నుండి నాకు కాల్ వచ్చింది. నేను మాట్లాడుతూనే, నన్ను చూస్తున్నాడా లేదా అతని వంక చూసాను. అతను నన్ను చూడడం లేదు. డిన్నర్ చేయడానికి రెడీ అవుతున్నాడు. నేను ఒక్కసారిగా నిరాశ పడిపోయి బాధగా నిట్టూర్చాను. “ఏమైంది డార్లింగ్?” నా భర్త ఆదుర్దాగా అడిగాడు. నేను చేసిన తప్పేమిటో నాకు వెంటనే అర్ధమైంది. “ఇంకా 9 గంటలు జర్నీ చేయాలి.” నా తప్పు సరిదిద్దుకుంటూ నిట్టూరుస్తూ అన్నాను. నా భర్త నవ్వి “హాయిగా పడుకో…టైం అదే గడచిపోతుంది.” చెప్పాడు.
నేను ఎన్నిసార్లు చూసినా అతను నా వైపు ఒక్కసారి కూడా చూడకపోవడం నన్ను చాలా బాధిస్తుంది. ఏదైనా సైకలాజికల్ ట్రిక్ ప్లే చేస్తున్నాడా? అతను ఏ ట్రిక్ ప్లే చేస్తే ఏం…అది పని చేసింది. అతను చూడకపోవడంతో నాకు తిక్క తిక్కగా ఉంది.
అతని వైపు తిరిగి కూర్చున్నాను. డిన్నర్ చేస్తూ అతనినే చూస్తున్నా. అయినా తను నన్ను చూడడం లేదు. నాకు చిర్రెత్తుకొచ్చి కావాలని నా వాటర్ బాటిల్ కింద పడేసి “అయ్యో!” అంటూ చిన్న కేక పెట్టాను. పెద్దాయన ఒక్కసారిగా నావైపు చూసారు…అతను కూడా. ఆ బాటిల్ ని అందుకోవడానికి అప్రయత్నంగా కిందకు వంగా. ఎలా అందుతుంది?
అతను లేచి వాటర్ బాటిల్ తీసుకుని నాకు అందిస్తూ నా కళ్ళలోకి చూసాడు. నేను చూపు తిప్పుకోలేకపోయాను. అతను నా రొమ్ముల వైపు చూడాలని మొదటిసారిగా నాకు కోరిక కలిగింది. అతను కోరికతో, చాలా కోరికతో చూస్తున్నాడు. నేను కూడా అతని వైపు అలాగే చూస్తున్నానా? ఏమో నాకు తెలియదు. ఒకసారి అతని తొడల మధ్యలోకి చూసి బాటిల్ తీసి ఇచ్చినందుకు “థాంక్స్.” అని సిగ్గుతో చెప్పాను. అతను రెస్పాండ్ కాలేదు కాని నా భర్త మాత్రం “థాంక్స్ ఎందుకు?” అని అయోమయంగా అడిగాడు. నేను వెంటనే తేరుకుని “నీకు కాదులే. బాటిల్ కింద పడితే ఒక తాతగారు తీసి ఇచ్చారు.” అని అతని వైపు క్రీగంట చూస్తూ విసుగ్గా చెప్పాను.
అతను మరలా తన డిన్నర్ దగ్గర కూర్చుని నన్ను చూస్తూ తింటున్నాడు. అతనూ, నేనూ ఇద్దరం తింటూనే ఉన్నాం కాని మా చూపులు మాత్రం విడిపోలేదు. నా భర్తతో ఫోన్ లో మాట్లాడుతూనే అతన్ని ఇష్టంగా చూస్తున్నాను. పెద్దాయన మమ్మల్నే గమనిస్తున్నాడని తెలుసు. అయినా కూడా భయం లేకుండా చూసుకుంటున్నాం. అతను నా అంగాంగాన్నీ తన ఎక్స్ రే కళ్ళతో చూస్తున్నాడు. నేను కూడా అతని మగతనాన్ని అంచనా వేస్తూ మధ్య మధ్య అతని తొడల మధ్య చూస్తున్నాను.
మా డిన్నర్ ముగిసినా కూడా మా చూపులు విడిపోలేదు. ఆ మనిషి వైపే చూస్తూ కిందకు దిగుతూ ఉంటే అతను నన్ను చూసి మత్తుగా నవ్వాడు. నాకు తెలియకుండానే నా పెదవులు విచ్చుకున్నాయి. సమ్మోహనంగా నవ్వాను. లేచి వేస్ట్ ని డస్ట్ బిన్ లో వేయడానికి ఎసి కంపార్ట్మెంట్ తలుపు తెరిచాను. అతను కూడా నా వెనుకే వచ్చాడు. నేను తెచ్చినవి డస్ట్ బిన్ లో వేసి అక్కడే నిలబడి చేతులు కడుక్కుంటున్నాను. అతను కూడా అక్కడికి వచ్చి తను తెచ్చినవి డస్ట్ బిన్ లో వేసి నాకు బాగా దగ్గరగా నిలబడ్డాడు. అతని ఊపిరి వెచ్చగా నా మెడ మీద తగులుతుంది. నాకు తొడల మధ్య చెమ్మ మొదలైంది. అతను ఇంకొంచెం ముందుకు జరిగితే బావుండని అనిపించింది. నేను చేతులు కడుక్కుని అతని వైపు తిరిగాను. మరలా ఇద్దరి చూపులు కలుసుకున్నాయి. నేను చూపులు తిప్పుకోలేదు. అతను కూడా చేతులు కడుక్కుని నాకు దగ్గరగా జరిగాడు. నా గుండె వేగం పెరిగింది. దాదాపు నాకు ఆనుకున్నట్టు నిలబడి నా చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. నేను భయపడిపోయి అతన్ని నెట్టుకుని గబగబా లోపలకు వెళ్లి నా బెర్త్ ఎక్కి, బ్యాగ్ లోనుంచి రెండు అరటి పళ్ళు బయటకు తీసి కర్టెన్ లాగేసాను.
బాక్స్ లోనుంచి కుల్ఫీ తీసి తింటూ తింటూ అతను ఏం చేస్తున్నాడా అని ఆలోచిస్తూ కర్టెన్ మూలలో నుంచి ఏమైనా కనిపిస్తుందేమోనని చూస్తున్నాను. ఒక్కసారిగా కర్టెన్ పక్కకు జరిగింది. నేను ఉలిక్కిపడ్డాను. అతను నవ్వుతూ నిలబడి ఉన్నాడు. నాకు నోటివెంట మాట రాలేదు. తేలు కుట్టిన దొంగలా దొరికిపొయ్యాను. ఏం చేయాలో అర్ధం కాలేదు. అతని కళ్ళలోకి చూసి నవ్వి బాక్స్ లో ఉన్న రెండో కుల్ఫీ ని తీసి అతనికి ఇచ్చాను. అది తీసుకుని, నన్నే చూస్తూ తన అప్పర్ బెర్త్ ఎక్కాడు. నాకు మరలా కర్టెన్ వేసుకోవడానికి ధైర్యం చాలలేదు.
ఇద్దరం ఒకరినొకరం కన్నార్పకుండా చూసుకుంటూ కుల్ఫీ తింటున్నాం. కుల్ఫీ తినడం పూర్తి అయ్యాక రెండు అరటిపళ్ళు రెండు చేతుల్లోకి తీసుకుని అతనికి చూపిస్తూ ఒకటి అతని మీదకు విసిరేశాను. అది వెళ్లి అతని పొట్ట మీద తగిలింది. అది తీసుకుని నా కళ్ళలోకి చూసి నవ్వాడు. అరటిపళ్ళు తిన్న తర్వాత కూడా అరగంటసేపు అలా చూసుకుంటూనే గడిపాం.
బోగీలో అందరూ ఎటువాళ్ళు అటు సర్దుకుంటూ నిద్రకు ఉపక్రమిస్తున్నారు. అతను నా రొమ్ములవైపు ఆశగా చూస్తున్నాడు. నా కళ్ళలోకి చూసి మత్తుగా నవ్వాడు. నేను కూడా నవ్వాను. నా భర్తతో శారీరకంగా కలిసి 12 రోజులైంది. బాగా గ్యాప్ రావడంతో అతన్ని చూస్తున్న కొద్దీ నాలో కోరిక పెరిగి పోతుంది. అతను కొద్దిగా చొరవ చేసి తన బెర్త్ మీదకు నన్ను రమ్మని సైగ చేసాడు. అతని ధైర్యానికి ఆశ్చర్యమేసింది. నా తొడల సందులో సలపరం అధికమైంది. లోపల ప్యాంటీ తడిచిపోతుంది. ఆ కోరిక తీవ్రతను తట్టుకోలేక నేను కొద్దిసేపు చూపు తిప్పుకున్నాను. ఇంతలో ఎవరో లైట్స్ ఆఫ్ చేశారు.
బ్లూ కలర్ లో బెడ్ లైట్ వెలుగుతుంది. మరలా అతని వైపు చూసా. ఆ వెలుగులో అతను నాకు స్పష్టంగానే కనిపిస్తున్నాడు. మరి నేను కనిపిస్తున్నానో లేదో తెలియదు. కొద్దిసేపటి తరవాత కన్నుగీటి తన బెర్త్ మీదకు రమ్మని మరోసారి సైగ చేసాడు. నాకు తెలియకుండానే నేను రాను అన్నట్టు కళ్ళు అడ్డంగా తిప్పాను. టైం పదిన్నర అయింది. దాదాపు అందరూ నిద్రలోకి వెళ్ళిపోయారు. అతను మరోసారి రమ్మని సైగ చేసాడు. నేను లేచి కూర్చుని అటూ ఇటూ చూసి కిందకు దిగాను. దిగేటప్పుడు కావాలనే అతని కాలు మీద గిచ్చి మెల్లగా టాయిలెట్ వైపు నడిచాను. టాయిలెట్ దగ్గర TTE ఎదురయ్యాడు. నన్ను చూసి నవ్వాడు. నేను కూడా నవ్వాను.
“మీది హైదరాబాదా? వైజాగా?” నా కళ్ళలోకి చూస్తూ అడిగాడు.
“హైదరాబాద్.” నేను కూడా ఆయన కళ్ళలోకి చూస్తూనే చెప్పాను.
“తోడు ఎవరూ లేరా?” అదో రకంగా అడిగాడు.
“ఒక్కదాన్నే…” సింపుల్ గా చెప్పాను.
“అదే అనుకున్నా. మిమ్మల్ని హైదరాబాద్ లో ఎక్కడో చూశాను. జ్ఞాపకం రావటం లేదు.” ఇప్పుడు అతని చూపులు నా రొమ్ముల మీద ఉన్నాయి.
“నాకూ అలాగే అనిపిస్తుంది. మిమ్మల్ని కూడా ఎక్కడో చూసాను.” అతన్ని ఎప్పుడూ చూడకపోయినా కావాలనే చెప్పాను.
“అవునా?” అంటూ అతను నాకు దగ్గరగా జరిగి “మీరు చాలా అందంగా ఉన్నారు.” అంటూ నా కళ్ళలోకి చూసాడు.
నేను తల వంచుకుని “థాంక్స్.” అని అతన్ని తప్పుకుని టాయిలెట్ లోకి వెళ్ళబోతుంటే చొరవగా నా చెయ్యి పట్టుకుని “విజయవాడ దాటిన తర్వాత వస్తాను.” అని మెల్లగా నా చెవి దగ్గర చెప్పాడు. నేను కళ్ళెత్తి అతని వైపు చూసాను.
“మీరు ఒంటరిగా ఉన్నారు గదా! మీము అభ్యంతరం లేకపోతే ఈ నైట్ మీకు కంపెనీ ఇస్తాను.”
“షట్ అప్.” అని విసురుగా అతని చెయ్యి విదిలించుకుని టాయిలెట్ లోకి వెళ్ళిపోయాను. టాయిలెట్ ఓపెన్ చేసి లోపల లాక్ చేసుకుని యూరిన్ పాస్ చేసి, చేతులు కడుక్కుని అద్దంలో నన్ను నేను చూసుకున్నాను.
నా ప్రతిబింబం నన్ను అడిగింది “నువ్వు ఏం చేస్తున్నావో నీకు అర్ధమౌతుందా?” అని. నేను నవ్వుకున్నా. అపరిచిత వ్యక్తులతో ఈ విధంగా సరసాలాడగలనని అప్పటి వరకు నేను అనుకోలేదు.
“ఇంకా ముందుకు వెళ్తావా?” నా ప్రతిబింబం అడిగింది.