Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[Deep_Lover]

என் முகத்தில் அன்புகலந்த ஈரமான முத்தங்களை பதித்து, அம்மா என்னை எழுப்பினாள். என்னை தூக்கிச் சென்று குளிப்பாட்டிவிட்டாள். அம்மாவும் குளித்துமுடித்து வந்தாள். மாலை ஐந்து மணியாகிவிட்டது.

“அப்பா வந்தாருன்னா நேரா ஃபேக்டரிக்குத்தான் போவாரு, போய் ஃபோன் போட்டு அப்பா வந்துட்டாரான்னு கேட்போம்.” என்று அம்மா வீட்டைப் பூட்டி என்னை தூக்கிக் கொண்டு நடந்தாள். அப்போதெல்லாம் செல்ஃபோன் என்ற ஒரு வஸ்து இருக்கிறதென்பதே யாருக்கும் தெரியாது. பிசிஓக்கள் தான் எல்லாம்.

அம்மா குளித்து நச்சென்று இளம் நீல வண்ணச் சேலைக் கட்டியிருந்தாள். பூக்களின் தேவதைப் போலிருந்தாள். அம்மாவின் வலைவுகள் கச்சிதமாக மறைக்கப்பட்டு இருந்தன. அந்த மறைப்பே அவைகளை பெரிதாக்கியது. நானும் அம்மாவும் நடத்திய விளையாட்டுக்கள் எதுவுமே அம்மா முகத்தில் இல்லை. புதிய களையுடன் இருந்தாள்.

என்னை தூக்கிக் கொண்டு இரண்டாவது மாடி வந்தப் போது, “என்ன, அம்மாவும் பையனும் குளிச்சு ஷோக்கா டிரஸ் பண்ணிட்டு சந்தோஷமா எங்கே கிளம்பிட்டீங்க.” என்று கண்ணன் மாமா வீட்டின் ஆண்டிக் கேட்டாள்.

“போங்கக்கா... அவரு அகமாதபாத்திலிருந்து இன்னிக்கு வர்றாரு. அதான் ஆஃபீஸூக்கு ஃபோன் பண்ணி அவரு வந்துட்டாரா எப்பா வீட்டுக்கு வருவாருன்னு கேட்க போயிட்டிருக்கோம்.” என்றாள் அம்மா புன்னகையுடன்.

”முருகன் வர்றாரா... அதான் உன் உடம்பை பார்த்தாலே தெரியுதே.” என்று ஆண்டி கண்ணடித்தாள். எனக்கு அந்த சம்பாஷனை புரியவில்லை.

“ச்ச்சீ போங்கக்கா...” என்று அம்மா வெட்கப்பட்டாள்.

“மேனகா...உனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா.” என்று மெல்லிய ரகசிய குரலில் ஆண்டி கேட்டு என்னை ஓரக் கண்ணால் பார்த்தாள்.

அம்மா புரிந்தவளைப் போல என்னை இறக்கி, “வினித...அங்கே போய் விளையாடு.” என்று என்னை ஐந்தடி தள்ளி நடக்க வைத்து, “என்ன விஷயம் அக்கா?” அம்மா ஆவலுடன் கேட்டாள்.

“உனக்கு விஷயமே தெரியாத...” நான் கொஞ்சம் தள்ளி மேலிருந்து கீழே தெருவை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாலும் ஆண்டி பேசுவது கேட்டது.

“எங்கேக்கா நைட் கரண்ட் இல்ல, தூங்கவேயில்லை...அப்புறம் அவரும் வர்றாரு வீட்டை சுத்தம் செய்யறதுக்கே நேரமாச்சு...வெளியவே வர முடியல.” என்றாள் அம்மா.

“நேத்து நைட்டு கரண்ட் கட்டான டைம்ல... ஏதோ ஒரு அசிங்கப்புடிச்ச தேவடியா விபச்சாரி முண்ட ஒரு ஆணோட அம்மணமா ரோட்டிலேயும்...நம்ம தெரு பில்டிங்கலேயும்... சுத்திகிட்டிருந்தாத தெருவே பேசிக்கிறாங்க." என்று ஆண்டி கிசுகிசுத்தாள்.

தன்னை ஒருத்தி தேவடியா விபச்சாரி என்று ஏசியதை அம்மா ரசித்திருப்பாள் போல. அம்மாவின் இதழ்களில் சட்டென்று மெல்லிய புன்முறுவல் படர்ந்து மறைந்தது.

“ச்ச்சீ... ச்ச்சீ... இப்படியா அசிங்கமா நடப்பானுங்க.” என்று அம்மா முகத்தை அஷ்டக்கோனலாக வைத்துக் கொண்டுச் சொன்னாள்.

“மொட்டை மாடிக்கு யாரும் வரலியே...”

“அந்த மாதிரி யாரும் வரலே...” என்றாள் அம்மா எந்த உணர்ச்சியையும் வெளிக்காட்டாமல்.

“ம்ம்ம்ம்...காலம் ரொம்ப கெட்டு கிடக்குதடி... நடு ரோட்டுலேயே செய்யிறாங்க.” என்று அலுத்துக் கொண்டாள் ஆண்டி.

அம்மா ஆண்டியிடம் கொஞ்ச நேரம் பேசிவிட்டு, என்னை தூக்கிக் கொண்டு படியிறங்கினாள். நானும் அம்மாவும் ரகசியமாக சிரித்துக் கொண்டோம். அம்மா ரகசியமாக என் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள். முதல் தளத்துக்கு வந்து கீழ்தளத்துக்கு போக திரும்பும் போது.

“மேனகா...” என்று யாரோ கூப்பிட அம்மா திரும்பினாள். அசோக் அங்கிள் வீட்டு வாசலில், வீட்டு ஓனரம்மா ஆண்டியும் அசோக் அங்கிள் ஆண்டியும் நின்றுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அம்மா உடலில் பயம் அதிர்வலைகள் பாய்வதை என்னால் உணர முடிந்தது. ”என்னக்கா...” என்று நடுங்கியப்படி அவர்களை நோக்கி அம்மா செல்வது என்னால் உணர முடிந்தது. எங்கே நேற்றிரவு தான் செய்த அயோக்கித்தனம் தெரிந்து கூப்பிடுவார்களோ என்று அம்மா அஞ்சி நடுங்குவது தெரிந்தது.

கிட்டே போனதும், “என்னட வினித்... இந்த சாக்லேட்...” என்று அஷோக் அங்கிள் ஆண்டி எனக்கு ஃபைவ் ஸ்டார் தந்து கீழே இறக்கி அவர்களின் வீட்டுக்குள் தள்ளினாள். நான் சாக்லேட் சாப்பிட்டுக் கொண்டு அவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள் என உற்றுக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.

“மேனகா, நேத்து நைட் என்ன நடந்துச்சுன்னு தெரியுமா...” என்று ஓனரம்மா ஆண்டிக் கேட்டாள்.

“ஆமா, கலாக்கா சொன்னாங்க...நேத்து யாரோ அம்மணமா தெருவுல அசிங்கமா நடந்துகிட்டாங்கன்னு...பார்வாதி அக்கா சொன்னாங்க.” பதில் சொன்னாள் அம்மா.

“யாருன்னு தெரியல... நைட் கரண்ட் கட்டானப்பா...யாரோ ரெண்டு பேரு அம்மணமா எல்லா பில்டிங்களிலியும் போய் அசிங்கம் பண்ணியிருக்காங்க... நம்மா ஆட்டோ ஓட்டுற காதர் பாய் நைட் சவாரி போய்ட்டு வரும் போது... அந்த விபச்சாரி தேவடியா பொம்பள நட ரோட்டுல மல்லாக்க படுத்துகிட்டிருந்தாளாம், அவ மேலே ஒருத்தன் படுத்துகிட்டு செஞ்சிகிட்டிருந்தானாம்...பாயி கிட்ட வர்றதுக்குள்ள அந்த அசிங்கப்புடிச்சவங்க ஓடிப்போய்ட்டாங்களாம்...நம்ம அஷோக் நேத்து நைட் மேலே கண்ணன் வீட்டுக்கு போய்ட்டு கீழே வர்றப்ப அந்த பொம்பளையும் ஆளும் அம்மணமா ஓடறதை ஒரு செகண்ட் பார்த்திருக்கார். தூக்க கலகத்துல அவருக்கு ஒன்னுமே புரியல. ஆனா விஷயம் கேள்விப்பட்டு பார்த்ததா சொல்றாரு. நம்ம தெருவுல இருக்குற ஓவ்வொரு பில்டிங்கலேயும் பார்த்ததா சொல்றாங்க...” என்று அஷோக் அங்கிள் ஆண்டி சொன்னாள்.

நேற்று நடந்த விஷயத்தை அரசல் புரசலாக கேள்விப்பட்டு ஓவ்வொருத்தரும் தங்களின் கதையை சேர்த்து ஊரெல்லாம் சுற்றவிட்டிருக்கிறார்கள்.

சட்டென்று அந்த வாசனை என் நாசிகளை துளைத்தது. அம்மாவிடமிருந்து வரும் பிரத்யேகமான வாசனை. நேற்று இரவு அந்த வீட்டின் வாசலில் நானும் அம்மாவும் அஷோக் அங்கிள் பார்த்துடுவாரோ என்று பயந்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருக்கும் போது அம்மாவின் பிசுபிசுப்பு தொடை வழியே வழிந்து கீழே கொட்டியதே, அது இன்னும் இருக்குமா, அதுதான் அந்த வாசத்தை ஏற்படுத்துகிறதா என்று எட்டிப் பார்த்தேன். அங்கே ஈரத்தின் தடம் சுத்தமாக இல்லை. அது காய்ந்துப் போயிருக்கும் என்பதைக் கூட நான் அறியவில்லை.

“மேலே மொட்டை மாடிக்கு ஒரு கதவு போடனும்.” என்று ஓனர் ஆண்டி சொன்னாள். பிறகு அவர்கள் ஏதோ ஏதோ பேசினார்கள்.

“வாடா வினித...” என்று அம்மா என்னை அழைத்தாள். அஷோக் அங்கிள் ஆண்டியும் ஓனர் ஆண்டியும் எனக்கு ஆசைத் தீர பல முத்தங்கள் கொடுத்தார்கள்.

அம்மா என்னை தூக்கிக் கொண்டு நடந்தாள். கீழ் தளத்துக்கு இறங்கும் படியில் இறங்கும் போது, அம்மாவும் நானும் வாய்க்குள் கொள்ளென்று சிரித்தோம்.

“நாம ரெண்டு பேரும் செஞ்ச குறும்புத்தனம் இந்த தெருவை ஒரு கலக்கு கலக்கியிருக்கு...ம்ம்ம்... நடந்தது ஒன்னு...ஆனா அதுக்கு வாய் மூக்கு காது கை கால் வெச்சு ஏதோ பூதச் சினிமா எடுத்துட்டாங்க...” என்று அம்மா வெற்றிக்களிப்புடன் சொன்னார்கள்.

“அம்மா அந்த ஸ்மல் வருதும்மா...” என்றேன்.

“என்ன ஸ்மெல்டா...”

“அதாம்மா... நேத்து நைட் உங்ககிட்ட வந்துச்சே அந்த ஸ்மெல் தாம்மா...நேத்து அஷோக் வீட்டு முன்னாடி உங்க தொடைல பிசுபிசுப்பா வந்துச்சே... அப்போ ஸ்மெல் வந்துச்சே அதுதாம்மா.... அது இன்னுமா அசோக் அங்கிள் வீட்டுல இருக்கும்.” என்று வெள்ளந்தியாக கேட்டேன்.

சட்டென்று நின்ற அம்மாவின் முகத்தில் வெட்கம் படர்ந்ததது. தன் கையை கீழே தொடையிருக்குப் பகுதிக்கு எடுத்துச் சென்று மூக்கில் வைத்து முகர்ந்தப்படி, “ஆமாடா ஸ்மெல் வருதுடா...” என்றாள் அம்மா.

“எதுக்கும்மா வரது...”

“அம்மா சந்தோஷமா இருந்தா வருதுடா...” என்று என் நெற்றியில் முத்தமிட்டப்படி நடந்தாள். கீழே தெருவுக்கும் வந்ததும் என்னை இறக்கிவிட்டாள். ஏதோ ஒரு பாட்டுப்பாடி உடலை நளினமாக அசைத்தப்படி அம்மாக்கூட நடந்துக் கொண்டிருந்தான். அம்மாவின் தொடைகளை முட்டிமோதிக் கொண்டு அம்மாக்கூட நானும் நடந்தேன்.

தெருவில் போவோர் வருவோரெல்லாம் அம்மாவை திருட்டுத்தனமாக பார்ப்பது எனக்கு அந்த வயதிலும் புரிந்தது.

நானும் அம்மாவும் நேற்று நடுரோட்டில் படுத்துக் கிடந்த இடத்துக்கு வந்தப்போது, ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து ரகசியமாக சிரித்தப்படி அந்த இடத்தைப் பார்த்தோம். அம்மாவின் தொடை வழியே வழிந்த அந்த வாசம் நிறைந்த பிசுபிசுப்பு வெள்ளத்தின் ஈரம் இன்னும் இருக்கின்றதா, என்று நான் உன்னிப்பாக கவனித்தேன். அம்மாவும் அப்படித்தான் கவனித்திருப்பார்கள் என்று தோன்றியது.

ஆனால் ஓருத்தடம் கூட இல்லை. வண்டிகளும் மனிதர்களும் அந்த பகுதியின் மேல் போய்க்கொண்டிருந்தது.

மறுபடியும் அம்மாவின் அடிவயிற்றிலிருந்து எழுந்த அந்த மணம் என்னை தாக்கியது.

நானும் அம்மாவும் நமுட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தோம்.

“ஆட்டோ அங்கிள்கிட்ட மாட்டியிருப்போம்மா...” என்றேன் பயத்துடன்.

“நீ தான் அம்மாவை காப்பாத்திட்டியே... என் செல்லம்...” என் தலைமுடியை கோதி, “மாட்டாம இருக்கறதுதான் விளையாட்டு... அதுதான் கிக்கு... நாம் ஜெயிச்சுட்டோம்ல... என்ன ஏதுன்னு தெரியாம இந்த தெருவே பேசிகிட்டிருக்கு...” என்றாள் அம்மா சந்தோஷமாக.

“ஆனா எனக்கு எவ்வளவு பயம் தெரியுமாம்மா...” என்றேன்.

அம்மா ஒரு கணம் யோசித்து, ” என்ன பண்றது அம்மாவுக்கு அழுத்தம் தாஸ்தியா போச்சு, ஏதோ கூண்டுகுள்ள் அடிச்சு வெச்ச மாதிரி இருந்துச்சு, எங்கேயாவது சுதந்திரமா பறக்கனும்னு தோணிச்சு, சின்ன குழந்தையா மாறி விளையாடனும்னு தோணிச்சு, இந்த உலகத்தைப் பார்த்து காறித் துப்புனுன்னு தோணிச்சு, சின்ன சிறுமியாக மாறி உன் கூட விளையாடனும்னு தோணிச்சு, நீ எனக்குள்ள ஏற்படுத்தன உணர்ச்சிகளை அணைப் போட்டு தடுக்கனும் தோணிச்சு, இதெல்லாம் தாண்டா அம்மாவை அப்படி செய்ய வெச்சது...” என்று முகத்தில் ஒரு வித பாவத்தை வைத்து அம்மா சொன்னாள்.

எனக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. ஆனால், அம்மா வேறு மாதிரி என்பது மட்டும் புரிந்தது.

என் உள்ளுணர்வு சொல்லியதா என்று தெரியவில்லை, என் அம்மாவுக்கு இனிமே நான் தான் பக்கப் பலமாக இருக்கவேண்டு என்ற எண்ணம் ஆணித்தரமாக ஏற்பட்டது.

“இனிமே நீங்க என்னச் செய்தாலும் நான் உங்க கூடவே இருப்பேம்மா...” என்று அம்மாவின் தொடைகளைப் பற்றிக் கொண்டுச் சொன்னேன். தெருவில் இருந்தாலும் யாரைப் பற்றியும் நான் கவலைப்படவில்லை.

நானும் அம்மாவும் தனித்த உலகத்துக்கு சென்றுவிட்டோம்.

“என் பையன் என் கூட இல்லாம வேறு யார் கூட இருப்பானாம்...” என்று என் தலைக்கற்றை கோதியப்படியே, “வாடா போலாம்...” என்றாள்.

----------தொடரும்.