21-02-2022, 06:08 PM
35
மணி கிட்ட தட்ட 9.00 இருக்கும் சுமார் நான்கு மணி நேரம் மருத்துவர்கள் அப்பா பாட்டியையும் திவிர பறி சோதனை செய்து முடித்த பின் அவர்களை எங்களுடன் அனுப்பி வைக்க முடிவு பன்னி அனுப்பி வைத்தார்கள் மருத்துவர்கள்.
காரணம் , சற்று நேரத்துக்கு முன் அந்த உருவம் எங்களிடம் இரண்டு பேறும் இப்போ நான் சொல்லுர மாதிரி நடக்குனு சென்னபின். எங்கிடம் முதலில், எனக்கு இந்த மருந்து வடைனா சுத்தம பிடிக்காது அதானள நம்மோ இங்க இறுத்து வெளியே போலனு சொன்னப்போ.
நாங்க அப்பா பாட்டிக்கு சுயநினைவு இல்லாம எப்படி மருத்துவர்கள் இவுங்களுள விடுவாங்கனு கோட்டப்போ.
அது எல்லாம் நான் பாத்துக்குறனு , சொல்லி அப்பாவுக்கும் பாட்டிக்கும் சுயநினைவு வந்த மாதிரி மாயம் பன்னி மருத்துவர்களை நம்ம வைச்சு அவுங்களை எங்களுடன் அனுப்பி வைகவும் பன்னுச்சு
அதோட மருத்துவர்களும் திடிருனு இவுங்களுக்கு எப்படி சுய நினைவு வந்தாதுனு குழப்பத்தில் அவர்களுக்கு பல பரிசோதனை பன்னி இரவு 9.00 மணி அளவு எங்களை விட்டுக்கு சொல்ல அனுப்பி வைக்க .
நாங்கள் அனைவரும் எங்கள் காருக்குள் வந்து அமர்ந்தவுடன் அப்பாவும் பாட்டியும் மிண்டும் மயங்கி விழுந்தார்கள்.
அப்போ அம்மா பதறி அவர்களை அழைத்தபோது அந்த உருவம் எங்களிடம் , இங்க பாரு உனக்கு எத்தனை வாட்டி சொல்லுராது இவ்வுங்களுக்காக உன்னோட சக்தி எல்லாம் வினாக்காதுனு , அதோட இவ்வுங்க என்னொட கட்டுப்பாட்டில் பத்திரமாம இருக்காக அதுனாள சும்ம சும்ம கத்தி எனக்கு கோவம் வர வைக்காதுனு அம்மாவை மிரட்டி விட்டு.
என்னை முதலில் மருத்துவமனையிலிருந்து காரை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே போக சொல்ல நான் வண்டியை கிளப்பினேன்.
சுமார் அறை மணி நேரம் வண்டியையும் எங்கு செலுத்துவது என்று தொறியாமள் ஒட்டி வந்தப்போ, நாங்கள் சென்னையை தாண்டி இருந்தோம் , வண்டியை ஹைவேவில் மிதமான வேகத்தில் ஒடிட்டு இருந்தப்போ.
அதுவறை அமைதியாய் வந்த அம்மா திடிர் என்று வண்டியை நிருத்தச் சொல்ல நான் வண்டியை ஒரு ஒரத்தில் நிறுத்தி அவளை பார்த்ப்போ.
அந்த உருவம் அம்மா முலையில்ல கைவச்சு அழுத்தி பிடிச்சு நசுக்க அம்மா வழியில் துடித்துபடி வண்டியை நிறுத்த சொல்லிருந்தாள்.
நான் பதறி அந்த உருவத்துடைய கையை எடுக்க முயற்ச்சி பன்னினேன் , ஆனாள் அது என்னாள் முடியாதுனு எனக்கு சிகிரமாவே புரிய நான் அதனிடம் , எதுக்கு இப்படி பன்னுற நாங்க தான் நீ சொல்லுரத்து எல்லாம் பன்னுறோனு சொல்லி முடிக்கும்போது .
அம்மா சோலை முழுவதும் அவள் பால் வடித்து இறமா மாறியாது .
அம்மாவும் வழியில் கைகள் இரண்டையும் சிட்டின் இரண்டு பக்கத்தில் இருக்கி பிடித்து வழியை தங்கி பிடித்தவளை பாக்கவே பாவமாக இருக்க நான் அதனிடம் எதுக்கு இப்படி பன்னுறானு கேட்டப்போ அது..,
இங்க பாருனு அம்மா முலையிலிருந்து கையை எடுத்து காட்ட அதில் சின்னதா இரண்டு எரும்பு இருந்துச்சு , நான் அந்த உருவத்துகிட்ட இந்த எரும்புக்காகவ அம்மா முலையை இப்படி பிடிச்சனு கேட்டப்போ.
ஆமானு தலையாட்டி , இந்த இரண்டு எரும்புல தான் உங்க அப்பா பாட்டியின் சுயநினைவு ஓளிச்சு வச்சு உங்க அம்மா சேலையின் கீழையே சுத்த விட்டு இருந்தா , ஆனா பாரு இதுங்க திமிறு கிழே இருந்து மேல் எறிவத்து இருக்குனு சொன்ன உருவம்.
அந்த எரும்புகளை தன் கைகுள் அடைக்கி மறையவைத்து விட்டு என்னிடம் காரை எடுக்க சொல்ல .
அதற்குள் நான் அம்மாவிடம் வழியை பற்றி கேட்டு அவள் சேலையிலிருந்த பாலின் இறத்தை எல்லாம் துடைத்துவிட்டி . அதனிடம் எங்கே செல்ல வேண்டும் என்று கேட்டப்போ, எங்களை குறு குறுனு பார்த்த சிறித்த உருவம் .
நல்ல இருக்கே இது , உனக்கு இவ்வ மேல்ல இவ்வளவு அக்கறை இருக்கானு முதலையே தெரியாம போச்சனு அது யோசனையாக சொன்னவுடன், நாங்க இருந்த வண்டி தானாக நகற , நாங்கள் இருவரும் அந்த உருவத்த பயமாக பார்க்க அது எங்களிடம் பயப்புடாதிங்க உங்க இரண்டு பேறையும் எதுவும் பன்ன மட்டேனு சொன்னவுடன் எங்கள் கார் விளக்குள் மற்றும் நங்க சுத்தி இருந்த இடம் மட்டும் இருட்டு ஆகா இரண்டு நிமிடம் மாறி வெளிச்சம் வர , நானும் அம்மாவும் பின் பக்கம் சிட்டுக்கு மாறியிருந்தோம்.
அதே போல் அப்பாவும் , பாட்டியும் முன்னே மாறி இருக்க அந்த உருவம் எங்கள் வண்டியை மட்டும் நிறுத்தாமல் ஒட்ட அந்த ஹை வேவில் காற்றை கிழித்து கொண்டு எங்கள் வண்டி பறக்காக எங்கள் வாழ்க்கை அடுத்து என்ன நடக்குமோனு தெரியமாள் யோசிக்கும் போது .
அதை உனர்ந்தோம் , அதாவுது சாமியாரின் குரல் எங்கள் இருவருக்கும் கேடக்க நாங்கள் இருவரும் மாறி மாறி பார்த்துக் கொண்டு அவர் சொல்வதை கேட்க்க தொடங்கினோம் .
அவர் எங்களிடம் , முதலில் பயப்பட்ட வேண்டாம் நம்பிகை வர பேசியவர், எங்கள் நிலைமையை எல்லாம் அவருக்கு தொறிதாள் இப்படி ஞானம் மொழி முழம் பேசுவாதக சொன்னவர் , எங்களிடம் அந்த உருவத்திடம் இருந்து முதலில் எப்படி தப்பித்து அதை அடக்குவது என்று எல்லாம் விசயத்தை சொன்னவர் .
எக்காரணம் கொண்டு அதை யோசிக்க மட்டும் விட வேண்டாம் என்று சொன்வர் எங்களை விடியர் காலை 6.00 மணிக்குள் திருச்சி எல்லைக்குள் இருக்கும் படி வேண்டி அவர் பேசுவதை நிறுத்தினார்.
அப்போ அம்மா அவர் சொன்னத்தை நினைத்து வறுத்தப்பட்டவள் கையை என்னொடு சேர்த்துக் கொண்டு , நாங்கள் இருவரும் ஒன்றாய் அந்த உருவத்துகிட்ட அதை கேட்டோம்.
மணி கிட்ட தட்ட 9.00 இருக்கும் சுமார் நான்கு மணி நேரம் மருத்துவர்கள் அப்பா பாட்டியையும் திவிர பறி சோதனை செய்து முடித்த பின் அவர்களை எங்களுடன் அனுப்பி வைக்க முடிவு பன்னி அனுப்பி வைத்தார்கள் மருத்துவர்கள்.
காரணம் , சற்று நேரத்துக்கு முன் அந்த உருவம் எங்களிடம் இரண்டு பேறும் இப்போ நான் சொல்லுர மாதிரி நடக்குனு சென்னபின். எங்கிடம் முதலில், எனக்கு இந்த மருந்து வடைனா சுத்தம பிடிக்காது அதானள நம்மோ இங்க இறுத்து வெளியே போலனு சொன்னப்போ.
நாங்க அப்பா பாட்டிக்கு சுயநினைவு இல்லாம எப்படி மருத்துவர்கள் இவுங்களுள விடுவாங்கனு கோட்டப்போ.
அது எல்லாம் நான் பாத்துக்குறனு , சொல்லி அப்பாவுக்கும் பாட்டிக்கும் சுயநினைவு வந்த மாதிரி மாயம் பன்னி மருத்துவர்களை நம்ம வைச்சு அவுங்களை எங்களுடன் அனுப்பி வைகவும் பன்னுச்சு
அதோட மருத்துவர்களும் திடிருனு இவுங்களுக்கு எப்படி சுய நினைவு வந்தாதுனு குழப்பத்தில் அவர்களுக்கு பல பரிசோதனை பன்னி இரவு 9.00 மணி அளவு எங்களை விட்டுக்கு சொல்ல அனுப்பி வைக்க .
நாங்கள் அனைவரும் எங்கள் காருக்குள் வந்து அமர்ந்தவுடன் அப்பாவும் பாட்டியும் மிண்டும் மயங்கி விழுந்தார்கள்.
அப்போ அம்மா பதறி அவர்களை அழைத்தபோது அந்த உருவம் எங்களிடம் , இங்க பாரு உனக்கு எத்தனை வாட்டி சொல்லுராது இவ்வுங்களுக்காக உன்னோட சக்தி எல்லாம் வினாக்காதுனு , அதோட இவ்வுங்க என்னொட கட்டுப்பாட்டில் பத்திரமாம இருக்காக அதுனாள சும்ம சும்ம கத்தி எனக்கு கோவம் வர வைக்காதுனு அம்மாவை மிரட்டி விட்டு.
என்னை முதலில் மருத்துவமனையிலிருந்து காரை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே போக சொல்ல நான் வண்டியை கிளப்பினேன்.
சுமார் அறை மணி நேரம் வண்டியையும் எங்கு செலுத்துவது என்று தொறியாமள் ஒட்டி வந்தப்போ, நாங்கள் சென்னையை தாண்டி இருந்தோம் , வண்டியை ஹைவேவில் மிதமான வேகத்தில் ஒடிட்டு இருந்தப்போ.
அதுவறை அமைதியாய் வந்த அம்மா திடிர் என்று வண்டியை நிருத்தச் சொல்ல நான் வண்டியை ஒரு ஒரத்தில் நிறுத்தி அவளை பார்த்ப்போ.
அந்த உருவம் அம்மா முலையில்ல கைவச்சு அழுத்தி பிடிச்சு நசுக்க அம்மா வழியில் துடித்துபடி வண்டியை நிறுத்த சொல்லிருந்தாள்.
நான் பதறி அந்த உருவத்துடைய கையை எடுக்க முயற்ச்சி பன்னினேன் , ஆனாள் அது என்னாள் முடியாதுனு எனக்கு சிகிரமாவே புரிய நான் அதனிடம் , எதுக்கு இப்படி பன்னுற நாங்க தான் நீ சொல்லுரத்து எல்லாம் பன்னுறோனு சொல்லி முடிக்கும்போது .
அம்மா சோலை முழுவதும் அவள் பால் வடித்து இறமா மாறியாது .
அம்மாவும் வழியில் கைகள் இரண்டையும் சிட்டின் இரண்டு பக்கத்தில் இருக்கி பிடித்து வழியை தங்கி பிடித்தவளை பாக்கவே பாவமாக இருக்க நான் அதனிடம் எதுக்கு இப்படி பன்னுறானு கேட்டப்போ அது..,
இங்க பாருனு அம்மா முலையிலிருந்து கையை எடுத்து காட்ட அதில் சின்னதா இரண்டு எரும்பு இருந்துச்சு , நான் அந்த உருவத்துகிட்ட இந்த எரும்புக்காகவ அம்மா முலையை இப்படி பிடிச்சனு கேட்டப்போ.
ஆமானு தலையாட்டி , இந்த இரண்டு எரும்புல தான் உங்க அப்பா பாட்டியின் சுயநினைவு ஓளிச்சு வச்சு உங்க அம்மா சேலையின் கீழையே சுத்த விட்டு இருந்தா , ஆனா பாரு இதுங்க திமிறு கிழே இருந்து மேல் எறிவத்து இருக்குனு சொன்ன உருவம்.
அந்த எரும்புகளை தன் கைகுள் அடைக்கி மறையவைத்து விட்டு என்னிடம் காரை எடுக்க சொல்ல .
அதற்குள் நான் அம்மாவிடம் வழியை பற்றி கேட்டு அவள் சேலையிலிருந்த பாலின் இறத்தை எல்லாம் துடைத்துவிட்டி . அதனிடம் எங்கே செல்ல வேண்டும் என்று கேட்டப்போ, எங்களை குறு குறுனு பார்த்த சிறித்த உருவம் .
நல்ல இருக்கே இது , உனக்கு இவ்வ மேல்ல இவ்வளவு அக்கறை இருக்கானு முதலையே தெரியாம போச்சனு அது யோசனையாக சொன்னவுடன், நாங்க இருந்த வண்டி தானாக நகற , நாங்கள் இருவரும் அந்த உருவத்த பயமாக பார்க்க அது எங்களிடம் பயப்புடாதிங்க உங்க இரண்டு பேறையும் எதுவும் பன்ன மட்டேனு சொன்னவுடன் எங்கள் கார் விளக்குள் மற்றும் நங்க சுத்தி இருந்த இடம் மட்டும் இருட்டு ஆகா இரண்டு நிமிடம் மாறி வெளிச்சம் வர , நானும் அம்மாவும் பின் பக்கம் சிட்டுக்கு மாறியிருந்தோம்.
அதே போல் அப்பாவும் , பாட்டியும் முன்னே மாறி இருக்க அந்த உருவம் எங்கள் வண்டியை மட்டும் நிறுத்தாமல் ஒட்ட அந்த ஹை வேவில் காற்றை கிழித்து கொண்டு எங்கள் வண்டி பறக்காக எங்கள் வாழ்க்கை அடுத்து என்ன நடக்குமோனு தெரியமாள் யோசிக்கும் போது .
அதை உனர்ந்தோம் , அதாவுது சாமியாரின் குரல் எங்கள் இருவருக்கும் கேடக்க நாங்கள் இருவரும் மாறி மாறி பார்த்துக் கொண்டு அவர் சொல்வதை கேட்க்க தொடங்கினோம் .
அவர் எங்களிடம் , முதலில் பயப்பட்ட வேண்டாம் நம்பிகை வர பேசியவர், எங்கள் நிலைமையை எல்லாம் அவருக்கு தொறிதாள் இப்படி ஞானம் மொழி முழம் பேசுவாதக சொன்னவர் , எங்களிடம் அந்த உருவத்திடம் இருந்து முதலில் எப்படி தப்பித்து அதை அடக்குவது என்று எல்லாம் விசயத்தை சொன்னவர் .
எக்காரணம் கொண்டு அதை யோசிக்க மட்டும் விட வேண்டாம் என்று சொன்வர் எங்களை விடியர் காலை 6.00 மணிக்குள் திருச்சி எல்லைக்குள் இருக்கும் படி வேண்டி அவர் பேசுவதை நிறுத்தினார்.
அப்போ அம்மா அவர் சொன்னத்தை நினைத்து வறுத்தப்பட்டவள் கையை என்னொடு சேர்த்துக் கொண்டு , நாங்கள் இருவரும் ஒன்றாய் அந்த உருவத்துகிட்ட அதை கேட்டோம்.