എന്റെ മരുമകളുമൊത്തു

[Okyes?]

കണ്ടാലറിയാം . മുഖമെല്ലാം കരഞ്ഞ് വീർത്തിരുന്നു .

“കരയാതെ മോളെ അവനൊന്നും വരില്ല “ എന്റെ അരൂക്സിലായി ബഡ്ഡിലിരുന്ന ഡോളീയുടെ
തലയിൽ വാത്സല്യത്തോടെ തഴുകികൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു . പണ്ടും ഞാനവളെ സ്പർശിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും മാത്രമായ വീട്ടിൽ അവളുമായി ഒറ്റക്കിരിക്കുന്നതിനാൽ എന്റെ കൈകൾ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . കനം കുറഞ്ഞ നൈറ്റിക്കുള്ളിൽ അവളുടെ സ്വർണ്ണ നിറം പൂണ്ട ദേഹം മൂഴുവനും ഒരു കണ്ണാടിച്ചില്ലിലൂടെയെന്ന പോലെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞു .
“പാപ്പാജീ “ ഡോളി ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലോടെ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു . എന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ച് തങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവളെ ഞാൻ എന്റെ ദേഹത്തോട് ഇറുകെ ചേർത്തു പിടിച്ചു .ഡോളിയുടെ മുഴുത്ത മൂലകൾ അവളുടെ സൈറ്റിയുടെ മുകളിലൂടെ എന്റെ നെഞ്ചിൽ ഞരിഞ്ഞുടഞ്ഞു . അവൾ മനഃപൂർവ്വം എന്റെ നെഞ്ചിൽ അവളുടെ മൂലകളിട്ട് ഉരക്കുന്നുണ്ടോ അതോ എല്ലാം എന്റെ തോന്നലാണോ ? എന്തു തന്നെയായാലും ഞാൻ എന്റെ മകന്റെ കാര്യം നിശ്ശേഷം മറന്നു. എന്റെ നെഞ്ചിലൊട്ടി കിടക്കുന്ന ആ ഇളം മേനിയൂടെ ചൂടിൽ ഞാൻ എല്ലാമെല്ലാം മറന്നിരുന്നു . ഷോർട്ട്സിനുള്ളിൽ എന്റെ കൂബ്ദുക്കുട്ടൻ ബലം വച്ച് വരുന്ന് ഞാന്റിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു . പരസ്പരം 
പരസ്പരം കൂടൂതലായി ഒന്നും ചെയ്യാനുള്ള ധൈര്യമോ മനസ്സാനിധ്യമോ ഇല്ലാതെ ഞങ്ങളിഞ്ഞുവരും പരസ്പരം കെട്ടിപ്പുണർന്ന് വളരെ നേരം ഇരുന്നു . ടെലിഫോണിന്റെ മണിയടി ശബ്ദമാണ് ഞങ്ങൾക്ക് പരിസര ബോധമുണ്ടാക്കിയത് . എന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്ന് ഡോളി അകന്ന് മാറിയപ്പോൾ വിലപ്പെട്ടതെന്തോ നഷ്ടപ്പെട്ട പ്രതീതിയാണെനിക്കുണ്ടായത് .

അമേരിക്കയിൽ നിന്ന് പൂനമായിമൂന്നു വിളിച്ചു് . പുനീഷിന് ഓർമ്മ വന്നുവെന്നും യാതൊന്നും ഭയക്കാനില്ലെന്നുമുള്ള വാർത്ത ഞങ്ങൾക്കിരുവർക്കും ഒരു നവോന്മേഷം പകർന്നു തനു പുനീഷിന് എല്ലാം സൂഖമായതിനു ശേഷം മാത്രമേ അവൾ മടങ്ങി വരുകയുള്ളൂവെനതായിരുന്നു എനിക്ക് കൂടൂതൽ സന്തോഷമേകിയ വാർത്തു . അതു വരെ ഞാനും ഇരുപതുകളുടെ തുടക്കത്തിൽ വിഹരിക്കുന്ന ഡോളിയും മാത്രം ഇവിടെ .
പുനത്തിന്റെ ഫോൺ വന്നു കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം ഡോളിയുടെ മൂഡ് ആകെ മാറി . പഴയ ചൂറു ചുറുക്കും പ്രസരിപ്പുമെല്ലാം അവളിൽ തിരിച്ചു വന്നു . അവൾ പെട്ടെന്ന് കൂളിച്ചൊരുങ്ങി ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കാൻ അടുക്കളയിൽ പ്രവേശിച്ചു . നേരം വൈകിയിരുന്നതിനാൽ ലഞ്ചും ബ്രേക്ക് ഫ്രാൻറ്റും ഒന്നിച്ചായി . പഞ്ചാബി സ്റ്റൈലിലുള്ള അവളുടെ പാചകത്തെ ഞാൻ ലോഭമില്ലാതെ പുകഴ്ത്തി അവളെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു .