மச்சம் மட்டுமே மிச்சம் [discontinued]

[manigopal]

நாம் ஒரு முடிவு எடுக்க யோசிக்கும் போது எப்பொதும் இரண்டு விதமான மனநிலையில் சண்டை போடுவோம்

நாம் எடுக்கும் முடிவு சரியானதாக இருநதால் பிரச்சினை இல்ல ஆனால் சமுதாய முன்ன அது தவறு என உணரப்பட்டால் நமக்கு குழப்பம்தான். அந்த நல்ல மனநிலை ஒரு உருவமாக மாறி நம் மனதுடன் பேசும்.அந்த உருவத்திற்குதான் மனசாட்சி.

கண்ணாடியின் முன்னால் உமா தற்போது அந்த குழபபத்தில்தான் இருந்தாள்.

"என்னடி கண்ணாடியிலே பாக்க நான்தான் உன் மனசாட்சி பேசுர தப்பா தெரியல"

"என்ன தப்பு"

"உனக்கு ஒன்னுமே தெரியாது பாரு, ஏதோ சின்ன பையன் அவன்தா தொட்டானா அவன் செவுட்டுல நாலு அற வைக்காமே இப்படி சீவி சிங்காரிஷ்ட்டு இருக்க வெக்கமா இல்ல"

"அவன் அம்மாவ தொட அவனுக்கு உரிமை இல்லையா"

"உன் மகன் சின்ன பாப்பா


நாம் ஒரு முடிவு எடுக்க யோசிக்கும் போது எப்பொதும் இரண்டு விதமான மனநிலையில் சண்டை போடுவோம்

நாம் எடுக்கும் முடிவு சரியானதாக இருநதால் பிரச்சினை இல்ல ஆனால் சமுதாய முன்ன அது தவறு என உணரப்பட்டால் நமக்கு குழப்பம்தான். அந்த நல்ல மனநிலை ஒரு உருவமாக மாறி நம் மனதுடன் பேசும்.அந்த உருவத்திற்குதான் மனசாட்சி.

கண்ணாடியின் முன்னால் உமா தற்போது அந்த குழபபத்தில்தான் இருந்தாள்.

"என்னடி கண்ணாடியிலே பாக்க நான்தான் உன் மனசாட்சி பேசுர தப்பா தெரியல"

"என்ன தப்பு"

"உனக்கு ஒன்னுமே தெரியாது பாரு, ஏதோ சின்ன பையன் அவன்தா தொட்டானா அவன் செவுட்டுல நாலு அற வைக்காமே இப்படி சீவி சிங்காரிஷ்ட்டு இருக்க வெக்கமா இல்ல"

"அவன் அம்மாவ தொட அவனுக்கு உரிமை இல்லையா"



நாம் ஒரு முடிவு எடுக்க யோசிக்கும் போது எப்பொதும் இரண்டு விதமான மனநிலையில் சண்டை போடுவோம்

நாம் எடுக்கும் முடிவு சரியானதாக இருநதால் பிரச்சினை இல்ல ஆனால் சமுதாய முன்ன அது தவறு என உணரப்பட்டால் நமக்கு குழப்பம்தான். அந்த நல்ல மனநிலை ஒரு உருவமாக மாறி நம் மனதுடன் பேசும்.அந்த உருவத்திற்குதான் மனசாட்சி.

கண்ணாடியின் முன்னால் உமா தற்போது அந்த குழபபத்தில்தான் இருந்தாள்.

"என்னடி கண்ணாடியிலே பாக்க நான்தான் உன் மனசாட்சி பேசுர தப்பா தெரியல"

"என்ன தப்பு"

"உனக்கு ஒன்னுமே தெரியாது பாரு, ஏதோ சின்ன பையன் அவன்தா தொட்டானா அவன் செவுட்டுல நாலு அற வைக்காமே இப்படி சீவி சிங்காரிஷ்ட்டு இருக்க வெக்கமா இல்ல"

"அவன் அம்மாவ தொட அவனுக்கு உரிமை இல்லையா"



"அவன் சின்ன குழந்த பசியில பால் இருக்கான்னு பாக்க"

"அவன் பாத்த தப்பு என்ன,அவன் பாத்ததுதானே"

"அவன நீ சின்ன பையனாவே பாக்க அவன் 16 வயசு பையன் விட்டா உனக்கே குழந்தை கொடுப்பான்"

"அவன் தொடும்போது நான் என்னையே மறந்துட்டேன"

"மறப்படி மறப்ப வேல வேட்டி இல்லாமலாடி மனசாட்சின்னு வந்து புழம்பிட்டு இருக்கேன்,நீயோ வாழ்ந்து முடிஞ்சவ அவன் இனிமேதான் தொடங்க போரான்"

இந்த குரல் மனதுடன் பேச அவள் கெட்ட மனசாட்சி விழித்தது

நீ என்னடீ வாழ்ந்த அதுதான் சொல்லுதுதான் நீயும் கேக்க நீ வாழ்ந்த வாழ்க்கை தெரியாதா உனக்கு

உடனே நல்ல மனசாட்சி நீ எதாவது தப்பா செஞ்சி வெளியே தெரிஞ்சா நாளைக்கு உன் பெயர் மட்டும் இல்லடி உன் மகனினின் பெயரும்தாண்டி கெடும் என்றது நீ உன் மகன்ட கண்டிப்போட நட இல்ல பிரச்சனைதான்"

இவளோ ஏதோ ஒரு மனநிலையில் வந்தது போல தன் சேலையே உருவினால் தன் ஜாக்கெட்டை


தன் ஜாக்கெட்டை கழட்டினால் அந்த வேகத்தில் இவள் முலைகள் ஆடின

இவள் முலைகாம்பு சன்னலின் வழியாக வந்த நிலவொளியில் மினுமினுத்தன இவள் அதை ரசிக்காமல் தன் பாவட நாடவை உருவினால் அதுவோ இவள் பாதங்களை சரண் அடைந்தன உடனே இவள் ஒரு நைட்டியே எடுத்து உடுத்தினாள்


படுக்கையில் சரண் அடைந்தால் இவளின் உடல் எடை மெத்தை இடையே இவளின் காம்பு நசுக்கப்பட்டது.



ஆஸ்பத்திரியில் சென்று ஸ்கூட்டரை தீடிரென்று நிறுத்தியதால் ரூபா என் முதுகில் மோதினால்.என்னவென்று சொல்வேன் பஞ்சுபோன்ற மென்மையான ஸ்பரிசம் ஆனால் அவளுடைய பாற்கடல் போன்ற கண்கள் கலங்கியிருந்தது அதை கண்டவுடன் நான் இயல்பான நிலைக்கு வந்தேன் ஆனால் அவளோ என்னை கண்டுகொள்ளாமல் வேகமாக ஆஸ்பத்திருக்கு சென்றாள்.

நேராக ஆஸ்பத்திரியின் வரவேற்பரைக்கு சென்றோம்.

ரூபாவால் பேச இயலவில்லை அவள் கணவனுக்கு என்ன ஆனாது என்ற பதற்றதில் இருந்தால் எனவே சுரேஷ் ரூபாவின் கணவரை பற்றி விசாரித்தான்.

"ஹலோ i am suresh"

"யெஸ் சார்.கேன் ஐ ஹெல்ப் யூ"



"இப்போ ஒரு accident நடந்தது அவங்க இங்கதா அட்மிட் பண்ணதா கேள்விபட்டேன்"

"அந்த ******ரோட்லதானே"

"யெஸ்"

"room no 121"

"thank u madam"

உடனே ரூபாவுடன் அந்த அறையினை அடைந்தேன்.அங்கே அவளுடைய கணவனை பார்த்தவுடன் அதிர்ச்சி கால் மேல கால் போட்டு பெட்ல நல்லா cimfortableya படுத்துள்ளார்.இவா விட்ட நீலி கண்ணீர் அளவெள்ளாம் இல்லை



அவரோட கால்லே மட்டும்தான் அடி

சரி அவங்க பேசட்டும்னனு ரூம விட்டு வெளியே வந்துடேன்

roomயில்

"எப்படி ஆச்சி பயந்தே போய்ட்ட நல்லவேல கீழ் வீட்டு பையன் இருந்தான் அவன் மட்டும் இல்லன்னா...

அவளின் புருசன் இடமறிந்தான்
"அதான் ஒன்னுமில்லையே என் ரூபா குட்டி அழவே கூடாது இப்போ மட்டுமில்ல எப்பொவோமே ஆழ கூடாது "

ரூபா சின்னதாக புன்னகை பூத்தாள்

"இதுதான் என் ரூபா குட்டி"

"ஓவரா ஐஸ் வைக்காதிங்க. வெளியே ஐயோ பாவம் அந்த பையன் வேட் பண்ணிட்டு இருப்பான்அவன போக சொல்லிட்டு வந்துரேன்"

இவன் அவன் வழுவழுப்பான இடுப்பை கிள்ளினான் அவளோ துள்ளி குதித்தாள்

"உடனே உங்க கண்ணு அங்கபோயிடுமே"

"பாக்க எனக்கு உரிமையில்லயா?"

"உரிமையில்லைன்னு நான் சொன்னன்னா? இதோ பாக்காத விஷயத்த பாக்குறமாதிரி அங்கையே பாக்குறதுதான் தப்புன்னு சொல்ற"

"அது எத்தன முற பாத்தாலும் சலிகாது டி"

"அப்படி பாக்காதிங்க எனக்கு என்னவோ மாதிரி இருக்கு"

"எப்படி இருக்கு"

"அது சொல்ல தெரியல"

"நான் சொல்லவா"

"என் மனசுல நினைச்சத நீங்க எப்படி சொல்லுவிங்க"

"என் பொண்டாட்டி என்ன நினைப்பான்னு எனக்கு தெரியாதா"

"தெரியுமா"

"சொல்லவா"

"ம்ம்ம்"

"அப்படியே உதட்டொட உதட்டு வச்சு இச்சு இச்சுன்னு முத்தம் கொடுக்கலாம்தானே நினைச்சே"

இப்படி சொல்லும் போது ரூபாவின் உதடு என்னமோ செய்தது

"இப்படியே இங்க இருந்த என்னையே இங்கையே எதாவது பணணிடுவிங்க"

"என்ன பண்ணுவேன்"