சப்தஸ்வரங்கள் [discontinued]

[manigopal]

Revised
சாந்தி அத்தனை நெருக்கமாக அமர்ந்து கொண்டு தணிந்த குரலில் பரிவோடு அப்படி கேட்க....சாதாரண நிலையில் இருந்திருந்தால் 'நான் அப்படி எல்லாம் சொல்லவே இல்லை...'என்று மறுத்து இருப்பானோ என்னவோ....ஆனால் இப்போது அவன் இருந்த நிலையில்....அவளது கேள்வியினால் அவனுக்கு காம உணர்ச்சி சுறுசுறுவென்று ஏறியதால்....அவனுக்கே உரித்தான ஒரு அசட்டுச் சிரிப்போடு....'இல்ல அக்கா...சந்தியாதான் சொன்னா...அதான் நான் வாணிகிட்ட அப்படி சொன்னேன்...' என்று இடறி இடறி சொல்ல......

அதை கண்டு பதிலுக்கு புன்னகைத்தபடியே....'இதை சொல்றதுக்கு எதுக்கு இப்படி தயங்குற....இந்த அக்காகிட்ட உனக்கு எதுக்கு இம்புட்டு தயக்கம்...சொல்ல வந்ததை நேரடியா சொல்ல வேண்டியதுதானே....ஏய்...வாணி...நீ வேணும்னா போய் படுத்துக்கோ....நானும் தம்பியும் கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்கோம்....'என்று வாணியை நோக்கி சொல்ல....
அத்தை எதற்காக நம்மை அங்கே இருந்து போகச் சொல்கிறாள் என்று புரிய....'ம்கும்....எனக்கு உறக்கம் வரல...நானும் கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருந்துட்டு அப்புறமா போறேன்...'என்று வாணியை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே சொல்ல....தான் ஆசைபடுகிற மாதிரியே தனது மருமகளும் தன்னை ராகவனுக்கு அருகில் அரைகுறையாக பார்க்க விரும்புகிறாள் என்று புரிந்து கொண்டாள்.
ஆனாலும் அவளுக்கு வாணியின் முன்னால் வைத்து ராகவனிடம் தன்னை அரைகுறையாக காட்ட வேண்டுமா என்று கூச்சத்தோடு யோசித்தாள்.

ஆனால் வாணி இங்கே இருந்து நகர மாட்டாள் என்று தெரிந்தது. அதனால் என்ன....தானும் மருகமளும் எண்ணெய் தேய்த்து ஒன்றாக நின்று குளிக்கிற நேரங்களில் சில சமயம் தான் துணியை எல்லாம் அவிழ்த்து போட்டு விட்டு நிர்வாணமாக நின்றுதானே இருக்கிறோம் என்று எண்னிக் கொண்டு...அடுத்த கட்டத்துக்கு ஆயத்தமானாள்.

'அத்தை.....உங்க உடம்புல ஒரு இடத்துல கூட அளவுக்கதிகமா சதையே இல்லாம ரொம்ப அம்சமா இருக்கீங்களாம்....ம்ம்...இன்னொன்னு எதுவோ சொன்னாங்களே....ம்ம்...ஞாபகம் வந்துட்டு...ம்ம்...இந்த வயசுலயும் கொப்பும் குலையுமா இருக்கீங்களாம்...' என்று சொல்லி விட்டு சிரித்துக் கொண்டே ராகவனை பார்க்க...அவன் இருவரையும் பார்த்து திருதிருவென விழித்தான்.
வாணி சொன்னதில் உண்மை இருக்காது என்பதை ராகவனின் அந்த 'திருதிரு' விழிப்பில் இருந்தே சாந்தி உணர்ந்து கொண்டாள்.

தன்னை இப்போது துகிளுரியவே வாணி இப்படி எல்லாம் அவன் சொல்லாததை எல்லாம் அவன் சொன்னதாக சொல்கிறாள் என்பதும் அவளுக்கு புரிந்தது.
அது மட்டுமல்லாமல் சாந்திக்கும் இப்போது அப்படி ஒரு கிளுகிளுப்பான அனுபவம் தேவை படுவதை போல இருந்தது.
வாணியை சந்தோசப் படுத்துவதற்காக இறங்கிய சாந்திக்கும் இந்த இரண்டு நாட்களில் உடம்பில் சில ரசாயன மாற்றங்கள் நிகழ்ந்து விட்டது.
இந்த வயதில் தன்னை யாரும் சீண்டப் போவதில்லை என்று நினைத்திருந்த சாந்திக்கு இப்படி ஒரு வாய்ப்புக்கு வழியிருப்பதை போல தெரிய....அவளுக்கும் சின்னதாக சபலம் தலை தூக்கியதென்னவோ உண்மைதான்.

'அக்கா...நான் அப்டில்லாம் சொல்லவே இல்லை....வாணி பொய் சொல்றா...?' என்று முகத்தை அப்பாவியாக வைத்துக் கொண்டு சொன்ன ராகவனை புன்னகைத்தபடி பார்த்து....'அவ பொய் சொல்றாளோ இல்லியோ....உனக்கு அப்படி ஆசை இருக்கா....நிஜமா சொல்லு....என்கிட்டதானே சொல்லுற...தயங்காம சொல்லு....நம்ம மூனுபேரையும் தவிர இங்கதான் வேற யாரும் இல்லையே...' என்று அவனை தூண்டுவதை போல சாந்தி நிதானமாக சொல்ல...ராகவனின் பார்வையில் இப்போது ஒரு மாற்றம் தெரிந்தது.

'இல்ல அக்கா...இந்த வயசிலயும் நீங்க இம்புட்டு அழகா இருக்கீங்களே...அப்படின்னா சின்ன வயசுல எப்படி இருந்து இருப்பீங்க....உங்களால மட்டும் எப்படி இந்த மாதிரி உடம்பை கரெக்டா வச்சுக்க முடியுதுன்னு யோசிச்சு இருக்கேன்....ஆனா அதை எல்லாம் எப்படிக்கா உங்ககிட்ட சொல்ல முடியும்....?'
'என்கிட்டே சொல்ல முடியாமத்தான்....சந்தியாகிட்ட சொன்னியா...?'
'சந்தியாகிட்ட நான் என்னக்கா சொன்னேன்..'
'ம்ம்..அதெல்லாம் எனக்கு தெரியும் தம்பி...அதான் சந்தியா ஒன்னு விடாம சொல்லுவாளே...'
'அதெல்லாம் சரி...உங்களை பத்தி நான் சந்தியாகிட்ட எப்படி என்ன சொன்னேன்....?' என்று புருவத்தை சுருக்கியபடி கேட்டான்.

'நல்லா யோசிச்சு பாரு.... அத்தையும் மருமவளும் என்னமா அழகா இருக்காங்க...ரெண்டுபேரையும் துணியோட பாக்குறதுக்கே இப்படி இருக்கே...துணி இல்லாம பாத்தா எப்படி இருக்கும்னு சொன்னியா இல்லியா...?'

சாந்தி கேட்ட இந்த கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல் சட்டென்று தலையை குனிந்து கொண்ட ராகவனை இன்னும் நெருங்கி தலையை சாய்த்து குனிந்து அவனை பார்த்து சிரித்த சாந்தி....'நான் சொன்னதெல்லாம் நிசமா இல்லியா...?' என்று கேட்க.....'ம்ம்...நிசம்தான்....ஆனா...?' என்று மழுப்பலாக பதில் சொல்ல முயன்ற ராகவனை கையமர்த்திய சாந்தி....'அதான் நிசம்னு சொல்லிட்டியே ... அப்புறம் என்ன ஆனா போனான்னு மளுப்புற...?' என்று கேட்டு விட்டு சத்தமாக சிரிக்க...வாணியும் சத்தமாக சிரித்தாள்.

இரண்டு பெண்களுக்கு நடுவே மாட்டிக் கொண்ட ராகவன்....மீண்டும் எதுவும் பேசாமல் இருக்க...சாந்தியே மேலும் பேசினாள்.

'சரி..சரி....அதுக்காக எதுக்கு இப்படி ஒண்ணும் பேசாம இருக்கே.....நானோ வாணியோ அதுக்காக எதுவும் சொன்னோமா...?'
'இல்ல...அதுக்கில்ல....நான் அப்படி சொல்லிருக்க கூடாதுதான்....அன்னிக்கு பாத்து இந்த மாதிரி தண்ணி அடிச்சிருந்தேன்...அதான்...'
'அதான் நான் ஏற்கனவே சொன்னேனே...ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணினா உனக்கு என்ன பேசுறது என்ன செய்றதுன்னு ஒன்னுமே தெரியாம போயிடும்னு...'
'ஆமா அக்கா...தண்ணி அடிச்சா என்னை அறியாம ஏதாவது இந்த மாதிரி உளறிடுறேன்...சாரி அக்கா...'

'இப்ப எதுக்கு தேவை இல்லாம சாரில்லாம் சொல்ற....?'
'இல்ல...என்ன இருந்தாலும் நீங்க என்னை உங்க சொந்த தம்பி மாதிரிதான் நினச்சு பழகுறீங்க....வாணியும் என்னை அண்ணன் மாதிரிதான் நினச்சு பழகுறா...அப்படி இருக்குறப்போ நான் அப்படில்லாம் சொல்லிருக்கக் கூடாது...'

'யார் சொன்னா...அப்படில்லாம் சொல்லி இருக்கக் கூடாதுன்னு....அதுல ஒண்ணும் தப்பே இல்ல தம்பி...'
'என்னக்கா சொல்றீங்க....நான் அப்படி சொன்னதுல தப்பே இல்லியா...?'
'ஆமா தம்பி....மனசுல உள்ளதுதான் இந்த மாதிரி சமயங்கள்ல நம்ம அறியாம வெளியே வரும்....அத மாதிரிதான் இதுவும்....இதுல இருந்து என்ன தெரியுது....உன் அடி மனசுல அந்த ஆசை இருக்கு....என்ன நான் சொல்றது சரிதானே...?'

சரியான கொக்கிதான் இது....இதற்கு இவங்களால என்ன பதில் சொல்ல முடியுதுன்னுதான் பாக்கலாமே என்று வாணி ஆவலோடு இருக்க....ராகவனோ இப்போதும் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக இருந்தான்.
சாந்திக்கு ஒன்று மட்டும் நன்றாக தெரிந்தது. இப்போது ராகவன் வழக்கத்தை விட கொஞ்சம் அதிகமாக மது குடித்திருக்கும் நேரத்தில்தான் தான் எதிர்பாத்த மாதிரி நடக்க வாய்ப்பு இருக்கிறது.
ஆகவே இந்த வாய்ப்பை விட்டு விடக் கூடாதென்று தீர்மானம் செய்தவளாக மேற்கொண்டு பேச தொடங்கினாள். முதல் முடிச்சை இன்று இப்போது போட்டு விட்டால் அப்புறம் எல்லாம் சுலபமாக நடக்கும் என்று கணக்குப் போட்டாள்.

அந்த கேள்விக்கு பதில்சொல்லாமல் ராகவன் தலையை தொங்கப் போட்டுக் கொண்டு உட்கார்ந்திருக்க....அந்த இடைவெளியில் சாந்தி எதிரே நின்ற வாணியை பார்க்க...வாணி சாந்தியை பார்த்து 'சபாஷ்.....சூப்பரா பேசுறீங்க' என்று உற்சாகப் படுத்துவதை போல உதட்டை சுளித்து புருவத்தை உயர்த்தி பாவனை காட்ட....
அதை பார்த்து விட்டு ...தங்களுடைய இந்த ரகசிய சம்பாஷனையை ராகவன் பார்த்து விடக் கூடாதே என்று சட்டென்று பார்வையை விலக்கிய சாந்தி....வலது கையை நீட்டி அவனுடைய மடியில் இருந்து தனது புடவை முந்தானையை மெதுவாக இழுக்க....
அதை உணர்ந்த ராகவன் சாந்தியை நிமிர்ந்து பார்த்து அதே அசட்டு சிரிப்பு சிரிக்க.....சாந்தியும் அவனை பார்த்து புன்னகைத்தபடி கேட்டாள். அவன் சாதாரணமாக இருந்தால் அவளும் அப்படி கேட்க மாட்டாள்., அவன் அவனாக இல்லை என்பதால் அப்படி வெளிப்படையாகவே கேட்டாள்.

'என்ன தம்பி....அப்படி பாக்குற...வாணி சொன்ன மாதிரி மச்சத்தை பாக்கணுமா....?'
அந்த கேள்வி அவனை தடுமாற வைக்கவில்லை என்றாலும் எப்படி பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் வெறுமனே சிரித்தான்.
'சரி...நீ இப்படி சிரிக்கிறத பாத்தாலே தெரியுது....சரி...தாராளமா பாத்துக்கோ....நல்ல வேளையா சந்தியா இல்ல....அவ இருந்தா இதெல்லாம் முடியாது....' என்று வசதியாக பேச்சை திருப்பினாள்.

அவள் நழுவிய முந்தானையை எடுக்காமல் அப்படியே வைத்துக் கொண்டு அத்தனை நெருக்கமாக உட்கார்ந்ததோடு அல்லாமல் இதுவரை அவள் பேசிய அனைத்துமே அவனை முறுக்கேற்றிக் கொண்டிருந்தது......அதனால் சற்று இளைப்பாறிக்கொண்டிருந்த அவனது ஆண்மை இப்போது மீண்டும் முறுக்கேறி சீறிக் கொண்டிருந்ததால் கட்டியிருந்த லுங்கியை கூடாரம் போல தூக்கி கொண்டு நின்றது.

வாணியோடு வெளியே இருந்த சமயம் அங்கே நிலா வெளிச்சம் மட்டும்தான். ஆனால் இங்கே ட்யூப் லைட் வெளிச்சத்தில் அந்த கூடாரம் பெண்கள் இருவருக்கும் தெளிவாகத் தெரிய....அவனை சூடேற்றும்படி பேசிக் கொண்டிருந்த வாணிக்கும் அந்த பேச்சை கவனித்துக் கொண்டு நின்ற வாணிக்கும் அவனது ஆண்மையின் விறைப்பை கண்டு ஒரே சமயத்தில் உடலெங்கும் மின்சாரம் பரவியதை போல உணர்ந்தார்கள்.

கணவன் இறந்த பிறகு சாந்திக்கு அவ்வப்போது காம உணர்ச்சி தலை தூக்கினாலும் இப்போது அவனருகில் இருந்து விறைத்து நின்ற அவனது ஆண்மையின் வீரியத்தை பார்த்து 'அங்கே' நமநமப்பதை போல உணர்ந்தாள். வாணிக்கும் ஏறக்குறைய அதே நிலைதான். இதுவரை சந்திரனோடு மட்டும்தான் சுகித்து இருக்கிறாள்.

கணவன் அல்லாத ஒரு ஆண்மகனோடு இத்தனை வெளிப்படையாக இதுவரை இருந்ததும் இல்லை....பேசிப் பழகியதும் இல்லை. ஆகவே இன்று காலையிலும் மாலையிலும் அவனுக்கு அருகே வைத்து தனது பால்குடங்களை வெளிப்படையாக காட்டிக் கொண்டு குழந்தைக்கு பால் கொடுத்தது, சற்று முன்னர் ராகவனோடு நெருக்கமாக உட்கார்ந்தது அவனோடு முத்தம் பகிர்ந்தது....எல்லாம் சேர்ந்து அவளை காம உணர்ச்சி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தன்வசப் படுத்திக் கொண்டிருந்தது.

சற்று முன்னர் ராகவன் தனது முலையில் தொட்டபோது அப்படியே தொடர விட்டிருக்கலாமோ என்று இப்போது வருத்தப் பட்டாள். டிவியின் அருகில் நின்று கொண்டிருந்த வாணிக்கு காம உணர்ச்சி பொங்கி வழியத் தொடங்கி தலை முதல் கால்வரை உஷ்ணம் குப்பென்று ஏறி இருந்ததால் நிற்பதற்கு சிரமமாக தோன்ற....அதே நேரம்....அத்தைக்கும் ராகவனுக்கும் ப்ரீயாக அவகாசம் கொடுத்து விட்டு கொஞ்ச நேரம் கழித்து வரலாம் என்று மெதுவாக உள்ளறைக்குள் சென்று அங்கே இருந்த கட்டிலில் உட்கார்ந்து ஒரு நீண்ட பெருமூச்சை வெளிப்படுத்திக் கொண்டு ...அடுத்து அத்தை என்ன செய்வார்கள் என்று யோசிக்க தொடங்கினாள்.