சப்தஸ்வரங்கள் [discontinued]

[manigopal]

கட்டிலின் உள்பக்கமாக சாய்ந்து திரும்பிய வாணியின் முதுகுப் புறத்தில் நின்று அவளுடைய தலையில் பூவை சூடிய ராகவனுக்கு வாணியின் தலைக்கு மேலே இருந்து பார்க்கும்போது ஜிப்பை இறக்கி ஒருபக்கத்து முலையை வெளியே எடுத்து வைத்துக் கொண்டு பாலூட்டிக் கொண்டிருந்ததாள்.

மறுபக்கத்தில் நைட்டியின் மேல்புறம் நெகிழ்த்து போயிருக்க அவளது இரண்டு முலைகளும் மட்டுமின்றி அதற்கு கீழே அவளது பளிங்கு போன்ற வயிற்றுப்பகுதி தொப்புள் வரை கண்ணுக்கு தெரியும் வகையில் இருக்க.....ராகவனுக்கு அங்கே பார்க்க பார்க்க உடம்பு சூடேறியது.

அதனால் அவனுடைய ஆண்மை மேலும் விரைக்க தொடங்கியது. லுங்கியினுள்ளே அணிந்திருந்த ஜட்டி புடைக்க தொடங்கியதை அவன் உணர்ந்தான்.

அதுவும் வாணியை ஒட்டியபடி நின்றதால் அது லேசாக புடைக்கத் தொடங்கியதுமே அவளுடைய வலது கைக்கும் முதுகின் பக்கவாட்டுப் பகுதிக்கும் இடையே லேசாக அவனது ஆண்மை உரசியதை போல ராகவனுக்கு தெரிய....

அதனாலோ என்னவோ தெரியவில்லை....தலையை குனிந்தபடி இருந்த வாணி டக்கென்று திரும்பி அவனை ஏறிட்டுப் பார்க்க....தன்னுடைய ஆண்மை அவளை உரசியது போல தோன்றியது நிஜம்தான் என்று அவனுக்கு புரிய...பூவை வைத்து விட்டு படக்கென அவளிடம் இருந்து விலகி சற்று தள்ளி நின்று சாந்தியை பார்த்து சிரிக்க....இந்த உரசல் விஷயம் சாந்திக்கு தெரியவில்லை..

ஆனால் அவனது ஆண்மைதான் தன்மேல் உரசியது என்பதை உணர்ந்து கொண்ட வாணி நிமிர்ந்து அவனை பார்த்து லேசாக வெட்கத்தோடு புன்னகைத்தாள்.

இந்த நிஜமான காரணத்தை அறியாத சாந்தியோ அவள் தலையில் அவன் பூ வைத்ததால்தான் அவள் வெட்கத்தில் அப்படி புன்னகைக்கிறாள் என்று நினைத்த சாந்தி...'நீ பூ வச்சு விட்டவுடனே உன் தங்கச்சி முகத்துல சந்தோசத்தை பாரு தம்பி....'என்று அவனையும் வாணியையும் சந்தோசப் படுத்துவதை போல சொன்னாள்.

ஆனால் அந்த உரசல் விஷயம் அவர்கள் இருவருக்குமே புரிந்து போனதால் சாந்தி அதை தெரியாமல் சொன்னதை கேட்டு அவர்கள் இருவரும் இப்போது ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து பார்வையிலேயே எதையோ பரிமாறிக் கொண்டதை போல அமைதியாக சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

இப்போதும் சாந்திக்கு அவர்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அப்படி பார்த்து சிரித்துக் கொண்டதற்கான உண்மையான காரணம் தெரியவில்லை....
வாணிக்கு அது ஒரு புதுவிதமான போதையை தந்தது.

தன்னையும் அவனையும் ஒன்று சேர வேண்டி ஒவ்வொன்றாக திட்டமிட்டு செய்யும் தனது அத்தைக்கு தெரியாமல் நடந்த இந்த உரசல் படலம் அவளுக்கு ஒரு கிளுகிளுப்பை தந்தது.


ராகவன் இப்போது மேலும் பின்னால் நகர்ந்து அந்த கட்டிலில் முன்பு போல வாணிக்கு எதிரே உட்கார்ந்து கொண்டான்.
ஆனால் வாணியை நிமிர்ந்து பார்க்காமல் குனிந்து கொண்டிருக்க....அதை பார்த்த சாந்தி....'அட என்னப்பா நீ....வாணியே சந்தோசப் பட்டுகிட்டு இருக்கா....நீ என்னன்னா வெட்கபட்டுகிட்டு இருக்க...?' என்று அவனை உசுப்பினாள்.

அவனுக்கோ வாணியின் தலைக்கு மேலே இருந்து அவளை பார்த்த விதத்தில் தெரிந்த அவளது அந்தரங்கப் பகுதிகளின் கவர்ச்சியிலும்....அதனை தொடர்ந்து அவனுக்கு ஏற்பட்ட கிளர்ச்சினால் புடைத்து எழுந்த அவனது ஆண்மை அவள் மேல் உரசியதால் ஏற்பட்ட இன்ப அவஸ்தையிலும் அவன் சற்று கிறங்கித்தான் போயிருந்தான்.

அதானால்தான் அவன் அப்படி தலையை குனிந்தபடி உட்கார்ந்திருந்தான். அது மட்டுமல்லாமல் தனது ஆண்மை உரசியவுடனேயே சட்டென்று திரும்பி பார்த்த வாணியின் கண்களில் கோபம் எதுவும் தெரியவில்லை என்றாலும் அவள் தன்னை பற்றி என்ன நினைத்திருப்பாள் என்ற கவலையும் அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க விடாமல் செய்தது.

எதிரே வாணியின் நிலைமையோ வேறு விதமாக இருந்தது. இரண்டு வினாடி நேரமே உரசிய அவனது ஆண்மையின் வீரியத்தையும் அளவையும் அந்த குறைவான நேரத்திலேயே அவளால் உணர முடிந்தது. ஐயோ...எத்தனை பெரியதாக இருக்கிறது.

அதுவும் எத்தனை இறுக்கமாக இருந்தது. லேசாக உரசும்போதே இப்படி என்றால் நேரில் பார்த்தால் இன்னும் எப்படி இருக்குமோ என்றெல்லாம் அவனது ஆண்மையை பற்றிய சிந்தனை அவள் மனதில் ஓடினாலும் .. பெண்ணுக்கே உரிய அனிச்சையான நாணம் அவளையும் ரொம்ப நேரம் நிமிர்ந்த நிலையில் சாந்தியையோ அவனையோ பார்க்க விடாமல் செய்தது. ஆகவே அவளும் தலையை லேசாக குனிந்து கொண்டாள்.

இப்படி இருவருடைய நிலையை கண்ட சாந்திக்கு தன்னுடைய ஆசைப்படி இன்று இரவுக்குள் எப்படியும் ஒரு நல்ல காரியம் நடந்து விடும் என்று நிம்மதி பிறந்தது


சாந்திக்கு தெரியாமல் வாணிக்கும் ராகவனுக்கும் இடையே உருவான அந்த ஒரு தர்மசங்கடமான சூழ்நிலையில் இருந்து விடும்படும் பொருட்டு தானாகவே சுதாரித்துக் கொண்டு கட்டிலில் வைக்கப் பட்டிருந்த அந்த கண்ணாடி டம்ளரை கையில் எடுத்து பார்த்து விட்டு சாந்தியிடம் ...

'இந்த டமளரை எங்கே அக்கா வாங்கினீங்க.....ரொம்ப அழகா இருக்கே.....இந்த மாதிரி ட்ரிங்க்ஸ் சாப்பிடறதுக்குன்னே தயார் பண்ணின மாதிரி இருக்கே...' என்று கேட்ட ராகவனை நோக்கி சாந்திதான் பதில் சொன்னாள்.

'அதான் சொன்னேன்லாப்பா....எங்க வீட்டுல இதெல்லாம் ஒன்னும் புதுசு இல்ல....என் மகன் அங்கே இருந்து வரும்போதே இந்த மாதிரி ஏதாவது வாங்கிட்டு வருவான்.....'

'ம்ம்...நிஜமாவே ரொம்ப நல்லா இருக்கு அக்கா...'

சுதாரித்துக் கொண்டு சாந்தியிடம் பேச்சு கொடுத்தானே ஒழிய....அவனுக்கு விறைப்பு இன்னும் குறைய வில்லை....அதனால் அங்கே புடைப்பை லுங்கியினுள்ளே மறைக்க ரொம்ப சிரமப் பட்டான்.

அதனால் அருகில் இருந்த பிளாஸ்டிக் கவரில் இருந்த மூன்று பிரியாணி பார்சல்களை வெளியே எடுத்து வைத்து விட்டு அந்த பிளாஸ்டிக் எடுத்துக் கொண்டு கூடவே அந்த டம்ளரையும் பாட்டிலையும் எடுத்துக் கொண்டு கட்டிலில் இருந்து எழுந்து சாந்தியிடம்

'சரி அக்கா....நேரமாகிட்டே போகுது.....நான் அங்கே போறேன்....'என்று சொல்லி விட்டு அவளுடைய பதிலை எதிர்பாராமல் விடுவிடுவென பின்கட்டை நோக்கி நடக்க....அவன் பின்னால் படிக்கட்டில் போய் இறங்குவதை உறுதி செய்து கொண்டு வாணியிடம் மெதுவாக சொன்னாள்.

'ம்ம்....பூ வைக்க சொன்னது உனக்குப் பிடிச்சு இருந்துச்சா.....?'
அதற்கு வாணி உடனே பதில் சொல்லாமல் கொஞ்ச நேரம் பால் குடிக்கும் தனது குழந்தையையே பார்த்தபடி அமைதியாக இருக்க....

சாந்தி அவளுடைய வலது பக்க தோளை லேசாக தட்டி...."என்னடி....நான் கேட்டது உனக்கு பிடிக்கலியா....?' என்று விடாமல் மீண்டும் கேட்கவே....இப்போது வாணி மெதுவாக தலையை ஆட்டினாள்.

ஆனாலும் சாந்தி அவளை விடாமல் ..'இப்படி தலையை ஆட்டினா என்னடி அர்த்தம்....பிடிச்சு இருக்கா....இல்லியா...வாயை திறந்து பதில் சொல்லேன்..இங்க நான் மட்டும்தான இருக்கேன்...' என்று அவளை உலுக்குவதை போல கேட்க...

'வெட்கமா இருக்கு அத்தை....'என்று வாணி செல்லமாக சிணுங்கினாள்.
'ம்கும்...திரும்ப திரும்ப அதையே சொல்லிகிட்டுஇரு....இப்ப சொல்லுடி....பிடிச்சு இருக்கா....இல்லியா....?'
'ம்ம்....பிடிச்சு இருக்கு....'

'ம்ம்....சரி....இதே மாதிரி சொல்றத கேட்டு நட...அது போதும்.....' என்று சொல்லி விட்டு....'சரி..சரி...முன்னாடி கேட் கதவை பூட்டிட்டு வெளிக்கதவை எல்லாம் பூட்டிட்டு நான் பின்னால போயி சும்மா பேசிகிட்டு இருக்கேன்...முடிஞ்சா குளிக்கிறேன்....நீ ரேவதியை சீக்கிரம் உறங்க வச்சுட்டு சும்மா வர்ற மாதிரி கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு பின்னால வா.....என்ன சரியா....?' என்று சொன்னவள் என்ன நினைத்தாளோ....

மீண்டும் வாணியை நோக்கி குனிந்து அவளுடைய இரு கன்னங்களிலும் திருஷ்டி கழிப்பதை போல தடவி எடுத்துக் கொண்டு....'தலையில பூ வச்சுகிட்டு பாக்கும்போது அப்படியே மகாலட்சுமி மாதிரி இருக்கியேடி....'என்று ஆகோஷிக்க....அந்த புகழ்ச்சி பேச்சு வாணியை மேலும் கிறக்கியது.

'போங்க அத்தை.....சும்மா இதையே எப்ப பார்த்தாலும் சொல்லிக்கிட்டு...'என்று வேண்டா வெறுப்பாக சொல்வதை போல வாணி சொல்ல....

'சரி..சரி....நான் போறேன்....நீ வரும்போது இந்த மூணு பார்சலையும் எடுத்துகிட்டு வா.....'என்று சொல்லி விட்டு காம்பவுண்ட் கேட் கதவையும் முன்வாசல் கதவையும் அடைத்துப் பூட்டுவதற்காக சாந்தி அங்கே இருந்து சென்றாள்.

வீட்டின் பின்புறம் நல்ல நிலா வெளிச்சம் இருந்தது. ஏழு சென்ட் நிலத்தில் கட்டப் பட்டிருந்த வீட்டுக் கட்டிடத்தின் அளவுக்கு பின்னால் இடம் இருந்ததால் அந்த தோட்டம் போன்ற பின்புறம் நல்ல விஸ்தாரமாக இருந்தது.

வீட்டை ஒட்டி ஓய்வாக உட்கார்ந்து அந்த திண்ணையும் அதற்கு அப்பால் நல்ல இடம் விட்டு பத்து பதினைந்து விதம் விதமான மரங்கள் நடப்பட்டு கடைசியில் கிழக்குப் பக்கம் குளியலறையும் டாய்லெட்டும் இருக்க அதற்கு எதிர்புறம் நல்ல அகலமான குளியல் தொட்டி ஒன்றும் அமைக்கப் பட்டிருந்தது. எல்லாம் சாந்தியின் கணவன் திட்டமிட்டு கட்டியதுதான்....

அவர்கள் இருவரும் அந்த நாட்களில் இரவு நேரங்களில் அந்த குளியல் தொட்டியில் ஒன்றாகவே இறங்கிக் குளிப்பார்கள்.

அவர்களது விளையாட்டில் அதுவும் ஒன்று.....பத்தடி அகலமும் பதினைந்தடி நீளமும் கொண்ட அந்த தொட்டியின் சுவர் மூன்றரையடி உயரத்தில் இருந்தாலும் ஏறி இறங்க வசதியாக படிக்கட்டும் அமைக்கப் பட்டு இருந்ததால் சாந்தி இப்போது கூட சில நாட்களில் இரவு நேரத்தில் மட்டுமல்லாது பகல் நேரத்திலும் அந்த தொட்டியில் இறங்கித்தான் குளிப்பாள்.

அவளுக்கு அந்த தொட்டியில் இறங்கிக் குளிப்பதில் ஒரு அலாதி சுகம் உண்டு....அந்த தொட்டியில் இறங்கி குளிக்கும் போது அவளுக்கு பழைய நினைவுகள் வந்து விடும்.....தானும் தனது கணவரும் சேர்ந்து அந்த குளியல் தொட்டியில் போட்ட களியாட்டங்கள் நினைவுக்கு வரும்....
அந்த நினைப்பிலேயே வெகு நேரம் அந்த வெதுவெதுப்பான தொட்டி தண்ணியில் நீச்சல் அடித்து குளித்து விட்டுத்தான் வெளியே வருவாள். அதில் அவளுக்கு அப்படி ஒரு சந்தோசம்.

ராகவன் வேலைக்குப் போய் விட்டபிறகு வாணியுடன் சேர்ந்து சந்தியா கூட இந்த தொட்டியில் ஓரிரு முறை குளித்து இருக்கிறாள்.

கேட் கதவையும் முன்வாசல் கதவையும் பூட்டி விட்டு உள்ளே வந்த சாந்தி மீண்டும் வாணியின் அருகே வந்து ஏதோ காதில் சொல்லி விட்டு அங்கே இருந்து வீட்டின் பின்பக்கம் செல்ல....

அங்கே சுவற்றை ஒட்டிய அந்த விஸ்தாரமான சிமெண்ட் திண்ணையில் உட்கார்ந்து இருந்த ராகவன் தனக்கு முன்பாக அந்த பாட்டிலை திறந்து கண்ணாடி டம்ளரில் மதுவையும் கடையில் இருந்து வாங்கி வந்து இருந்த சோடாவையும் ஒன்றாக ஊற்றி கலக்கிக் கொண்டிருந்தான்.

பின்பக்கம் மின்விளக்கு இல்லாத போதும் நல்ல நிலா வெளிச்சம் இருந்தது.... ஆகவே பின்பக்கம் படிக்கட்டில் இறங்கிய சாந்தி அங்கே திண்ணையில் உட்கார்ந்திருந்த ராகவனைப் பார்த்து சிரிக்க....அவனும் பதிலுக்கு சிரித்தான்.
'லைட்டு போடணுமா....?'

'இல்லை அக்கா....அதெல்லாம் வேண்டாம்...நல்ல வெளிச்சமாத்தானே இருக்கு....'
'ம்ம்...என்ன எல்லாம் தயாரா இருக்குற மாதிரி தெரியுதே.....ஆரம்பிக்க வேண்டியதுதானா....?'

'ஆமா அக்கா......என்னதான் நீங்க பெர்மிஷன் குடுத்தாலும் எனக்கு இங்க வச்சு இப்படி ட்ரிங்க்ஸ் பண்றதுக்கு ஒரு மாதிரியாத்தான் இருக்கு அக்கா...'
'அப்டில்லாம் ஒண்ணுமில்ல தம்பி....எதுவும் நினைக்காம ஸ்டார்ட் பண்ணுப்பா......சியர்ஸ்'என்று அவனை ஊக்குவிப்பதை போல சொல்ல....

அனிச்சையாக அவனும் அவளை நோக்கி அந்த டம்ளரை உயர்த்தி சியர்ஸ் சொல்லி ஒரு வாய் குடித்து விட்டு அந்த டம்ளரை கீழே வைத்து விட்டு....'இதெல்லாம் உங்களுக்குஎப்பிடி தெரியும் அக்கா....?'என்று ஆச்சரியமாக கேட்க....அவளோ மிக சாதாரணமாக பதில் சொன்னாள்.

'அதான் ஏற்கனவே உன்கிட்ட சொல்லி இருக்கேனே .... ஞாபகம் இல்லியா....என் மகனும் வீட்டுக் காரரும் இந்த மாதிரி வீட்டுல வச்சு குடிக்கிற பழக்கம் உண்டுன்னு.....என் வீட்டுக் காரருக்கு சில சமயம் நானே ஊத்தி குடுத்து இருக்கேன்....ஆம்லெட் செஞ்சு குடுத்து இருக்கேன்....சிக்கன் செஞ்சு குடுத்து இருக்கேன்...அதனால இதெல்லாம் தெரியும்....'

அவள் சொல்ல சொல்ல அவைகளை மிகுந்த ரசனையோடு ராகவன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

'அக்கா நீங்க சொல்றதை எல்லாம் கேட்க ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு அக்கா....ரொம்ப சந்தோசமான வாழ்க்கைதான் வாழ்ந்து இருக்கீங்க...'
அவன் அப்படி சொன்னவுடன் அவளிடமிருந்து ஒரு பெருமூச்சு வெளிப்பட்டது....

'நீ சொல்றது சரிதான்பா.....நல்ல சந்தோசமான வாழ்க்கைதான்.....பாவி மனுஷன் இப்படி திடீர்னு என்ன விட்டுட்டு போவார்னு நான் நினச்சே பாக்கலியே தம்பி.....சாகக் கூடிய வயசா....?' என்று குரல் தழுதழுக்க சொன்ன சாந்தியை ஆறுதல் படுத்துவதை போல ராகவன் அவளைப் பார்த்து

'ஐயோ....நான் தேவை இல்லாம எதையோ பேசப் போக...உங்களுக்கு பழைய நினைவெல்லாம் வந்துட்டுதே....சாரி அக்கா...' என்று சொன்னதை கேட்ட சாந்தியும் ...'சரி..சரி...விடுப்பா.....அதெல்லாம் ஒரு காலம்.....இப்போ எனக்கு வயசும்தான் ஆயிட்டுதே.....அதை எல்லாம் நினச்சா கஷ்டமாத்தான் இருக்கும்.....'என்று சொன்ன சாந்தியை சந்தோசப் படுத்தும் நோக்கில்....

'இதானே வேண்டாங்கிறது.....உங்களுக்கு வயசு ஆயிட்டுன்னு யாருக்கா சொன்னாங்க....அதெல்லாம் இல்லை....'என்று சொன்ன ராகவனை பார்த்து ... லேசாக கலங்கிய கண்ணை துடைத்துக் கொண்டே ..
'ம்ம்...தெரியும் தெரியும்.....என்னை சமாதானப் படுத்துரதுக்காகத்தான் நீ இப்படி சொல்றேன்னு....எனக்கு வயசு ஆயிட்டுதுன்னு எனக்கு தெரியாதா....?' என்று மெதுவாக சிரிக்க...ராகவன் விடாமல் சொன்னான்.

'உங்களைப் பார்த்தா யாருக்கா வயசாயிட்டுன்னு சொல்வாங்க...?' என்று மீண்டும் அவன் கேட்கவும் .....கையில் குழந்தையோடு வாணி அங்கே வந்து நிற்கவும் சரியாக இருந்தது.

'என்ன அக்காவும் தம்பியும் ரொம்ப பாசமா பேசிகிட்டு இருக்குற மாதிரி தெரியது....அப்படி என்ன விஷயம் பேசுறீங்க...?' என்று கேட்டுக் கொண்டே படியில் இருந்து இறங்கி அந்த திண்ணைக்கு அருகே நின்று ராகவனியும் சாந்தியையும் பார்த்து சிரித்தாள்.

அந்த திண்ணையில் உட்கார்ந்து இருந்த ராகவனுக்கும் படிக்கட்டில் உட்கார்ந்திருந்த சாந்திக்கும் நடுவில் வந்து நின்ற வாணி இருவரையும் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே.....'அக்காவும் தம்பியும் அப்படி என்ன பேசிகிட்டு இருக்கீங்க....?' என்று கேட்க பதிலுக்கு அவளை பார்த்த இருவருக்கும் அவளது நைட்டியின் ஜிப் மூடாமல் ஒரு பக்க முலை வெளியே தெரிவதை கவனித்தார்கள்.

உள்ளே வைத்து குழந்தைக்கு பால் கொடுத்து விட்டு அதை தூக்கிக் கொண்டு இங்கே வரும்போது வேண்டுமென்றேதான் ஜிப்பை மேலே ஏற்றி விடாமல் திறந்து இருந்த நிலையிலேயே இருக்கச் செய்தாள். அதை பார்த்தவுடனேயே சாந்திக்கு புரிந்து விட்டது.

தனது மருமகள் தான் சொன்ன மாதிரியே நடந்து கொள்கிறாள் என்பதில் அவளுக்கு சந்தோசம்.
அதே நேரம் வீட்டினுள் வைத்து வாணியின் எதிரே உட்கார்ந்திருந்த போது மிக அருகில் தெரிந்த அவளது ஒரு பக்க முலை தன்னை சூடேற்றிய காரணத்தால்தான் அங்கே இருந்து எழுந்து இங்கே வந்து உட்கார்ந்திருந்த ராகவனுக்கு இப்போது அவள் இங்கேயும் வந்து அருகில் நின்றபடி நிலா வெளிச்சத்தில் அதே மாதிரி தந்த முலை தரிசனத்தால் அவனுக்கு தற்செயலாக மட்டுப் பட்டிருந்த உடற்சூடு மீண்டும் ஏறத் தொடங்கிற்று.

வாணியை இந்த கோலத்தில் இத்தனை அருகில் வைத்து பார்க்கும்போது அவனுக்கு என்ன மாதிரி உணர்ச்சி பிரவாகம் உருவாகும் என்பது சாந்திக்கும் தெரியும் என்பதால் அவள் தனது மருமகளின் சாமர்த்தியத்தை நினைத்து தனக்குள் மெச்சிக் கொண்டாள்.

ராகவன் மீண்டும் தனது உணர்ச்சியை சற்று கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு வாணியை பார்த்து.....'அதுவா....உங்க அத்தைக்கு வயசாயிட்ட மாதிரி அவங்க ரொம்ப பீல் பண்றாங்க....'என்று ஏதோ பேச வேண்டுமென்று ஆரம்பித்தான்.

'அப்புறம் எனக்கு வயசு ஆகலியா....?'
'அதெல்லாம் இல்லை அக்கா....உங்களுக்கு என்ன வயசு ஆகுது இப்போ...?'
'ம்ம்...அம்பத்தி ரெண்டு வயசாகுது...'

'ஐயோ அக்கா......உங்களைப் பார்த்தா அவ்வளவு வயசெல்லாம் சொல்ல முடியாது.....மிஞ்சி மிஞ்சி போனா 45 வயசு சொல்லலாம்...'

'போப்பா....நீ வேற....சும்மா கிண்டல் பண்ணிட்டு இருக்கே...'
'நிஜமாத்தான் சொல்றேங்கா....உங்களைப் பார்த்தா 45 வயசுக்கு மேல சொல்லவே முடியாது....'

இப்போது அவர்களுடைய பேச்சில் வாணி குறுக்கிட்டாள்.

'அப்படி உங்க அக்காகிட்ட எதை பார்த்து 45 வயசுக்கு மேல இருக்காதுன்னு இப்படி உறுதியா சொல்றீங்க....?'

அவள் குரலில் இருந்த குறும்புத் தனத்தை ராகவன் உணர்ந்தானோ என்னவோ....வாணி உணர்ந்து கொண்டாள்.

சின்ன சந்தர்ப்பம் கிடைத்தாலும் அதை நாம் பயன்படுத்திக் கொள்ள முயல்வதை போல....தனது மருமகளும் சமயம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் தன்னையும் அவளுக்கு துணையாக உள்ளிளுக்கிறாள் என்பதை புரிந்து கொண்ட சாந்தி ராகவனை முந்திக் கொண்டு சொன்னாள்.

'உங்க ரெண்டு பேருக்கும் வேற வேலை இல்லியா....ரெண்டு பேரும் சேர்ந்துகிட்டு என்னை ஓட்டுறீங்களா....?'

'நான் ஒன்னும் கிண்டல் பண்ணலை அத்தை....அவங்க சொல்றதுக்கு காரணம் கேட்டேன்...அவ்வளவுதான்....'
'ம்கும்....இப்போ எனக்கு என்ன வயசாயிட்டுன்னு தெரிஞ்சுட்டு என்ன செய்யப் போறீங்க...?'
'சும்மா ஒரு பேச்சுக்குத்தானே அக்கா....ஆனாலும் நான் சொல்றதுதான் நிஜம்....'

'அதான் நான் கேட்டேன்...உங்க அக்காகிட்ட அப்படி எதை பாத்துட்டு 45 வயசுக்கு மேல சொல்ல முடியாதுன்னு சொல்றீங்க...?'
வாணி அந்த பேச்சை விடுவதாக தெரியவில்லை....ஆகவே இப்போது ராகவன் பதில் சொன்னான்.

'அதெப்படி வாணி....பொதுவா அக்காவை பாக்கும்போது அப்படி ஒண்ணும் வயசானமாதிரி தெரியலை....'
அந்த பேச்சை அத்தோடு நிறுத்தும் பொருட்டு படிக்கட்டில் இருந்து எழுந்து கொண்ட சாந்தி....
'உங்க ரெண்டுபேருக்கும் வேற வேலை இல்லை....நான் போயி குளிச்சுட்டு வர்றேன்பா....நீங்க ரெண்டு பேரும் பேசிகிட்டு இருங்க....'
என்று தோட்டத்தின் ஓரத்தில் இருந்த குளியல் தொட்டியை நோக்கி நடக்க....வாணியும் ராகவனும் தனியாக விடப்பட்டதை போல உணர்ந்தார்கள்.

ஆகவே கொஞ்ச நேரம் அவர்களுக்கு இடையே எவ்வித பேச்சும் இல்லாமல் ஒரு அமைதி நிலவ....வாணி அந்த படிக்கட்டில் போய் உட்கார்ந்து குழந்தையை மடியில் வைத்துக் கொண்டு ராகவனைப் பார்க்க....ராகவனும் அவளைப் பார்க்க....ஒரு மூன்றடி இடைவெளியில் எதிரே உட்கார்ந்த அவளுடைய முலை தரிசனம் அவனுக்கு இப்போது இன்னும் தெளிவாக கிடைத்தது.