சப்தஸ்வரங்கள் [discontinued]

[manigopal]

சாந்தி சொன்னதை போலவே அதன் பிறகு வாணியிடம் எதுவும் பேசாமல் போய் குளித்து விட்டு காலை சாப்பாட்டை முடித்து விட்டு மீண்டும் சமையல் அறைக்குள் போய் விட்டாள்.
வாணியும் எழுந்து குழந்தையை உறங்க வைத்து விட்டு வீட்டின் பின்னால் சென்று பாத் ரூமுக்குள் சென்று உடைகளை களைந்து விட்டு ரொம்ப நேரம் குளித்தாள்.
சாந்தி தன்னிடம் சொன்னவற்றை மனதில் ஓடவிட்டபடி எத்தனை நேரம் குளித்தாள் என்று தெரியாமல் குளித்து முடித்து விட்டு தலை துவட்டி விட்டு புதியதொரு உள் பாவாடையை எடுத்து மார்புக்கு மேலாக கட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள்.
இந்த இடத்தில் வாணியை பற்றி சொல்லியே ஆக வேண்டும். அவள் சினிமா நடிகையை போன்று அத்தனை பெரிய அழகி இல்லை என்றாலும் பார்ப்பவரை திரும்பி பார்க்க வைக்கும் அழகுக்கு சொந்தக்காரி.
நல்ல நிறமும் நீளமான தலை முடியும் நல்ல மீடியமான உயரமும் சற்று பூசினாற்போல உடம்புமாக பார்க்க சுந்தரியாகத்தான் இருந்தாள். குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துக் கொண்டிருப்பதால் நல்ல திரட்சியான முலைகளும் அதற்கேற்ற மாதிரி மத்தளம் போன்ற இடுப்புமாக கவர்ச்சியாகவே இருந்தாள்.
உண்மையில் ராகவனுக்கு ஆணியை பார்க்கும் போதெல்லாம் 'உதடுதான் தங்கை' என்று உச்சரிக்குமே தவிர.. மனதில் அவ்வப்போது சின்ன சின்ன காமக்கீற்று ஒடி மறையவே செய்யும்.
சந்தியாவும் வாணிக்கு அழகில் சற்றும் சளைத்தவளில்லை என்றாலும் ராகவனுக்கு என்னவோ சந்தியாவை விட வாணி சற்று கவர்ச்சியாகத்தான் தெரிந்தாள்.
அக்கறைக்கு இக்கரை எப்போதுமே பச்சைதானே....? ஆனால் என்ன செய்ய...ஏதாவது தவறாக நிகழ்ந்து விடக் கூடாதே என்று அவன் மிகவும் கவனமாகவே நடந்து வந்தான்.
வாணியிடம் மூன்று சிறப்புகள் உண்டு....அவள் சிரிக்கும் போது தெரியும் அழகான பல்வரிசை ஒன்று.
அடுத்து ஒளிவு மறைவாகத் தெரியும் முளை அழகு. கடைசியாக அவள் எத்தனைதான் பதவிசாக புடவை உடுத்தி இருந்தாலும் அதையும் மீறி வெளிப்படும் அவளுடைய இடுப்பு பிரதேசம்.
இந்த மூன்றையுமே ராகவன் கவனிக்காமல் இல்லை...ஆனால் என்ன பயன்.. ? தங்கை என்ற பொய்வளையத்தில் வளைய வரும் நிலைமையில் எதையும் வெளிக்காட்டிக் கொள்ள தருணம் கிடைக்க வில்லை.
உள்பாவாடை கட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்த வாணியை அந்த நேரம் பார்த்து அடுத்த வீட்டின் பின்புறம் வந்த பாக்கியம் அக்கா பார்த்து விட...இருவரும் அனிச்சையாக ஒருவர் ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டார்கள்.
'என்ன வாணி...இப்பதான் குளிச்சியா...?'
'ஆமாக்கா....'
'குளிச்சுட்டு வர்றப்ப உன்னை பாக்கும்போது புதுசா பூத்த பூ மாதிரி இருக்கியேடி....என்ன அழகுடி நீ....உள்ள போனவுடனே சாந்திகிட்ட சொல்லி சுத்தி போடச் சொல்லுடி....என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்குடி....'
'போங்கக்கா...உங்களுக்கு வேற வேலையே இல்லை...'
'நிஜமாத்தாண்டி சொல்றேன்...சாந்திக்கு முன்னாலேயே நீ என் கண்ணுல பட்டு இருந்தேன்னா என் பையனுக்குதாண்டி உன்னை கட்டி வச்சிருப்பேன்...'
'நூறு தடவை இதை சொல்லிட்டீங்க...போங்கக்கா...நான் என் அத்தைகிட்ட சொல்லிடுவேன்...'
'தாராளமா சொல்லிக்கொடி...நான் உன் அத்தைகிட்டே இதை சொல்லி இருக்கேனே...'
அதற்கு மேல் வாணி அங்கெ நின்று பேச்சை வளர்க்காமல் வீட்டுக்குள் வந்து ஈரமாக இருந்த தலை முடியை வாரிமுடிந்து கொண்டு வேறு புடவைக்கு மாறி சமையல் அறைக்கு போய் சிம்பிளாக சாப்பிட்டு விட்டு தனது அறைக்கு வந்து கட்டிலில் படுத்தாள்.
சமையல் அறையில் இருந்த சாந்தியும் தேவை இல்லாமல் வேறு எதுவும் பேசாமல் அவளுக்கு சாப்பாடு பரிமாறி விட்டு சமையல் வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
அறையில் வந்து கட்டிலில் படுத்த வாணிக்கு ரொம்பவும் குழப்பமாக இருந்தது ... கூடவே ஒரு பரவசமான உணர்ச்சி பிரவாகமும் இருந்தது.
அத்தை சொல்வதெல்லாம் நடப்பதற்கு சாத்தியம் இருக்கிறதா....? அப்படியே சந்தர்ப்பம் கிடைத்தாலும் ராகவன் அண்ணன் என்னை அந்த மாதிரி எப்படி பார்ப்பார்? நான்தான் அவரை எப்படி அந்த மாதிரி கோணத்தில் பார்க்க முடியும்.....? அவரால் என்னை தொட்டு பலகை முடியுமா...? இல்லை என்னால்தான் அவரை அனுமதிக்க முடியுமா...?
என் கணவர் மட்டுமே தீண்டிய இந்த உடம்பை வேறொரு ஆண்மகன் தொடும்போது அதை எப்படி என்னால் ஏற்றுக் கொள்ள மூடியும்...? ஆனாலும் இந்த அத்தை ரொம்ப மோசம்....
என்னையும் ராகவன் அண்ணனையும் இப்படி உறவாட வைக்க வேண்டும் என்கிற அளவிற்கு யோசித்து இருக்கிறார்களே....ச்சீ...எல்லாம்...என் மேல் உள்ள பரிவினால்தானே...
நான் ராத்திரி நேரங்களில் அந்த மாதிரியான காம வேட்கையில் தத்தளிக்கும் போதெல்லாம் என்னை கவனித்து இருக்கிறார்கள்.
தன்னுடைய மகனுடைய மனைவி என்று கூட பார்க்காமல் என்னுடைய இந்த அவஸ்தையை தீர்த்து வைக்க முன் வருகிறார்கள் என்றால் அவர்களுக்கு என் மீது எத்தனை பாசம் பரிவு இருக்க வேண்டும்...என்றெல்லாம் யோசித்தபடி குழப்பம் தீராத மனதோடே உறங்கிபோனவள் மீண்டும் விழிக்க பகல் மணி ஒன்றை தாண்டி விட்டது.
குழந்தையும் நடுவில் பசிக்கு அழாமல் உறங்கியதால் நன்றாக உறங்கி எழுந்தவள் ... கட்டிலை விட்டு இறங்கி ஹாலுக்கு போனவளின் பார்வையில் அங்கே தரையில் கால்களை நீட்டியபடி டிவி பார்த்துக் கொண்டு இருந்த சாந்தி பட்டாள்.
வாணியை பார்த்ததும் ...வா...இங்க வந்து உட்காரு....என்று சொல்லிக் கொண்டு எழப் போனாள்.
'என்னை உட்கார சொல்லிட்டு நீங்க எங்க போறீங்க அத்தை...?' என்று சொல்லிக் கொண்டே உட்காரப் போன வாணியை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே...'இருடி...ஜூஸ் போட்டு வச்சு இருக்கேன்....எடுத்துட்டு வர்றேன்...' என்று சொன்ன சாந்தியிடம்...'நீங்க இருங்க...நான் போய் எடுத்துட்டு வர்றேன்...' என்று கையமர்த்தி விட்டு வாணி சமையல் அறைக்குள் போய் அங்கே இருந்த FRIDGE திறந்து அங்கே இருந்த JUICE சூசை இரண்டு தம்ளர்களில் ஊற்றி எடுத்துக் கொண்டு வந்து சாந்திக்கு எதிரே உட்கார்ந்தாள்.


இருவரும் எதிர் எதிரே அமர்ந்து ஜூசை குடித்துக் கொண்டு டீவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்களே ஒழிய எதுவும் பேசிக் கொள்ள வில்லை...
கொஞ்ச நேரம் கழித்து எதேச்சையாக சாந்தி வாணியை திரும்பி பார்க்க வாணியும் அனிச்சையாக சாந்தியை பார்த்தாள்.
இருவரும் ஓரிரு வினாடி ஒருவரை ஒருவர் அமைதியாக பார்க்க....சாந்தி வாணியை பார்த்து புன்னகைத்தாள்.
பதிலுக்கு அதே போல புன்னகைத்த வாணி...'என்ன அத்தை ... அப்படி பாக்குறீங்க...?' என்று மெதுவாகக் கேட்க....
'ஒண்ணுமில்ல...என்ன ஒண்ணுமே சொல்லாம இருக்கியே...அதான் பார்த்தேன்...'என்று காலையில் நிறுத்திய பேச்சை தொடங்க....வாணி சற்று நேரம் அதுவுமே பேசாமல் டீவி பார்ப்பதை போல இருந்தாள்.
அவள் பேசுவதற்கு தயங்குகிறாள் என்பதை புரிந்து கொண்ட சாந்தி...
.'இதோ பாரு வாணி....இதுல எந்த நிர்பந்தமும் கிடையாது.... நான் உன்னை எந்த விதத்திலயும் கட்டாயப் படுத்தலை...... அதுக்கு மேலயும் ஒன்னு சொல்றேன்....தப்புன்னு நினச்சா தப்புதான்.....சரின்னு நினச்சா சரிதான்....நான் காலைல சொன்ன மாதிரி எனக்கு இது தப்பா படலை....அதுலயும் நீயா இதுல இஷ்டப்பட்டு எதுவும் செய்யலை....
நீ படுற அவஸ்தையை கவனிச்சுட்டு நானாத்தான் இந்த பேச்சை ஆரம்பிச்சேன்....இதுல உன்னோட இஷ்டம்தான் முக்கியம்....ஒருவேளை இது சந்திரனுக்கு பண்ற துரோகம்னு நீ நினச்சா வேண்டாம்....ஆனா என்கிட்டே கேட்டா நான் அப்படி சொல்ல மாட்டேன். ஏன்னா...எனக்கு இதுல முழு சம்மதம்...உன்னையும் என்னையும் தவிர வேற யாருக்கும் தெரியாம பாத்துக்கலாம்....'என்று ஒரே மூச்சில் பேசி முடிக்க....
சாந்திக்கு தன்மேல் உள்ள பாசமும் பரிவும் முழுமையாக புரிய....மெதுவாக பேசத் தொடங்கினாள்.
'நீங்க சொல்றது புரியுது அத்தை....எனக்காகத்தான் இதை எல்லாம் நீங்க ரொம்ப யோசிச்சு சொல்றீங்க....ஆனா எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியலை....நான் இப்படி யோசிக்கிறதே உங்க மகனுக்கு தெரிஞ்சா என்ன ஆகும்னு நினச்சாலே பதறுது அத்தை...'
'அடியே அசடு....திரும்ப திரும்ப சொன்னதையே சொல்லிக்கிட்டு இருக்கியே....அதான் சொல்றேன்ல...நம்ம ரெண்டு பேரையும் தவிர வேற யாருக்கும் தெரியாம பாத்துக்கலாம்னு.....முதல்ல உனக்கு இதுல சம்மதமான்னு சொல்லு....எனக்கு அதுதான் தெரியனும்...'
அதற்கு பதில் சொல்லாமல் கொஞ்ச நேரம் வாணி அப்படியே உட்கார்ந்து இருக்க....சாந்தி மீண்டும் அவளை பார்த்து....
'நீ சரின்னு சொல்ல தடுமார்றன்னு எனக்கு தெரியுது.....நீ அமைதியா இருக்குறதை சம்மதம்னு நான் எடுத்துக்கட்டுமா...' என்று உசுப்பி விடுவதை போல கேட்க...வாணி அதற்கும் பதில் சொல்லாமல் இருக்க....
சாந்தி சற்று சத்தமாய் சிரித்துக் கொண்டே...
'சரி...உனக்கு சம்மதம்னு தெரியுது....ஆனா அதை என்கிட்டே எப்படி சொல்றதுன்னு யோசிக்கிற.....அப்படித்தானே...?'
அதற்கும் வாணி பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக இருக்கவே....
சாந்தி பேச்சை தொடர்ந்தாள்.
'சரி....ராகவனை உனக்கு பிடிச்சு இருக்குதானே....?' என்று ஒரு மாதிரி கிண்டலாக கேட்க....
'ச்சீ போங்க அத்தை.....இப்பதான் எனக்கு மாப்பிள்ளை பாக்கப் போற மாதிரி கேக்குறீங்க...?' என்று சினுங்கினாள்.
'ஏறக்குறைய அப்படித்தாண்டி....உனக்கு புதுசா மாப்பிள்ளை பாக்குற மாதிரிதான்னு வச்சுக்கோயேன்....'
'ஐயோ அத்தை....நீங்க எனக்கு அத்தையான்னே எனக்கு சந்தேகமா இருக்கு....' என்று புன்னகைத்துக் கொண்டே மீண்டும் சிணுங்க...
'ம்ம்..அத்தை சொல்லாதே....வேணா மாமான்னு சொல்றியா....?'
என்று கிண்டலாக சாந்தி கேட்க....அதை கேட்டு விட்டு...வாணி தனது இரண்டு கைகளாலும் தன முகத்தை மூடிக் கொள்ள....
அப்போது குழந்தை அழும் சத்தம் கேட்டது.
அழும் குழந்தையின் சத்தம் கேட்டு வாணி எழுந்திரிக்கப் போக...அவளை கையமர்த்தி விட்டு சாந்தி எழுந்து போய் தொட்டிலில் இருந்து குழந்தையை எடுத்துக் கொண்டு வந்து வாணியிடம் கொடுக்க....
வாணி குழந்தையை வாங்கி தனது மடியில் போட்டுக் கொண்டு ஒரு நிமிடம் கொஞ்சி விட்டு
புடவை தலைப்பை ஒதுக்கி விட்டுக் கொண்டு ப்ளவுஸ் பட்டன்களை அவிழ்த்து ஒரு பக்க மார்பில் குழந்தையின் வாயை வைத்தாள்.
அதை பார்த்துக் கொண்டிருந்த சாந்தி....வாணியை பார்த்து...மீண்டும் புன்னகைக்க....வீணா என்னவென்று கேட்க....சிரிப்பை அடக்க முடியாததை போல சாந்தி வாணியை பார்த்து கேட்டாள்.
'நீ இப்படி குழந்தைக்கு பால் குடுக்கையில ராகவன் என்னிக்காவது பாத்து இருக்கானா...?'
அந்த கேள்வியை வாணி நிஜமாகவே எதிர்பார்க்க வில்லை....
ஆனால் இனிமேல் சாநதியிடம் இருந்து இந்த மாதிரி கேள்விகள் வரும் என்று தோன்றியது.
'ம்ம்...என்ன கேக்குறீங்க அத்தை....அதெல்லாம் இல்லை....
அவங்க பாக்குற மாதிரி நான் பால் குடுக்க மாட்டேன்....'
அதை கேட்டு மீண்டும் சிரித்த சாந்தி....'சரி..சரி...இது வரை குடுக்கலை....ஆனா இனிமேல் குடுக்கணும்...என்ன சரியா...?'
'என்ன சொல்றீங்க....இப்படி வெளியே தெரியிற மாதிரி வச்சுகிட்டா பால் குடுக்கச் சொல்றீங்க....?'
'ஆமாடி...அப்பத்தானே அவன் இதை பார்ப்பான்...'என்று சொல்லிக் கொண்டே வெளியே தெரிந்து கொண்டிருந்த அவளது ஒரு பக்க மார்பை நோக்கி கண்ணைக் காட்ட....'ச்சீ...நீங்க ரொம்ப மோசம் அத்தை....எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு....' என்று சிணுங்கிய வாணியை பார்த்த சாந்திக்கு
ஒரு வழியாக வாணி தன பேச்சுக்கு கட்டுப் பட்டு விட்டதோடல்லாமல் அதற்கேற்ற மாதிரியும் நடந்து கொள்ள ஆயத்தமாகி விட்டாள் என்பது புரிந்து போனதால் அவள் தனக்குள் ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டுக் கொண்டாள்.
'என்னடி ஒரு மாதிரி இருக்கு.....சும்மா இந்த மாதிரி வச்சு குடு....அப்பத்தான் அவன் பார்ப்பான்....'
'அது எப்படி அத்தை முடியும்.....?'
'முடியனும்டி....பிறகு நான் அவன்கிட்ட நேரடியாவா கேட்க முடியும் 'என் மருமகளை செய்றியான்னு '?
'ச்சீ....ரொம்ப அசிங்கமா பேசுறீங்க அத்தை....'
'அதுவே அசிங்கமான விசயம்தானே....அப்புறம் வேற எப்படி பேசுறதாம்...?'
'அதுக்காக இப்படியா செய்யப் போறியான்னு கேப்பீங்க...?'
'சரி..அதை எல்லாம் விடு....இப்போ நான் சொல்லப் போறதை நல்லா கேட்டுக்கோ....இந்த மாதிரி அவன் முன்னால வச்சு பால் குடுக்குறது மட்டுமில்ல...டிரஸ் பண்றதுலையும் கொஞ்சம் மாத்திக்கோ...'
'அது எப்படி அத்தை . ... வேற மாதிரி டிரஸ் பண்றது....?'
'வேற ஒன்னும் இல்லைடி....உனக்கு கல்யாணம் ஆனா புதுசுல சந்திரன் உனக்கு ரெண்டு மூணு நைட்டி எடுத்து தந்தானே....அதை நீ அப்ப போட்டதோட சரி....அதை எல்லாம் பத்திரமாத்தானே வச்சு இருக்கே....'
'ஆமா....'
'அதை எடுத்து போட்டுகோ...'
'ஐயோ..,..அது ரொம்ப மோசமா இருக்கும் அத்தை....அதான் அதை போடாம உள்ள வச்ச்சு இருக்கேன்...உங்க பிள்ளை....கல்யாணம் ஆனா புதுசுல அந்த கிறக்கத்துல வாங்கிட்டு வந்து என்னை போடச் சொன்னாரு ....'
'அதாண்டி சொல்றேன்....அதை போட்டா எப்படி இருக்கும்னு எனக்கு தெரியும்.....ராகவன் இங்கே சாப்பிட வரும்போதும்....வேலை முடிஞ்சு வந்ததுக்கு பிறகு நாம ஒண்ணா உட்கார்ந்து பேசிகிட்டு இருக்கும்போதும் நீ அந்த நைட்டிகளை போட்டுக்கோ....மத்த நேரத்துல வேண்டாம்...என்ன சரியா...?'
சாந்தி சொல்வதை எல்லாம் கேட்ட வாணிக்கு இப்போதே உடம்பில் சூடுபரவத் தொடங்கியது.
'அத்தை நீங்க ரொம்ப சூப்பரா யோசனை பண்றீங்க அத்தை....என்னவோ செக்ஸ் படம் எடுக்கப் போற டைரக்டர் மாதிரி இல்ல ப்ளான் போடுறீங்க...?'
'ஆமாடி....நான் உன்னையும் ராகவனையும் வச்சு செக்ஸ் படம் எடுக்கப் போற டைரக்டர்தான். போதுமா....?' என்று முத்தாய்ப்பாக பேசி முடிக்க...அதை கேட்டு விட்டு வாணி முதல்முறையாக சத்தமாக சிரித்தாள்.


அதன் பிறகு சாந்தி இயக்கத்தில் நடிக்கும் புதுமுக கதாநாயகி போலவே வாணி செயல்படத் தொடங்கினாள்.
பீரோவுக்குள் மற்ற துணிகளுக்கு அடியில் கிடந்த மூன்று நைட்டிகளையும் வெளியே அடுத்து அணிந்து கண்ணாடி முன் நின்று பார்க்க....
அவளுக்கே தான் ரொம்ப கவர்ச்சியாக இருப்பதை போல தெரிந்தது.
அதுவும் குழந்தை பிறப்பதற்கு முன்னால் வாங்கிய நைட்டிகள்...
அவைகள் இப்போது முன்னை விட நன்றாக உடலோடு ஒட்டிப் போய் மிகவும் கவர்ச்சியாக தெரிந்தன....
இரண்டு மார்புகளும் முன்னை விட பெருத்து விட்டிருந்ததால் மிகவும் விம்மிக்கொண்டு நின்றன.
ராகவன் அண்ணன் இந்த கோலத்தில் என்னை பார்த்தால் நிச்சயமாக சற்று ஆடித்தான் போவார் என்று நினைக்கும் போதே வாணிக்கு உள்ளுக்குள் என்னவோ செய்தது.
இந்த அத்தை போகிற போக்கை பார்த்தால் இந்த டிரஸ்ஸில் என்னை ராகவன் அண்ணன்கூட தனியாக இருந்து பேச கூட வைப்பார்.
அப்படி தனியாக இருந்து பேசும்போது அருகே இருந்து என்னை பார்த்து சற்று தடுமாறி என்னை ஏதாவது செய்ய முயன்றால் அதை நான் எப்படி எதிர்கொள்வது....
எப்படி நடந்து கொள்வது....என்று யோசிக்கும்போதே...தனக்கு தானே சிரிப்பு வந்தது. கூடவே அந்த கற்பனை அதோடு நிற்காமல் ராகவனை பற்றி சந்தியா சொன்னதெல்லாம் ஞாபகம் வந்தது.
ராகவன் அண்ணனுக்கு அந்த இடத்தில்வாய் வைத்து சுவைத்து விடுவதென்றால் ரொம்ப இஷ்டமாமே....அது மட்டுமில்லாமல் அவருடையதை வாயில் வைத்து ரொம்ப நேரம் சூப்பி விடச் சொல்வாராமே....என்றெல்லாம் நினைக்கும்போதே வாணிக்கு கீழே தொடையிடுக்கிலும் நாக்கிலும் ஒரே நேரத்தில் நீர் சுரந்தது.
அதற்கு சுத்தி சேர்ப்பதை போல சீரான தாள கதியில் அவளது இரண்டு மார்புகளும் விம்மி விம்மி அடங்கியது.
அதனை முன்னாலிருந்த கண்ணாடியில் பார்த்த வாணிக்கு வெட்கம் வந்தது.
அடுத்த நாளில் இருந்தே வாணி அந்த நைட்டிகளை போட்டுக் கொண்டு ராகவன் முன்னால் நடமாடத் தொடங்கினாள்.
முதலில் அவளுக்கு சற்று கூச்சமாகத்தான் இருந்தது. அதை கவனித்த சாந்தி அவளுக்கு பின்புலமாக நின்று தைரியமூட்டவே மெல்ல மெல்ல சகஜமாகி ராகவனை நெருங்கி நின்று பேசும் போதும் பரிமாறும்போதும் அந்த நைட்டிகளையே அணிந்து கொண்டாள்.
அதை பார்த்த ராகவனும் தடுமாறிப் போனதையும் தர்ம சங்கடத்தில் நெளிவதையும் கவனித்த வாணிக்கு உள்ளுக்குள் அந்த காம நீரூற்று பொங்கி வடியலாயிற்று.
அப்படித்தான் அன்று ஞ்யாயிற்றுக் கிழமை மத்தியானம் ராகவனை சாப்பிடக் கூப்பிட்ட சாந்தி வாணிக்கும் சைகை காட்டி இயக்க....
அதை போலவே வாணி வீட்டின் பின்புறத்தில் சுவற்றில் சாய்ந்தாற்போல அமர்ந்து ஒரு பக்கத்து முலை ராகவனுக்கு தெரியும்படி வைத்துக் கொண்டு குழந்தைக்கு பால் கொடுக்க ...
நினைத்த மாதிரியே அங்கே வந்து படியிறங்கிய ராகவன் அதை பார்த்து சற்று நிலை தடுமாறி நிற்க...
அந்த நேரம் பார்த்து பக்கத்து வீட்டு பாக்கியம் அக்கா இடுப்புயரமான சுவற்றுக்கு அந்த பக்கத்திலிருந்து வாணியையும் அருகே நின்று அவளை பார்த்து தடுமாறி நின்ற ராகவனையும் பார்த்து கிண்டலாக கேட்க அதை கவனித்த சாந்தி வாணியை கடிந்து கொள்ள....
அதை பார்த்த ராகவன் அங்கே சாப்பிட்டு விட்டு வந்த பின்னால் படுக்கையில் கிடந்து தனக்குள்ளாகவே புலம்பி விட்டு...உறங்கி போக...
மறுநாள் காலையில் இருந்து வாணி மீதும் சாந்தி மீதும் கோபம் கொண்டு அவர்கள் பக்கமே திரும்பாமல் அவர்கள் வீட்டுக்கு சாப்பிடவும் போகாமல் தானுண்டு தன வேலை உண்டு என்பதை போல இரண்டு மூன்று நாட்கள் கழிக்க....
இதை விட்டால் இன்னொரு அருமையான சந்தர்ப்பம் கிடைக்காது என்பதை உணர்ந்த சாந்தி...
நான்காம் நாள் காலை ராகவன் வெளியே செல்லும் நேரம் பார்த்து வெளியே போய் அவனிடம் கெஞ்சுவதை போல பேசி வீட்டுக்குள் அழைக்க...
ராகவனும் அவளது கெஞ்சலான பேச்சை தவிர்க்க இயலாமல் வீட்டிற்குள் வந்தான்.
பக்கத்து வீட்டில் குடியிருக்கும் பாக்கியம் நல்ல வேளையாக ஊருக்குப் போயிருந்தாள்.
அதையும் உறுதி படுத்திக் கொண்டுதான் சாந்தி ராகவனை வீட்டுக்கு அழைத்தாள்.
அவளது திட்டப்படி வாணி வீட்டிற்கு பின்னால் குளிக்கப் போயிருந்தாள்.