சப்தஸ்வரங்கள் [discontinued]

[manigopal]

ராகவன் காலையில் எழுந்து ரெடியாகி உடை மாற்றி விட்டு வெளியே வந்து கதவை அடைக்கும் வரை இன்று ஒரு அதிர்ஷ்டம் அடிக்க போகிறதென்பதை தெரியாமல் இருந்தான்.

கதவை பூட்டி விட்டு படியிறங்கி தனது ஹோண்டா மோட்டார் சைக்கிளுக்கு அருகில் போகும் போது அவனுக்காகவே காத்து நின்ற சாந்தி அக்கா அவன் கண்ணில் பட்டாள்.

அவளை ஒரு முறை ஏறிட்டு பார்த்து விட்டு மறுபடியும் தலையை திருப்பிக் கொண்டு அமைதியாக மோட்டார் சைக்கிளை நோக்கி திரும்ப...சாந்தி அக்காவின் குரல் முதுகிற்கு பின்னால் இருந்து அவனுக்கு கேட்டது...

'தம்பி...தம்பி' என்று அவள் இருமுறை அழைத்த பிறகே அவன் மெதுவாக திரும்பி 'என்ன' என்று கேட்பதை போல அவளை பார்க்க....'ஒரு நிமிஷம் இங்க வந்துட்டு போ...'என்று சற்று கெஞ்சலாக சாந்தி அக்கா அவனை பார்த்து சொல்ல...அதை கேட்டு விட்டு ஒரு நிமிடம் அமைதியாக எதுவும் பேசாமல் அவளையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றவனை நோக்கி...சாந்தி அக்கா மீண்டும் அதே போல மெதுவாக கெஞ்சுவதை போல அழைக்க...முகத்தில் எவ்வித உணர்ச்சியையும் வெளிப்படுத்தாமல் அவளுக்கு கேட்கும் படி மெதுவாக 'இல்ல...ஆபீசுக்கு நேரமாயிட்டு....'என்று தயங்குவதை போல இழுக்க....'அதெல்லாம் பரவாயில்லை தம்பி....ஒரே ஒரு நிமிஷம் வந்துட்டு போ...' என்று மீண்டும் அதே போல கண்களால் கெஞ்சுவதை போல அழைக்க....வேறு வழியின்றி செல்வதை போல...மோட்டார் சைக்கிளை விட்டு அகன்று ஐந்தாறடி தூரத்திலேயே நின்ற அவளை நோக்கி ராகவன் நடக்க....அவன் தனது அழைப்பை ஏற்று தன்னை நோக்கி வருகிறான் என்பதை புரிந்து கொண்டு அதனால் ஒரு லேசான புன்முறுவலோடு தனது வீட்டு கதவை நோக்கி அவள் திரும்பினாள்.

ஒரே காம்பவுண்டுக்குள் அவர்கள் வீடுகள் அடுத்தடுத்து இருந்தன...சொல்லப் போனால் அந்த வீடு ஒரே வீடுதான். ஐந்து சென்ட் நிலத்தில் கட்டப்பட்ட ஓரளவு சுமாரான வீடு. சாந்தி அக்காவுக்கு சொந்தமான வீடுதான். ராகவன் அங்கே பக்கத்து போர்ஷனில் வாடகைக்கு குடி இருக்கிறான்.

சாந்தி அக்காவுக்கு கணவர் கிடையாது. வருமான வரித்துறையில் பணிபுரிந்து வந்த அவளது கணவர் எதிர்பாராத விதமாக ஏழு வருடங்களுக்கு முன்பே அலுவலகத்தில் ஏற்பட்ட ஒரு அசம்பாவித விபத்தில் இறந்து போக...அதனால் நல்ல ஒரு தொகை நஷ்ட ஈடாக கிடைத்தது மட்டுமின்றி மத்திய அரசு ஊழியராக இருந்து இறந்து போனதால் மாதம் மாதம் செழிப்பான விதத்தில் பிஎப் பணமும் வந்து கொண்டிருந்தது.,

ஒரே ஒரு மகன். சந்திரமோகன். வயது 29. ராணுவத்தில் அதிகாரியாக இருக்கிறான். வடஇந்தியாவில் வேலை என்பதால் ஆறு மாதத்திற்கு ஒரு முறை ஊருக்கு வந்து செல்வான். மூன்று வருடங்களுக்கு முன்புதான் அவனுக்கு திருமணம் செய்து வைத்தாள்.

சொந்தத்திலேயே தெரிந்த பெண்ணாக வாணி கிடைக்க...அவளை சாந்திக்கும் சந்திரமோகனுக்கும் உடனே பிடித்து போய்விட காலம் தாழ்த்தாமல் திருமணம் நடக்க...இதோ இப்போது வாணி ஒரு வயது பெண் குழந்தையோடு மாமியாரோடு வாணி இங்கே இருக்கிறாள்.

ஏழு அறைகள் இருக்கிற வீட்டில் மாமியாரும் மருமகளுமாக இரண்டு பேர் மட்டுமே இருக்க....
இத்தனை பெரிய வீட்டை எதற்காக சும்மா வைத்திருக்க வேண்டும் என்று அம்மாவும் மகனும் பேசி முடிவெடுத்து பக்கத்தில் இருக்கிற மூன்று அறைகளை நடுவே கதவு வைத்து தனி வீடு போல மாற்றி வாடகைக்கு விட தீர்மானித்த போதுதான் தூரத்து சொந்தமான ராகவனுக்கு இந்த ஊருக்கு மாறுதல் கிடைக்க...அகே சுற்றி இங்கே சுற்றி அந்த விஷயம் சாந்திக்கு தெரியவர ... சாந்தியும் தன்னை நேரில் வந்து சந்திக்க சொல்ல....ஒரு வழியாக ராகவன் இந்த ஊருக்கு மாறுதலாகி வந்த அடுத்த நாளே சாந்தியை வந்து பார்த்தான்.

அவனுக்கும் கல்யாணமாகி மூன்று வருடங்கள்தான் ஆகி இருந்தது. மனைவி சந்தியா ஓரளவு சுமாரான குடும்பத்தை சேர்ந்த படித்த பெண். கல்யாணமாகி இரண்டு வருடங்களுக்கு மேலாக குழந்தை இல்லாமல் இருக்க...இந்த வீட்டிற்கு வந்த யோகமோ என்னவோ தெரியவில்லை... வந்த மூன்றாவது மாதத்திலேயே சந்தியா கர்ப்பம் தரித்தாள்.

இந்த வீட்டின் ராசிதான் என்று ராகவனும் சந்தியாவும் மட்டுமின்றி அவர்களுடைய பெற்றோர்களுமே நினைத்து சந்தோசப்பட சாந்தியிடமும் வாணியிடமும் சந்தியா ரொம்ப ஒட்டிக் கொண்டாள்.
அவள் மட்டுமின்றி ராகவனும் சாந்தியை வாய் நிறைய அக்கா அக்கா என்று அழைப்பான். வாணியை தந்து சொந்த தங்கை என்று சொந்தம் கொண்டாடி பாசம் காட்டினான்.

வெளியே போய் விட்டு வரும்போதெல்லாம், தனக்கும் தனது மனைவிக்கும் மட்டுமின்றி சாந்திக்கும் வாணிக்கும் சேர்த்து நிறைய பொருட்கள் வாங்கி வருவான்.
இதெல்லாம் எதற்கு தம்பி என்று சாந்தி செல்லமாக அங்கலாய்த்தாலும் அதை கண்டு கொள்ளாமல் பைநிறைய பழங்களும் தின்பண்டங்களும் வாங்கி வருவான். சந்தியாவும் அதை ஆதரிப்பாள்.

அதுமட்டுமின்றி வாரத்தில் ஒரு நாள் நால்வருக்கும் சேர்த்து நல்ல ஹோட்டலில் இருந்து சாப்பாடு வாங்கி வருவான்.
சாந்தியும் பதிலுக்கு அடிக்கடி ராகவனுக்கும் சந்தியாவுக்கும் எதையாவது ருசியாக சமைத்துக் கொடுப்பாள்.

சாந்திக்கும் சந்தியாவுக்கும் முன்பாக ராகவனும் வாணியும் மிகவும் பாசமாக பேசிக் கொள்வார்கள். நால்வரும் ஒன்றாக இருந்து டிவி பார்ப்பார்கள். சிலசமயம் வாணிக்காக நாப்கின் கூட வாங்கி வரச் சொல்லி சந்தியா ராகவனிடம் சொல்லி இருக்கிறாள்.

அதையும் தனியாக இல்லாமல் சாந்திக்கும் வாணிக்கும் முன்னால் வைத்தே சொல்வாள். ராகவன்தான் சற்று தயங்குவதை போல சந்தியாவையும் வாணி மற்றும் சாந்தியையும் மாறி மாறி பார்ப்பான்.
அந்த தயக்கமான பார்வையை பார்த்து விட்டு சந்தியாதான் மீண்டும் அவனிடம் சொல்வாள். 'எதுக்கு தயங்குறீங்க....வாணி என்ன தெரியாத பொண்ணா. ...? உங்க தங்கச்சிதானே...சும்மா போய் வாங்கிட்டு வாங்க' என்று விரட்டி இருக்கிறாள்.

அதை கேட்டு சாந்திக்கு சந்தோசம் தாங்க முடியாது. இத்தனை அன்னியோன்மாக பழகும் விதமாக வாடகைக்கு குடியிருக்க ஆட்கள் கிடைத்து இருக்கிறார்களே என்று அவளுக்கு சந்தோசமாக இருந்தது. 



சந்தியா இப்போது பேறுகாலத்திற்காக தனது தாய் வீட்டுக்கு போய் இருக்கிறாள்.
தற்போது ராகவன் மட்டுமே தனியாக இருப்பதால் அவனை கடையில் எல்லாம் போய் சாப்பிட்டு உடம்பை கெடுத்துக் கொள்ள வேண்டாம் என்றும் காலையிலும் இரவிலும் தனது வீட்டிலேயே சாப்பிட வேண்டும் என்று சாந்தி அக்கா சொல்ல...சந்தியாவும் அதற்கு சம்ம்மதம் கொடுக்கவே ராகவன் காலையில் குளித்து ரெடியாகி அலுவலகம் செல்லும் முன்பு சாந்தி வீட்டில் சாப்பிட்டு விட்டு இரவு சாப்பாட்டையும் அங்கேயே முடித்துக் கொண்டான்.
மதியம் அலுவலகத்திற்கு உள்ளேயே இருந்த கேண்டீனில் சாப்பிடுவான். சாந்தி அக்கா சிலசமயம் பரிமாறுவாள்.
அவள் ஏதாவது வேலையாக இருந்தால் வாணி பரிமாறுவாள். ராகவனும் வாணியும் ஓரளவு கலகலப்பாக பேசிக்கொள்வார்கள்.
வாணி அவனை வாய்நிறைய அண்ணா..அண்ணா...என்று அழைக்க....ராகவனும் பதிலுக்கு தங்கை பாசம் கொப்பளிக்கும் வகையில் வாணி வாணி என்று கூப்பிட்டு பேசுவான்
சந்தியாவும் வாணியும் மிக நெருங்கிய தோழிகளை போல பழகி வந்ததால் இருவருக்கும் இடையே எவ்வித ரகசியமும் இல்லாது தங்களுடைய அந்தரங்கமான விசயங்களை கூட பகிர்ந்து கொள்வார்கள்.
இன்னும் சொல்ல வேண்டும் என்றால் இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் 'அண்ணி என்றும் மதனி என்றும் அழைத்து பேசிக் கொள்ளும் அளவுக்கு பழகி இருந்தார்கள்.
இருவரும் அவ்வப்போது தனியாக உட்கார்ந்து எதையாவது பேசி சிரிப்பார்கள். அதை கவனித்து சாந்தியும் அவர்களிடம் அப்படி என்ன ரகசியம் பேசிகிட்டு இருக்கீங்க...என்று கேட்பாள்.
ஆனால் அவர்களோ அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது....எங்களுக்குள்ள ஆயிரம் இருக்கும்...என்று சொல்லி சிரிப்பார்கள்.
பெண்கள் மூவருமே ஒன்றாக குளிப்பது....முதுகு தேய்த்து விடுவது தலை பிணி விடுவது என்று மிகவும் நெருங்கிப் பழகினார்கள். ஒருவரை ஒருவர் கிண்டல் செய்வதும்....சீண்டி விளையாடுவதும் அவர்களுக்கு வாடிக்கையாகிப் போனது.
வாணியிடம் பேசி விட்டு வந்த பிறகு சந்தியா தனது கணவனிடம் ஒன்று விடாமல் சொல்வாள்.
வாணியின் கணவன்....அதாவது சாந்தியின் மகன் சந்திரமோகனுக்கு ஆண்குறியில் முன்தோல் இல்லை என்பதை கூட வாணி சந்தியாவிடம் சொல்ல....அதை சந்தியா ராகவனிடம் தனியாக இருக்கும்போது சொல்லி இருக்கிறாள். அதை கேட்டு விட்டு ராகவன் அவளை சீண்டுவான். 'அப்படின்னா....தோல் இல்லாமல் இருக்கிறதை பாக்கணும்னு ஒருவேளை ஆசையா இருக்கோ...?' என்று அவன் கேட்க...அவள் பதிலுக்கு....அவனை சீண்டும் விதமாக....'ம்ம்...ஆசை இல்லன்னு சொல்ல முடியாது...ஆனா அது தேவை இல்லை...' என்பாள்.
இந்த மாதிரி எல்லாம் சந்தியா அவனிடம் ஒன்று விடாமல் ஒப்புவித்ததில்....வாணியின் தொடையில் இருக்கிற அகலமான மச்சமும் சாந்தியின் வலது பக்கத்து மார்பில் கருவளையத்துக்கு ஒட்டினாற்போல இருக்கும் மச்சமும் கூட தெரிந்து இருந்தது.
அது மட்டும் இன்றி ராகவனுக்கு சந்தியாவின் பெண்குறியில் ரொம்ப நேரம் வாய் வைத்து சுவைப்பதில் நிறைய ஆசை உண்டு என்பதையும் அவனுடைய ஆண்குறியை வேகமாக சூப்பி விட சொல்வான் என்பதையும் சந்தியா வாணியிடம் சாந்தி அக்காவிடமும் சொல்லி இருக்கிறாள் என்பதையும் இவனிடமே அவள் சொல்ல....அதை கேட்டு விட்டு செல்லமாக தலையில் அடித்துக் கொள்வான்.
எதைத்தான் சொல்லனும்னு இல்லியாடி...என்று செல்லமாக சந்தியாவிடம் கோபிக்க...அவளோ அதை கேட்டு விட்டு குலுங்கி குலுங்கி சிரித்து விட்டு....இதுல என்னங்க இருக்கு.....அவங்களும் கல்யாணம் ஆனவங்கதானே....இதெல்லாம் அவங்க ரெண்டுபேருக்கும் தெரியாதா என்ன..../ என்று சொல்லி அவனை சமாதனப் படுத்துவாள்.
அது மட்டுமா...? வாணி அடிக்கடி அவளது அந்தரங்கத்தில் சவரம் செய்து கொள்வாள் என்பதும் அவளது கணவன் தற்போது ஊரில் இல்லை என்ற போதிலும் அங்கே சுத்தமாக வைத்துக் கொள்வதுதான் அவளுக்கு பிடிக்கும் என்பதும் கூட சந்தியா ராகவனிடம் சொல்லி இருக்கிறாள்.
அதை கேட்டு ராகவன் சந்தியாவை உற்றுப் பார்க்க...அதை கவனித்து விட்டு சந்தியா ஒரு நமுட்டு சிரிப்புடன்...எதுக்கு அப்படி பாக்குறீங்க...அங்கே பாக்கணும் போல இருக்கோ....என்று கேட்கவும்...பதிலுக்கு ராகவன் ஏதாவது சொல்வதும் வாடிக்கையான விஷயம்.
இப்படியாக அங்கே அந்த நால்வருக்குள்ளும் அரசால் புரசலாக எவ்வ்வித ரகசியமும் இல்லாமல்தான் இருந்தது. ஆயினும் ராகவன் வாணியிடம் மிகவும் கட்டுப் பாட்டோடுதான் பழகினான்.
வாணியும் அப்படித்தான். ராகவனிடம் வரம்பு மீறி எப்போதும் பேசியதும் இல்லை...பழகியதும் இல்லை... அவளது கணவனிடம் போனில் பேசும்போதெல்லாம் ராகவனை பற்றி மறக்காமல் புகழ்ந்து சொல்வாள். ராகவனும் சந்தியாவும் அவளுக்கு கிடைத்த அண்ணன் அண்ணி என்றே சொல்வாள்.
அதை கேட்டு விட்டு சாந்தியும் இவர்களிடம் வந்து வாணி சந்திரமோகனிடம் சொன்னதை சொல்லி மகிழ்வாள்.
இரவு நேரங்களில் சாப்பாடு முடிந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டே அடிக்கடி நால்வரும் ஒன்றாக அமர்ந்து கேரம்போர்டு மற்றும் கார்ட்ஸ் விளையாடுவார்கள்.
அந்த நேரங்களில் வாணி மடியில் வைத்து இருக்கும் தனது குழந்தை பசியில் அழும் தருணங்களில் பால் கொடுப்பதற்காக அங்கே இருந்து எழுந்து அடுத்த அறைக்கு போய் பால் கொடுத்து விட்டு குழந்தையை உறங்க வைத்து விட்டு வருவாள். அத்தனை கண்ணியமாகவே பழகினாள் அவளுக்கு நைட்டி போடும் பழக்கம் உண்டு என்றாலும் ராகவன் வீட்டில் இருக்கும் சமயங்களில்., கூடுமானவரை நைட்டியை தவிர்த்து புடவை கட்டிக் கொள்வாள். அதை ஒரு முறை சந்தியா கவனித்து விட்டு அவளிடம் செல்லமாக கடிந்து கொண்டிருக்கிறாள்.
தனது கணவன் அவளை உடன்பிறவா சகோதரியாகத்தானே நினைத்து பழகுகிறார்....பிறகு எதற்காக இந்த மாதிரி நைட்டி போட தயங்க வேண்டும் என்று சொன்னதில் இருந்து .. சாந்தியும் சந்தியா சொன்னதை ஆமோதித்ததால் ராகவன் முன்பாக நைட்டி போட தொடங்கினாள்.
வழக்கம் போல இதையும் சந்தியா ராகவனிடம் சொல்லி இருக்கிறாள். அதை கேட்டு ராகவன் எதுவும் பேசாமல் சிரித்துக் கொள்வான். 


தற்போது ராகவன் மட்டுமே தனியாக இருப்பதால் அவனை கடையில் எல்லாம் போய் சாப்பிட்டு உடம்பை கெடுத்துக் கொள்ள வேண்டாம் என்றும் காலையிலும் இரவிலும் தனது வீட்டிலேயே சாப்பிட வேண்டும் என்று சாந்தி அக்கா சொல்ல...சந்தியாவும் அதற்கு சம்ம்மதம் கொடுக்கவே ராகவன் காலையில் குளித்து ரெடியாகி அலுவலகம் செல்லும் முன்பு சாந்தி வீட்டில் சாப்பிட்டு விட்டு இரவு சாப்பாட்டையும் அங்கேயே முடித்துக் கொண்டான். மதியம் அலுவலகத்திற்கு உள்ளேயே இருந்த கேண்டீனில் சாப்பிடுவான். சாந்தி அக்கா சிலசமயம் பரிமாறுவாள். அவள் ஏதாவது வேலையாக இருந்தால் வாணி பரிமாறுவாள். .
சந்தியா அவளது தாய்வீட்டுக்குப் போய் பத்து பதினைந்து நாட்கள் ஓடிவிட்ட நிலையில் ராகவன் காலையில் டிபன் சாப்பிடுவதற்கும் இரவு சாப்பாட்டுக்கும் வருவதை தவிர மற்ற நேரங்களில் தனது போர்ஷனிலேயே இருப்பதை கவனித்த சாந்தி அக்கா ஒரு நாள் அவனிடம் நேரிலேயே சொல்லி விட்டாள்.
தம்பி...என்ன திடீர்னு இந்த மாதிரில்லாம் பண்ற..?
'என்னக்கா....நீங்க என்ன சொல்றீங்கன்னு புரியலையே..."
'முன்னெல்லாம் ராத்திரி இங்க வந்து ஒண்ணா உட்கார்ந்து டிவி பார்த்துகிட்டு அரட்டை அடிச்சிகிட்டு இருப்பே...இப்போ சந்தியா ஊருக்கு போனதுல இருந்து முன்ன மாதிரி இல்லாம அங்கியே இருக்கியே...அதான் கேட்டேன்.'
'அப்படில்லாம் ஒன்னும் இல்லக்கா....சும்மாதான்....'
'இல்ல...நீ போய் சொல்ற...சந்தியா இல்லாத நேரத்துல எப்படி இங்க வர்றது...அப்படின்னு நினைக்கிற....என்ன சரிதானே...'
அதற்கு ராகவன் ஒன்றும் சொல்லாமல் வெறுமனே சிரிக்க....அதை பார்த்து விட்டு சாந்தி தொடர்ந்து பேசினாள்.
'நீ பதில் சொல்லலைன்னாலும் அதான் உண்மை...நான் இப்போ சொல்றேன் கேட்டுக்கோ...நிசமாவே நீ எங்க மேல பாசமா இருக்குறது உண்மையா இருந்தா எப்போதும் போல இரு...இந்த மாதிரி இருந்தா எனக்கு மனசு சங்கடமா இருக்குப்பா...'என்று கொஞ்சம் தளுதளுப்பதை போல அவள் சொல்ல...அதை கேட்டு பதரியத்தை போல ராகவன் சொன்னான்.
'ஐயோ..அக்கா....என்ன நீங்க இப்படில்லாம் பேசிகிட்டு இருக்கீங்க...இதோ..இப்பவே வர்றேன்...வாங்க..'என்று சொல்லி விட்டு அவளை கடந்து அவளுக்கு முன்பாக நடந்து சென்று அவள் வீட்டுக்குள் சென்று அங்கே நடு அறையில் டிவிக்கு முன்பாக கிடந்த கட்டிலில் உட்கார அவன் பின்னாலேயே நடந்து வந்த சாந்தி அதை பார்த்து கலகலவென்று சிரித்து விட்டு 'ம்ம்...இப்படித்தான் இருக்கணும்'என்று சொல்ல...இதை எல்லாம் அடுத்த அறையில் இருந்து கேட்டுக் கொண்டிருந்த வாணியும் வாய் நிறைந்த சிரிப்போடு அங்கே வர....மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சந்தோசத்தில் சிரித்துக் கொண்டார்கள்.

இதற்கிடையே ராகவன் மற்றொரு விசயத்தையும் கவனிக்கத் தவறவில்லை. சந்தியா ஊருக்குப் போனதில் இருந்து வாணியிடம் சில சின்ன சின்ன மாற்றங்கள் உண்டானதை கவனித்தான்.
சந்தியா இருந்தவரயிலும் வாணி அணிந்து கொண்ட நைட்டிக்கும் தற்போது அவள் அணிந்து கொள்ளும் நைட்டிக்கும் நிறையவே வித்தியாசம் இருந்தது. முன்பெல்லாம் கழுத்தை ஒட்டினாற்போல காலரும் இறங்கிய கைப்குதியும் சற்று லூசான நைட்டியும் அணிந்திருப்பாள்.
ஆனால் இப்போது ஒரு வார காலமாக அவள் அணிந்த இரண்டு நைட்டிகள் முன்புறம் நன்கு இறங்கியும் ஏறக்குறைய SLEEVELESS போன்று குட்டிக் கையும் நன்கு டைட்டாகவும் இருந்தது.
அதாவது அருகில் நின்று பார்த்தால் மிகவும் ஆபாசமாக இருந்தது. அது ராகவனுக்கு பிடித்து இருந்தாலும் கூடவே அவள் எதற்காக இந்த மாதிரி நைட்டி அணிய ஆரம்பித்து இருக்கிறாள் என்று ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது. அதுமட்டும் இல்லாமல் இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு ஒரு விஷயம் நடந்தது. அது ஒரு ஞ்யாயிற்றுக்கிழமை.
லீவு நாள் என்பதால் ராகவனை வீட்டிலேயே மதியம் சாப்பிட சொல்லி இருந்ததால் அவன் சாந்தி வீட்டுக்குப் போய்...கால் கை கழுவுவதற்காக பின்புறம் செல்ல...அங்கே வாணி வீட்டை ஒட்டினாற்போல இருந்த சிமென்ட் திண்டில் அமர்ந்து தனது குழந்தைக்கு பாலூட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.
வீட்டின் பின்புறம் ஓரளவு காலியிடம் இருந்ததால் அங்கே கருவேப்பிலை தென்னை கொய்யா போன்ற சில மரங்கள் இருந்தன.
திண்டின் மேல் இருந்த வாணி சுவற்றில் வசதியாக சாய்ந்து உட்கார்ந்து குழந்தைக்கு பாலூட்டிக் கொண்டிருந்ததால் ஒதுங்கி இருந்த புடவையிநூடே அவளது ஒரு பக்க முலை வெளியே தெரிந்து கொண்டிருந்தது. வீட்டினுள் இருந்து பின்புறத்திற்கு ராகவன் நடந்து வரும் காலடி கேட்ட போதும் கூட வாணி புடவையை சரி செய்யாமல் இருந்து கொண்டே பின்புற படிக்கட்டில் இறங்கிய ராகவனைப் பார்த்து ஒரு புன்னகை பூக்க...பதிலுக்கு அவளைப் பார்த்து சிரித்த ராகவனின் பார்வையில் அவளது ஒரு பக்க முலை முக்கால் வாசி தெரிய....அதை கண்டு சிறிதாக அதிர்ந்து தர்ம சங்கடமாக நிற்க அந்த நேரம் பார்த்து குட்டையாக இருந்த காம்பவுண்ட் சுவற்றின் அடுத்த பக்கத்தில் இருந்து ஒரு குரல் கேட்டது.
'என்ன வாணி...இன்னும் சாப்பிடலியா...குழந்தைக்கு பால் குடுக்கியா....இல்ல....உட்கார்ந்துட்டே தூங்குறியா...?' என்று அடுத்த வீட்டு பாக்கியம் அக்காவின் குரலை கேட்டு திடுக்கிட்டு திரும்பிய வாணி...ஒரு கையால் பட்டென்று புடவையை சரிசெய்து கொண்டே அந்த பாக்கியம் அக்காவை பார்த்து வலுக்கட்டாயமாக வரவழைத்துக் கொண்ட சிரிப்போடு ...'இல்லக்கா....இனிமேதான் சாப்பிடனும்...'என்றாள். அவளது பதிலை செவிமடுத்த
அந்த பாக்கியம் வாணிக்கு சற்று அருகிலேயே படிக்கட்டில் இருந்து இறங்கி நின்ற ராகவனை பார்த்து விட்டு மீண்டும் வாணியை நோக்கி....
'ம்ம்..என்ன உங்க அண்ணனுக்கு இன்னிக்கு விருந்தா...?' என்று ஒரு மாதிரி கேட்க....சாந்தி இந்த பேச்சு சத்தத்தை கேட்டு விட்டு வெளியே வந்து...சட்டென்று நிலைமையை புரிந்து கொண்டு பாக்கியத்தை நோக்கி ...'ஆமா பாக்கியம்...இன்னிக்கு லீவுதானே...அதான்...'என்று இழுக்க...'சரி..நான் குளிக்கப் போறேன்...'என்று சொல்லி விட்டு பாக்கியம் அங்கே இருந்து அகல....சாந்தி வலது பக்கம் அமர்ந்து இருந்த வாணியை நோக்கி சின்னதாக ஒரு கோபப் பார்வை வீசியதை ராகவன் கவனித்தான்.
ஆயினும் அதை கவனிக்காத மாதிரி திரும்பி கை கால் கழுவி விட்டு படியேறி சாந்தியை கடந்து வீட்டிற்குள் வந்த ராகவனுக்கு தன்னுடைய முதுகிற்கு பின்னால் சாந்தி வாணியிடம் ஏதோ சத்தம் போடுவது கேட்டது.
தனக்கு முன்பாக புடவையை ஒழுங்காக போடாமல் இருந்ததற்காகத்தான் சத்தம் போடுகிறாள் என்று ராகவனுக்கு புரிய அவனுக்கு ரொம்ப சங்கடமாக இருந்தது. சாந்தியும் ரொம்ப நேரம் தாமதிக்காமல் திரும்பி வந்து அவனுக்கு பரிமாற....அவனும் எதுவும் பேசாமல் சாப்பிட்டு விட்டு எழுந்து கை கழுவ மீண்டும் தயக்கமாக பின்னால் சென்றபோது....அதே இடத்தில் உட்கார்ந்து இருந்த வாணிக்கு கண்கள் கலங்கி இருந்ததை கண்டு கஷ்டமாக இருந்தது. அந்த தர்மசங்கடமான சூழ்நிலையில் இருந்து ஒருவாறு சமாளித்து வாணியிடம் எதுவும் பேசாமல் கை கழுவி விட்டு திரும்பி உள்ளே பாத்திரங்களை ஒதுக்கி வைத்துக்கொண்டிருந்த சாந்தியிடம் மட்டும் 'வர்றேன்' என்று ஒற்றை வார்த்தை சொல்லி விட்டு அங்கே இருந்து வெளியே வந்து தனது வீட்டுக்கு வந்து தொப்பென்று கட்டிலில் விழுந்தான். மனதுக்கு ரொம்ப கஷ்டமாக இருந்தது. கூடவே இனம்புரியாத ஒரு கோபமும் உண்டானது. நான் வேண்டும் என்றா அங்கே போனேன். அவர்கள்தானே கூப்பிட்டார்கள். எதிர்பாராமல் வாணியை அப்படி பார்த்ததற்கு நான் எப்படி பொறுப்பாவேன்.
வேண்டும்...எனக்கு வேண்டும்....இந்த மாதிரி எல்லாம் தவறாக நினைப்பார்கள் என்று தெரிந்து இருந்தால் அங்கே போயிருக்கவே மாட்டேனே....சந்தியா ஊருக்கு போனதில் இருந்து நானும் கூட தேவை இல்லாமல் அங்கே போகாமல்தானே இருந்தேன்... இந்த சாந்தி அக்காதானே அவங்களாகவே வந்து என்னை அடிக்கடி வரச் சொன்னார்கள்.
எல்லாம் போகட்டும்...இனிமேல் அந்த பாக்கவே போகக் கூடாது. நினைக்கவே வெட்கமாக இருக்கிறது....என்னவோ நான் வேணும்னே வாணியை பார்த்தது மாதிரி கேவலமா நினைச்சுட்டான்களே....என்று ரொம்ப நேரம் புழுங்கியபடி படுக்கையில் புரண்டவன் அப்படியே உறங்கி போய் விட்டான்.