மோகினி பிசாசுகள் [discontinued]

[manigopal]

நண்பர்களே நமது அடுத்த கதைக்கு செல்வோமா?
இது... என்னுடைய சொந்த அனுபவம். இரண்டு வாரங்களுக்கும் முன்னர் நான் 'குமிழி' செல்லும்போது நடந்த கதை. நானே எதிர்பாராமல் நடந்த ஒரு சிறந்த காம அனுபவம். ஆண்டவனுக்கு என்மேல் தான் எவ்வளவு அன்பு. எனக்காக ஒரு நல்ல கேரளா நாட்டுகட்டையை அனுப்பிவைத்தான். இது நடந்தது ஓடும் பஸ்ஸில்.


கதையின் பெயர்

'ஆண்டி மேலே... நான் கீழே..'


கதையின் நாயகன் ஜகன். ஜகன்மோகன். நல்ல திறமைசாலி. எப்பேர்பட்ட ஆன்ட்டியா இருந்தாலும் ஒருவாரம் தான். அவனே பேச்ச ஆரமிச்சி அழகா முடிச்சிடுவான். அவனுக்கு சின்னவயது பெண்கள் மேல் என்றும் ஈடுபாடு கிடையாது. அதற்கு காரணமும் உண்டு. அநேகமாக இது ஒன்னும் புதிய காரணம் இல்லை. அதிர பழசு தான். முப்பத்தி ஐந்து வயதை கடந்தபிறகு பெண்களுக்கு தொடையின் பின்புறமும், குண்டிகளின் மேலும் தான் சதை அதிகம் போடும். அதனால் பார்க்க ஒரு பிரம்மாண்டம் தென்படும். மேலும் அந்த பெருத்துப்போன குண்டிகள் இரண்டும், நடக்கும்போது ஒன்றின்மேல் ஒன்று ஏறி இறங்கும்போது இருக்கும் அழகு இருக்கே. அதை சொல்லி புரியவைக்க முடியாது. ஆழ்ந்து அனுபவிக்க வேண்டிய ஒன்று. இன்று இளம்வயதிலேயே பல பெண்கள் அதுபோல பெருத்த குண்டிகளோடு இருப்பதை கண்டிருக்க முடியும். அப்படி பட்ட குண்டிகளை பார்குபோதேல்லாம் அதை அப்படியே பிரித்து உள்ளே இருக்கும் குண்டி ஓட்டையில் நமது பூலை திநிக்கவேண்டி இருக்கும் போல இருக்குமே!. இந்த காரணங்கள் தான் நம்ம ஜகன் ஆன்ட்டிகளின் பிரியன் ஆக்கியது.
சம்பவம் நடந்த அன்று அவன் ஒரு கல்யாணத்துக்காக கம்பம் வரை செல்லவேண்டிய கட்டாயம். வாட்சை பார்த்தான். மணி எட்டரை. இரவுநேரம், லேசானம் மழைத்தூறல். நண்பர்களோடு சேர்ந்து அதிகம் குடித்தால் வெளியில் தெரியும் என்பதால் ஒரு கட்டிங் மட்டும் அடித்துவிட்டு பஸ்சுக்காக காத்திருந்தான். புல் ஸ்லீப்பர் வண்டி அது. ஒன்பதே கால் போல பஸ் வந்து நின்றது. ஏறினான். அவனுக்கு கிடைத்தது கடைசி இடம். நேராக சென்று அந்த இடத்தில இலுத்துவிடபட்டிருந்த திரையை விளக்கினான். அவனுக்கு ஒரே அதிர்ச்சி அங்கே ஒரு அழகிய மங்கை படுத்திருந்தாள். வயது எப்படியும் ஒரு 35க்குள் தான் இருக்கும். பார்க்க நம்ம 'சீத்தா' ஆண்டி போல இருந்தாள். பார்த்த மாத்திரத்தில் முதலில் அவனது கண்ணில் பட்டது அந்த மாம்பழ நிற சேலையின் இடையே மாம்பலம் கலரிலேயே இருக்கும் அந்த இடுப்பு தான். நல்லா கொலு கொலு என்று இருந்தது. இதெல்லாம் நடந்தது ஒரு சில மணித்துளி நேரத்தில். யாரோ திரையை விளக்கியதும் அவள் பயந்து எழுந்து அமர்ந்தாள்.

'சாரி மேடம்! இது என்னுடைய சீட். பாருங்க!' என்று ஜகன் தான் வைத்திருந்த அந்த டிக்கெட்டை நீட்டினான்.
அதை அவள் வாங்காமலே சொன்னாள் .. 'என் சீட் மேல... தான்... நீங்க கொஞ்சம் மேல ஏறி அட்ஜஸ்ட் பன்றின்களா?' என்று தன்னுடைய கிளி குரலில் கெஞ்சினால் போல் கேட்டாள் .
பதில் சொல்லாமலே இருந்தான் ஜகன். அவனுக்கு மேல படுக்க விருப்பம் இல்ல. தூக்கி போடும்போது ஒருமாதிரி இருக்கும். சரியா தூங்கவே முடியாது என்றெல்லாம் நினைத்தான். என்ன இருந்தாலும் அவன் மனதுக்கு பிடித்த மாதிரி உடம்பை பெற்றிருக்கும் ஒரு அழகிய ஆண்ட்டி கேக்கும்போது சற்றே யோசித்தான்.
'ப்ளீஸ்..சார்..நான் மேல எல்லாம் ஏற கஷ்டமா இருக்கும்... அதான்...' என்று கிளிபெச்சை மேலும் இழுத்து கூறினாள். அவளது பேச்சில் அவன் மதி மயங்கினான். அவளை போல ஒரு கட்டையை அடைந்தால் தான் வாழ்வில் ஒருத்தன் முழுமை பெறுகிறான் என்றே அவன் எண்ணினான்.
'சரிங்க... நீங்க... கீழயே இருங்க... ' என்று சொல்லிவிட்டு தனது பையை மேல தூகிவைதுவிட்டு செருப்பை கழட்டினான்.
அவள் சிறிது நேர மௌனத்திற்கு பிறகு 'தேங்க்ஸ்' என்று மட்டும் கூறினாள் .

சிறிது நேரத்தில், அவர்கள் இரண்டுபேரும் அவரவர் இடத்தில படுத்துவிட்டு உறங்கினார்கள். ஜகன் அன்று முழுவதும் விளையாடிவிட்டு வந்ததனால் நன்றாக உறங்கிபோனான். நெடுநேரம் போனது போல இருந்தது. திடீரென முழிப்பு வந்து அவன் விளித்து பார்த்தபோது பேருந்து மதுரை தாண்டி எங்கயோ சிறிது நேரம் நிறுத்திவைக்கப்பட்டு இருந்தது. அவனுக்கு ஒன்னுக்கு முட்டிக்கொண்டு வந்தது. அடக்கமுடியவில்லை. உடனே போயாகவேண்டும் என்கிற கட்டாயம்... மேல இருந்து வேக வேகமாக கீழ இறங்கினான். அப்போது கீழ இருந்த திரை லேசாக விலகி இருந்தது அவன் கண்ணில் படவே, அந்த அழகிய சின்னவயது ஆண்ட்டியை ஒருமுறை பார்க்கலாமே என்று எண்ணி கண்களை அந்தபக்கம் ஓடவிட்டான். அப்போது... அவள் தூங்கிகொண்டு இருந்தாள். அதனால் இன்னும் தைரியம் அடைந்தவனாய் பார்வையை இன்னும் உள்ளே செலுத்தினான். அப்போது பஸ்ஸில் போட்டிருந்த tubelight வழியாக வந்த வெளிச்சத்தில் அவளது அங்கங்கள் முழுவதையும் சிறிது நேரம்பார்த் ரசித்தான். பஸ்ஸில் அங்கே யாரும் இல்லாதது வேறு அவனுக்கு வசதியாக போய்விட்டது.

அவள் முந்தனை சற்று விலகியவாறு தூங்கிகொண்டு இருந்தாள். கனிகள் இரண்டும் பிதுக்கிகொண்டு வெளியே வர திமிர்கொண்டு இருந்தன. அவன் இரண்டும் ஒன்றும் ரெம்ப பெரிய சைஸ் காய்கள் இல்லை. ஒரு 34B சைஸாக இருக்கலாம். சற்றே பெரிய தொப்பை. நம்ம முன்னாள் பார்த்திபன் மனைவி சீத்தா ஆண்ட்டி போலவே இருக்கும். அவளை போல பின்னாடி குண்டிகள் இரண்டும் ரெம்ப ரெம்ப பெருசு. நல்லா மெத்து மெத்து என இருக்கும் சதைகள் அந்த குண்டியை கண்டவர் எவர்க்கும் ஓழ்க்கும் எண்ணம் வரும். அவள் தொப்புளும் தெரிய தூங்கினாள். அந்த தொப்புள் கிராமத்து கிணறுகள் போல மேல் மட்டத்தில் இருந்து பறந்து விரிந்து ஆழமாய் இருந்தது. அதை பார்த்தபோது ஜெகனுக்கு, அவன் அத்தை 'நித்யா'வின் பெரிய தொப்புளில் தேன் ஊத்தி, அப்படியே நக்கிய நினைவுகள் வந்தது. அவளது குண்டி மற்றும் தொப்புளில் அவன் தொலைந்தே போனான்.

'ஹ்ம்ம்... இவ்ளோ சூப்பரா இருக்காளே... இவளபோயி இவ புருஷன் தனியா அனுப்பிருக்கான் பாரு... முட்டாபய....' என்று எண்ணிக்கொண்டே ஒன்னுக்கு போக ஓடினான் அடக்க முடியாமல். ஜகன் திரும்பிவந்தபோது பஸ்சில் கூடம் ஏறிவிட்டது. அதனால் அவளது அழகை காண ஓடிவந்தவன் ஏமாந்து போனான். வேறு ஒன்றும் செய்ய வழி இல்லாமல் மேலே ஏறி அவனது இடத்தில படுத்துகொண்டான். மறுபடியும் தூங்கிப்போனான்.

சில மணிநேரங்கள் கழித்து விழித்து பார்த்தபோது லேசாக பொழுது புலரதொடங்கிவிட்டது. அங்கேயே படுத்துவிட்டு விட்டதை பார்த்தவண்ணம் இருந்தான். கொஞ்ச நேரத்தில் அது ரெம்ப சலிப்பு தட்டிவிட்டது. திரையை விலக்கிவிட்டு எட்டிபார்த்தான். இரண்டு மூன்றுபேர் அமர்ந்திருந்தார்கள். 'கீழே அமர்ந்து பார்ப்போம்' என்று எண்ணியவாறு... கீழ இறங்கினான். இறங்கியபின் அவனது கண்கள் தானாக அந்த ஆண்ட்டி இருந்த இடத்தை நோக்கி ஓட ஆரமித்தது. அங்கே அவள் இருந்தாள். லேசாக புன்னகைத்தாள் . அந்த புன்னகையில் யாரையும் வசீகரிக்கும் ஆற்றல் இருந்தது. எழுந்து அமர்ந்து இருந்தாள். ஜகன் அவள் அமர்ந்து இருக்கும் திசைக்கு எதிரில் இருந்த சீட்டில் அமர்ந்து.... சற்று நேரம் நோட்டம் விட்டான். பிறகு அவளிடம்...
'எக்ஸ்குயுஸ் மீ.. உங்களுக்கு **********அம்மன் கோவில் கம்பம்ல எங்க இருக்கு தெரியுமா? '
'என்ன கோவில்?'
'******************அம்மன் கோவில்'
'எங்க இருக்கு தெரியலையே...!!!'
'பஸ் ஸ்டாண்ட் பக்கத்துல தான் சொன்னாங்க...'
'எனக்கு சரியா தெரியல... பக்கத்துல ரெண்டு மூணு கோவில் இருக்கு... எறங்குன அப்பரம் சொல்றேன்... நீங்க கேட்டு போயி பாருங்க...' என்று கூறினாள்.
அவர்கள் பேசிமுடிக்கும் நேரத்தில் பஸ் ஒரு இடத்தில நின்றது. எல்லோரும் இறங்கினார்கள். இவர்கள் இருவர் மட்டும் இறங்கவில்லை. அப்போது தான் ஜெகனுக்கு ஒரு சந்தேகம். தன்னுடைய போனை எடுத்து, ஜிபிஎஸ் வழியாக பார்த்தவனுக்கு அதிர்ச்சி. அது கூடிய சீக்கிரமே இன்ப அதிர்ச்சியாக ஆஅகும் என்று எதிர்பார்கவில்லை அவன். ஜிபிஎஸ்... 'போடிநாயக்கனூர்' என்று காட்டியது. அவன் பார்த்து முடிக்கவும் பஸ்சின் முன்னாடி இருந்து ஒருவன் கதவை திறந்து...
'சார்... பொடி தான் லாஸ்ட் ஸ்டாப் சார்... வாங்க... !' என்று கூவினான்.
'ஹலோ பாஸ்.. நான் கம்பம்ல போனும்! என்ன சொல்றிங்க...'
'என்னக பண்ணிட்டு இருந்திங்க .. நாங்க தான் தேனில 12 டிக்கேட மாத்தி விட்டோம்ல...'
'எனக்கு எப்டிங்க தெரியும்... வந்தது தேனீ... நீங்க இங்க பஸ்ஸ மாத்தி விடுவிங்கன்னு...? பஸ் ஏறும்போது சொன்னிங்களா? மாத்தி விடுவோம்னு...'
கொஞ்ச நேரம் கார சார விவாதம் நடைப்பெற்றது. எனது மனநிலையில் தான் அவளும் இருந்தாள். இருந்தாலும் இரண்டு ஆண்கள் பேசும்போது நடுவில் பேசாமல் கொஞ்சநேரம் என்ன தான் செய்வது என்பது போல அப்பாவியாய் அவள் பார்த்துகொண்டு இருந்தாள்.
ஒருவழியாக கொஞ்ச நேரத்தில்... ஜகன் குரலை உயர்திபேச... அவர்களும் வேறு வலி இல்லாமல்... அவர்களை 'கம்பம்' வரை சென்று விட ஒப்புக்கொண்டார்கள்.

'கம்பம் போக இன்னும் எவ்ளோ நேரம் ஆகும்?'
'இன்னும் எப்டியும் ஒருமணிநேரம் ஆகும்னா...' என்று அந்த பஸ்ஸில் இருந்த இன்னொரு பொடியன் கூறினான். அதை ஆமோதித்தார் இன்னொரு டிரைவர். இப்போது கண்டக்டர் தான் இருந்தான் டிரைவர் இருக்கையில். அந்த தனியார் பஸ்சின் முதலாளிக்கு போன் போட்டு சொல்லிவிட்டு... பேருந்து கம்பம் நோக்கி செல்ல ஆரமித்தது. கொஞ்ச தூரம் சென்றவுடன்... அந்த பொடியனும், மற்றொரு டிரைவரும் இறங்கிக்கொண்டார்கள்... அது அவர்களது ஊர் போலும்... இப்போது கண்டக்டர் மட்டும் வண்டியை ஓட்ட.. நாங்கள் பின்னால் இருந்தோம். அதாவது டிரைவர் சீட்டிற்கு பின்னால்... எங்கள் இருக்கையில் இருந்து எழுந்து வந்து... முன்னாடி இருக்கும் சீட்டில் ஜன்னலோரம் ஆண்ட்டியும்... அதற்க்கு பின்னர் இருக்கும் சீட்டில் ஜெகனும் அமர்ந்து கொண்டார்கள்.