Adultery த்ரிஷா மாமி காமக்கதை!

[tamilactressfucker]

த்ரிஷா உக்காந்தா.


வீரப்பன் வாய்ல வெச்சிருந்த வடை பீஸ முழுங்கிட்டு, “எதுக்கு வந்திருக்க?” னு கேட்டாறு.

“சார்! என் பேரு த்ரிஷா. என் புருஷன் டீ.சீ.பி ஆறுச்சாமி. கொஞ்ச வருஷத்துக்கு முன்னால இங்க ட்ரான்ஸ்பர் ஆகி வந்தாரு. ஆனா...3 மாசத்துக்கு-“

“3 மாசத்துக்கு முன்னால காணாம போனானே? அவனா?”

“ஆமா சார். அவர கண்டுப்புடிக்குறத பத்தி எதுவும் பெருசா யாரும் ஆக்ஷன் எடுக்குறமாறி தெரியல. நீங்க எதாவாது செய்வீங்கனு சொன்னாங்க. அதான் உங்கள பாக்க வந்தேன்…”

வீரப்பன் த்ரிஷா முகத்த பாக்காம எங்கையோ பாத்துட்டே மிச்சம் இருந்த வடைய கவ்வி, கடிச்சு முழுங்குனன். த்ரிஷாவுக்கு அப்புறம் தான் தெரிஞ்சிது அவ புடவை லேசா விலகி ப்ளவுஸ்ல அவ இடது முலை தெரியுதுனு. புடவைய சரி செஞ்சிக்கிட்டா.

வீரப்பன் வடைய தின்னு முடிச்சுட்டு ப்ளேட்லையே கைய கழுவிட்டே, “புருஷன காணும்னு ஏங்கி போய் பொண்டாட்டி நீ வந்திருக்குறதுனால சொல்றேன். இத வெளிய யார்க்கிட்டையும் சொல்லிறாத…ஆறுச்சாமிய கடத்திட்டு போயிருக்காங்கனு எங்களுக்கு தகவல் வந்திருக்கு…”

த்ரிஷா அதிர்ச்சில வாய்ல கைய வெச்சா. “யாரு?”

“நக்ஸலைட் கும்பல் கடத்திட்டு போயிருக்குறதா தகவல். அனேகமா ஏதாவது காட்டுல வெச்சிருப்பானுங்க. சத்யமங்கலம், வேலூர், ஈரோடு, கோவை…இப்படி எல்லா ஊர்லையும் தேடனும்…தேடுனா தான் அவன் கிடைப்பான். எத்தன நாள் ஆகும்…எத்தன மாசம் ஆகும்…எத்தன வருஷம் ஆகும்னு என்னால சொல்லமுடியாது!”

“ஐய்யோ! ஏன் சார் கடத்துனாங்க..?”

“என்னம்மா இப்படி கேக்குற?” வீரப்பன் சிரிச்சப்படி பதில் சொன்னாரு. “உன் புருஷன் கட் அண்ட் ரைட்டா இருக்கேன்னு பேர்ல எத்தன பேர பகைச்சிக்கிட்டான்… பெருமாள் பிச்சை, ஆத்தங்கரை சண்முகம், ஐயாரெட்டு சுந்தரம்னு எல்லாரையும் பகைச்சிருக்கான். இதுல யாருக்கு நக்ஸல் லிங்க் இருக்குனு சொல்லமுடியாது. அத கண்டுபுடிக்கவே ரொம்ப நாள் ஆகும்…”

த்ரிஷா அழ ஆரம்பிச்சா.

“அட என்னம்மா இப்போ இப்ப்டி குமுறி குமுறி அழுவுற? இதெல்லாம் நீதான் உன் புருஷன் கிட்ட புத்திமதி சொல்லிருக்கனும். இதோ பாருங்க…இவங்கள லாம் பகைச்சிகாதீங்க…நம்ம வாழமுடியாதுனு எடுத்து சொல்லிருக்கனும். அத செய்யாம அவன இஷ்டதுக்கு ஆடவிட்டுட்டு வெறும் அவன் சுகத்த மட்டும் அனுபவிச்சிட்டு இப்போ வந்து எங்கிட்ட அழுதா நான் என்ன செய்யமுடியும்?”

த்ரிஷா அந்த டேபிள்லையே தலைய சாய்ச்சு அழுதா. அவள அழவிட்டுடு வீரப்பனும் அவன் கூட இருந்தவனும் சும்மா இருந்தாங்க. அவ குனிஞ்சு சாய்ஞ்சு அழுவுறப்போ அவ முதுகு வேற பளிச்சுனு தெரிஞ்சிது…அத பாத்துக்கிட்டே இருந்தாங்க கொஞ்ச நேரம்…

மெதுவா எழுந்து, கண்ண தொடைச்சு, த்ரிஷா கை ரெண்டையும் கூப்பினா.

“சார். எப்படியாவது என் புருஷன எங்கிட்ட ஒப்படைச்சிருங்க சார். நீங்க மனசு வெச்சா நடவடிக்கை எடுத்து கண்டுபுடிக்கலாம் சார். ப்ளீஸ்! நான் நீங்க என்ன கேட்டாலும் தரேன்… லஞ்சம் வேணும்னாலும்…எவ்ளோ வேணுமோ தரேன்…என் அப்பா அம்மா ஊர்ல வெச்சிருக்குற நிலத்த வித்தாவது-“

“இரும்மா…இரும்மா…உணர்ச்சிவசப்படாத!”

த்ரிஷா அமைதியானா.

“எனக்கு லஞ்சம் வேணும்தான். ஆனா கண்டிப்பா தருவியா?”

த்ரிஷா தலையாட்டுனா. “எவ்ளோ வேணும் சார்?”

“பொதுவா நான் இதெல்லாம் ஆபீஸ்ல பேசுறதில்ல. வேற இடத்துல வெச்சி தான் பேசுவேன். அதுவும் பொம்பளைங்க கிட்ட ஆபீஸ்ல பேசவே மாட்டேன். எல்லாம் கெஸ்ட் ஹவுஸ் தான்…” சொல்லிட்டு வீரப்பன் நக்கலா சிரிச்சாரு.

“சரி! நீ அழுது புலம்புரதுனால மனசு கேக்கல…கெஸ்ட் ஹவுஸ்க்கு எல்லாம் நீ வரவேணாம். ஆனா லஞ்சம் மட்டும் வேணும்…அத எப்படி என்னன்னு பேசி முடிச்சிட்டு எனக்கு குடுத்துட்டீன்னா…நான் உடனே ஒரு சிறப்பு படை அமைச்சு ஆறுச்சாமிய காப்பாத்தி கூட்டிட்டு வந்து உன் கண்ணு முன்னால நிறுத்துறேன்!”

த்ரிஷா முகத்துல லேசா சிரிப்பு அப்போதான் வந்திச்சு. “ரொம்ப தேங்க்ஸ் சார்!”

“ஆனா…இதெல்லாம் லஞ்சம் குடுத்தா தான் நடக்கும்…”

“எவ்ளோ சார்? சொல்லுங்க நான் எப்படியாவது அரேஞ்ச் பன்றேன்…எவ்ளோ ரூபா வேணும்?”

வீரப்பன் மறுபடி நக்கலா சிரிச்சாரு. “எனக்கு பணமா வேணாம்மா…உடம்பா வேணும்.”

“புரியல!”

“லஞ்சம் பணமா வேணாம். உன் உடம்பா வேணும்னு சொன்னேன்.”

விஷயம் புரிஞ்ச உடனே த்ரிஷா கோவத்துல எழுந்துனின்னா. “ஏய், மிஸ்டர்! என்ன நினைச்சிட்டு இருக்க? எம்.எல்.ஏனா இஷ்டத்துக்கு பேசுவியா?”

வீரப்பன் கொஞ்சம் கூட அசையல. அவனும் அவன் அடியாளும் சிரிச்சிட்டே அவள பாத்தாங்க.  த்ரிஷாவோட இந்த கோவத்த அவங்க எதிர்ப்பாத்தாங்க போல…

“உக்காரும்மா!”

த்ரிஷா கோவமா பெருமூச்சு விட்டுட்டு மொறைச்சிட்டு நின்னா.

“அட உக்காரும்மா! டேய் மருதுபாண்டி..அந்த நியூஸ் பேப்பர் எடு டா! நக்ஸல் நியுஸ் இருக்குறது!”

அந்த அடியாள் ஓரமா இருந்த ஷெல்ப்ல நியூஸ் பேப்பர் கட்டுல என்னவோ தேடி…ஒரு 3-4 பேப்பர எடுத்துட்டு வந்தான். த்ரிஷா நின்னு அவனையே பாத்துட்டு இருந்தா கோவமா. அவளுக்கு உக்காரப்பிடிக்கல.

மருதுபாண்டி ஒவ்வொரு பேப்பரா திறந்து தேடி சரியான பக்கத்த எடுத்து டேபிள்ல போட்டான் த்ரிஷா முன்னாடி.

“இந்த செய்தியெல்லாம் படி வா. நீ படிச்ச பொண்ணுதானே! வா” வீரப்பன் கைய விரிச்சு தலைக்குபின்னால வெச்சிகிட்டு அவன் சேர்ல சாய்ஞ்சு உக்காந்தான். அவனோட கட்டுமஸ்தான இடதுபுற உடம்பு அந்த பாதி திறந்திருந்த சட்டைல நல்லாவே தெரிஞ்சிது.

த்ரிஷா முதல் பேப்பர எடுத்தா. நக்ஸலைட் கிட்ட மாட்டுன ஒரு ராணுவ வீரரோட உடல் துண்டாகி இருக்குற போட்டோ போட்டு ஒரு செய்தி இருந்தது. அதே போல, மத்த பேப்பர்லையும் நக்ஸல் வெடிகுண்டு விபத்துல மாட்டுனவங்களை பத்தி… 10 வருஷமா காணாமல் போன ஒரு அதிகாரி பத்தி நியூஸ் இருந்திச்சு!

அதெல்லாம் பாத்து திடுக்கிட்டு போய் த்ரிஷா உக்காந்தா.

“பாரும்மா…உன் புருஷனுக்கும் உடனே நடவடிக்கை எடுக்கலைன்னா இந்த நிலைமை தான் வரும்னு உனக்கு புரியும்னு நினைக்குறேன். என்னதான் கரடு மொரடா இருந்தாலும் உன் புருஷன் மாறி ஒரு போலீஸ் அதிகாரி எங்களுக்கு முக்கியம்…அதுனால நடவடிக்கை எடுப்போம்…ஆனா, நான் கேட்ட லஞ்சம் மட்டும் வேணும்!”

த்ரிஷா ஒரு 5-10 நிமிஷம் அமைதியா உக்காந்து யோசிச்சா.

“நீ வீட்டுக்கு போய் மெதுவா யோசிச்சிட்டுக்கூட சொல்லு…மாசக்கணக்குல கூட டைம் எடுத்துக்கோ! எனக்கு வரவேண்டியது வந்த அப்புறம் உடனே நான் நடவடிக்கை எடுத்திருவேன்…”

த்ரிஷா முந்தானைய மெதுவா அவுத்தா…

“அட அட அட! எவ்ளோ சீக்கிரம் முடிவு எடுத்துட்டம்மா நீ. புத்திசாலி தான் நீ!” னு சொல்லி வீரப்பனும் மருதுபாண்டியும் சத்தமா சிரிச்சாங்க.
“ஆனா ஒரு நிமிஷம்…முந்தானைய போடு!”

த்ரிஷா ஒன்னும் புரியாம மறுபடியும் புடவைய சரி செஞ்சா.

“எனக்கு இப்போ விரினு நான் கேக்கல. நான் வேற மாறி உங்கிட்டேர்ந்து வேலை எதிர்ப்பாக்குறேன்…”

“என்னது சார்? சொல்லுங்க என்ன வேணாலும் செய்றேன்!”னு விரக்தியோட சொன்னா த்ரிஷா.

“எனக்கு சைட் தொழிலே விபச்சாரம் தான். நிறைய விஷயத்துல அரசியல் காரணங்களுக்கு விபச்சாரத்த பயன்படுத்தி எனக்கு வேண்டிய காரியத்த சாதிச்சிப்பேன். ஆனால், என் கிட்ட இருக்குற குட்டிங்கலாம் நிறையா வத்தலும் தொத்தலுமா இருக்கும்… நீ படுசிக்குனு இருக்க! உன் பேர் என்ன சொன்ன…?”

“த்ரிஷா!”

“ஹ்ம்ம்ம் த்ரிஷா. உன் முகத்த பாத்தாலே மூட் வருதும்மா. அப்படி இருக்க நீ. போலீஸ்காரன் பொண்டாட்டி வேற…கொஞ்சம் மொரட்டு தனமா இருந்தாலும் சமாளிப்பனு நினைக்குறேன்…”

த்ரிஷா தலைகுனிஞ்சுட்டு அமைதியா இருந்தா.

“ஹாஹா! உன் வெக்கம் புரியுது. நான் என்ன சொல்லவந்தேன்னா எந்த மாறியான ஆளுங்களையும் கட்டில்ல சமாளிப்ப போல இருக்கு…அதனால…நீ நான் சொல்ற ஆளுங்களோட படுக்கனும். ஒரு 2-3 பேர் சொல்லுவேன் அவ்ளோதான். ரொம்ப இல்ல. அவங்க கூட நீ படுத்தா எனகென்ன லாபம்னு பாக்குறியா? அவங்க எல்லாம் பெரிய ஆளுங்க…உன அவங்ககிட்ட படுக்கவிட்டு…அவங்க மூலமா நான் எனக்கு வேண்டிய சில விஷயம் அடைஞ்சிருவேன். அதெல்லாம் என்னென்னனு நீ தெரிஞ்சிக்க வேண்டியதில்லை…நான் சொல்றவங்களுக்கு இப்போ நீ இங்க விரிச்ச மாறி அங்க விரிக்கனும். அவ்ளோதான்! செய்வியா?”

த்ரிஷா தலைகுனிஞ்சபடியே பதில் சொன்னா. “செய்றேன்!”

“ஹ்ம்ம். உன் முகத்த காட்டு…”

த்ரிஷா நிமிர்ந்து பாத்தா. அவ முகத்த போன்ல போட்டோ புடிச்சிக்கிட்டான் வீரப்பன்.

“உன் போன் நம்பர குடு…ஹ்ம்ம் சரி…வேணும்கிறப்போ உன் வீட்டுக்கு வண்டி அனுப்பட்டுமா இல்ல…”

“ஐய்யோ வேண்டாம் சார். அக்கம் பக்கத்துல யாராவது பாத்திருவாங்க. நானே எங்கையாவது நீங்க சொல்ற இடத்துக்கு வந்து ஏறிக்குறேன்.”

“ஹ்ம்ம் சரி…இதோ மருதுபாண்டி தான் வண்டில உன்ன கூட்டிட்டு போவான். கஸ்டமர் உன்ன எந்த ட்ரெஸ்ல பாக்கனும்னு சொல்றாங்களோ அந்த ட்ரெஸ் மாத்திக்கிட்டு தான் நீ அவங்க இடத்துக்கு போகனும்…மருதுபாண்டி ட்ரெஸ் வாங்கிக்குடுப்பான் உனக்கு.”

“ஹ்ம்ம் சரி!”

“அப்போ கிளம்பும்மா! உனக்கு தகவல் சொல்லி அனுப்புறேன்…எங்க யார்கூடனு…” வீரப்பன் சிரிச்சிட்டே கை காட்டுனான்.

த்ரிஷா வேகமா எழுந்து நடந்துபோனா ரூம விட்டு. அங்க இருக்கவே அவளுக்கு புடிக்கல.

அவ போன பிறகு, மருதுபாண்டி பேசினான். “அண்ணா! நான் கூட ரொம்ப மொரண்டு புடிக்கும்னு நினைச்சேன். ஆனா உடனே ஒத்துக்கிச்சு தேவிடியா…”


“3 மாசமா புருஷன் இல்லாம தனியா படுத்திருக்காளே? அரிப்பு எடுக்கும்ல அவளுக்கும்! எத்தன நாள் விரல் மட்டுமே போட்டுட்டு தூங்கமுடியும் அவளால… அதான் உடனே ஒத்துக்கிட்டு முந்திய வேற விரிக்க ரெடி ஆகிட்டா…”

தொடரும்..