ஜட்டி போடாமல் ஒரு வாரம் [discontinued]

[manigopal]

சீதா கட்டியிருந்த சிகப்பு பாவடை, ஈரமான அவள் பருவ தேகம், அவள் மேல் பளிச்சென்று விழுந்த சூரிய ஒளி அவளை படு செக்சியாக காட்டியது.எனக்கு வயசாகிறதோ? என வருத்தப்பட்டேன். பருவங்களிலே பதின் பருவம் தான் அழகு. குழந்தை ஆகவும் இல்லாமல் பெரியவர்கள் ஆகவும் இல்லாமல் இருக்கும் ஒரு பருவம். நம் உடல் நம்மை மீறி வளரும். நம் எண்ணங்கள் எல்லை மீறும். நாம் செய்யும் தவறுகள் பருவ கோளாறு என்ற ஒரே வார்த்தையால் மன்னிக்க படும். நம் மீது நமக்கே ஒரு நேசமும் கர்வமும் வியப்பும் பிறக்கும். பதின் பருவம் சிலருக்கு தான் பரிசாக அமைகிறது. பலர் அந்த பருவத்தின் விந்தைகளை உணர்ந்து ரசிக்கும் முன்னரே அதை கடந்து விடுகின்றனர். சீதா தன் கால் விரல்களில் சோப்பு போட்டு கொண்டே "அக்கா உங்க அழக சொந்தம் கொண்டாட ஆள் கிடைச்சாச்சா?" என்றாள். "புரியல" என்றேன். "சிட்டில இருக்கீங்க. படிப்பு முடிஞ்சு வேலையும் பாக்குறீங்க. பாய் ப்ரெண்ட் இல்லாமலாம் இருக்காது. சொல்லுங்க உங்க காதல் கதைய. வீட்லலாம் போட்டு கொடுத்துற மாட்டோம்" என்றாள். நான் என் மாருக்கும் கழுத்திற்கும் இடையில் சோப்பு தேய்த்து கொண்டே பொறுமையாக "ம் இருக்கான். கார்த்திக் அவன் பேரு. பி.ஈ தேர்ட் இயர்ல இருந்து பழக்கம். நல்ல பையன். பாசமா பாத்துக்குவான்..என்ன கொஞ்சம் பொசசிவ்..அதலாம் நான் சமாளிசுடுவன்" என்றேன். சீதாவின் சோப்பு இப்போது அவள் முட்டிக்கு கீழ் இருந்தது. பாவாடை அவள் தொடை வரை தூக்கி இருந்தாள். தன் இன்னொரு கையால் என் அடி முதுகில் பின்புறத்தின் மேலே தட்டி "ம் உங்கள மாதிரி செம கட்டையா இருந்தா நினைச்ச பையனை அடைஞ்சு அடக்கிடலாம்" என்றாள் குசும்பாக. "ஏய் என்ன? எதுனாலும் உடம்ப வச்சு மயக்கிடுவன்னு சொல்றியா? சின்ன பொண்ண இருந்துட்டு என்ன பேச்சு பேசுற நீ? ம்....ம்?" என்று விளையாட்டாக அவள் இடையில் கிள்ளி நான் கிச்சுகிச்சு மூட்ட அவள் கையில் இருந்த சோப்பை கீழே போட்டு "அக்கா விடுங்க ப்ளீஸ் விடுங்க" என கூச்சம் தாங்காமல் நெளிந்தாள். அவள் சிரித்து கொண்டே முனங்க நான் நிறுத்தாமல் இன்னும் பலமாக அவள் இடையில் விளையாட உட்காந்திருந்த அவள் நிலை தடுமாறி பொத்தென பின்னாடி படியில் சாய்ந்து விழ அவள் கால்கள் விரிந்து தொடை வரை தூக்கபட்டிருந்த அவள் பாவாடை மேலேறி அவளின் உறுப்பை எனக்கு வெளிபடுத்தியது. உருப்பென்றால் மேல் பகுதி மட்டும் அல்ல, கால்கள் விரிந்த நிலையில் அவள் முழு உறுப்பையும் அந்த சில நொடிகளில் நான் பார்த்தேன். நல்ல பிங்க் நிறத்தில் சின்ன சின்ன சுருள் முடிகளுடன் இருந்தது. நல்ல டைட்டான உறுப்பு அவளுடையது. பின் மண்டையை தடவி கொண்டே எழுந்தாள். அவள் கால்களை சேர்த்த பிறகும் தெரிந்த இரண்டு தொடைகள் இணையும் இடமும் லேசாக தெரிந்த உறுப்பின் மேல் பகுதியையும் பார்த்து கொண்டிருந்தேன். அதை கவனித்து அவள் பாவாடையை சரி செய்தாள் "நீயும் தான் டி செம கட்டை" என கண் அடித்தேன். அக்கா என்று ஆழமாக ஒரு பார்வை பார்த்தாள் வெட்க புன்னகையுடன். "சரி சரி யார்ட்டையும் சொல்லல" என்றேன் அவளிடம் பொறுமையாக.

நாங்கள் இருவரும் பிரேமாவை பார்க்க அவள் எங்களை கவனிக்கமால் ஆர்வமாக தன் பாவாடைக்குள் சோப்பை விட்டு அவள் மாரை பிசைந்து கொண்டிருந்தாள்."நான் கிளம்புறன் வரீங்களா இல்லையாடி?" என்றாள் வள்ளி. "போறதுனா போ டி." என்றால் பிரேமா கோபமாக. "ஏய் வா போலாம் டைம் ஆகுது" என்றேன் நான் பிரேமா முதுகில் தட்டி. மூவரும் குளத்தினுள் மீண்டும் இறங்கி எங்கள் மீதிருந்த சோப்பை கழுவி விட்டு நால்வரும் குளத்தில் இருந்து வெளியேறினோம். அந்த ஆலமர மறைவிற்கு நாங்கள் மூவரும் செல்ல சீதா கீழே கடந்த தன் ஜட்டியை எடுத்து அதிலிருந்த மண்ணை உதறி விட்டு பிறகு எங்கள் அருகில் வந்தாள். நாங்கள் நால்வரும் தலையை துவட்டினோம். நான் வள்ளியை பார்த்தேன். அவள் இன்னும் கோபமாக தான் இருந்தாள். ஒரு கையால் தலையை துவட்டி கொண்டே மறுகையால் அவள் தோளை தொட்டு "ஏய் சாரி பா" என்றேன் "ஏய் சீ சீ சாரிலாம் ஏன் கேட்குற?உன் மேல இருக்க பாசத்துல தான் அப்படி சொன்னன்.உனக்கு தான் குழந்த மனசாம்ல?அப்புறம் இத மட்டும் ஏன் கட்டியிருக்க?" என்று என் மாரில் இருந்த பாவாடை நாடவை அவள் இழுக்க என் பாவாடை அவிழ்ந்து என் காலின் கீழே விழுந்தது. அந்த வெட்ட வெளியில், கொழுத்தும் வெயிலில், ஆலமரத்து நிழலில், உடம்பில் ஒட்டு துணி கூட இல்லாமல் நான் மூன்று இளம் பெண்கள் முன்னிலையில். முதலில் திகைத்து போன நான் பிறகு சுதாரித்து கொண்டு "அதும் சரி தான்" என கேசுவல் ஆக இருப்பது போல தலை துவட்டிக்கொண்டே அவர்களை நோட்டம் விட்டேன். மூவரும் என்னை மேலும் கீழும் பார்த்தனர் தலையை துவட்டி கொண்டே.சீதா பார்வை என் உறுப்பை விட்டு அகலவே இல்லை..வள்ளியின் பார்வையில் மட்டும் கோபம் கலந்திருந்தது ஆனாலும் அவளும் என் உடலில் அவள் கண்களை மேய விட்டாள்.எப்போதும் மறைத்து வைக்க பட்டிருக்கும் விஷயங்கள் வெளிப்படும் போது அதை ஆர்வமாக பார்ப்பது மனித இயல்பு அல்லவா? சுற்றி இருந்த வெப்பத்தில் ஈர பாவாடை கட்டியிருந்த அவர்களை விட வெற்றுடலாக நின்ற நான் சீக்கிரம் காய்ந்து விட்டேன். "என்னடி அப்படி பாக்குறீங்க?உங்கள்ட்ட இல்லாததா எண்ட இருக்கு" என கேட்டு கொண்டே நைட்டியை எடுக்க கீழே குனிய "உனக்கு கொஞ்சம் கூட வெட்கமே இல்ல டி" என வள்ளி என் பின்புறத்தில் நன்றாகவே அடித்தாள். அவள் அடித்த அடியில் அங்கிருந்த சதைகள் சில நொடிகள் அதிர்ந்து நின்றது. பிறகு நான் நைட்டி மாட்டி கொள்ள அவர்களும் தங்கள் உடலை உலர்த்தி விட்டு நைட்டி போட்டு கொண்டு ஈர பாவடையையும் ஜட்டியையும் உருவினர் . நால்வரும் துண்டை எங்கள் கழுத்தை சுற்றி சுத்தி கொண்டு வீடு நோக்கி நடந்தோம். இப்போது என்னை போல அவர்களும் உள்ளாடை ஏதும் போட்டிருக்கவில்லை. "என்னடி ப்ரியா அக்கா நல்லா ஷோ காட்னாங்கல?" என சீதாவிடம் கேட்பது போல வள்ளி என்னை கலாய்த்து கொண்டே வந்தாள்.


மணி மதியம் 12ஐ தாண்டி விட்டது. இதற்க்கு முந்தய ஜட்டி போடாத நாட்களை விட அன்றைய நாள் மிகவும் பொறுமையாகவும் இனிதாகவும் சென்றது. நான் அவுத்து காட்டிய சாகசங்களில் எவற்றை டாஸ்கில் சேர்ப்பது எவற்றை விடுவது என்றே தெரியவில்லை. ஆனால் நீங்கள் ஒரு விஷயத்தை கவனிதிருபீர்கள் என நம்புகிறேன். இதற்க்கு முந்தய தினம் வரை நான் செய்ததில் பெரும்பாலானவை நான் நிர்ணயித்து பிறகு செய்த டாஸ்குகள். ஆனால் அன்று செய்ததில் பல எதேச்சையாக நடந்து பின்பு நான் டாஸ்கில் சேர்த்து கொண்டவை. சுதா முன்பு நான் நிர்வாணமாக குளித்தது கூட அந்த நொடியில் முடிவு செய்தது தானே தவிர முன்பே நிர்ணயித்தது கிடையாது அல்லவா? நிர்ணயித்து செய்யும் டாஸ்குகள் சிறியதாக இருந்தாலும் அதை செய்து முடித்தால் ஏதோ வென்று விட்டதை போல ஒரு கிக் கிடைக்கும். இன்னும் குறைந்தது 27 மணி நேரமாவது அந்த கிராமத்தில் இருப்பேன். அதற்குள் ஒரு டாஸ்க் ஆவது நிர்ணயித்து செய்ய வேண்டும் என முடிவு செய்தேன். வள்ளி, பிரேமா, சீதா மூவரும் எப்போதோ வீட்டுக்கு சென்று விட்டனர். சமையல் வேலையில் இருந்து சாணி அள்ளுவது வரை பல கலை ராணிகள் அவர்கள். என்னுடன் இவ்வளவு நேரம் செலவளிததே பெரிது. நான் வீட்டிற்குள் சென்று மீண்டும் புது பிரா அணிந்து (இம்முறை வெள்ளை நிறம்) முன்பு போட்டிருந்த லோ நெக் டாப்சையும் வெளுத்து போன ஸ்கர்ட்ஐயும் போட்டு கொண்டேன். வெளியே வரும் வழியில் என் தம்பி சார்ட்ஸ் போட்டு கொண்டு குப்புற படுத்து கொண்டே லாப்டாப்பை பார்த்து கொண்டிருந்தான். திரையில் ஒரு தெலுங்கு பாடலுக்கு ஸ்ருதி இடுப்பை ஆட்டி கொண்டிருக்க அவன் வழியாத குறையாக பார்த்து கொண்டிருந்தான். செம மூடில் இருப்பான் போல. அவன் சுதந்திரத்தில் நாம் ஏன் தலையிடவேண்டும் என நினைத்து அங்கிருந்து நகர்ந்து அந்த வீட்டிலே சற்று இருட்டாகவும் அமைதி ஆகவும் இருந்த பகுதிக்கு சென்றேன். என்ன டாஸ்கை செய்யல்லாம் என யோசித்து கொண்டே கார்த்திக்கிடம் வாட்சப்பில் சாட் செய்து கொண்டிருந்தேன். அநியாயத்துக்கு கொஞ்சினான். முதலில் ஐஸ் வைக்கிறான் என நினைத்தேன். இறுதியில் அவன் ரொமாண்டிக் ஆன வார்த்தைகளில் என்னை இழந்தேன். அவனை இப்போதே பார்க்க வேண்டும் போல இருந்தது. ஒரு சுவற்றில் சாய்த்து அவன் உடத்தை கடிக்க வேண்டும் போல இருந்தது. அவன் முடிகளின் இடையே என் விரல்களை பரவ விட வேண்டும் போல இருந்தது. என் உடல் எங்கும் காம தீ பரவிற்று. அந்த இருட்டிற்கும் அமைதிக்கும் எனக்கு குறைந்தது ஒரு தழுவதலோ முத்தமோ தேவை பட்டது. அடியில் உறுப்பில் நமைச்சல் ஏற்பட்டு லேசாக மதன நீர் கசிய ஆரமித்தது. போர்வையை எடுத்து போத்தி கொண்டேன்..என் வயிற்றில் கை வைத்து ஸ்கிர்ட்இன் மேல் வழியாக கையை உள்ளே விட்டேன். நான் முனகாமல் இருக்க பல்லையும் உடத்தையும் கடித்து கொண்டேன். என் விரல்கள் அதில் வேகமாக இயங்க என் மனம் இன்று காலையில் இருந்து நிகழ்ந்த சம்பவங்களை காட்சிகள் போல நினைவு கூர்ந்தது, கண்கள் மூடிய நிலையில் இருக்க அந்த கட்சிகள் என் மன கண்ணுக்குள். என் கைகள் இயல்பாக இயங்குவதை விட சுயஇன்பம் அனுபவிக்கும் பொது பல மடங்கு வேகமாக இயங்குவதை போல தோன்றுவது எனக்கு மட்டும் தானா? அது மட்டுமில்லை அதை நான் செய்யும் போது என் கால்கள் இரண்டும் என் அனுமதியும் விருப்பமும் இன்றி தேவிடியாளின் கால்களை போல அவ்வளவு அகலமாக விரியும். என் மன காட்சி ஓட்டத்தில் காலையில் இருந்து நிகழ்ந்தவைகள் ஓட (சீதாவின் உறுப்பு முக்கியமாக) அதன் முடிவில் என் தம்பியின் உறுப்பில் இருந்து சிறுநீர் வழிவது போன்ற காட்சி வர எனக்கு உச்சம் அடைந்து மதன நீர் பீச்சி அடிக்க நான் திடுக்கிட்டு எழுந்து உட்காந்தேன். என் கால்கள் இன்னும் விரிந்த நிலையில். என்ன செய்திருக்கிறேன் நான்?ஏன் அந்த காட்சி என் மனதில் வந்தது? என குற்ற உணர்வு என் மனதை ஆட்கொள்ள ஈரமான போர்வை காயட்டும் என எண்ணி என் அருகில் இருந்த டேபிள் மின்விசிறியின் வேகத்தை கூட்டினேன்.மீண்டும் படுத்து போர்வையை இழுத்து போட்டு இந்த தகாத கற்பனை நமக்குள்ளே அழிய வேண்டும். இதை எண்ணி வருத்த பட்டால் கூட இந்த ஞாபகம் என்னை பாடாய் படுத்தும். எனவே இதை இப்படியே விட்டு விடுவது நல்லது என முடிவு செய்தேன்.