அண்ணி அமைவதெல்லாம்........ [waiting for update]

[manigopal]

என்ன பண்றதுன்னு யோசிச்சுட்டு “சரி இது தான் யோசனை” னு முடிவு பண்ணி

அப்படியே கவிழ்ந்து சோபாலேயே படுத்துக்கிட்டேன்..... குப்புற படுத்துகிட்டு

தலைய திருப்பி யார் வர்றது னு பாத்தா எங்க அம்மா உள்ளே

நுழையறாங்க......நல்ல வேளை கதவு தாழ்ப்பாள் போடலேனாலும் மூடியபடி

இருந்ததாலே தப்பிச்சோம்...இல்லேனா வெளி கேட்லேர்ந்து பாத்தாலே எங்க

சோபா தெரிஞ்சிருக்கும்...... எங்க அம்மா என்னையே வித்தியாசமா பாத்து “

இது என்னடா விளக்கு வெக்கிற நேரத்துலே கவுந்தடிச்சு படுத்திருக்கே? எந்திரிச்சு

உக்காரு முதல்லே” னு அதட்ட, மனசு படக் படக் னு அடிச்சுக்குது......என்ன

சொல்றது னு தெரியலே...நானாவது எந்திரிக்கிறதாவது? எந்திரிச்சா “இவனும்”

எந்திரிப்பானே.....நான் ”ஞே” னு முழிக்க, இவ என்னடா னா அவ

ரூமுக்குள்ளேர்ந்து எட்டி பாத்துகிட்டே சத்தமில்லாம குலுங்கி குலுங்கி

சிரிச்சுகிட்டிருக்கா.....




நான் அவளையே முறைக்க, என் நிலமைய புரிஞ்சுகிட்டு, “ அம்மா..எனக்கு காபி

போட்டு குடு மா” னு கேக்க, “ நான் ரெண்டு பேருக்கும் சேர்த்து தானே போட்டு

வெச்சுட்டு போனேன்” னு அம்மா பதில் சொல்ல, அவ உடனே “ அவனே

எல்லாத்தையும் குடிச்சுட்டான் மா” னு பாவமா சொல்ல, “அடி பாதகி, என்னை

ஒரு வாய் கூட குடிக்க விடாம நீதானே டி பிடுங்கிகிட்டே...” னு நினைச்சுகிட்டு

அவளை கண்ணாலேயே எரிச்சுடற மாதிரி பாக்க, “ சரி இரு போட்டு எடுத்துட்டு

வர்றேன்” னு அம்மா சமையல் ரூமுக்குள்ளே நுழையவும், நான் இதான் சமயம்

னு நைசா எழுந்து என் ரூமுக்குள்ளே ஓடிட்டேன்.... ரூமுக்குள்ளே போனதும்

தான் மூச்சே வந்துது....ஒரு வேளை இப்போ எழுந்து உக்காருறியா இல்லியா னு

அம்மா அங்கேயே நின்னிருந்தா நான் என்ன

பண்ணியிருப்பேன்?.....நினைச்சாலே பக்கு னு இருந்துச்சு...அந்த நேரம் பாத்து

இவ சிரிச்சு சிரிச்சு முகமே செவந்து போய் என் ரூமுக்குள்ளே நுழையறா....




”இங்கே எதுக்குடி வந்தே?” னு எரிச்சலா கேக்க, அவ ஒன்னுமே சொல்லாம கதவ

பொறுமையா முழுக்க சாத்திட்டு ஆனா தாழ்ப்பாள் மட்டும் போடாம என்கிட்டே

வந்து, நான் கொஞ்சம் கூட எதிர்பாக்காத சமயத்துலே அரை விறைப்பிலிருந்த

என் தம்பிய ஷார்ட்ஸ் கூட சேர்த்து அப்படியே பிடிச்சு அமுக்கி அமுக்கி

விட்டுகிட்டே “ நல்லாத்தாண்டா வளர்த்து வெச்சிருக்கே” னு கண்ணாலேயே என்

ஷார்ட்ஸ காட்டி சொல்லவும், நான் கை ரெண்டையும் அவ தோள் மேல

போட்டுகிட்டே “ஹி ஹி” னு இளிச்சேன்......”ஏய் எரும....நல்ல வேளை நீ

என்னை துரத்தினே...இல்லே னா நான் பயத்துலே அங்கேயே

உக்காந்துருப்பேன்....வசமா ரெண்டு பேரும் மாட்டியிருப்போம்” னு சிரிக்க, நான்

உடனே பதிலுக்கு “ அம்முகுட்டி....நீ மட்டும் சமயம் பாத்து காபி கேக்கலே னா

நானும் என்ன பண்றது னு தெரியாம திரு திரு னு தான் முழிச்சிருப்பேன்” னு

நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டேன்....




”கொஞ்சநேரம் “அவனோட” பேசிட்டு போறது” னு கண்ணடிக்க, அவளும் என்

தம்பிய அழுத்தி பிடிச்சு ஒரு குலுக்கு குலுக்கிட்டு பதிலுக்கு “இன்னிக்கு

கை”குலுக்கல்” மட்டும் தான்...இன்னொரு நாளைக்கு “வாய்” வார்த்தை, பேச்சு

வார்த்தை வெச்சுக்கலாம்” னு பதிலுக்கு கண்ணடிச்சுட்டு திரும்பி நடக்க, நான்

“ஹ்ம்ம்....ஹ்ம்ம்...” னு சிணுங்க, அவ திரும்பி பாத்து உதட்ட குவிச்சு

காத்துலே ஒரு முத்தத்த என்னை நோக்கி பறக்க விட்டு வெளிலே

போயிட்டா....அப்படியே பின்னாடி நகர்ந்து போய் படுக்கையிலே

சரிஞ்சேன்.......




ஒவ்வொரு நாளும் இப்படியே ஒருத்தர ஒருத்தர் சீண்டிகிட்டு, தொட்டு, தடவி,

விளையாடிகிட்டு......நினைச்சு பாக்கவே குஷியா இருந்துச்சு......கொஞ்ச நேரம்

PS 3 போட்டு விட்டு விளையாடிகிட்டிருந்தேன்.....வெளிலே பேச்சுக்குரல்

கேட்டுச்சு...அண்ணன் தான் வந்துட்டான் போல.....யார்கிட்டயோ போன்லே

ரொம்ப சந்தோஷமா பேசிட்டிருந்தான்......அவன் பேசி முடிக்கட்டும் னு கொஞ்ச

நேரம் உக்காந்திருந்தேன்....போன் பேசி முடிச்சதும் எங்க எல்லாரையும்

கூப்பிட்டான்.... வெளிலே போனா எங்க எல்லாரையும் முதல்லே உக்கார

வெச்சுட்டு என்னமோ மேடைபேச்சாளர் மாதிரி தோரணையிலே “இது மூலமா

என் குடும்பத்தார் அனைவருக்கும் தெரிவிக்கும் சந்தோஷமான விஷயம்

என்னவென்றால்.......” னு நிறுத்திட்டு எங்க முகத்தையே ஆர்வமா

பாத்தான்......நாங்க மேற்கொண்டு அவன் ஏதோ சொல்ல போறான் போல னு

அவனையே பாக்க, “நான் என்ன சொல்ல போறேன் னு யாருக்காச்சும் ஐடியா

வருதா?” னு அண்ணன் ஒரு உலக மகா புதிர் போட, “எங்களுக்கு ஒண்ணுமே

தோணலே....நீயே சொல்லுப்பா” னு அம்மா தோல்விய ஒத்துக்கவும்,

“ஹா...ஹா....ஹா.... பரவால்லே....நானே சொல்றேன்.....இது வரைக்கும் நான்

அலைஞ்சு திரிஞ்சதுக்கெல்லாம் இன்னிக்கு தான் பலன்

கெடைச்சிருக்கு......இன்னிக்கு எனக்கு கிடைச்சிருக்கற ஆர்டர் மதிப்பு எவ்வளோ


தெரியுமா?......ஏழரை கோடி....” னு சொல்லி சொல்லி தன் கைகள் ரெண்டையும்

அகல விரிச்சு வானத்தையே அளக்கிற மாதிரி தலைய மேல தூக்கி

விட்டத்தையே பாத்துட்டு ஒரு நொடி நின்னான்... அந்த “ஏழரை கோடி” ன்ற

வார்த்தைய சொல்லும்போது அண்ணனோட கண்கள் விரிய, தன்னோட

வளர்ச்சிய, தொழில்லே தனக்கு இருக்கற ஈடுபாட்டை, இந்த சின்ன வயசுலே

அவனோட அனுபவத்தை அவன் வாயாலே சொல்ல கேக்கும்போது நாங்க

பிரமிச்சு தான் போனோம்....




நானும் அக்காவும் ஏழரை கோடிக்கு எத்தனை சைபர் னு கணக்கு

போட்டுட்டுருந்த சமயத்துலே, அம்மா சட்டு னு எழுந்து சந்தோஷத்துலே நா

தழுதழுக்க, அண்ணனோட கன்னத்த வழிச்சு நெட்டி முறிச்சு, “என் ராஜா....உன்

திறமைக்கு இதெல்லாம் என்னடா???ஏழு கோடி என்ன எழுபது கோடி கூட

உன்னாலே சம்பாதிக்க முடியும்” னு அவன் கன்னத்த தடவி குடுத்தா.....எங்க

அண்ணனுக்கு பெருமை தாங்கலே.....அவனோட முகத்துலே ஒவ்வொரு

மில்லிமீட்டரும் சந்தோஷத்துலே பொங்கி வழிஞ்சுது....எங்க அம்மாவை கைய

பிடிச்சு மறுபடி சோபாலே உக்கார வெச்சுட்டு “இருங்க இருங்க....இன்னும் நான்

பேசியே முடிக்கலேயே.....அப்புறம் மொத்தமா உங்க பாராட்ட நான்

வாங்கிக்கிறேன்” னு பீடிகை போட்டுட்டு பேச ஆரம்பிச்சான்.....நாங்க “ஆ” னு

வாய தொறக்காத குறையா அவனையே பாத்தோம்.....”இவ்வளோ பெரிய ஆர்டர்

கெடைச்சது சந்தோஷம் தான்...ஆனா அதுலே ஒரு சின்ன சிக்கல் இருக்கு...” னு

சொல்லி திரும்ப எங்களையே பாத்தான்.....





எங்களுக்கு ஒண்ணுமே புரியலே.....என்னடா இவன் ஆர்டர் கெடைச்சிருக்கு

ன்றான்...இப்போ என்னடான்னா சிக்கல் ன்றான் னு நெனைச்சுகிட்டே எங்க

குழப்பத்த கண்ணுலேயே காட்ட, அதை கவனிச்சுகிட்டே எங்க அண்ணன் “சரி சரி

ரொம்ப குழம்பாதீங்க.....அந்த சிக்கலுக்கும் தீர்வு இருக்கு...சொல்ல போனா அது

நானே எதிர்பாக்காத தீர்வு தான்.....”னு சொல்லி எங்கள திரும்பவும் ஒரு பார்வை

பாக்க, என் அக்கா கடுப்புலே “அண்ணா நீ ரொம்ப பில்டப் குடுக்கறே....இப்போ

நீயா சொல்றியா இல்லே நாங்க எழுந்து போகட்டுமா?” னு எழ போக, “எங்க

அண்ணன் குலுங்கி குலுங்கி சிரிச்சுகிட்டே “சரி சரி....இப்போ நேரா

விஷயத்துக்கே வர்றேன்......அதாவது இவ்வளோ பெரிய ஆர்டர

சமாளிக்கணும்னா அதுக்கு பெரிய யூனிட் தேவை....நம்மகிட்டே இருக்கற சின்ன

யூனிட் தேறாது...” னு சொல்லவும், அம்மாவுக்கு சங்கடமா போச்சு....என்ன

தான் மகன் பெரிய அளவுலே வளர்ந்துகிட்டு வந்தாலும் தன் புருஷன் ஓயாம ஓடி

உழைச்சு உருவாக்கின யூனிட்ட “தேறாது” னு ஒரே வார்த்தையிலே

சொல்லிட்டானே ங்கறத அவங்களாலே தாங்க முடியலே...கண்ணுலே கண்ணீர்

முட்டிகிட்டு வர்றத அவங்க பல்ல கடிச்சு அடக்கிட்டு உக்காந்துருக்கறத நான்

ஓரக்கண்ணாலே கவனிச்சேன்....எனக்கே அண்ணன் மேல எரிச்சல்

வந்துது....

என்ன தான் பெரிசா சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சாலும் தன்ன சேர்ந்தவங்ககிட்டே பேசற

பேச்சுலே பணிவும், பரிவும் இல்லேன்னா அந்த பேச்ச கேக்கறதுலே யாருக்கு

சந்தோஷம் வரும்?......ஆனா அவனுக்கு இதெல்லாம் புரிஞ்ச மாதிரியே

தெரியலே....தொடர்ந்து பேச ஆரம்பிச்சான்....”என்னாலே தனியா இங்கே

இருந்து இவ்வளோ உதிரி பாகங்களையும் தயார் பண்ணி அனுப்ப

முடியாது...செலவும் கட்டுப்படுத்த முடியாது, பெருசா லாபமும் பாக்க

முடியாது,டெலிவரி பண்ற வரைக்கும் நாம தூங்க முடியாது....சொல்ல போனா

எனக்கு இந்த ஆர்டர் கிடைக்க காரணமே எனக்கு வட இந்தியாலே இருக்கற

பங்குதாரர்கள்தான்....இந்த சிக்கலுக்கும் அவங்களே ஒரு தீர்வும் குடுக்க

போறாங்க..... அதாவது இந்த மொத்த ஆர்டரையுமே அங்கேயே செஞ்சு

குடுக்கலாம்னு முடிவு பண்ணி இருக்கோம்....இனி நானும் அவங்களும் சேர்ந்தே

இந்த ஆர்டர முடிச்சு குடுக்கலாம்னு இருக்கோம்...” னு பட பட னு பேசவும்,

அம்மா ஒரு நிமிஷம் குழப்பமா அவனையே பாத்து “அப்போ இங்கே

வெச்சிருக்கற நம்ம யூனிட்கள யாருப்பா பாத்துப்பா?” னு கேள்வி கேக்க,

அண்ணன் ரொம்ப சாதாரணமா “அதெல்லாம் பிரச்சினையே

இல்லேம்மா...அப்பாவோட யூனிட்ட அவரே பாத்துப்பார்......இங்கே இருக்கற

என்னோட யூனிட்ட எடுத்து நடத்துறதுக்கு என்னோட பார்ட்னர்ஸ் உதவி

பண்றேன்னு சொல்லி இருக்காங்க....அதாவது அவங்களே அந்த யூனிட்ட

வாங்கிகிட்டு அதுலே வர்ற பணத்த நாங்க புதுசா செய்ய போற ஆர்டருக்கு

என்னோட பங்குத்தொகையா போட்டுடலாம்னு சொல்லிட்டாங்க....” னு பேசி

முடிக்கவும், எங்க அம்மா பிரம்மை பிடிச்ச மாதிரி அவனையே பாக்க, “அப்போ

இங்கேர்ந்து அடிக்கடி வட இந்தியாவுக்கு போயிட்டு வரணுமாண்ணா?....ரொம்ப

கஷ்டமாச்சே” னு நான் நெஜமாவே கவலைப்பட, எங்க அண்ணன் அலட்சியமா

“இல்லே இல்லே...அதெல்லாம் சரியா வராது...நான் இனிமே அங்கேயே தான்

இருக்க போறேன்...அப்போதான் தொழில்லே புதுசா வர விஷயங்கள கத்துக்க

முடியும்....என்னோட கனவே இன்னும் கொஞ்ச நாள்லே என்னோட தொழில

வேற நாடுகளுக்கு கொண்டு போறது தான்” னு தன் பாட்டுக்கு பேசிட்டே

இருந்தான் நான் அவன கவனிக்கிறோமா இல்லியா னு கூட

பாக்காம......




அம்மாவாலே அதுக்கு மேல அங்கே உக்கார முடியலே.... முந்தானையாலே

வாய மூடிகிட்டு விடு விடு னு சமையல்ரூமுக்குள்ளே

போயிட்டாங்க....எனக்கும் அக்காவுக்குமே ஒன்னும் புரியலே...இவனோட

வளர்ச்சிய நெனைச்சு சந்தோஷப்படுறதா இல்லே இவன் இனிமே நம்மள விட்டு

ரொம்ப தூரம் போயிடுவானே னு நெனைச்சு வேதனைப்படறதா?.....ஒண்ணுமே

சொல்லாம ரெண்டு பேரும் எழுந்தோம்....அக்கா மெல்ல அவ ரூமுக்கு

போனா...நான் வெளிலே வந்து பைக்க எடுத்துட்டு கெளம்பிட்டேன்.....பக்கத்து

ஏரியாவுலே நான் வழக்கமா பசங்களோட அரட்டையடிக்கிற டீக்கடையிலே

வண்டிய நிறுத்திட்டு ஒரு தம் வாங்கி பத்த வெச்சேன்.....வீட்டுலே என்ன

நடக்குதுன்னே புரியலேயே....நாம இப்போ நல்லா தானே இருக்கோம்?....வீட்ட

விட்டு..... விலகி போய்.......கஷ்டப்பட்டு........என்னத்த கெடைக்க

போகுது?.....சிகரெட் முழுசா கரைஞ்சு போய் கடைசியிலே விரல

சுட்டுது....கைய உதறிக்கிட்டு ஒரு நொடி யோசிச்சு பாத்தேன்...அண்ணன்

இன்னிக்கு பேசுனப்போ அம்மாவோட மனசும் இப்படிதானே

சுட்டிருக்கும்??...இவன் ஏன் இப்படி நடந்துக்கறான்?......எவ்வளோ நேரம் எங்கே

நின்னுட்டிருந்தேன் னு தெரியலே...ஆனா ரொம்ப இருட்டி போச்சு....திரும்பி

வீட்டுக்கு வந்து பைக்க நிறுத்திட்டு உள்ளே நுழையும்போது அண்ணன் ஒரு

பக்கம் நின்னுட்டு ஆவேசமா தன்னோட போக்க நியாயப்படுத்தி பேசிட்டு

இருந்தான்....இன்னொரு பக்கம் அப்பா, அம்மா, அக்கா மூணு பேரும் அவன

சமாதனப்படுத்த முடியாம பரிதாபமா அவனையே பாத்துட்டு

நின்னிட்டிருந்தாங்க.....நான் உள்ளே நுழைஞ்சத பாத்து “வாடா பெரிய

மனுஷா...நீ ஒருத்தன் தான் பாக்கி....நீயும் ஏதாவது அறிவுரை

சொல்லு....அதையும் கெட்டு தொலையுறேன்” னு எரிக்கிற மாதிரி

பாத்தான்....”நான் அதிர்ச்சியா அவனையே பாத்தேன் “நான் என்ன

பண்ணுனேன்?.....என் மேல ஏன் எரிஞ்சு விழுறே?”னு கண்ணாலேயே

அவன்கிட்டே கேட்டேன், ஆனா அவனுக்கு புரிஞ்ச மாதிரியே இல்லே...எனக்கு

அண்ணன ரொம்ப பிடிக்கும் தான்....என்னை விட கொஞ்சம் தான் மூத்தவன்

ஆனா, அவன் வயசு பசங்க செய்ற வழக்கமான விஷயங்கள விட்டுட்டு

சாதிக்கணுங்கற வெறியிலே இவ்வளோ தூரம் முன்னேறி வந்திருக்கான்...ஆனா

குடும்பத்த விட்டு விலகி போறேன் னு சொல்றானே....எனக்கு இப்போ நல்லாவே

புரிஞ்சுது இப்போ அண்ணனுக்கு தேவை கொஞ்சம் ஆறுதலான பேச்சும்,

கொஞ்சம் .விட்டுகொடுத்தலும் தான்....ஆனா வீட்டுலே இப்போ யாருமே அத

புரிஞ்சுக்கற மனநிலையிலே இல்லே....எனக்கே இப்போ கொஞ்சம் குழப்பமா

இருந்துது...நான் யார் பக்கம் நிக்கணும்?....




நியாயமா என் அண்ணனுக்கு இருக்கற திறமைக்கு அவன் சொன்னதெல்லாம்

கண்டிப்பா செய்வான்....அவன் பக்கம் நிக்கறதா?....இல்லே இதுவரைக்கும் நாம

வாழற வாழ்க்கையிலே தான் பிக்கல் பிடுங்கல் எதுவும் இல்லேயே அப்புறம் ஏன்

இந்த அகலக்கால் வெக்கிற வேலை லாம் னு நினைக்கிற மத்தவங்க பக்கம்

நிக்கறதா??....எனக்கென்னமோ அண்ணன் ஒரு பக்கமும், மத்தவங்க லாம் ஒரு

பக்கமும் நின்னுகிட்டு இப்போ நான் யார் பக்கம் சாய்வேன்ற எதிர்பார்ப்பிலே

என்னையே பாக்கற மாதிரி தோனுச்சு.....ஆனா இப்போ நான் என்ன பேசினாலும்

யாராவது ஒருத்தர் மனசு சங்கடப்படும்...அதனாலே நம்மள கிண்டாத வரைக்கும்

அடக்கியே வாசிப்போம் னு அமைதியா நின்னேன்..... ஆனா எல்லாரும்

மனசுலேயும் இதே எண்ணம் தான் இருந்துச்சு போல.....ஆனா தலைய தூக்கி

மெல்ல எல்லார் முகத்தையும் பாத்ததுலே ஒரு விஷயம் நல்ல

புரிஞ்சுது......அமைதியா நின்னாலும் தன் பக்கம் இருக்கற நியாயத்த புரிஞ்சுக்க

மாட்டாங்களா ன்ற அந்த ஏக்கமும், உணர்சிகளின் கொந்தளிப்பும்,

அண்ணனோட முகத்துலேயும் சரி, மத்தவங்க முகத்துலேயும் சரி அப்பட்டமா

தெரிஞ்சுது....கொஞ்ச நேரம் என்னையும் மத்தவங்களையும் மாறி மாறி பாத்தா

எங்க அண்ணன் தான் எதிர்பார்க்கிற பதில் யார்கிட்டேயிருந்தும் வர போறதில்லே

னு புரிஞ்சதும் “ச்சே” னு ஒரு வார்த்தையிலே தன்னோட ஏமாற்றத்தையும்,

வெறுப்பையும் ஒன்னா காட்டிட்டு வெளிக்கதவ படார் னு சாத்திட்டு கெளம்பி

போயிட்டான்...