அண்ணி அமைவதெல்லாம்........ [waiting for update]

[manigopal]

எந்த இடத்துக்கு போகணும்னு கேட்டுட்டு மனசுலேயே போக வேண்டிய தூரம், நேரத்த கணக்கு பண்ணிகிட்டே விர்ரு னு வண்டிய பறக்க விட்டேன்..... வண்டி ஓட்ட

ஆரம்பிச்சதுலேர்ந்து ஊரு முழுக்க பசங்களோட சுத்துனதாலே எந்த இடத்துக்கு எந்த வழியா போனா சீக்கிரம் போகலாம், எங்கே எந்த நேரத்துலே வாகன போக்குவரத்து

அதிகமா இருக்கும் னு எல்லாமே அத்துப்படி....எந்த சிக்னல்லேயும் மாட்டாம ஒரு வழியா அவ சொன்ன இடத்துக்கு வந்து இறக்கி விடறப்போ அவ சொன்ன நேரம் கொஞ்சம்

தாண்டியிருந்துது, இருந்தாலும் இன்டர்வியுவுக்கு போகவே முடியாது னு சோகத்துலே இருந்தவ மனச தேத்தி பத்திரமா கொண்டு வந்து சேர்த்ததுல அவ கொஞ்சம் பிரமிச்சு

தான் போயிருந்தா...இறங்குனதும் அவசர அவசரமா “சரி நீ கெளம்பு டா, எவ்வளோ நேரம் ஆகும் னு தெரியலே....வீட்டுக்கு நான் ஆட்டோலே வந்துடுறேன்” னு

சொன்னதுக்கு, அவள மொறச்சு பாத்துட்டு “இன்டர்வியுவாச்சே னு பாக்கறேன்......இல்லே கடிச்சு வெச்சிடுவேன்.......எவ்வளோ நேரம் ஆனாலும் நான்

காத்துகிட்டிருக்கேன்....நீ பொறுமையா வா” னு சொல்லி கட்டை விரலை உயர்த்தி காட்டவும், சந்தோஷத்துலே வாயடைச்சு போய் பட்டாம்பூச்சி மாதிரி கண்ணிமைகளை

பட பட னு சிமிட்டி காட்டிட்டு புன்சிரிப்போட படிக்கட்டுலே சிறகடிச்சுட்டே போனா....அவளையே பாத்துட்டு இருந்தேன்..அவ தலை மறைஞ்சதும் முதல் வேலையா

பக்கத்துலே ஒரு டீக்கடையை தேடி நிறுத்தி, ஆனந்தமா அனுபவிச்சு ஒரு தம்மை இழுத்தேன்......பசிக்கிற மாதிரி தெரிஞ்சுது உடனே லைட்டா ஒரு டிபன், அதுக்கப்புறம்

கொஞ்ச நேரம் சைட், திரும்பவும் ஒரு தம்...ஒரு வழியா 3 மணி நேரத்த கொன்னுட்டேன்......திரும்பவும் நான் என் அக்காவ இறக்கி விட்ட கட்டிடத்துக்கு முன்னாடி வந்து

நிறுத்தவும், அவ இறங்கி வரவும் சரியா இருந்துச்சு....அவ முகத்தையே கூர்ந்து கவனிச்சேன்....ஒரு வேளை சந்தோஷம் எதுவும் தெரிஞ்சா அவ வேலை கெடைச்சிருச்சு னு

சொல்றதுக்கு முன்னாடியே நாம வாழ்த்து சொல்லி அசத்தலாம் னு நெனைச்சேன்......ஆனா அவ எந்த மனநிலையிலே இருக்கா னே புரியலே......சரி அவளே சொல்லட்டும்

னு விட்டுட்டு அவளையே பாத்துட்டு நின்னேன்.....கொஞ்சம் சோர்வா தெரிஞ்சாலும் சிரிச்சுட்டே தான் சொன்னா....” வா வீட்டுக்கு போகலாம்” னு....நான் அவள நிறுத்தி ”

வீட்டுக்கு பொறுமையா போகலாம்.....முதல்லே ஒரு காபி குடிப்போம் வா” னு அவள coffee day கூட்டிட்டு போனேன்....ரெண்டு பேருக்கும் cold coffee சொல்லிட்டு அவ

பக்கத்துலே உக்காந்து “ ஏய், நீயா வாய தொறந்து சொல்லுவே னு பாத்தா அமுக்கான் பிசாசு மாதிரி உக்காந்துருக்கியே....இன்டர்வியுவிலே என்னாச்சு?...சொல்லுடி” னு

கேக்கவும் அவ cold coffee ஒரு உறிஞ்சு உறிஞ்சிட்டு நாக்காலே உதட ஈரப்படுத்திட்டு ரொம்ப சாதாரணமா “அதுவா?....என்னோட தகுதிகள் அந்த வேலைக்கு பொருத்தமா

இருந்த இ மெயில் மூலமா தெரிவிப்போம் னு சொல்லிருக்காங்க....இதையே தான் எல்லாருக்கும் சொல்லி அனுப்புனாங்க.....எனக்கு இந்த வேலை கெடைக்காது” னு

சொல்லி முடிக்கவும் “ஏய் லூசு, வேலையோட வருவே னு பாத்தா இவ்வளோ அலட்சியமா பதில் சொல்றே......கொஞ்சம் கூட கவலையே இல்லையா உனக்கு?” னு

பொறிஞ்சு தள்ளவும், அவ முகத்த சுளிச்சுகிட்டு “ உன்னை விட அம்மாவே பரவால்லே போலருக்கே?.....சரியான நச்சு பிடிச்சவன் டா நீ” னு சொல்லிட்டு திரும்பவும்

தன்னோட கோப்பையை உறிஞ்ச ஆரம்பிக்கவும், நான் அவளையே முறைச்சுகிட்டே இருந்தேன்...கொஞ்ச நேரம் நான் அவள முறைக்கறத ஓரக்கண்ணாலேயே ரசிச்சுட்டு,

பொறுமையா என் கையோட கை கோர்த்துட்டு ‘ஏய் எரும, நான் காலைலே உங்களோட சண்ட போட்டதுக்கு காரணம் எனக்கு இந்த வேலை கெடைக்குமோ கெடைக்காதோ

ன்ற பயத்துலே இல்லே....நான் சந்திக்கிற முதல் நேர்முக தேர்வு இது, அதனாலே தவற விட்டுட கூடாது னு நெனைச்சேன்.....மத்தபடி எனக்கு ஒன்னும் கவலை இல்லே

டா....ஆனா எனக்காக மெனக்கெட்டு அடிச்சு பிடிச்சு கொண்டு வந்து சேர்த்துட்டு இவ்வளோ நேரம் காத்திருந்தே பாரு........இதான் எனக்கு பெரிய சந்தோஷம்........யூ ஆர்

ச்சோ ச்ச்வீட் டா”னு என்னை பாத்து கண்ணடிச்சா......சும்மாவாச்சும் ரெண்டு திட்டு திட்டலாம் னு நெனைச்சா இப்படி கவுத்துட்டாளே....நான் அவள திட்டணும்னு

கஷ்டப்பட்டு முகத்துலே கொண்டு வந்திருந்த அந்த கோவம் லாம் காத்து இறங்குற டயர் மாதிரி புஸ்ஸு னு இறங்கிடுச்சு......அவ பேசுனத கேட்டதும் அப்படியே அடுத்து

என்ன பேசறது னு தெரியாம வெக்கப்பட்டு சிரிச்சுட்டுருந்தேன்....முன்னாடி என்கிட்டே பேசுன அதே அசரீரி “போடா இவனே, ஒரு வார்த்தை புகழ்ந்து பேசுனதும் உடனே

பல்ல பல்ல காட்டு...த்தூ....விடாதே...இன்னும் எதாச்சும் வம்புக்கு இழு” னு ஏத்தி விட்டுச்சு.....நான் அசரீரி கேட்ட திசையை பாத்து “ஆமாங்ணா....நீங்க சொன்னா

சரியாதானுங்ணா இருக்கும்...டாங்க்ஸ்ணா” னு தலைய தலைய ஆட்டிட்டு முகத்த கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்டு டெரர்ரா வெச்சுகிட்டு “இப்போ இந்த பேச்சு பேசுறே...அப்போ ஏன்

காலைலே நான் கூட வரேன் னு சொன்னப்போ ரொம்ப பிகு பண்ணினே?....இங்கே என்னடான்னா நீ வர்ற வரைக்கும் காத்துட்டு இருக்கேன் னு சொன்னதுக்கு பெரிய

இவளாட்டம் வீட்டுக்கு போ னு சொல்றே.....வேலை முடிஞ்சதும் கழட்டி விட தானே பாத்தே?” னு திட்டி முடிச்சுட்டு மனசுக்குள்ளேயே அந்த அசரீரிய நெனச்சு “ண்ணா...நீங்

சொன்ன மாதிரியே பேசிட்டேனுங்ணா....” னு கெக்கே பெக்கே னு உள்ளுக்குள்ளேயே சிரிச்சுகிட்டேன்.....ஆனா அவ கொஞ்சம் கூட அசராம “போடா tree head…….(சுத்த தமிழ்

லே மர மண்டையாம்) நான் அப்படி தான் பிகு பண்ணுவேன்...நீ தான் புரிஞ்சுக்கணும்......வேணாம் வேணாம் னு சொன்னா பொண்ணுங்களுக்கு வேணும் வேணும் னு

அர்த்தம்....... ஆனா சும்மா சொல்ல கூடாது....எல்லாம் சரியா தாண்டா பண்றே....நீ எனக்காக காத்துட்டு இருக்கேன் னு சொன்னதுக்கு நான் கண்ணாலே காட்டின

சந்தோஷத்த கூடவா புரிஞ்சுக்கலே?” னு கேள்வி கேட்டு மடக்க, நான் படக்கு னு தலைய குனிஞ்சுகிட்டேன்..... உள்ளுக்குள்ளேயே “ அசரீரி சொல்லுச்சு, ஆட்டுக்குட்டி

சொல்லுச்சு னு நல்லா பல்பு வாங்குனியா??.....ஐடியாவாம் ஐடியா....த்தூ...” னு என்னையே துப்பிகிட்டேன்.....வேற வழியில்லாம வழிஞ்சுகிட்டே அவள நிமிர்ந்து

பாத்தேன்.....அவ என்னையே குறும்பா பாத்து சிரிச்சுட்டிருந்தா......” இன்னொரு முக்கியமான விஷயம் அம்முகுட்டி....நீ பாட்டுக்கு அம்மாவை சங்கடப்படுத்திட்டு

வந்துட்டியே...எவ்வளோ வருத்தப்பட்டாங்க தெரியுமா?” னு பேச்ச ஆரம்பிக்க, அவளுக்கும் கஷ்டமா போச்சு....”ஆமா டா...நான் கொஞ்சம் பொறுமையா தான்

பேசியிருக்கனும்......ஆனா நான் வேணும்னு பேசுவேனா சொல்லு?......காலைலே சாவிய தேடிட்டிருந்த பதட்டத்துலே ரெண்டு வார்த்த அதிகமா பேசிட்டேன்..... இப்போ

எப்படி சமாதானப்படுத்தறது அவங்கள?” னு பரிதாபமா என்னை பாக்க, “ நான் என்னமோ பெரிய அணு விஞ்ஞானி லெவலுக்கு யோசிக்கற மாதிரி பில்டப் குடுத்துகிட்டே “

அவங்க வேற ரொம்ப கோவத்துலே இருந்தாங்க....என்ன பண்ணலாம் இப்போ?” னு அவளையே கேள்வி கேக்க, அவ அதுக்கு “ நீ தான் அம்மா கோந்து ஆச்சே....உனக்கு

தெரியாதா அவங்கள எப்படி சமாதானப்படுத்தறது னு?........எதாச்சும் யோசி டா” னு சிணுங்க, “ஓ கே.....வா போற வழியிலே யோசிப்போம்” னு கெளம்பினோம்..... என்ன

பண்றது னு ஒண்ணுமே தோணலே...இருந்தாலும் புள்ளங்க மேல அம்மாவோட கோவம் எவ்வளோ நேரத்துக்கு தாங்கும்? எதாச்சும் பேசி சிரிக்க வெச்சு சரி பண்ணிடலாம் னு

வீட்டுக்கு போய் சேர்ந்துட்டோம்.....எங்கள பாத்ததும் அம்மா ஒண்ணுமே சொல்லாம சமையல்ரூமுக்குள்ளே போய் வேலைய பாத்துட்டு இருந்தாங்க.....என் அக்கா அம்மா

பக்கத்துலே போய் நின்னு “அம்மா” னு குழைஞ்சுகிட்டே கூப்பிட, அம்மா ஒரு பார்வை பாத்துட்டு திரும்பி நின்னுகிட்டாங்க.....நான் கூடவே போய் எங்க வீட்டு

செண்டிமெண்ட் சீரியல பாக்கலாம்னு சமையல் ரூம் மேடை மேல உக்காந்துகிட்டேன்.... இவளும் விடாம அம்மா கைய பிடிச்சுகிட்டு “அம்மா, என்கூட பேசுங்க

மா.......மன்னிச்சுகோங்க மா.....நான் சின்ன பொண்ணு தானே?நான் உங்கள மனசறிஞ்சு காயப்படுத்துவேனா?.......என் செல்ல அம்மா இல்லே?.....என் தங்க அம்மா

இல்லே?” னு ஐஸ் வைக்கவும் அம்மாவுக்கு உச்சி குளிர்ந்து போய் முகத்துலே புன்சிரிப்பு வந்துச்சு.....”ஹையா...எங்க அம்மா ன்னா எங்க அம்மா தான்” னு அம்மா கழுத்த

கட்டிகிட்டா.......உடனே நானும் என் அக்காவும் அம்மாவுக்கு ரெண்டு பக்கமும் நின்னு அவளோட கைய பிடிச்சு “அம்மா என்றழைக்காத உயிரில்லையே” னு கோரஸா

பாடிக்கிட்டு ஹாலுக்கு கூட்டிட்டு வர, அம்மாவுக்கு வாயெல்லாம் சிரிப்பு....அம்மாவை சோபாவிலே உக்கார வெச்சுட்டு நாங்களும் பக்கத்துலே உக்காந்தோம்.....அம்மா

ஆர்வமா இன்டர்வியுவ பத்தி கேக்க, அக்கா உஷாரா என்னை பத்தி என்கிட்டே சொன்னத மட்டும் விட்டுட்டு மத்தத எல்லாம் சொன்னா...அம்மா சந்தோஷமான மூடுலே

இருந்ததாலே “பரவாயில்ல மா...இத விட நல்ல வேலை உனக்கு கிடைக்கும்” னு சொல்லி அக்காவோட நெத்தியிலே முத்தம் குடுத்தாங்க......அக்காவுக்கு சந்தோஷம்

தாங்கலே.....அம்மா ஏதோ ஞாபகம் வந்த மாதிரி “ஆமா காலைலே ஏதோ சொன்னியே...என்ன அது?...ஓரா...ஓராங்கு.....அட என்னன்னு சொல்லேண்டா?’ னு கேக்கவும்,

நான் விழுந்து விழுந்து சிரிச்சுகிட்டே எழுந்து நின்னு கால் ரெண்டையும் கொஞ்சமா மடக்கி வாய மூடி கன்னத்த உப்பலா வெச்சுகிட்டு கை ரெண்டையும் தொங்க போட்டு

அங்கேயும் இங்கேயும் நடந்து அப்படியே ஒரு டைனிங் சேர் மேல தாவி ஏறி ஒரு கையாலே இடுப்ப சொரிஞ்சுகிட்டே “ஹீ.....ஹீ .....ஹூ...ஹூ” னு சத்தம் போடவும்,

அம்மாவுக்கு புரிஞ்சு போச்சு நான் என்ன சொல்லிருக்கேன் னு....கோவமா வேக வேகமா மூச்சு விட்டுகிட்டே என்னை முறைக்க “ எவ்வளோ கொழுப்பு இருந்தா

அம்மாவையே அப்படி சொல்லுவே?...விடாதீங்க மா இவனை” னு இவ வேற எரியிற நெருப்புலே எண்ணைய ஊத்த, அம்மா உடனே “இவன் ரெண்டு பேரையும் தான் மா

சொன்னான்” னு என் அக்காவை வேற கெளப்பி விட, ரெண்டு பேரும் எழுந்து என்னை துரத்த நான் கீழே இறங்கி ஒராங்குட்டான் மாதிரியே வேக வேகமா ஓடி என்

ரூமுக்குள்ளே புகுந்து கதவை சாத்திகிட்டேன்.... ரெண்டு பேரும் “ஒழுங்கா கதவ தொறடா.....எவ்வளோ கொழுப்பு டா உனக்கு?” னு கதவ தட்டு தட்டு னு

தட்டுனாங்க.....நான் உள்ளே நின்னுகிட்டே “ஹீ...ஹீ...ஹூ...ஹூ” னு அதே மாதிரி குரல் எழுப்பிகிட்டே இருந்தேன்....கொஞ்ச நேரத்துலே அம்மா “ சார் எப்படியும் சாப்பிட

வெளியே வந்து தானே ஆகணும்?...அப்போ கவனிச்சுக்கறேன்” னு சொல்லிட்டு அவங்க வேலைய பாக்க போயிட்டாங்க....என் அக்கா மட்டும் நின்னுகிட்டு “அம்மா

போயிட்டாங்க....கதவ தொறடா” னு சொல்லவும், கதவே கொஞ்சமா தொறந்து தலைய மட்டும் வெளியே நீட்டி “ என்ன வேணும் மிஸ். ஒராங்குட்டான்?” னு நாக்க துருத்தி

காட்டவும், அவ என்னை கிண்டலா பாத்து, “குரங்கு னா வால் இருக்கணும்.....உனக்கு தானே டா வால் இருக்கு?’ னு கண்ணாலேயே என் ஷார்ட்ஸ சுட்டி காட்ட நான் வாய

மூடிகிட்டேன்.... இப்படி பஞ்ச் டயலாக் அடிச்சு என்னை பஞ்சராக்கிட்டாளே....அப்படியே ஒரு தடவ திரும்பி பாத்து பக்கத்துலே அம்மா இல்லே னு தெரிஞ்சதும் என்

கண்ணையே பாத்துகிட்டு பக்கத்துலே வந்து என் உதட்டுலே “உம்ம்ம்மா” னு அழுத்தமா முத்தம் குடுத்துட்டு சிரிச்சுகிட்டே இடுப்ப ஆட்டி ஆட்டி நடந்து போனா

பாருங்க.....என் வாயிலேர்ந்து ஜொள்ளு தான் வழியலே......அவ முத்தம் குடுத்த உதடுகள நாக்காலே தடவிகிட்டே படுக்கையிலே போய் சரிஞ்சேன்.....ஒவ்வொரு நாளும்,

ஒவ்வொரு நிமிஷமும் எனக்கு சொர்க்கத்துலே இருக்கற மாதிரி தான் இருந்துச்சு ஆனா இன்னும் கொஞ்ச நாள்லே எங்க வாழ்க்கையிலே வர போற அதிர்ச்சிகள் புரியாம.......