அம்மாவுக்கு ஆறுதல் [discontinued or may continue]

[manigopal]

அங்கே நின்று எங்களைக் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது..... அந்தக் கண்களின் சொந்தக்காரி சித்ரா... என் அத்தையின் மகள்.

அங்கே பெரிதாக எதுவும் நடக்கவில்லை என்றாலும்.... அங்கே நடந்தது, நிச்சயமாக ஒரு அம்மாவுக்கும், வளர்ந்த மகனுக்கும் இடையில் நடக்கக் கூடிய சாதாரண நிகழ்வு இல்லை. இதை யார் பார்த்திருந்தாலும் சொல்லி விடுவார்கள். சித்ராவுக்கு.... சொல்லவே வேண்டாம். புத்திசாலிப் பெண் அவள். அதிலும் அம்மாவுடன் நடந்த உரசல்களும், அவள் எனக்கு கொடுத்த கன்னத்து முத்தமும், அவளின் வெட்கமும், துள்ளல் ஓட்டமும்..... இதற்க்கு மேலும் என்ன வேண்டும், ஒரு முடிவுக்கு வர.

சித்ராவின் முகத்தைப் பார்க்கவே முடியவில்லை. தலை குனிந்தபடி, வேகமாக அங்கிருந்து அவளைக் கடந்து சென்றுவிட்டேன்.

சற்று நேரம் என் அறையில் அமர்ந்தபடி எதையோ யோசித்தபடி இருந்தேன்.

"மாமா.... மாமா...." என்னை அழைத்தபடி சித்ரா அறைக்குள் நுழைந்தாள். நான் அமர்ந்திருந்த கட்டிலுக்கு அருகில் நிற்க, அவள் கண்களை பார்க்க முடியாமல் தலை குனிந்தபடி இருந்தேன்.

"சாரி மாமா..... வேணும்னு வரல. தண்ணி குடிக்கலாம்னுதான் கிச்சனுக்கு வந்தேன்.... என்ன மன்னிச்சுடுங்க மாமா" அவள் அப்படிச் சொல்லவும்... எனக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் மெளனமாக இருந்தேன்.

"மாமா....எனக்கு ஏற்கனவே இது எல்லாமும் தெரியும்!" என்று அவள் சொல்லவும் ஒருபுறம் அதிர்ச்சியாகவும், இன்னொருபுறம் நிம்மதியாகவும் உணர்ந்தேன். அதிர்ச்சி- அவளுக்கு எப்படித் தெரிந்தது என்று. நிம்மதி- மேற்கொண்டு எந்த விளக்கமும் தேவையில்லை என்பதால்.

"சித்ரா.... உனக்கு...." மேற்கொண்டு வார்த்தைகள் வராமல் விழுங்கினேன்.

"மாமா, நான் வந்த ரெண்டாவது நாளே பானு சித்தி எங்கிட்ட எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டாங்க. அதுமட்டும் இல்ல.... வாணி சித்தி, கீதா விஷயமும் எனக்குத் தெரியும்"

"சித்ரா....!?!"

"என்ன மன்னிச்சிடுங்க மாமா. உங்ககிட்ட சொல்லாம மறைச்சிட்டேன்"

"மன்னிப்பு கேக்க வேண்டியது நான்தான் சித்ரா..... அதனால தான் அன்னைக்கு தோப்புல வச்சி நீ கேட்டப்ப கூட, என்ன சொல்றது, எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியாம தவிச்சேன்.... என்ன மன்னிச்சுடு"

"மாமா, எனக்கும் எல்லாம் தெரியும் மாமா. மாலதி அத்தை, மாமாகிட்ட என்னென்ன கஷ்டத்தையெல்லாம் அனுபவிச்சாங்கன்னு அம்மா எங்கிட்ட சொல்லுவாங்க. ஏன், சின்ன வயசில நானே பாத்திருக்கேன். பாவம் மாமா அவங்க!. பானு சித்தி இதைப் பத்தி எங்கிட்ட சொன்னப்ப.... எனக்கு இது தப்பவே தோணல. எனக்கும் ரொம்ப சரின்னு தான் பட்டது"

"ஆனா..... சித்ரா.... இது தெரிஞ்சும், எம் மேல நீ ஆசப் படுறியா?!"

"இது தெரிஞ்சதுக்கப்புறம் தான் எனக்கு உங்க மேல, இன்னும் காதல் அதிகமாச்சு மாமா. ஏன்னு எல்லாம் சொல்லத் தெரியல! ஒரு பொண்ணு கிட்ட நீங்க நடந்துக்கற விதம், யாரையும் புண்படுத்தக் கூடாதுங்கற உங்க நினைப்பு, அத்தை மேல நீங்க வச்சிருக்கற பாசம்... எல்லாமே எனக்கு பிடிச்சிருக்கு மாமா..... உங்கள எனக்கு எப்பவுமே பிடிக்கும். இப்ப ரொம்பப் பிடிக்குது மாமா"

"ஆனா, இது.... இதெல்லாம் சரியா வரும்னு நீ நெனைக்கிறியா?!"

"ஏன் மாமா..... அத்தை உங்க பொண்டாட்டின்னா, நான் உங்க ரெண்டாவது பொண்டாட்டியா இருந்திட்டு போறேன். இல்ல....! மூணாவது பொண்டாட்டி!!. கீதாவும் இருக்காளே" இதைச் சொல்லும் பொது வெட்கப் பட்டு தலை குனிந்துகொண்டாள்.

பெண்களை பற்றிய என் எண்ணம், எவ்வளவு தவறு என்று எனக்கும் புரிய வைத்தாள் சித்ரா. பெண்களை, சீரியல் பார்பவர்களாகவே நினைத்துக் கொண்டிருந்த என்னை, எவ்வளவு சீரியஸ் ஆனவர்கள் என்று உணர்த்தினாள். Unconditional love.... இதன் முழு அர்த்தத்தையும் சித்ரா மூலமாக உணர்ந்தேன்.

நான் அவளது பரந்த மனதை வியந்து கொண்டிருக்க.... அவளே என் கற்பனையை மீண்டும் கலைத்தாள்.

"என்ன மாமா..... மூணு பொண்டாட்டின்னா ஒடனே, எப்படி சமாளிக்குறதுன்னு பயந்திட்டீங்களா!!"

"இல்ல.... you are simply Great, சித்ரா. வேற என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல. ம்ம்ம்.... நீ வேற லெவல் சித்ரா...."

"பேச்ச மாத்தாதீங்க மாமா. என்ன உங்க பொண்டாட்டியா ஏத்துப்பீங்களா? நான் கேட்டதுக்கு பதிலே சொல்லலையே."

"ஆனா... இதுக்கு என்னோட முதல் ரெண்டு பொண்டாட்டிங்க என்ன சொல்லப் போறாங்கன்னு தெரியலையே!!"

"அதை நான் பாத்துக்கறேன்.... உங்களுக்கு ஓகேவா இல்லையா" அவள் கேட்கவும் நான் பதிலேதும் சொல்லாமல் சிறிது நேரம் அவள் கண்களையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

பின்பு மெதுவாக அவளை நெருங்கி, அவள் இரு கன்னங்களையும் பற்றியபடி அவளது நெற்றியில் என் உதடுகளைப் பத்தித்து அழுத்தமான முத்தம் ஒன்றைப் பதித்தேன். அவள் நெற்றியில் இருந்து உதடுகளை பிரிக்காமல் சித்ராவை முதுகோடு இறுக்கமாக அணைத்துக் கொள்ள.... அவளும், அவளது கிர்ணிப் பழ முலைகள் என் நெஞ்சில் அழுத்த என்னை அனைத்துக் கொண்டாள். அவளது முலைக் காம்புகள் விறைத்திருக்க.... என் நெஞ்சில் அழுந்தியது.

"ஏன் மாமா, உங்க பொண்டாட்டிக்கு இப்படித்தான் நெத்தில முத்தம் கொடுப்பீங்களா?" தலையைக் குனிந்தபடியே கேட்டாள். அவள் வேண்டியதைக் கேட்க.... எனக்கு என்ன புரிந்தது என்பதை காட்ட.... அவள் முகத்தை மெதுவாக உயர்த்தி அவளது சிவந்த உதடுகளைக் கவ்வினேன்.

சிறிது நேரம் இருவரும் இறுக்கமாக, முதுகோடு அணைத்தபடி உதட்டு முத்தத்தில் திளைத்திருக்க.... வாசலில் எதோ நிழலாடுவது போன்ற தோற்றம். முத்தத்தில் இருந்து 'ப்பச்சக்' என்ற சத்தத்துடன் விடுபட்டு திரும்பிப் பார்க்க அங்கே....


.......அம்மா.....

கண்கள் முழுவதும் சிவந்திருந்தது. கண்ணீர் குளம் போல் தேங்கி இருக்க, விழவா, வேண்டாமா என்பது போல தளும்பிக் கொண்டிருந்தது.

நான் பார்த்தத்தைக் கண்டதும், அழுதுகொண்டே, அங்கிருந்து வேகமாக நகர்ந்து சென்று விட்டாள்.

இப்போது சித்ரா என்னைப் பார்க்க..... என்ன செய்வது என்று தெரியாமல், நானும் அவள் கண்களையே பார்த்தேன். கண்களாலேயே எனக்கு ஆறுதல் சொன்னவள்,

"ம்ம்ம்ம்.... மாமா, போய் அத்தையை சமாதானப் படுத்துங்க"

"எப்படி.... சித்ரா!!"

"நீங்க பொய் பேசுங்க எல்லாம் சரியாப் போய்டும். நான் சொல்றேன் இல்ல...."

சரி என்று, நானும் அம்மாவைத் தேடி வெளியே வர,

அங்கே ஹாலில் அத்தை, மெதுவான குரலில் என்னிடம்,

"என்னடா நவி, நீ அம்மாவை ஏதாவது சொன்னியா.... ஏன் அழுதுட்டே போறா?" என்று பதட்டமாக என்னிடம் கேட்க

"இப்ப, அம்மா எங்க அத்தை"

"கிச்சனுக்குத் தான் போனா...." நானும் மேற்கொண்டு அத்தையின் பதிலுக்கு காத்திருக்காமல் கிச்சனை நோக்கிச் சென்றேன் .