அம்மாவுக்கு ஆறுதல் [discontinued or may continue]

[manigopal]

ரெண்டு சித்திங்களும் ராத்திரி முழுக்க என்னைத் தூங்க விடவே இல்லை. ஏற்கனவே, ஷாப்பிங்... பர்ச்சேஸ்-ன்னு பகல் முழுக்க அலஞ்சதுல தூக்கம் கண்ணைக் கட்டுச்சி. தூங்கி வழிஞ்சேன். இருந்தாலும் அம்மொவோட தங்கச்சிங்க ரெண்டு பேரும் என்ன விடுறதா இல்லை. என்னை எழுப்பி..... முடியலைன்னா என் தம்பிய எழுப்பி (அதாங்க, என் உடன் பிறப்பான, ஆணுறுப்பு) அவங்க ரெண்டு பேருமா மாறி, மாறி மட்டை உறிக்க..... கணக்கு வழக்கே இல்லாம போயிட்டு இருந்தது. எனக்குதான் எதுவும் ஞாபகத்துல இல்ல. ஒரு கட்டத்துல,

"டேய் கண்ணா, நவி செல்லம்... என்னடா இப்படி தூங்கி வழியிறே. நாளைக்கு இந்த சித்திங்க ரெண்டு பேரும் ஊருக்கு போயிருவோம். அப்புறமா பொறுமையா, நல்லா தூங்கிக்கொ. இப்ப, எங்கள கவனிடா கன்னுக்குட்டி! ப்ளீஸ் டா செல்லம்!!. உக்காந்து, எந்திரிச்சி எனக்கு காலெல்லாம் வலிக்குது. வாடா, கண்ணா... சித்தி மேல ஏறி படுத்துகிட்டு, பண்ணு செல்லம்." என்று சொல்லிக்கொண்டே என் மேலிருந்து இறங்கிய மாலினி சித்தி, அப்படியே பிறந்த மேனியாக கட்டிலில் படுத்துக்க கொண்டு காலை மடக்கி, விரித்தபடி என்னை அழைத்தாள்.

அவளது கிறக்கமான அழைப்பும், ஆசையான பேச்சும், படுத்திருந்த போஸும் என் உணர்வுகளைத் தூண்ட.... தூக்கம் போன இடமே தெரியவில்லை. வேக, வேகமாக எழுந்து மாலினி அத்தையின் நிர்வாண உடலின் மேல் பாய.... என் ஆணுறுப்பு சித்தியின் புண்டைக்குள் தஞ்சமடைந்தது.

வேகம்.... அப்படி ஒரு வேகம்.... ஹைட்ரொலிக் பிஸ்டனாக என் இடுப்பு துடிக்க.... என் ஆணுறுப்பு இரு சித்திகளையும் துளைத்தெடுத்தது.

கடைசியாக, இரு சித்திகளுக்கும் தண்ணீர் பாய்ச்சிவிட்டு, படுக்கும்போது காலை, மணி 5.

-----------

அப்படியொரு தூக்கம். மதியம் 12 மணிக்குத்தான் எழுந்தேன்.

எழுந்து குளித்துவிட்டுவர இரு சித்திகளும் தயாராக இருந்தனர். என்னை தனியாக அழைத்துச் சென்று, ஒரு பத்து நிமிடத்திற்கு உதட்டில் முத்தமிட்டுக்கொண்டே இருந்தனர். இருவரும், என் எச்சில் முழுவதையும் உறிஞ்ச எனக்கு தொண்டை வறண்டது. நானும் அவர்களை ஆசையாக முத்தமிட்டு வழி அனுப்பி வைத்தேன். இருவருக்கும், போக மனமே இல்லை.

"போயிட்டு வற்றோம்டா செல்லம்..... உடம்ப நல்ல பாத்துக்கோ. அப்புறம் அம்மாவையும், அக்காவையும் நல்லா கவனிச்சுக்கோ. சீக்கிரம், அம்மாவுக்கு எதாவது ஏற்பாடு பண்ணு. ரொம்பவும் லேட் பண்ணிடாத. அவ, அப்படி இப்படின்னு எதையாவது சொல்லிட்டு இருப்பா. ஆனா உள்ள நெருப்பா கொதிச்சிட்டு இருக்கா. சீக்கிரம் தண்ணி பாச்சிரு....சரியா?" அவர்களும் போகிற போக்கில் எரிகின்ற கொள்ளியில் எண்ணையை ஊற்ற.... கொழுந்து விட்டு எரியத் தொடங்கியது. வேஷ்டியில் மணியடித்தது.

-------------

மலை 4 மணி லேப்டாப்பில் எதையோ நொண்டிக் கொண்டிருந்தேன்.

"என்ன நவீ.... நைட்டெல்லாம் தூக்கமே இல்லை போல இருக்கே?" சொல்லிக் கொண்டே அறைக்குள் நுழைந்தாள் அக்கா.

"ஆமா... இப்படித்தான் புருஷன, பேர் சொல்லிக் கூப்பிடுவியா?!" குரும்புச் சிரிப்புடன் அக்காவைப் பார்த்தேன்.

"புருஷன்னு தான் பேரு... ரெண்டு நாளாச்சி இந்தப் பொண்டாட்டியக் கவனிச்சி. ஐயாவுக்கு பொண்டாட்டியெல்லாம் ஞாபகம் இருக்கா?!" -அக்கா

"ஏண்டி இப்படி அலுத்துக்கறே! நேத்து தான அந்த டரையல் ரூம்ல வச்சி அந்த ஆட்டம் போட்டியே.... அப்புறம் என்ன" பின்னால் இருந்து வாணி அத்தையின் குரல். கேட்டுக் கொண்டே உள்ளே வந்தாள்.

"அது....அது வெறும் டிஃபன் தான அத்த. எனக்கு இப்ப திரும்பவும் பயங்கரமா பசிக்குது. அதான் என் புருஷன்கிட்ட கேட்டேன்" - அக்கா

"அதெல்லாம் இருக்கட்டும். அங்க ஒருத்தி ரொம்ப நாளா விரதம் இருக்காளே. அவளப் பத்தி கொஞ்சமாவது ஞாபகம் இருக்குதா?" -வாணி அத்தை

"ம்ம்ம்.... எனக்கும் தெரியும் அத்த. அவங்க தான, இப்ப சாப்பாடு வேண்டாம்னு சொல்றாங்க"

"உங்க அம்மாவப் பத்தி எனக்கு நல்லா தெரியும் கீதா!. சும்மா வீம்புக்கு அப்படி சொல்லிட்டு திரியுறா. நேத்து நைட்டு கூட..... அவ புள்ளய நெனச்சி கை போட்டா. அவளுக்கு அது! இப்ப ரொம்ப தேவை. எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியாம தவிச்சிட்டு இருக்கா. தேவ இல்லாம வாய விட்டுட்டு இப்ப அவஸ்த படறா"

"பாவம் அத்தை, அம்மா...!! இப்ப என்ன பண்ணலாம்" -அக்கா

"நாம, ஒரு ரெண்டு நாளைக்கு டிஃபன், மீல்ஸ் சாப்பிடறத மறந்துட்டு அவங்க ரெண்டு பேரையும் தனியா விட்டோம்னா சரியா வரும்னு நெனைக்கிறேன். நீ என்ன சொல்றே கீதா?!" அக்காவிடம் விடையையே கேள்வியாகக் கேட்டாள் வாணி அத்தை.

"அப்படின்னா சரி அத்தை நாம வேணா ரெண்டு நாளைக்கு உங்க வீட்டுக்கு போய்டலாமா.... அம்மாவும் நவியும் இங்க தனியா இருக்கட்டும்"

"அது சரியா வராது. இங்கயே இருந்தாங்கன்னா..... எனக்குத் தெரிஞ்சி, ரெண்டு பேருமே ஆரம்பிக்க மாட்டாங்க. அம்மாவையும், மகனையும் ரெண்டு நாளைக்கு வேற எங்கயாவது தனியா அனுப்பனும். அப்பத் தான் அப்படி இப்படின்னு அவங்களுக்குள்ள ஏதாவது நடக்கும்."

"அப்படின்னா சரி.... நவி, நீ அம்மாவக் கூட்டிட்டு ரெண்டு மூணு நாளைக்கு ஊட்டி போயிட்டு வாயேன்" -கீதா அக்கா

"ஊட்டியா?!"

"ஆமா..."

"அக்கா.... அங்க எல்லாம் கூப்பிட்டா அம்மா வரணுமே. அதுவும் இல்லாம ஊட்டி போலான்னு சொன்னாளே.... அம்மா கண்டுபிடிச்சிடுவாங்க! அப்புறம் எப்படி.....?"

"நவீ சொல்றதும் சரியாத்தாண்டி இருக்குது கீதா... அப்ப நீதான் சொல்லேன் நவி, என்ன பண்ணலான்னு?" -வாணி அத்தை

"நா வேணுன்னா எதாவது காரணத்தைச் சொல்லி அம்மாவை கோயம்புத்தூர் வரைக்கும் கூட்டிட்டு போறேன்.... அங்கேயே ரெண்டு நாள் தங்க முடியுமான்னு பாக்குறேன்" என்னுடைய எண்ணத்தை அவர்களிடம் சொல்ல இருவரும் ஆமோதித்தனர்.

--------
--------

அன்று இரவு அத்தையோ, அக்காவோ என் அருகே வரவே இல்லை. ஒரு வாரம் போட்ட ஆட்டத்திற்கு, நானும் நன்றாகத் தூங்கினேன்.

மறுநாள் காலையில் எழுந்து குளித்துவிட்டு கிச்சனுக்குள் நுழைய அம்மா சமைத்துக் கொண்டிருந்தாள். அடர் பச்சை நிற பூப்போட்ட, காட்டன் சேலை ஒன்றில்.... அம்மாவின் அழகிய குண்டிகளை ஆட்டியபடி.... இல்லை...இல்லை! காட்டியபடி சமைத்துக் கொண்டிருந்தாள். அந்தக் காட்டன் சேலை கூட அம்மாவின் வடிவான பின்புறங்களை மறைக்க முயன்று, தோற்றுக் கொண்டிருந்தது.

மேலும் அருகில் செல்ல.... அவள் முதுகில் முத்து, முத்தாகப் பூத்திருந்த வேர்வைத் துளிகள், எங்கே வழிந்துவிடுவேனோ என்ற பயத்தில் அம்மாவின் முதுகை இருக்கமாகப் பற்றிக் கொண்டிருந்தது. அந்த நொடி, அம்மாவின் அழகிய முதுகில் வேர்வைத் துளியாக ஆசை வந்தது எனக்கு. துளியாகிப் பின், முதுகின் நடுவில் இருந்த ஓடையின் வழியே அவளின் வெயில் படாத அந்தரங்க பகுதிகளின் வழியே இறங்கி, ஓடி, நனைந்து விளையாட விருப்பம் கொண்டேன். கற்ப்பனையில் வேர்வைத் துளியாக மாற முயற்சிக்க,

நான் பின்னல் நின்றுகொண்டிருந்ததை உணர்ந்த அம்மா, லேசாகத் திரும்பி என்னைப் பார்த்து புன் முறுவல் பூத்தபடி,

"என்ன நவி, அதுக்குள்ள பசிச்சிருச்சா?" உண்மையான தாய்மையின் அன்போடு கேட்டாள்

"அதுக்கு-உள்ள!! பசிச்சிருச்சி" மிடறு விழுங்கியபடி, அம்மா திரும்பியதில் தெரிந்த, ஒரு பக்க முலையையும், ஜாக்கெட்டுக்கு மேலே புடைத்து, நீட்டிக் கொண்டிருந்த அந்த அழகிய காம்பையும் பார்த்துக் கொண்டே..... என்னை அறியாமல் எதையோ உளற, அம்மாவும் நான் பார்க்கும் இடது முலையை குனிந்து பார்த்தவள், வெட்கத்தில் கன்னங்கள் சிவக்க சிரித்துக் கொண்டாள்.

"அம்மா சாப்பாடு போடவா....! சாப்பாடு தயாரா இருக்கு!" என்னைப் பார்க்காமல் அந்தப் பக்கமாக திரும்பிக் கொண்டு சொன்னாள்.

என்னை நடந்ததோ தெரியவில்லை. மேலும் அம்மாவை நெருக்கமாக நெருங்கி என் உடல் அம்மாவின் பின்புறங்களை லேசாக உரச, அவளின் வேர்வை வாசத்தோடு பெண்மையின் வாசனையையும் நன்றாக உள்ளிழுத்துக் கொண்டே... மெதுவாகக் குனிந்து, அம்மாவின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டேன்.

இதனை எதிர்பார்க்காத அம்மா, ஒருநொடி ஆச்சரியமாக என்னைத் திரும்பிப் பார்த்தாள். அவளின் கண்கள், என்னிடத்தில் எதையோ வேண்டி நின்றது. நான் இன்னும் கொஞ்சம் நெருங்கி அப்படியே அம்மாவின் மேடிட்ட குண்டிகளை உரசியபடி நின்றேன். அம்மாவும் எனக்குத் தோதாக அவளது வடிவான குண்டிக் கோளங்களை பின்புறமாக நகர்த்தினாள். குண்டிகளை வைத்தே என் ஆணுறுப்பின் நீளம் முழுவதையும் அளந்தால்.

என் ஆணுறுப்பு முழுவதும் விறைத்து, அணிந்திருந்த வேஷ்டியின் மேல் கூடாரமிட்டபடி... அம்மாவின் குண்டிகளுக்கு நடுவே சேலையின் மேல் உரசிக் கொண்டிருந்தது. எனது ஆயுதம் மேலும் விறைப்பேற, மேல்புறமாக முட்டி, முட்டி வேஷ்டியை மேலும் தளர்த்திக் கொண்டிருந்தது. அம்மாவின் தலை லேசாக பின்புறமாகச் சாய.... கண்கள் மூடி, அப்படியே என் மார்பின் மேல் தலையைச் சாய்த்துக் கொண்டாள்.

அப்போதுதான் சுய நினைவுக்கே வந்தேன்...

"சாரி அம்மா....சாரி....." சொல்லிவிட்டு அவளிடமிருந்து விலக, அம்மா கண்களைத் திறந்து என்னை ஏக்கமாகப் பார்த்தாள். என் இதயம் பட படவென அடித்துக் கொண்டது. ஏன் தான் விலகினேனோ? என்னை நானே நொந்துகொண்டேன்.

மேற்கொண்டு எதுவும் செய்ய தைரியம் இல்லாமல், அமர.... அம்மா, எனக்கு உணவு பரிமாறினாள். வழக்கத்திற்கு மாறாக நெருக்கமாக என்னை நெருங்கி வந்தவள், என் அருகில் தரையில் அமர்ந்தபடி.... அம்மாவின் பளிங்குத் தொடைகள் என் தொடையுடன் உரச, நான் சாப்பிடுவதையே ஆசையாயாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அம்மாவின் தொடைகளின் அழுத்தம் என் தொடைகளில் மேலும் அதிகரிப்பதை உணர்ந்தேன். நான் ஒரு நிமிடம் சாப்பிடுவதை நிறுத்திவிட்டு அம்மாவின் முகத்தைப் பார்க்க... அவளும் என் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். மேலும் என்னை நெருங்கி வந்து, ஒரு நிமிடம் தயங்கியவள், பின் கைகளை நீட்டி... என் உதட்டில் ஒட்டி இருந்த ஒற்றைப் பருக்கையை மெதுவாகத் துடைத்து விட்டு அப்படியே என் கண்களையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் மீண்டும் என் தைரியத்தையெல்லாம் திரட்டி அம்மாவின் கண்களை பார்த்துக் கொண்டே.... குனிந்து அம்மாவின் அழகிய ஆரஞ்சுச் சுளைகளைப் போல், ஒன்றன் மேல் ஒன்றாக ஒட்டியிருந்த, என்னைப் பெற்றவளின் உதடுகளை என் உதடுகளால் ஒற்றினேன். அம்மாவும் அவளது உதடுகள் துடிக்க, என் உதட்டின் மேலேயே அவளது உதடுகளை மென்மையாகத் தேய்த்துக் கொண்டாள்.

இருவரின் உதடுகளும் ஒட்டியிருக்க. நான் அம்மாவின் கண்களைப் பார்த்தேன். நான் பார்ப்பதை கண்டவள், வெட்கப் புன்னகையுடன் உதடுகளை என்னிடமிருந்து விலக்கிக் கொண்டாள். நான், என் கண்களை நொந்து கொண்டேன். என் கண்கள் கூட சதி செய்கிறது. அந்தக் கண்களுக்கு, அம்மாவின் அழகிய முலைகளையும், குண்டிகளையும் ரசிக்க விடவில்லை என்ற பொறாமையோ?!? . நேரம் பார்த்துப் பழி தீர்த்துக் கொண்டது.

அம்மாவும் நானும், மேலும் எதுவும் பேசிக் கொள்ளாமல், தற்செயலான பார்வைகளோடும்... புன்னகையோடும் சாப்பிட்டு முடித்தோம்.

சாப்பிட்டு முடித்து, கை கழுவிக் கொண்டு திரும்ப.... அம்மா என் அருகில் நெருக்கமாக நின்று கொண்டிருந்தாள். திடீரென்று, நான் எதிர்பார்க்காத நேரத்தில், என் கன்னத்தில் அழுத்தமாக முத்தமிட்ட அம்மா, என் காதருகில்...

"I Love You, நவீ"

சொல்லி விட்டு, சற்றும் தாமதிக்காமல் அங்கிருந்து ஓடினாள். காதலில் விழுந்த சின்னப்ப பெண்ணாகவே மாறி இருந்தாள். ஓடியவளின் அழகான குண்டிகள் குலுங்கித் தளமிட.... விறைப்பேறியே ஆணுறுப்புடன், அம்மாவின் குண்டிகளின் நடனத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

இவை அனைத்தையும் வாசலுக்கு வெளியே இருந்து இரண்டு கண்கள் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தது....

அந்தக் கண்களின் சொந்தக்காரியைப் பார்த்தவுடன் அதிர்ச்சி அடைந்தேன்.