அம்மாவுக்கு ஆறுதல் [discontinued or may continue]

[manigopal]

அக்காவுடன், காதல் அணைப்பில் இருந்த நான் திடுக்கிட,

'எந்த வேலையையும் முழுசா செய்ய விட மாட்டாங்களே' என்று மனுதுக்குள்ளேயே நினைத்துக் கொண்டு அக்காவைப் பார்க்க. அவளும் குழப்பத்துடன் என்னைப் பார்த்தாள். நான் கண்களாலேயே என் வேஷ்டியில் முட்டிக் கொண்டிருந்த என் ஆணுருப்பைக் காட்ட... அவளும் புரிந்துகொண்டு, வேகமாக எழுந்து சென்று கதவைத் திறந்தாள். அங்கே, இப்போது எனக்கு வில்லியாக மாறியிருந்த வாணி அத்தை நின்றுகொண்டிருந்தாள்.



"என்னடி, எல்லாம் முடிஞ்சிருச்சா. அதுக்குள்ள சேலைய கட்டிட்டே?!.... ஆச்சரியமா இருக்கே. அரை மணி நேரத்தில முடிக்கிற ஆள் இல்லையே அவன்." - அத்தை

"ஆமா, இப்ப இத சொல்றதுக்குத்தான் கதவைத் தட்டினீங்களா..." என்று கடுப்புடன் அக்கா அத்தையைப் பார்த்துக் கேட்க



"ஏண்டி கோச்சுக்குறே.... அப்ப எதுவுமே நடக்கலையா" - அத்தை

"அய்ய.... அத்தை!!?? இன்னும் ஆரம்பிக்கவே இல்லையே" - வெட்கப் பட்டுக் கொண்டே அக்கா சொன்னாள்.

"பெரிய்ய.... கலா ரசிகனா இருப்பான் போலிருக்கு. இந்நேர வரைக்கும் அக்காவோட அழகை ரசிச்சிட்டுதான் இருந்தானோ...... நல்ல வேளை! நீங்க எதுவும் ஆரம்பிக்கல. இல்லேன்னா, உங்களை பாதியிலேயே டிஸ்டர்ப் பண்ண வேண்டியதா போயிருக்கும்"

"என்ன சொல்றீங்க அத்தை"

"இல்லடி. நவீய தேடிட்டு உங்க, பெரியப்பா வந்திருந்தார். எதோ, நவீ பேர்ல பத்திரம் மாத்தறதுக்கு தாசில்தர் வரச் சொல்லியிருக்காராம். எங்கன்னு கேட்டார். அக்காவும், தம்பியும் உள்ள மேட்டர் பண்றாங்கன்னா சொல்ல முடியும். அதான், நவீ அப்படியே தோட்டத்துப் பக்கம் போனான்னு சொன்னேன். அவரும் 'நா கூட்டிகிட்டு வர்றேன்'னு போயிருக்கார். முதல்ல நவீய வெளிய வந்து ஹால்ல உக்கார்ச் சொல்லு. கேட்டா இப்பத் தான் உள்ள வந்தான்னு சொல்லிறலாம்." என்று சொல்லிவிட்டு என்னை பார்த்து...

"நவீ... வாடா, சீக்கிரமா வெளிய வந்து உக்காரு. எங்கண்ணன் இப்ப வந்திரும்". அத்தை இதைச் சொல்லவும் நான் பரிதாபமாக என் வேஷ்டியில் முட்டிக் கொண்டிருந்ததைக் காட்ட .

"அடக் கேடி.... அக்காவோட அழக ரசிச்சேன்னு பாத்தா.... நீ வேற எதையோ தொறந்து பாத்திருக்கே.... அதான் இப்படி நீட்டிக்கிட்டு நிக்குது." என்று என் அருகில் வந்து... மெதுவாக வேஷ்டிக்கு மேலாக கைகளை வைத்து, என் ஆணுறுப்பை தடவிப் பார்த்துவிட்டு... சிரித்துக் கொண்டே,

"சரி சரி.... வெளிய வந்து சேர்ல உக்காந்துக்கோ.... முன்னாடி டேபிள் இருக்கு. தெரியாது " என்று சொல்ல.... நானும் வேறு வழியில்லாமல், கைகளால் என் வேஷ்டியின் கூடாரத்தை மறைக்க, அவ்வளவு பெரிய கூடாரத்தை எப்படி மறைப்பது. ஹாலுக்கு வர, அந்தச் சேரில் அம்மா அமர்ந்திருந்தாள். நான் கைகளில் மறைத்து வைத்திருந்த கூடாரத்தை பார்த்து... 'க்ளுக்க்' என்று சிரித்துக் விட்டு, தலையைக் குனிந்து கொண்டாள். அம்மாவின் முன் இப்படி மாட்டிக் கொண்டதில், எனக்கும் வெட்கமாகப் பொய் விட்டது.

"சரி சரி வெக்கப் பட்டது போதும்.... முதல்ல எந்திரி மாலதி. நவீ உக்காரட்டும். அந்தாளு வந்துரப் போறாரு" என்று அத்தை சொல்ல, அம்மாவை எழுப்பி விட்டு நான் சேரில் அமர்ந்தேன். நான் அமரவும், பெரியப்பா உள்ளே நுழைவதற்கும், சரியாக இருந்தது. நல்ல வேலை மயிரிழையில் எஸ்கேப்.

அப்புறம் என்ன.... என்னவன் அடங்கும் வரை சிறிது நேரம், பெரியப்பாவுடன் பேசிகொண்டிருந்தேன். பின் அம்மா, அக்கா, அத்தையை காரில் கொண்டு போய் வீட்டில் விட்டு விட்டு. பெரியப்பாவுடன் சென்றேன்.


பெரியப்பாவுடன் தாசில்தாரைப் பார்த்துவிட்டு வீட்டுக்கு வரும் போது மணி 6 ஆகி விட்டிருந்தது...

"என்னப்பா போன வேலை எல்லாம் நல்ல படியா முடிஞ்சதா" என்று அம்மா கேட்க, நான் அவங்களை ஏறிட்டுப் பார்த்தேன். என் கண்களைப் பார்த்துப் பேச எனோ தயங்கினாள். தலை குனிந்தபடியே பேசினாள் அம்மா. -

"ம்ம்ம்ம்.... முடிஞ்சதும்மா. இன்னொரு நாளைக்கு வந்து பாத்து, டாக்குமெண்ட்ஸ் எல்லாம் வாங்கிட்டு போகச் சொல்லிருக்காங்க"

"சரி போய் குளிச்சிட்டு வா தம்பி. அம்மா உனக்கு காபி போட்டு வைக்கிறேன்". அம்மா என்னிடம் சொல்லியபடி, என் கண்களை நிமிர்ந்து பார்க்க.... அம்மாவின் கண்கள், ஆயிரம் கதைகள் சொல்லிக் கொண்டிருந்தது. ஒரே ஒரு நோடிப் பொழுது தான். அதற்க்கு மேலே அவளது கண்களை பார்க்க முடியாமல், நான் வேறு பக்கம் திரும்பிக் கொண்டேன். -

மீன் போன்ற அம்மாவின் அழகான கண்களில் தெரிந்த எதுவோ ஒன்று என் இதயத்தில் ஈட்டியாகப் பாய்ந்தது.... சில நொடிகளுக்குப் பின், மீண்டும் அவள் கண்களைப் பார்க்க, அம்மாவும் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். 'என்னப்பா, அம்மாவை அப்படிப் பாக்குறே' என்று சொல்வது போலிருந்தது அந்தப் பார்வை. 'அந்த ஒற்றைப் பார்வையில்!' முதல் முறை காதலில் விழுந்தேன்!!. அதுவும் என்னைப் பாத்து மாதம் சுமந்து பெற்ற அம்மாவின் மேலேயே.-

'அம்மா நான் உன்னை விரும்புகிறேன்'..... நானும் அம்மாவின் கண்களை ஊடுருவியபடி நிற்க. என் கண்களின் பாஷை புரியாமல், அம்மா என்னை ஆசையாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். இந்தக் காதல் பார்வைகள் நெஞ்சில் முட்களாய் தைக்க, சிறிது நேர மௌனத்திற்குப் பின் அங்கிருந்து நகர்ந்தேன்.-

மணி 7. அனைத்துப் பெண்களும் (அம்மா, அக்கா, அத்தை, சித்ரா மற்றும் சித்திகள் மூவர்) அமர்ந்து டிவியில் சீரியல் பார்த்துக் கொண்டிருக்க. நான் சற்று நேரம் வெளியே சென்று விட்டு வரலாம் என்று நினைத்து, அங்கிருந்து பெரியப்பாவின் வீடு வரை சென்றேன். அங்கே பெரியப்பாவும் பெரியம்மாவும் மட்டுமே இருந்தனர். சிறிது நேரம் அவர்களுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தேன்.

திரும்ப வீட்டிற்குள் நுழையும்போது மணி 8.15.

"நவீ.... சொல்லாமக் கொள்ளாம எங்கடா போனே. உங்கம்மா 'எம் புள்ள எங்கடி, எங்க போனான்-'னு கேட்டு அதுக்குள்ள தவிச்சுப் போயிட்டா. அதான், 'என் முந்தானைக்குள்ள தான் அவனை பத்திரமா வச்சிருக்கேன். வேனும்ம்னா வந்து பாத்துக்கோ'ன்னு சொன்னேன். அவ்வளவுதான், கோவிச்சிக்கிட்டு சமையல்கட்டுக்கு போய்ட்டாள் " -அத்தை

"என்ன அத்தை நீங்க.... உங்களுக்கு எப்பவும் விளையாட்டு தான்"

"பார்றா.... அம்மாவைச் சொன்னதும் புள்ளைக்கு கோவம் பொத்துட்டு வருது" - பானு சித்தி.

நான் அங்கிருந்து கிச்சனுக்குள் நுழைய அம்மா சமைத்துக் கொண்டிருந்தாள். வேலைக்காரப் பெண் அம்மாவுக்கு உதவிக் கொண்டிருந்தாள்.



"அம்மா... என்னம்மா இங்க வந்துட்டே. கோச்சிட்டியாம்மா? "

"நீ வேற நவீ.... உங்க அத்தை எப்பவும் அப்படித்தான். படிக்கிற காலத்தில இருந்து, எங்கூட விளையாடுறதுன்னா அவளுக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும். ஆனா பாவம், ரொம்ப வெகுளி. அவளைப் பத்தி எனக்குத் தெரியாதா. இந்தா, இவ ஒண்டி ஆளா (வேலைக்காரப் பெண் சுமதி) கஷ்டப் படராளேன்னு அவளுக்கு ஹெல்ப் பண்ண வந்தேன்... 'உனக்குப் பசிக்குதாய்யா கண்ணு' " என்று என்னிடம் திரும்பி பாசமாய்க் கேட்டாள்.




"ஆமாம்மா.... செம்ம பசி. பெரியப்பா வீட்டுக்கு பொனேன்ல, சாப்பிடச் சொன்னாங்க பெரியம்மா. நான் தான் வீட்ல அம்மா காத்திருப்பாங்கன்னு, வந்துட்டேன்." என்று சொல்லிவிட்டு அம்மாவைப் பார்க்க என் கண்கள் தானாகவே அம்மாவின் குண்டிச் சதைகளுக்குச் சென்றது.... அப்பப்பா, அம்மாவின் குண்டிகள் தன எவ்வளவு அழகு... என்று நினைத்துக் கொண்டு மீண்டும் நிமிர்ந்து அம்மாவை பார்க்க... இப்போது அம்மா லேசாகத் திரும்பிய படி என் கண்களையே பார்த்து.... சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள். 'அங்கே என்ன பார்வை' என்பது போல.



இப்போது தன அம்மா எச்சரித்தாள் இருந்தும் கேட்காத கண்கள்... இங்கே அவளது முலைகளைத் தேடித் சென்றது. மிகுந்த பசி அல்லவா. அதுதான், என் கண்கள் அனிச்சையாகப் பாலைத் தேடித் செல்கிறது. அவற்றிற்கு, என் சிறு வயது ஞாபகம் வந்துவிட்டது என்று நினைக்கிறேன். இப்போது, என் கண்களும் என் சொல் பேச்சைக் கேட்க மறுக்கிறதே. 'ஏன் அம்மா அழகாகப் பிறந்து என்னை இப்படி இம்சிக்கிறாய்' என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டிருக்க...



"ம்ம்க்கும்..... பாத்தது போதும். போய் அவங்க கிட்ட கொஞ்ச நேரம் பிடிசிட்டு இரு. சாப்பாடு ரெடி ஆனதும் சொல்றேன்" என்று என்னை விரட்டுவதிலேயே குறியாக இருந்தாள். அம்மாவின் கண்களோ.... 'இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டே இருக்க மாட்டாயா' என்று என்னைக் கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தது. வேறு வழியில்லாமல் கிச்சனை விட்டு வெளியே வர எதிரே அத்தை
வந்து கொண்டிருந்தாள்.

என்னைப் பார்த்ததும், என் கைகளைப் பிடித்து ஓரமாக இழுத்தவள், வேகமாக என் மீது பாய்ந்து, என் முகத்தை பிடித்தபடி, அத்தையின் உதடுகளை என் உதடுகளில் பதித்தாள்.... ஒரு ஆவேசமான முத்தச் சண்டை.




எனக்கு பயம் வேறு. சமையலறை வாசலுக்கு அருகில் அத்தையுடன் முத்தம். உள்ளே அம்மா. கூப்பிடும் தூரத்தில். ஒரு பெரிய கூட்டமே அங்கே டிவி பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது. இங்கே அத்தை என்னை ஆவேசமாக அணைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள். என் குண்டிகளை அவளது பஞ்சு விரல்களால் அமுக்கிக் பிடித்தபடி உதட்டில் முத்தமிட்டு, என் உதடுகளை கவ்வி இழுத்துக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு நிமிட நேரமாக முத்தமிட்டு கொண்டிருந்தவள்.... என்னை விடுவித்துவிட்டு, என்னை காமமாகப் பார்த்தபடி என் பேண்டின் முன்புறம் கூடாரமிட்டிருந்ததை, கைகளால் பிடிக்க..... நான் திடுக்கிட்டேன். நான் அதிர்ச்சி அடைந்ததுக்கு காரணம் அவள் என் ஆணுறுப்பை பிடித்தது மட்டும் அல்ல. அங்கே.... அங்கே.....