அம்மாவுக்கு ஆறுதல் [discontinued or may continue]

[manigopal]

எங்க வீட்ல இருந்து, பண்ணை வீடு 3-4 கிலோ மீட்டர் இருக்கும். அதனால நாங்க 4 பேரும் (அம்மா, நான், அக்கா, அத்தை) காரை எடுத்துக்கிட்டு பண்ணை வீட்டுக்கு வந்தோம். வரும் போது காலை, மணி 11 இருக்கும். வந்தவுடன் அம்மா,

"தம்பி.... நீ போய் ராமு தாத்தாகிட்ட, இன்னிக்கு மத்தியானம் நமக்கு இங்கேயே சமைக்க சொல்லிடு. நாம இங்க இருந்துட்டு சாயங்காலமா கிளம்பலாம்... ஒன்னும் அவசரம் இல்ல பொறுமையா வா" அம்மா சொல்லவும், எனக்குப் புரிந்தது அம்மா, அவர்களுடன் தனியாக எதோ பேசுவதற்காக என்னை அனுப்புகிறாள் என்று.... நானும் அங்கிருந்து ராமு தாத்தா இருக்கும் வீட்டுக்கு நடந்தேன்.

வரும்போதே, அக்காவிடமிருந்து போன்.... எடுத்து,

"ஹலோ...அக்கா, சொல்லுக்கா" என்றேன் மறுமுனையில் பதில் ஏதும் இல்லை....

எனக்குப் புரிந்தது.... அவர்கள் என்ன பேசுகிறார்கள் என்பதை ஒட்டுக் கேட்க அக்கா எனக்கு call பண்ணி இருக்கிறாள். கேடி!!!... நானும் போனை காதிலேயே வைத்திருக்க வைத்திருக்க. அம்மா அப்போது,

"வாங்கடி, அப்படி உள்ள போயிரலாம்.... இங்க யாரவது வந்திரப் போறாங்க".

"சரி சரி, எதுக்கு எங்க ரெண்டுபேரையும் அவசரமா இங்க தள்ளிட்டு வந்தே" -அத்தை

"அது வந்து ஒரு முக்கியமான விஷயம்... அதை உன்கிட்ட எப்படிச் சொல்றதுன்னு தெரியல"

"எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுடி. நாம ரெண்டு பெரும் ஸ்கூல்ல படிக்கும் பொது இருந்தே friends. நான் என்னைக்காவது உன்கிட்ட நாத்தனார் மாதிரி நடந்திருக்கேனா?. ம்ம்ம்.... எதுவா இருந்தாலும் தயங்காம சொல்லு." - வாணி அத்தை

"அது வந்து....இவளும், எப்பக் கேட்டாலும்... எனக்கு கல்யாணம் வேண்டான்னு சொல்லுறா. ஏதோ அவ வந்து....ம்ம்ம், தம்பி மேலயே ஒரு அபிப்ராயம் வச்சிருக்கான்னு நினைக்கிறேன்."

"அம்மா...." அக்கா, அம்மாவைத் தடுக்க நினைக்க

"ம்ம்ம்....அபிப்ராயம்ன்னா....!!! அன்பு தான?...... கொஞ்சம் வெளங்குற மாதிரி சொல்லு மாலதி" என்று அம்மா என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்று புரிந்தும், புரியாததுபோல் நடித்தாள்.

"அது வந்து.... அதான் நாம சின்ன வயசில நம்ம கூடப் படிச்சானே.... குமாரு" -அம்மா

"எந்த குமார சொல்றே"

"அதாண்டி, அந்த நெடுமாடு..... ******** ஊர்ல இருந்து சைக்கிள்ல வருவானே" - அம்மா

"ஆமா, இப்ப மெட்ராஸ் காலேஜ்-ல professor-ஆ இருக்கான். இப்ப அவனுக்கென்ன"

"அவன் காலேஜூக்கு போனதுக்கப்புறம்.... அவங்க அக்காவையே வச்சிருந்தான்னு....நம்ம ஸ்நேகிதிங்க கூட சொல்லுவாங்க இல்ல?!?."

"ஆமாடி....ஞாபகம் இருக்கு, இப்பவும் ரெண்டு பெரும் மெட்ராஸ்ல, ஒன்னாத்தான் இருக்காங்க."

"என்ன அத்தை சொல்றீங்க" - கீதா அக்கா

"அதாண்டி, ஒன்னான்னா.... ஒண்ணாதான்!!!. ரெண்டு பேருமே கலயாணம் பண்ணிக்கல. ஆனா அக்காவும், தம்பியும் சேர்ந்து, புருஷன் பொண்டாட்டி மாதிரி தான் இருக்காங்க.... ரொம்ப வருஷமா ஊருக்கும் வர்றது கிடையாது. இப்பப் புரியுதா" - அத்தை அக்காவிடம் விளக்கினாள் .

"ஓஹ்.... அப்படியா அத்தை" - கீதா அக்கா.

"ஆமாடி... இது மாதிரி நெறைய கேள்விப் பட்டிருக்கேன். ஒரு ஆமிக் காரன்... அவன் கூட அவங்க அக்காவை வச்சிருக்கான். அவனோட அக்காவுக்கு கல்யாணம் ஆயிருச்சு, இருந்தாலும்.... ஊருக்கு வரும்போதெல்லாம் ஒன்னாத்தான் வருவாங்க, போவாங்க... அது அப்படிதான். இது மாதிரி நெறைய நடக்குது ஊர்ல"

"அப்படியா, எனக்கு இதெல்லாம் தெரியாது அத்தை"

"இதெல்லாம் தெரியாது, ஆனா அண்ணனை லவ் பண்ண மட்டும் தெரியும். அப்படித்தானே" - சொன்னது அம்மா

"என்னடி சொல்றே... நம்ம கீதாவா. ஓஹோ.... அதன் நேத்தைக்கு அவளையும் ஆட்டத்துல சேத்துக்க சொன்னாளா" - அத்தை

"அம்மா..... என்னம்மா நீங்க" என்று அக்கா வெட்கத்தில் கத்த

"எல்லாம் எனக்குத் தேரியும்டி, கீதா. நான் உனக்கு அம்மா...... உன் சோட்டுப் புள்ளைங்க எல்லாம் லவ்வு கிவ்வுன்னு பண்ணி, இப்ப கையில ஒரு புள்ளையோட சுத்திட்டு இருக்க... நீ மட்டும் தான், இன்னும் கல்யாணம் வேண்டாம்னு சொல்லிட்டு இருக்கே. போதாக்குறைக்கு, நீ படிக்கிற ரொமான்ஸ் நாவல் எல்லாம் பாத்தேனே.... அதுல வர்ற ஹீரோ பேருக்கு பதிலா நவீ-ன்னும், ஹீரோயினுக்கு பதிலா கீதான்னும் பென்சில்ல... திருத்தி வச்சிருக்கியே" - அம்மா அக்காவின் ரகசியத்தை போட்டு உடைக்க... அக்காவுக்கும் கோபம் வந்து,

"அம்மா நீ மட்டும் என்ன..... டெய்லி நைட்டு கைய வச்சி பண்ணும் போது.... நவீ....நவீ.... அம்மாவைப் பண்ணு நவீ, அப்படி இப்படின்னு... அவனோட பேறச் சொல்லிட்டு தான பண்ணுரே" அக்காவின் வாயால் அம்மாவின் அந்த! ரகசியமும் சந்திக்கு வர.... இப்போது உங்களுக்கெல்லாம் புரிந்திருக்கும், அக்காவுக்கு அதோடு! சேர்த்து வாயிலையும் ஓட்டை என்று.

"அடிப்பாவிகளா......!!!! ஆக, அம்மாவும் மகளுமா சேர்ந்து ஒரே பையனுக்குத் தான் ரூட்டு போடுறீங்களா. அதுவும் அக்காக்காரி தம்பியையும்.... அம்மாக்காரி மகனையும் இல்ல, ரூட்டு போடுறீங்க. நேத்து நாங்க, விளையாட்டுக்கு உன்னையும் ஆட்டத்துல சேத்துக்கலாம்னு சொன்னோம். அதுக்கே, உனக்கு கோபம் பொத்துக்கிட்டு வந்துச்சே... அப்ப எல்லாம் நடிப்புதான்...இல்ல!?" - அத்தை
இதைச் சொன்னதும், அம்மாவிடம் இருந்து பதிலேதும் இல்லை.....அத்தையே மீண்டும் ,

"ஏய்..... மாலதி, நான் விளையாட்டுக்குச் சொன்னேன். இப்ப ஏன் உனக்கு கண்ணு கலங்குது. உன்னைப் பத்தி எனக்குத் தெரியாதாடி.
பொறுக்கிக்கு வாக்கப் பட்டு உன் வாழ்க்கையே சீரழிஞ்சது.... உன்னோட மகன் மூலமா உனக்கு அது! கெடைக்குதுன்னா, சந்தோஷப் படர முதல் ஆளு நான்தாண்டி.... அதைப் புரிஞ்சிக்கோ. நானே, நீங்க ரெண்டுபேரும் சேர்றதுக்கு ஏற்பாடு பண்றேன் போதுமா. முதல்ல கண்ணத் தொட மாலதி....பாரு, நீ அழரதப் பாத்து கீதாவும் அழறா..."

"இல்ல, அத்தை. என்னால தான் அம்மா அழுறாங்க. நான் அதைச்! சொல்லி இருக்கக் கூடாது. சாரிம்மா.... என்ன மன்னிச்சுடு"

"பரவாயில்ல விடு கீதா.... வளந்த பொண்ணு வீட்டில இருக்குறது தெரியாம நான்தான்...." அம்மா விசும்புவது கேட்டது.

"சரி விடுங்க, இப்ப எதுக்கு அம்மாவும் பொண்ணும் ஓவராப் பண்றீங்க.... உங்களுக்கு, இது செட்டே ஆகல" என்று இருவரையும் கலாய்த்தாள் அத்தை...

"போடீ இவளே.... உனக்கு எப்பவும் விளையாட்டுதான்..." -அம்மா

" நான் விளையாட்டுக்கெல்லாம் சொல்லல.... நீ வேணா பாரு நானே உன்னை, உன் பையன ஓத்துக்க..... சாரி, ஒத்துக்க வைக்கிறேன். இன்னைக்கே இப்பவே. என்ன சொல்றே" -அத்தை

"அத்தை நீங்க ஒன்னும் சேத்து வைக்க வேண்டாம்.... நீங்க ஒண்ணுமே பண்ணலைன்னாலும், தம்பியே அம்மொவோட சேந்துக்குவான். அண்ணனுக்கும் அம்மாமேல ஆசைதான்"

"அடிப்பாவி கீதா!!! உனக்கு எப்படிடீ தெரியும்" -அத்தை

"முந்தாநாள் நைட்டு..... அம்மா சமையல் கட்டுல பண்ணிட்டு இருந்தத, தம்பி ஒளிஞ்சிருந்து பாத்திட்டு இருந்தான். என்னைப் பாத்ததும், முதல்ல பயந்துட்டான்... அப்புறம் நான்தான் அவன்கிட்ட எல்லாத்தையும் சொன்னேன்" சொன்னவுடன் அத்தை அம்மாவைப் பார்த்து,

"மாலதி.... அதுக்குதான் எங்களை இங்க கூட்டிட்டு வந்தியா. அப்புறம் என்னடி மாலதி..... பண்ண வீடு. தனியான இடம். அம்மாவும் மகனும் என்ஜாய் பண்ணுங்க. நாங்க எதுக்கு குறுக்க.... வாடி கீதா, நாம அப்படியே மெதுவா நடந்தே, வீட்டுக்கு போயிரலாம்."

"ஏய்.... வாணி. சும்மா இரு... நீ வேற." -அம்மா

"என்ன சும்மா இருக்கணும்"

"அவன் மேல ஆசைப் படறது வேற.... அவனோட தனியா... அந்தமாதிரி இருக்குறது வேற. அவன் நான் பெத்த புள்ள. நா உங்கள இங்க கூட்டிட்டு வந்தது..... கீதாவோட, நவீ-ய சேத்து வைக்கத்தான். அவ தான் பாவம் எவ்வளவு நாள்தான் தம்பி மேலே ஆசைய வச்சிகிட்டு சும்மாவே இருப்பா. அதுக்குத்தான் உன்னையும் கூட்டிட்டு வந்தேன்.... நீ அவன்கிட்ட எடுத்துச்சொல்லி, இன்னைக்கே எல்லாத்தையும் பண்ணச் சொல்லு.... நா வீட்டுக்கு போறேன்." -அம்மா

"அம்மா.... தம்பி உம்மேலதாம்மா பைத்தியமா இருக்கான். எங்கிட்ட எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டான்.... அன்னிக்கு அவன், ஊர்ல இருந்து வந்த அன்னிக்கு..... உன்ன அப்படிப் பாத்திருக்கான். அவனுக்கும் ஆசை வந்திருச்சாம்... நீ ரொம்ப அழகுன்னு என்கிட்டயே வேற சொல்றான். அவனுக்கு என்ன விட உம்மேலதான் ஆசை அதிகம்."

"உனக்கு எப்படிச் சொல்லிப் புரிய வைக்கிறது..... நான் அவனை நெனச்சி கை போட்டேன்னா. அது எனக்குள்ளேயே தான் இருக்கும், ரகசியம்.... யாருக்கும் தெரிய போறதில்லை. ஆனா, அந்த மாதிரி! எதாவது பண்ணி.... அப்புறம் அவனுக்கு என்னை, புடிக்காமப் போய்டிச்சின்னா?...... நான் செத்தே போயிருவேன். ஏற்கனவே நெறைய கஷ்டத்தை அனுபவிச்சிட்டேன்.... இனிமே, இன்னொரு பிரிவை என்னால தாங்க முடியாது. நாளைக்கே அவனுக்கு கல்யாணம் ஆகி பொண்டாட்டின்னு ஒருத்தி வருவா.... அப்ப, இந்த வயசானவ எதுக்குன்னு நெனச்சிட்டான்னா.... அதுக்கு நான், அவனை நெனச்சி காலம் பூரா கை போட்டுட்டே இருந்திருவேன்." இதைச் சொல்லும் பொது அம்மாவின் குரல் உடைந்திருந்தது. அம்மா இதைச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில்

அக்கா செல் போனை காதில் வைத்து....

"ஏன்டா நவி, அப்படியா..... கல்யாணம் பண்ணிட்டு அம்மாவை விட்டுட்டு போய்டுவியா. அப்படி ஏதாவது நடந்தது... நானே உன்னை...." அக்கா அதற்க்கு மேலும் சொல்லும் முன்பே.

"இல்ல அக்கா....சாத்தியமா மாட்டேன். நான் கல்யாணமே பண்ணிக்கப் போறதில்லக்கா.... இப்பவாவது அம்மாவை நம்பச் சொல்லு"

"அப்படின்னா, உடனே இங்க வா.... வந்து, நீயே அம்மாகிட்ட சொல்லு" என்று சொல்லிவிட்டு போனை கட் பண்ணினாள். பார்த்தீர்களா என் அக்காவின் சாமர்த்தியத்தை.... இதற்குத்தான் போன் போட்டு எல்லாவற்றையும் என்னை கேட்க வைத்திருக்கிறாள்.

நான் ராமு தாத்தாவிடம் சொல்லிவிட்டு, உடனே பண்ணை வீட்டிற்கு சென்றேன். அம்மா அங்கே தலை குனிந்தபடி அமர்ந்திருந்தாள். எதுவும் பேசவில்லை.

"எல்லாத்தையும் தான் கேட்டேல்ல, அப்புறம் என்ன. செலை மாதிரி நிக்கிறே. சொல்லு உங்கம்மா கிட்ட" -அத்தை

"அம்மா உன்னை எனக்குப் புடிச்சிருக்கும்மா..... தப்பா இருந்தா மன்னிச்சிக்கோ"

"அதெல்லாம் இல்ல நவீ...அப்படிப் பாத்தா, உம்மேல, முதல்ல ஆசப் பட்டது நான்தான்."

"அப்புறம் என்னம்மா.... நீயும் தம்பியும், இங்கயே இருங்க. நாங்க போறோம்" - கீதா அக்கா

"இருடீ இவ ஒருத்தீ.... எனக்கும் அவன் வேணும். ஆனா.... நான் அவனுக்கு, பத்தோடு பதினொண்ணாக இருக்க விரும்பவில்லை"

"எப்பவும், புரியாத மாதிரியே பேசுவியா?!?. இப்ப என்னதான் சொல்ல வர்றே?" அத்தை அம்மாவைப் பார்த்துச் சொல்ல,

"அவன் உன்னை வச்சிருப்பானாம்.... அவங்க சித்தி அவன் மேல ஆசப் படுவாளாம்... சித்ரா அவனை கட்டிக்கோன்னு சொல்லுவா. இன்னும் யாரெல்லாமோ தெரியல!!. அப்ப, நா என்ன?! - என்று அம்மா குனிந்த தலை நிமிராமல் சொன்னாள்.... ஆனாலும், அவள் சொன்ன வார்த்தைகள் என் முகத்தில் பட்டு அந்த அரை முழுவதும் தெறித்தது.

"இப்ப என்ன சொல்றே.... இனிமே நாங்க யாரும் குறுக்க வரல. பானுகிட்டயும் சொல்லீர்றேன், இனிமே, அவன் பக்கமே திரும்பிப் பாக்கக் கூடாதுன்னு.... நீயே உன் பையனை, நல்லா வச்சி, சமச்சி, அவிச்சி சாப்பிடு போதுமா..... எப்பா, ஊருல இல்லாத பையன வச்சிருக்கா. நீ மட்டும் உன் பயனை வச்சிக்கோடிம்மா.... நான் ஒன்னும் சொல்லல. கீதாவுக்காவது கொடுப்பியா இல்ல அவளுக்கும் பெப்பேவா?!?"

"ஏய்.... லூசு வாணி.... நான் அப்படிச் சொல்லல. நான் மட்டும் தான் அவனை வச்சிப்பேன்னு சொன்னேனா. நான் அவனோட அம்மாடி. என் புள்ளையோட சந்தோசம் தான் எனக்கு முக்கியம்" - அம்மா

"அப்ப... என்னதாண்டி சொல்ல வர்றே!! அய்யோ, இவ இப்படி பொம்பள கமல் மாதிரி பேசி கொல்றாளே.....இதுக்கு அவரே தேவலாம்" -அத்தை

"வந்து.... என் புருஷன் எங்கிட்ட ஒருநாளும் ஆசையா, பாசமா பேசினது கிடையாது. காதல்னாலே எனக்கு, என்னன்னு மறந்து போச்சுடி. வந்து.... அவன்..... என்னை..... விழுந்து விழுந்து காதலிக்கனும்.... அம்மா அம்மான்னு, என் பின்னாலயே சுத்தணும். எனக்கு பூ வாங்கி கொடுக்கணும். ஆசையா, புடவை எடுத்துக் கொடுக்கணும்...நாலணா புடவையோ இருந்தாலும் பரவாயில்லை. அவனோட பைக்ல வச்சி கூட்டிட்டு போகணும்... நான் அவனை இறுக்கி, கட்டி பிடிச்சிக்கணும்...... இப்படி நெறைய இருக்குது" குனிந்த தலை நிமிராமல் சொல்லி முடித்தாள்.

"இது மட்டும் உனக்கு போதுமா?..... அப்பாடா சந்தோசம்!. அப்ப எங்க கிட்ட அதுக்கு!!! பங்கு கேக்க மாட்டே அப்படித் தானே"

"ஏய்....ஏய்...வாணி. நான் அப்படிச் சொல்லவே இல்லையே. எனக்கும் எல்லாமே வேணும். நீ நேத்து சொன்னியே.... பெரிய்ய வெண்ணெய்..... அதுவும். ஆனா அதுக்கு முன்னாடி, நான் அவனை நெறைய......வந்து.....ம்ம்ம்ம்.... லவ் பண்ணனும்." அம்மா இதைச் சொன்னவுடன் நாங்கள் அனைவரும் "ஆஆஆ" வென்று வாயடைத்து நின்று விட்டோம். பாவம் 'அவளுக்குத்தான் எவ்வளவு ஆசைகள்'!!!

நான் முடிவு பண்ணி விட்டேன்......