அம்மாவுக்கு ஆறுதல் [discontinued or may continue]

[manigopal]

அங்கிருந்த சாலையோர ஹொட்டலுக்குச் சென்றோம். அனைவருக்குமே, பயங்கர பசி. அருவியில் குளித்தது, மலையேற்றம் (அத்தையையும் சேர்த்தே நான் ஏறியது), சில்லென்ற காற்று. கேட்கவும் வேண்டுமா. நன்றாகச் சாப்பிட்டோம். அதற்குள் ட்ரைவர் call பண்ணினான். கார் ரெடியாகி விட்டதாகச் சொன்னான். சரியென்று அனைவரும் காரில் ஏரிப் புறப்பட்டோம். களைப்பு, நல்ல சாப்பாடு... காரில் ஏறிய 5 நிமிடத்தில் அனைவரும் தூங்கி விட்டிருந்தனர்.... எனக்குத் தான் தூக்கம் வரவில்லை.

பானு சித்தியும், அத்தையும் என்னை தடவி, கையடித்து, அவர்களின் அங்க வளவுகளைத் தேய்த்து உசுப்பேற்றி இருந்தனர்... மேலும் அன்று முழுவதும், நடந்த நிகழ்வுகள் வேறு... முதலில் அக்காவின் கை என் ஆணுறுப்பை ஆட்டியது... அருவியில் சல்லாபித்தது, பின்பு அத்தையுடன் இரு முறை உடலுறவு கொண்டது .... கடைசியாக, காரில் வரும்போது, இவர்கள் இருவரின் தடவல்கள்.... என்று என் உடம்பே சூடேறி இருந்தது. ஒரே நாளில் எவ்வளவு மாற்றங்கள். அம்மாவை கரெக்ட் செய்யலாம் என்று நினைத்தால், இங்கே அத்தையும் சித்திகளும் அல்லவா மடிந்து கொண்டு இருக்கின்றனர். அந்த நினைவுகளை அசை போட்டுக் கொண்டே வந்தேன். 'என்னை உசுப்பேற்றி விட்டு, இப்படி, அநியாயத்துக்கு எல்லாரும் தூங்கிட்டீங்களே!!!'. கடுப்பாக இருந்தது. எனக்கு, அப்போதே விந்தை வெளியேற்றி விட, வெறி ஏறியது.... இருந்தாலும் என்ன செய்வது, கட்டுப் படுத்திக்க கொண்டேன்.

மணி 10. வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்தோம். எப்படி காரை விட்டு இறங்கி...... யார் யார், எங்கே படுத்தோம், என்ற நினைவே இல்லை. அவ்வளவு தூக்கம். எனக்கும் உறக்கம் கண்களைக் கட்டியது. பயணக் களைப்பு, நன்றாகத் தூங்கியும் விட்டோம்.

----------

"காலையில் தினமும், கண் விழித்தால் நான்.... கை தொழும் தேவதை அம்மா.....அன்பென்றாலே அம்மா.....என் தாய் போல் ஆகிடுமா....... கிர்ர்ர்ர்...கிர்ர்ர்ர்...கிர்ர்ர்" என்ற பாட்டோடு..... செல் போனின் ரீங்காரம். (நம்புங்க, அதான் என் போனோட ரிங்டோன். எப்பத்துல இருந்துன்னு எல்லாம் கேக்காதீங்க.... அது சீக்ரெட்) .

மணியை பார்த்தால் காலை 7.30. அடங்க.......!?, யார்ரா, காலங்காத்தாலயே.... என்று கடுப்பாக எழுந்து போனைப் பார்த்தால்..... ரேஷ்மி!
என்ன இந்த நேரத்தில கால் பண்றா,

"சொல்லுங்க ரேஷ்மி" -நான்

"என்ன...!?! சொல்லுங்க ரேஷ்மி" -ரேஷ்மி

"சரி..... சொல்லு ரேஷ்மி"

"என்ன.... சொல்லு ரேஷ்மி"

"நீ விடவே மாட்டியா.... சரி...சரி, சொல்லுடி! ரேஷ்மி"

"அப்புறம்.... உன்னோட பிரேக்கப் பத்தி, நம்ம ரீஜினல் மேனேஜர் கிட்ட பேசிட்டேன். Problem solved. 'அதுக்கென்னம்மா 3 இல்ல, 4 மாசமாவே எடுத்துக்கச் சொல்லு'ன்னு சொல்லிட்டார். இப்ப சந்தோஷமா"

"ஏய்...ரேஷ்மி. உண்மைய சொல்லு... நிஜம்மாவே இதுக்குத்தான் காலங் காத்தால போன் பண்ணியா?"

"அடடே..... பார்ரா, கரெக்டா கண்டு பிடிச்சிட்டியே" -ரேஷ்மி

"என்ன விஷயம்"

"திரும்பவும் பார்றா.....! தெரியாத மாதிரியே, கேக்குறியே... என்ன முடிஞ்சதா?!?"

"என்ன முடிஞ்சதா"

"அதான் அது!... அம்மாவோட First night"

"காலங்காத்தால கேக்குற கேள்வியாடி இது...."

"நா வேணுன்னா, நைட் 1 மணிக்கு போன் பண்ணி கேக்கவா.... அப்பப் பண்ணா, உங்களுக்கு டிஸ்டர்பா இருக்காதா?"

"ஏண்டி, ரேஷ்மி இப்படி ?!"

"பின்ன என்னடா, எனக்கு நைட் எல்லாம் தூக்கமே இல்லை..... என்ன நடந்ததுன்னு தெரியலேன்னா தலையே வெடிச்சிடும்"

"ஏய் ரேஷ்மி, நேத்து தான, எங்கிட்ட சொன்னே. அதுக்குள்ள எப்படி டீ..... அவங்க என்னோட அம்மா, பொண்டாட்டி இல்ல, ஞாபகம் வச்சுக்கோ"

"அதெல்லாம் தெரிஞ்சி தானே.... சார், எங்கிட்ட, நேத்தைக்கு, 'எனக்கு அம்மா மேல ஆசையா இருக்கு, என்ன பண்ணட்டும்' அப்படின்னு கேட்டே"

"அதெல்லாம் சரி ரேஷ்மி..... இங்க, அம்மாவோட தனியா இருக்கறதுக்கு சந்தர்ப்பமே கிடைக்கல. அதுவும் இல்லாம இங்க வேற ஏனென்னோவோ நடந்திருச்சி..... எல்லாம் தெரிஞ்சதுன்னா, உனக்கு உண்மையிலேயே, தலை வெடிச்சாலும் வெடிச்சிடும்"

"என்னடா சொல்றே.....!!! டேய் நவீ, என்னாச்சின்னு சொல்லு ப்ளீஸ்..."

"இப்போ முடியாது ரேஷ்மி.... யாராவது கேட்ருவாங்க. டைம் கிடைக்கும் போது நானே உனக்கு call பண்றேன்..."

"டேய் நவீ...டேய் கண்ணா. சஸ்பென்ஸ் வைக்காதடா. எனக்கு சஸ்பென்ஸ்னா தாங்காதுன்னு தெரியும்ல.... ப்ளீஸ்"

"ப்ளீஸ் ரேஷ்மி.... இப்ப வேணாம்... இன்னும் ஒரு மூணு நாள்ல, நானே உனக்கு கால் பண்ணி எல்லாத்தையும் சொல்றேன்"

"சரி...எப்படியோ போ...." என்று போனை வெடுக்கென்று துண்டித்தாள். அப்பா... இந்தப் பொண்ணுங்களுக்குத்தான் எப்படி கோபம் வருது. நினைத்துக் கொண்டிருக்கும்போதே,

"யாருடா அது ரேஷ்மி.... இன்னும் மூணு நாள்ள கால் பண்ணி, என்ன அவகிட்ட சொல்லப் போறே...." - கீதா அக்கா

"அது வந்து...வந்து, அவ எங்க ஆபீஸ்ல ஒர்க் பண்ரா. நான், வேலைய ரிசைன் பன்றேன்னு சொன்னேன். அதான்... 'வேண்டாம், ஒரு மூணு மாசம் லீவு எடுத்துக்கோ'ன்னு சொன்னா... நான்தான், எதுவா இருந்தாலும், மூணு நாள் கழிச்சு சொல்றேன்னு சொன்னேன்"

"சரி.... நீ.... வேலைய விட்டுப் போனா அவளுக்கென்ன, போகாட்டி அவளுக்கென்ன?. ஏன், வேண்டான்னு சொல்றா. அவ உன்ன லவ் பண்றாளா?"

"நீ வேற அக்கா. அவளுக்கு, கல்யாணம் ஆகி, ஒரு குழந்தை கூட இருக்குது. அவளுக்கு வயசு 29".

"ஏன் கல்யாணம் ஆனா பொண்ணுங்கள, நீ திரும்பிக் கூட பாக்க மாட்டியோ.... அதான் நேத்து மாஞ்சி, மாஞ்சி அத்தையை ஓத்....., சாரி..... பாத்தியே"

"அக்கா....."

"என்னமோ போ.... உனக்காக, இங்க கல்யாணம் ஆகாத ஒருத்தி காத்திட்டு இருக்கா..... அப்படிங்கறதை மட்டும் ஞாபகத்தில வச்சிக்கோ"

"அக்கா...!!! சாரிக்கா!!!........" என்று சொல்லிவிட்டு படுக்கையில் இருந்து எழுந்து அக்காவை இருக்கமாகத் கட்டித் தழுவிக் கண்டேன். அக்காவும், அவளது முலைப் பந்துகள் என்னை அழுத்த, என் மார்பின் மீது சாய்ந்து கொண்டாள். பின்பு மெதுவாக என்னை ஏறிட்டுப் பார்த்தவளை... குனிந்து, அவளது உதடுகளில் முத்தமிட்டேன். மிக மெதுவாக அக்காவும், என் உதடுகளின் மேல் அவளது உதடுகளை ஒற்றி, எடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். சிறிது நேர முத்தத்திற்கு பிறகு... அக்கா, என்னை காதலோடு பார்த்தாள்.....

"ஐ லவ் யூ..... நவீ" என்று சொல்லிவிட்டு....என்னை திரும்பிப் பார்க்காமல் அழகிய, புட்டச் சதைகளை ஆட்டியபடி, ஓடிச் சென்று, கதவின் அருகில் நின்றுகொண்டாள்,

"உன்னை பாக்கிறதுக்கு, கெஸ்ட் எல்லாம் வந்திருக்காங்க. அம்மா, உன்னை குளிச்சிட்டு சாப்பிட வரச் சொன்னாங்க" சொல்லிவிட்டுப் போய் விட்டாள்.... சிறிது நேரம், அக்காவின் குலுங்கும், அழகிய, வடிவான குண்டிகளையே நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்படியே அம்மாவைப் போலவே, இவளுக்கும்.... அழகாய் இருந்தது அவளது பிருஷ்டங்கள்.

குளித்துவிட்டு, சமயலறைக்குள் நுழைய, வீடே விழாக் கோலம் பூண்டிருந்தது. வித்யா அத்தை (அப்பாவின் முதல் தங்கை- 49) , சுந்தரி அத்தை(47), அவங்க பொண்ணு சித்ரா, எல்லோரும் வந்திருந்தனர். அனைவரும் அங்கே சமயலறையில் அமர்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தனர். என்னை பார்த்ததும் சுந்தரி அத்தை,

"வாடா மருமகனே.... உனக்கு இப்பத்தான் விடிஞ்சதா"

"இல்ல அத்தை... ஆஃபீசில இருந்து ஒரு கால் வந்தது அதான் பேசிட்டு இருந்தேன். இதைச் சொன்னதும் அக்கா அங்கே லேசாகச் சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

"என்னமோ மருமகனே, வேல வேலன்னு இருந்திடாதீங்க....

"வாங்க, இப்படி சித்ரா பக்கத்தில, எல போட்டு உக்காருங்க." நானும் சித்ராவின் பக்கத்தில் அமர்தேன். அவள் எனக்கு சாப்பாடு எடுத்து வைத்தாள். அங்கே, அக்கா என்னைப் பார்த்து முறைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

"அப்புறம் உங்கம்மா உன்கிட்ட எதாவது சொன்னாளா." - சுந்தரி அத்தை

"என்ன அத்தை"

"ஏண்டி மாலதி... உம்புள்ளகிட்ட எதுவும் சொல்லலையா?"

"அண்ணீ.... நீங்களே உங்க மருமகன்கிட்ட, கேட்டுக்கோங்க. என்னை விடுங்க" - அம்மா

"என்ன மருமகனே.... எம் பொண்ணு சித்ராவை, கட்டிக்க உனக்கு சம்மதமா?. ஒரு கெட்டது நடந்த வீட்டில, உடனே ஒரு நல்லது நடக்கணும். நீங்க சரின்னு சொன்னா. மத்தத பேசிக்கலாம்."

"இல்ல அத்தை... இப்பத்தான் வேலைக்கு சேந்திருக்கேன். கொஞ்ச நாள் போகட்டுமே. மொதல்ல ப்ரோமோஷன் வரணும்.... அப்புறம் தான் கல்யாணம்."

"இல்ல.... எம் பொண்ணு உன்னை விட வயசில மூத்தவன்னு..... பாக்குறீங்களா மருமகனே"

"அப்படி எல்லாம் நிச்சயமா இல்லை அத்த"

"உங்களுக்கு ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல மருமகனே. எம் பொண்ணுக்கு வயசாயிட்டே இருக்குதில்ல... இப்பவே 25 ஆயிடுச்சி. உங்கம்மாவுக்கு, கல்யாணம் ஆகும்போது 17 வயசு. அடுத்த வருஷமே உங்கக்கா. அதுக்கு அடுத்தவருஷம் நீ." அத்தை இதைச் சொல்லும் போது என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல், நான் அம்மாவைப் பார்த்தேன். அம்மா,

"அண்ணி..... விடுங்க அண்ணி, அவன் மனசில என்ன இருக்கோ தெரியல. நான் அவன்கிட்ட பேசிட்டு உங்க கிட்ட சொல்றேன்."இதைச் சொல்லிவிட்டு, அம்மா சித்திகளைப் பார்க்க, வாணீஅத்தையும், பானு சித்தியும் அம்மாவை புரிதலுடன் பார்த்துக் கொண்டனர்.

என், மூன்று சித்திகளும், வாணி அத்தையும் சாப்பிடும் பொது, சிரித்துக் கொண்டே.... ஒருவரை ஒருவர், கண்களால் சாடை பேசிக் கொண்டே சாப்பிட்டதை, நான் கவனிக்கத் தவறவில்லை.

ஒரு வழியாக சாப்பிட்டு முடித்தோம். சாப்பிட்டு முடிந்ததும் சுந்தரி அத்தை,

"சரி மாலதி, நாங்க ஊருக்கு கிளம்புறோம்.... அங்க, பண்ணையில போட்டது போட்டபடி கெடக்கு. உங்க அண்ணனப் பத்திதான் உனக்குத் தெரியுமே.... அதனால, நா இன்னைக்கே கிளம்புறேன். சித்ரா இங்கயே இருக்கட்டும். என்ன சொல்றே " என்று சொல்லி, சித்ராவை மட்டும் அங்கே விட்டுவிட்டு அவளும், வித்யா அத்தையும் ஊருக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றனர். சிறிது நேரம், அனைவரும் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். அம்மா... சித்திகளையும், வாணி அத்தையையும் பார்த்து சைகையில் ஏதோ சொன்னாள். வாணி அத்தையும்... எதையோ சைகையில், கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். பின்பு, அம்மா என்னிடம்

"தம்பி.... அங்க பண்ணை வீட்டில, கொஞ்சம் வேலை இருக்கு.... அதை கிளீன் பண்ணச் சொல்லி இருந்தேன். போய் பார்க்கணும். அப்படியே நம்ம தோப்பையும், ஒரு எட்டு பாத்திட்டு வந்திறலாம். என்ன சொல்றே?"

"சரிம்மா போயிட்டு வந்திறலாம்"

"சரி... அப்படின்னா, கீதா.....வாணி, நீங்க ரெண்டு பேரும், கூட வாங்க கொஞ்சம் ஒத்தாசையா இருக்கும்.