அச்சச்சோ அர்ச்சனா [discontinued]

[manigopal]

"சரி அசோக் வந்துட்டான்னு நினைக்கறேன்.. நான் ஹாலில் அவனை உக்கார வச்சிருக்கேன் நீ சீக்கிரம் கிளம்பி வா"

ஒரு நொடி இப்படியே போய் அசோக்கை தான் வரவேற்கலாமா என்று யோசித்தாள் அர்ச்சனா... ச்சே நான் ஏன் இப்படி நினைக்கிறேன் என்று தன்னை தானே திட்டிக்கொண்டு.. குளிக்க போகலாமா இன்னும் அரை மணி நேரமே இருக்கிறது.. புடவை மட்டும் கட்டிக்கொண்டு செல்லலாம்.. இதற்கு மேலும் நேரத்தை வீணடிக்க வேண்டாம் என எண்ணி கண்ணாடி முன்னே நின்றாள்..

எழுந்து நின்றதும் அவள் பாவாடை அதுவே சரி செய்து கொள்ள அதிகப்படியான எடையால் சற்றே சரிந்த அவளது முலைகளில் பெருமிதம் கொண்டாள். ஒரு ரூபாய் அளவில் கருத்த மச்சம் கலச குன்றமாக நிற்க அதில் குத்தி நின்ற முள் அவளை இன்னும் கர்வம் செய்து கொள்ள செய்தது...

கட்டிலில் மீது அலங்கோலமாக கிடந்த ஆடைகளை பார்த்ததும்.. அவள் கணவன் மீது கோபமும் வந்தது. ராஜேஷ் மட்டும் ஒழுங்காக இருந்தால் நான் ஏன் இப்போ அசோக் முன்னாடி போய் நிற்கப் போகிறேன் என்று... ஆனாலும் அவனை நினைத்த போது அவளுக்கு வந்த கிளர்ச்சியும் ராஜேஷின் வேகமும் வெட்கத்தை கொண்டு வர.. அசோக்கின் பார்வை இன்று தன்னை விட்டு விலகாமல் பார்த்து கொள்ள எண்ணினாள்...

முதலில் ப்ராவை எடுத்து பின் வேண்டாம் என முடிவெடுத்து அதை கட்டிலின் மீதே ஓய்வெடுக்க விட்டாள். ரவிக்கை மட்டும் அணிந்து அவளது முலைகளுக்கு ஒரு தடுப்பு மட்டுமே கொடுத்தாள்..

சேலை எப்படியும் அதன் வேலையை செய்ய போவதில்லை என்று தெரிந்தாலும், தன் அழகுக்கு அழகு கூட்ட அதையும் அணிந்து கொண்டாள்.. சேலை கட்டி கொசுவம் சொருக அவளது அடி முடியை தொட நேரிட்ட போது... ச்சே ஜட்டி போட மறந்து விட்டேன் என்று தன்னை தானே கடிந்து கொண்டு கட்டிலில் கிடந்த ஜட்டியை எடுத்து அணிந்து கொண்டாள்.

லேசாக முகத்துக்கு ஒப்பனை செய்து கொண்டு முழு கண்ணாடியில் அவளை பார்த்த பொழுது அவளுக்கே அவள் மீது பொறாமை வந்தது.. ஏதோ ஒன்று குறைந்தது போல தோன்ற.. கூர்ந்து கவனித்து தொப்புளுக்கு கீழே பாவாடையும் சேலையும் இறக்கி கட்டிகொண்டாள்...

ஆடை சூடிய மலர் பள்ளியறையில் (பெட்ரூம்) இருந்து வெளி வந்து அசோக்கின் பார்வைக்காக ஏங்கி நின்றது இப்போது.. அசோக்கின் பார்வையோ இப்போது புதிதாக தெரிந்த தொப்புளின் ஆழத்தில் லயிக்க அர்ச்சனா தனது வெற்றியை மகிழ்ந்து புன்னகையுடன் அவனை நோக்கி நடந்தாள்...

"அசோக் உங்களுக்கு பால் கொண்டு வரவா"...

அவள் அழகில் மயங்கினானா அல்லது குரலில் மயங்கினானா என மயங்கி நின்றவன் தலை அசைக்க அவள் பால் எடுத்து வந்தாள்...

"சூடா இருக்கு பார்த்து குடிங்க " என்று அவள் கப்பில் பால் கொடுத்தாளா அல்லது குனிந்து நின்று கலசத்தில் கொடுத்தாளா என்று தெரியாமல் அசோக் விழிக்க

"எவ்ளோ நேரம் பார்த்துகிட்டே இருப்பீங்க... எப்போதான் குடிக்க போறீங்க? " என்று சிரிக்க அசோக் அசடு வழிந்து கொண்டு கப்பை கையில் வாங்கி கொண்டான்.

"அவனுக்கு இப்போ ஏன் பால் மட்டும் கொடுக்கறே.. நைட் டின்னர் கொடுக்கலாம்ல" ராஜேஷ் குறிப்பு எடுத்து கொடுக்க..

"ஆமாங்க அசோக்குக்கு நான்தான் இன்னைக்கு நைட்டுக்கு.. அசோக் நீங்க இன்னைக்கு எங்க வீட்டுல சாப்பிடுங்க எனக்கு ஒரு கம்பனினு இருக்கும்.. இவர் இல்லாத போது" என்று சொல்லி புன்னகைத்தாள்

"ராஜேஷ் இல்லாத போது மட்டும்தான் கொடுப்பீங்களா அவர் இருக்கும் போது தர மாட்டீங்களா" அசோக்கும் அவர்கள் விளையாட்டில் கலந்து கொண்டான்..

"இப்போதைக்கு அவர் இல்லாத போது கிடைக்கும் அவர் ஊரில இருந்து வந்த பிறகு ரெண்டு பேருக்கும் சேர்த்து சமைக்கிறேன்"

என்று கூறி விட்டு அர்ச்சனா வேகமாக குனிந்து அசோக்கிடம் கப்பை வாங்க அவள் முலை சற்று அதிகமாகவே குலுங்குவதை கவனித்தான்.. ஒ உள்ளாடை எங்கே போனது என்ற கேள்வி அசோக்கை துளைக்க ஆரம்பித்தது.....

"சரி அவகிட்டே பேசினா பேசிகிட்டேதான் இருப்பா... அர்ச்சனா நாங்க லக்கேஜ் எடுத்துட்டு கீழே போறோம்.. நீ கதவை பூட்டிட்டு கீழே வந்துடு...."

கூறிக்கொண்டே ராஜேஷ் ஒரு சுமை எடுக்க அசோக் இன்னொரு பேக்கை எடுத்து கொண்டான்... இருவரும் படியில் இறங்கி சென்று லக்கேஜை அசோக்கின் காரில் வைத்துவிட்டு அர்ச்சனாவுக்கு காத்திருந்தனர்..

<t></t>
அர்ச்சனா பெட்ரூம் சென்று தனது ஹேன்ட் பேக்கை எடுத்து கொண்டு திரும்ப எத்தனிக்கும்போது அவளை முழுமையாக கண்ணாடியில் பார்த்தாள்.. இது நேரம் வரை அசோக் பார்ப்பதற்காக கட்டிய சேலை இப்போது ஏர்போர்ட் செல்லும்போது ஏன் வேண்டும் என்ற கேள்வி அவள் மனதில் தோன்றியது.

இந்த சேலை அசோக்கிற்காகத்தானே நான் கட்டினேன். இப்போது ஏர்போர்ட்டில் யார் யாரோ பார்க்க ஏன் இடம் கொடுக்க வேண்டும் என்ற கேள்வி வர அணிந்திருந்த சேலையை அவசரமாக அவிழ்த்தெறிந்து குடும்பப்பாங்கான ஒரு சேலை உடுத்திகொண்டாள்.. கண்ணாடியில் பார்த்து கொண்டு முந்தானை சரி செய்ய.. புதிய புடவை அனைத்தையும் மறைத்தாலும் அவள் அங்கங்களின் செழிப்பை மறைக்க தவறியதை பார்த்து அவள் உதட்டில் புன்னகை அரும்பியது...

புடவை மாற்ற நேரம் ஆனதால் கதவை பூட்டி விட்டு அவசரமாக மாடி படிகளில் கீழே இறங்கி வந்தாள்... படிகளில் அவள் குதித்திறங்க அவள் முலைகளும் குலுங்கி ஒற்றை தடுப்பை மீறி வர முயற்சி செய்தன...காரின் அருகில் நின்ற இருவருக்கும் குலுங்கும் கனிகள் கண்ணை கவர.. அர்ச்சனாவோ இருவரும் சேர்ந்து எப்போது தன்னிடம் சேர்வார்கள் என எண்ணி வெட்கமடைந்தாள்..

அர்ச்சனா அருகில் வர அசோக் அவளுக்கு பின் கதவை திறந்து கொடுக்க அர்ச்சனா அவனை பார்த்து புன்னகைத்து கொண்டே காரில் உள்ளே உட்கார தலையில் இடித்து கொண்டாள். என்ன அர்ச்சனா பார்த்து உட்காரலம்ல என்று கூறி அசோக் அர்ச்சனாவின் தலையை தேய்த்து கொடுக்க.. பரவாயில்லீங்க வலி இல்லை போதும் என்று அவன் கையை எடுத்து விட்டாள்.. அவளே அவன் கை எடுத்து விட்டாலும்.. அவள் இதயம் ஏன் இப்படி செய்தாய் இன்னும் சிறிது நேரம் அவனது கையின் ஸ்பரிசம் இருந்திருக்கலாமே என்று கடிந்து கொண்டது...

அசோக்கின் எண்ணம் முழுவதும் அவள் அணிந்திருந்த சேலையை சுற்றியே வந்தது. சிறிது நேரத்திற்கு முன்னாடி இருந்த சேலையில் அவள் படி இறங்கி வரும் அழகை ரசிக்க ஏங்கி நின்றவன் ஏமாற்றம் அடைந்து நின்றாலும், அவள் தலையில் தடவி கொடுத்த பொழுது அவன் கண்களுக்கு விருந்தான முன்னழகை ரசித்து சமாதான படுத்தி கொண்டான்.

கார் புறப்பட்டு சிறிது நேரம் மௌனத்திலேயே நேரம் கரைந்தது... ஒவ்வொருவரின் எண்ண ஓட்டமும் எங்கெங்கோ ஓட கார் மட்டும் சாலையில் ஒழுங்காக ஓடி கொண்டிருந்தது..

"அசோக் அர்ச்சனாவை டிராப் பண்ணிட்டு வேற ஏதும் ப்ரோக்ராம் வச்சிருக்கியா"

"இல்லைடா உன்னை ஏர்போர்ட்ல விட்டுட்டு மறுபடி அர்ச்சனாவை வீட்டுல கொண்டு போய் விட மணி ஒன்பது ஆயிடும். அப்புறம் எங்கே போறது".

"அவ்ளோ லேட்டாயிடும்னா நீயும் அர்ச்சனாவும் வேணும்னா ஹோட்டல் போலாம்ல. வீட்டுல போய் சமைக்கலாம்ல"

"ஏங்க அவர் தினமும் ஹோட்டல்லதான் சாப்பிடறாரு.. இன்னைக்கு ஒரு நாள் நல்லா வீட்டு சாப்பாடு சாப்பிடட்டுமே.."

"இல்லைடி லேட்டாச்சுன்னா அப்புறம் டின்னர் ரெடி பண்ண ரொம்ப நேரம் ஆயிடும்ல".

"அதெல்லாம் ஒன்னும் ஆகாது.. நான் அரை மணி நேரத்துல ரெடி பண்ணிடுவேங்க".

"என்ன அசோக் உனக்கு ஒகேதானே"

"நல்ல வீட்டு சாப்பாடு கிடைக்கணும்னா எவ்ளோ நேரம் வேணும்னாலும் காதிருக்க்கலாம்டா.. அதுவும் அர்ச்சனாவோடதுனா எனக்கு டபுள் ஓகேடா"...

"ஹ்ம்ம் அவரே சாப்பிடறேன்னு சொல்றாரு அப்புறம் உங்களுக்கு என்னங்க"

"எனக்கு என்னடி எனக்கு ஒண்ணுமில்லை..."

"ஆமா உங்களை யாரு ஒரு மாசத்துக்கு டூர் போட சொன்னது.. அதனால உங்களுக்கு ஒன்னும் கிடையாது.. அசோக் வீட்டிற்கு வந்தா அவருக்குதான்".. சொல்லி சிரித்தாள்...

"ஆபீஸ் வேலை.. நான் என்ன பண்றது... இல்லாட்டி உன்னை பக்கத்துல இருந்து பார்க்க எனக்கும் ஆசையாதான் இருக்கு.."

"சரி சரி அதெல்லாம் வந்த பின்னாடி நல்லா பார்த்துக்கலாம்.. போற இடத்துல ஒழுங்கா இருங்க.."

"சரிங்க " ராஜேஷ் பவ்யமாக அவளிடம் முகம் காட்டி நடிக்கறான்..

"ஆமா இதுக்கு மட்டும் குறைச்சலில்லை" என்று சொல்லி அவன் கையை கிள்ளி விடுகிறாள்..

"போகும்போது கூட உங்க சண்டையா.. பொண்டாட்டி புருஷன்னா சண்டை இருக்கும்தான்.. அதுக்காக நான் இருக்கும்போது கூடவா" அசோக் சொல்ல.

"ஏன் எங்க சண்டையில நீங்களும் சேர்ந்துக்கோங்க.. ராஜேஷ்க்கு நீங்க சப்போர்ட் பண்ணினா அவர் ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாரு.."

"அப்போ உனக்கு சப்போர்ட் வேண்டாமா அர்ச்சனா " -- அசோக்...

"எனக்கு ஒன்னும் தேவை இல்லை.. உங்க ரெண்டு பேரையும் நான் ஒரே நேரத்தில சமாளிச்சுக்குவேன்.. "

"டேய் அவ எல்லாம் சமாளிச்சுக்குவா. அசோக் அப்புறம் இன்னொரு விஷயம்"

"என்னடா"

"நீ திரும்பி போகும்போது அர்ச்சனா கார் டிரைவிங் பண்ண கேட்டா அவகிட்டே கொடுக்காதேடா:"

"ஏண்டா அர்ச்சனாவுக்கு ஓட்ட தெரியும்ல"

"அதெல்லாம் தெரியும் ஆனா அவ வேகமா ஓட்டுவா. வேகத்துக்கு ஏத்த மாதிரி கண்ட்ரோல் பண்ண மாட்டாடா"

"அதெல்லாம் நான் நல்லா கண்ட்ரோல் பண்ணித்தான் ஓட்டுவேன். இவர்தான் மெதுவா ஓட்டுவாரு பயந்துகிட்டே அதுக்காக அதே மாதிரி நானும் ஓட்டமுடியுமா நீங்களே சொல்லுங்க அசோக்".

"டேய் நான் சொல்றதை சொல்லிட்டேன்.. நீயுமே ரொம்ப வேகமா ஓட்டுவே.. இதுல இவளும் உன்கூட சேர்ந்தா என்ன ஆகுமோ.. கொஞ்சம் பாதுகாப்பா ஓட்டுங்க ரெண்டு பேருமே"

"அதெல்லாம் நான் பார்த்துகறேன்டா நீ பத்திரமா போய்ட்டு வா... ஏர்போர்ட் வந்தாச்சு... அர்ச்சனா நீ போய் ராஜேஷை வழியனுப்பி வச்சுட்டு வாங்க..."

ராஜேஷ் இறங்கி லக்கேஜை காரில் இருந்து எடுத்து கீழே இறக்கி வைக்க.. அசோக் டிராலி எடுத்து வந்தான்.. ராஜேஷ் ட்ராலியில் லக்கேஜை எடுத்து வைத்து ஏர்போர்ட் வாசலை நோக்கி நடக்க அர்ச்சனா நல்ல மனைவியாக அவனை பின்பற்றி நடந்தாள்... இந்த பொண்ணுங்க வீட்டுல என்ன அராஜகம் பண்ணினாலும் வெளில வரும்போது இந்த பொண்ணா அப்படின்னு சொல்ல வச்சிடுவாங்க..

ஏர்போர்ட் வாசலில் அர்ச்சனா கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்து

"போயிட்டு வரேன் அர்ச்சனா.. நீ தனியா வீட்டுல பத்திரமா.. நல்ல பூட்டிகிட்டு இருந்துக்கோ.. துணைக்கு வேணும்னா அசோக் கூப்பிட்டுக்கோ"..

"சரிங்க அதேல்லாம் நான் பார்த்துக்கறேன்.. நீங்க பத்திரமா போயிட்டு சீக்கிரம் வாங்க.."

இருவரும் கை அசைத்து விட்டு பிரிவதை பார்த்த அசோக்கின் முகத்தில் ஒரு புன்னகை.. இனி அர்ச்சனாவுடன் தனியாக இருக்க போகும் ஒரு மாதத்தை நினைத்து.....

<t></t>
ராஜேஷை வழி அனுப்பி வைத்து விட்டு மெதுவா அசோக்கை நோக்கி நடந்து வந்தாள் அர்ச்சனா.. அவள் கண்களில் மின்னிய குறும்பு கன்னத்தில் சிவந்த வெட்கம் உதட்டில் மெலிதான புன்னகை இவை எல்லாம் சேர்ந்து அவளை மேலும் அழகாக்கியது.. அந்த அழகை ரசித்து ருசிக்க அசோக் காத்திருந்தான்...

"அர்ச்சனா உங்களுக்கு நல்லா ஓட்டத்தெரியும்ல"

"ஹ்ம்ம் லைசென்ஸ் கூட வாங்கியாச்சு."

"லைசென்ஸ் வாங்கின எல்லாரும் நல்லா ஓட்டுவாங்கனு சொல்ல முடியுமா"

"ஹ்ம்ம் சந்தேகமா சாவி கொடுங்க நானே ஓட்டறேன் இப்போ"

அசோக் ஏதும் பேசாமல் டிரைவர் கதவை திறந்து விட்டான்.

"தைரியமா என்கிட்டே தர்றதெல்லாம் சரி தான் ஆனா நான் ஓட்டி அப்புறம் உங்க டப்பா காருக்கு ஏதும் ஆச்சுனா நான் பொறுப்பு கிடையாது.."

"என்னோடது புதுசு நல்லா ஸ்ட்ராங்தான் நானும் பக்கத்துலதானே இருக்கேன்.."..

"சரி சரி அப்போ நான் ஓட்டறேன்" சொல்லி அவள் காரை ஸ்டார்ட் செய்ய அசோக் பாசன்ஜெர் சீட்டில் அமர்ந்தான்..

வண்டி ஓடி கொண்டிருக்க.. அர்ச்சனாவின் பார்வை சாலையில்.. அசோக்கின் பார்வை அவளது சேலையில்... அசோக்கின் பார்வை தன் மீது இருப்பதை கவனித்த அர்ச்சனாவுக்கு கூச்சமாக இருந்தது. தனக்கு இடது புறம் இருந்து அவன் எதை பார்த்து கொண்டிருப்பான் என நினைத்து பார்த்ததில் அவள் நெஞ்சம் குறுகுறுத்தது.. தானே தேவை இல்லாமல் அவன் விரித்த வலையில் வீழ்ந்தது போல் உணர்ந்தாள்.. அவனது பார்வையை மாற்ற எண்ணி

"கார் ஓட்டும்போது முன்னாடி சாலையை பார்க்கணும். சேலையை பார்க்க கூடாது அசோக்"....

"அர்ச்சனா இப்போ கார் ஓட்டுறது நீ.. பிளஸ்.. இப்போ நான் சேலையை பார்க்கலை... ஆனா அதுக்கும் மேலே..." சொல்லி அவள் முலை இருக்கும் இடத்தை கண்ணாலேயே காட்டினான்..

"ஹ்ம்ம்ம் யார் பார்த்தாலும் ரெண்டு பேருக்குமே ஆபத்துதான்".. சொல்லிகிட்டே அவள் கியர் மாற்ற கை அசைக்க ரவிக்கையில் பொதிந்த அவள் முலை அந்த வினாடிகள் அவனுக்கு காட்சி தர அவள் மீண்டும் கைகளை எடுத்து ஸ்டியரிங்கில் கை வைக்க இப்போது கீழே சரிந்து மீண்டும் அவளது கண்களை கவர ஆரம்பித்தது.

"அர்ச்சனா நீங்க மெதுவா பார்த்து ஓட்டறீங்க.. ராஜேஷ் இதுக்குதான் நீ வேகமா ஒட்டுவேனு அந்த பில்டப் கொடுத்தானா"

"ஹ்ம்ம் எனக்கு இவ்ளோதான் ஓட்ட தெரியும்.. அதோட அவரு கொஞ்சம் பாதுகாப்பா இருன்னு சொன்னாரே மறந்துட்டீங்களா இதுக்கு மேலேனா நீங்கதான் ஒட்டிக்கணும்..... வேகமா "

"எல்லாம் மனசுல இருக்கு ஆனா இவ்ளோ மெதுவா ஓட்டினா எப்போ போய் வீட்டுக்ககு சேர்ரது சரி சரி இன்னைக்கு ஒரு நாள் மட்டும் நீ ஓட்டிக்க.. நாளையில இருந்து நான் ஓட்டிக்கறேன்.."

"ஹ்ம்ம் ஓட்டுங்க ஓட்டுங்க" மனதிற்குள் சொல்லிக்கொண்டே சிரித்து கொண்டாள்...

கணவன் அருகிலிருக்கும்போது தைரியமாக தனது அழகை காட்டியவள் இப்போது மறைத்து வைக்கிறாளே என்று நினைத்தாலும். .அவளுடைய கலகலப்பான பேச்சும்.. தான் எங்கே பார்க்கிறேன் என்று தெரிந்தும் அதை கண்டுகொள்ளாமல் விட்டதும், ராஜேஷ்கு ஒரு வித நம்பிக்கை கொடுத்தது.. ஆனாலும் உயிர் நண்பனின் மனைவி என்பதால் தயக்கமும் இருந்தது..

அர்ச்சனாவுக்கோ தனது கணவனின் விருப்பம் நன்கு அறிந்ததால் அசோக்குடன் தான் எந்த எல்லையும் மீறலாம் என்று நன்கு உணர்ந்திருந்தாள்.. ஆயினும் அவனை சீண்டி விட்டு அவன் தவிப்பதை பார்த்து சந்தோஷமடைந்த அவள் இப்போதைக்கு அதை மட்டுமே தொடர விரும்பினாள்...


இரவானதால் இதற்கு மேல் அவனை வதைக்க கூடாது என்று கட்டிய சேலைக்கு ஏற்ப குடும்ப பெண்ணாகவே நடந்து கொண்டாள்... கணவன் கூறியது போல நன்கு சமைத்து அவனது வயிற்றிற்கு மட்டும் உணவிட்டாள்... அசோக்கிற்கோ குழப்பம் அவன் மனதை வாட்டி வதைத்தது.. பகலில் நன்றாகவே பேசினாள்.. ஒருவேளை கணவன் ஊருக்கு சென்றதும் பயம் கொண்டு விட்டாளோ என்று நினைத்து சமாதான படுத்தி கொண்டான்..

இரவு உணவு முடிந்ததும்...

"அசோக் நீங்க அந்த பெட்ரூம்ல படுத்துக்கறீங்களா.. நான் இங்கே எங்களோட பெட்ரூம்ல படுத்துக்கறேன்.." என்று கூற அசோக் பதிலேதும் கூறாமல் எழுந்து சென்றான்..

"என்ன அதுக்குள்ளே தூக்கம் வந்துடுச்சா ஒரு நிமிஷம் இருங்க.. பால் தரேன் குடிச்சுட்டு போய் படுங்க:."..

"டிரஸ் மாத்திட்டு வந்து பால் கலந்து தரேன்.. புடவை கட்டிக்கிட்டு இருக்கறது ப்ரீயா இல்ல.." சொல்லி கொண்டு அவன் பதிலை எதிர்பாராது உள்ளே சென்றாள்..

இரவு வந்ததில் இருந்து அவனை குழப்பத்தில் ஆழ்த்தி மகிழ்ந்த அர்ச்சனா அவன் தூங்க செல்வதற்கு முன் அவன் தூக்கம் கலைக்கும்படி உடை அணிய முடிவு செய்தாள். அவளுடைய உடலின் வடிவத்தை மட்டுமே வெளிக்காட்டும் விதத்தில் நைட்டி தேடினாள்... வடிவத்தை காட்டி அதற்குள் உள்ளவற்றை அவனது கற்பனைக்கு விட்டு அவன் இரவு தன்னை பற்றிய கனவிலேயே களிய வேண்டும் என விரும்பினாள்.

கோடை காலத்தில் அவள் விரும்பி அணியும் பனியன் துணியால் ஆன நைட்டி அவள் கண்களில் பட்டது.. அவளது உடலை கனகச்சிதமாக கவ்வி அவளது உருண்டைகளை உள்ளது உள்ளபடி காட்டும் வடிவானது... அகன்ற கழுத்து கொண்டதால் அவ்வப்போது தேவைக்கு அதிகமாகவே அது கழுத்துக்கு கீழே வருவதால் அதை அவள் போடுவதில்லை.. மேலும் கால்களில் சற்று அதிக உயரமாக இருப்பதால் அவள் கெண்டை காலுக்கு மேலேதான் எப்போதும் இருக்கும்...

பெட்ரூம் கதவை சாத்தி வைத்து விட்டு தனது சேலை பாவாடை ரவிக்கையை கழற்றினாள்.. ரவிக்கையை கழட்டியதும் அவளுடைய முலைகள் விடுதலை அடைந்த சந்தோஷத்தில் லேசாக ஆடி கொண்டன... அப்படியே நைட்டியைஎடுத்து போட்டுகொண்டாள்.. உள்ளே ஜட்டி மட்டுமே.. கண்ணாடியில் பார்க்கும்போது அகன்ற கழுத்து பகுதி கீழே இழு பட்டு இடது முலை காம்பு வெளியே தெரிவதை கவனித்தாள்.. அவளை அறியாமலும் வெட்கம் வர அதை உள்ளே போட்டு கொண்டு நைட்டியை சரி செய்து கொண்டு பிளவு மட்டும் லேசாக தெரியுமாறு வைத்து கொண்டாள்.

பெட்ரூமிலிருந்து வெளி வந்து "அசோக் ரெண்டு நிமிஷம் வெயிட் பண்ணுங்க நான் பால் எடுத்துட்டு வந்துடறேன்" சொல்லி விட்டு வேகமாக அடுப்படி நோக்கி நடந்தாள். சற்று வேகமாக நடந்ததால் அந்த இதமான நைட்டி அவளது குண்டி பிளவில் மாட்டி அசோக்கிற்கு அவள் பிளவின் ஆழத்தை காட்டியது.. அதை கவனிக்காத அர்ச்சனா பால் சூடாக்கி இருவருக்கும் கலந்து எடுத்து வந்தாள்.

"அசோக் இந்தாங்க எடுத்துகோங்க " அவள் சற்று தேவைக்கு அதிகமாகவே குனிய அவளது இரு முலைகளின் நடுவே அவளின் வயிறு அதை தொடர்ந்து கருப்பு நிற ஜட்டியும் தெரிந்தது..

"பால் சூடா இருக்கு போல. ஆனா இப்போவே குடிச்சுடலாமா அர்ச்சனா"..

"ஹ்ம்ம் முதலில் கைல வாங்குங்க அப்புறமா எப்போ குடிக்கனும்னு யோசிங்க" சொல்லி இன்னும் குனிந்து அவன் முன்னாடி டீப்பாய் மேலே வைத்து விட்டு அவன் எதிரே அமர்ந்தாள்..

இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்வையாலே விழுங்கியவாறு வார்த்தைகள் ஏதும் பேசாமல் பால் குடித்தனர்.. குடித்த பாலை விட சூடான நிலைமையில் இருவரும் இருந்தனர்.. அசோக்கின் பார்வை அர்ச்சனாவின் நெஞ்சை மேய அவளின் பார்வையோ அவனின் கண்கள் பார்த்து அவன் மேயும் இடத்தை ரசித்து கொண்டிருந்தாள்.. அவன் ஏக்கத்தை இன்னும் அதிக படுத்த அவள் தன் கைகளை மார்புக்கு குறுக்காக கட்டிக்கொண்டு முலையின் பரிணாமத்தை கூட்டி வெளி வர செய்தாள்...

அசோக்கின் கட்டுப்பாடு தகர்ந்து கை நீட்டி எதிரே இருக்கும் முலைய கைப்பற்றலாமா என்று யோசிக்க அவன் மனதில் ஒரு பெரும் போராட்டமே நடந்து கொண்டிருந்தது.. அர்ச்சனாவோ எப்போது அவன் தன்னை தொடுவான் என்று ஏங்கி கொண்டிருந்தாள்... அப்போது அர்ச்சனாவின் கைபேசி அலற அங்கே அவள் கணவன் அழைத்து கொண்டிருந்தான்..
அர்ச்சனாவின் மனதில் எரிச்சல் தோன்றினாலும் அதை முகத்தில் காட்டாது கைபேசியை எடுத்தாள்...

"என்னங்க டெல்லி போய் சேந்தாச்சா"..

"......."

"ஏங்க ஒரு நிமிஷம்." அவள் கைபேசியை பொத்திக் கொண்டு..

"அசோக் குட் நைட் மார்னிங் பார்க்கலாம்" என்று கூறிவிட்டு கணவனிடம் பேசி கொண்டே பெட்ரூம் உள்ளே சென்றாள்..

நேரம் கூடி வரும் நேரத்தில் போன் செய்து கெடுத்த நண்பனை திட்டிக்கொண்டே அசோக் அவனது ரூம் நோக்கி நடந்து சென்றான்..

<t></t>
"என்னங்க டெல்லில குளிர் எப்படி இருக்கு. ஸ்வட்டர் போட்டுக்கிட்டீங்களா"

"ஹ்ம்ம் அதெல்லாம் போட்டாச்சு.. அசோக் என்னடி பண்றேன்"

"சாப்பிட்டிட்டு தூங்க போயிட்டாருங்க"

"என்னடி அதுக்குள்ள தூங்க போயிட்டானா வேற ஒன்னும் பண்ணலையா"

"வேற என்ன பண்ணனும் அவரு...."

"நான் இருக்கும்போதே உன்னை அந்த பார்வை பார்த்தான்னு சொன்னே இப்போ நீ தனியா இருக்கும்போது ஒன்னும் பண்ணலையா"

"ஹ்ம்ம் நீங்க எங்கே பண்ண விட்டீங்க அதுக்குள்ளேதான் போன் பண்ணிட்டீங்களே" -- பேசி கொண்டிருக்கும்போதே அர்ச்சனாவின் கை அவள் ஜட்டியை கழட்டி அவளது பெண்மையினை தடவ ஆரம்பித்தது..

"சும்மா என்னை சொல்றியா.. நீ ஏர்போர்ட் வரும்போது புடவை மாத்தும்போதே நினைச்சேன்.. இதுக்கு மேலே ஒன்னும் இருக்காதுன்னு..."

"அதுக்காக ஏர்போர்ட் போகும்போதும் அதே புடவை கட்ட முடியுமா... அது வேறே உள்ளே இருக்கறது எல்லாம் அப்படியே தெரியுது.."

"அதுதான் நாங்க ரெண்டு பேருமே பார்த்துட்டோமே.. பிறகு என்னடி.."

"ஹ்ம்ம்.. நீங்க ரெண்டு பேரு மட்டும் பார்த்தா போதும். வேற யாரும் பார்க்க வேண்டாம்.".

"இப்பவும் அதே புடவை கட்டி இருக்கியா"

"இல்லீங்க நைட்டிக்கு மாறிட்டேன். உங்களுக்கு புடிச்ச ஆரஞ்சு கலர்.."

"ஹே அது சும்மா சும்மா கீழே இறங்கி உன் முலையை காட்டுமே அந்த நைட்டியா."

"ஹ்ம்ம்ம்"

"அப்போ மறுபடி அசோக்குக்கு தரிசனமா"

"எங்கே பார்க்க விட்டீங்க நீங்க "

"சரி சரி நான் வைக்கறேன்.. நீ போய் உன் ஷோவை நடத்து."

"ம்க்கூம் அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம். அவரை ரூமுக்கு போக சொல்லிட்டேன்.. நான் இப்போ பெட்ரூம்ல"

"பெட்ரூம்ல தனியா என்னடி பண்றே"

"ஒன்னும் இல்லீங்க.... நாம ரெண்டு பேரும் கடைசியா பண்ணினதை நினைச்சா"

"நினைச்சு பார்த்தியா"

"ஹ்ம்ம் வெட்கமா இருக்குங்க.. நானா உங்ககிட்டே அப்படி எல்லாம் பேசினேன்னு.."

"வெட்கப்பட்டா சுகம் அனுபவிக்க முடியுமாடி.."

"அதுக்காக இப்படி எல்லாம் பண்ணலாமா " புருஷன்கிட்டே பேசினாலும் அவள் விரல் அவளை ஊடுருவி பார்த்து கொண்டிருந்தது...

"உனக்கு புடிச்சிருக்கோ இல்லையோ ஆனால் எனக்கு ரொம்ப புடிச்சிருக்குடி"..

"ஆமா உங்களுக்கு எதுதான் புடிக்காது.. "

"நைட்டி போட்ட பிறகு அவன் உன்னை பார்த்தானா"

"ஹ்ம்ம் பால் கொடுக்கும்போது பார்த்தாருங்க"

"ஒ பால் கொடுத்தியா அவனுக்கு.. அந்த நைட்டி வசதியா இருந்திருக்கும்"

"ச்சீ சும்மா இருங்க. கப்லதான் கொடுத்தேன்."

"ஹே நீ குனிஞ்சு கொடுத்தியா என்ன "

"ஹ்ம்ம் ஆமா ஏங்க"..

"அதுல நீ குனிஞ்சு கொடுத்தா உள்ளே உன் தொடை கூட நல்ல தெரியும்டி.."

"என்னங்க சொல்றீங்க.. நீங்க நிறைய தரம் பார்த்திருக்கீங்க என்கிட்ட ஒருமுறை கூட சொன்னது இல்லையே.."

"சும்மாவே நீ அந்த நைட்டி போட மாட்டே.. இதை வேற சொல்லி இருந்தா அதை எப்போவே தூக்கி கடாசிருப்பே.."

"அட போங்க அப்போ அவர் புல்லா பார்த்திருப்பாரா.."

"நீ ப்ரா போட்டிருந்தியா நைட்டி மாத்தும்போது.."

"ப்ரா போடலீங்க அப்படியே ப்ரீயா இருக்கட்டும்னு விட்டுட்டேன்.. ஆனா ஜட்டி போட்டிருந்தேன்.."

"அப்போ உன் முலை நடுவில உன் ஜட்டிய பார்த்திருப்பான்டி.. இப்போ அனேகமா அவன் உன்னை நினைச்சு என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கானோ"

"என்னங்க பண்ணுவாரு.."

"அதை நீயே போய் பார்த்துக்கோடி"

"ச்சீ அவர் என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருப்பாரோ அதை போய் பார்த்தா அசிங்கம்.."

"சரி அவன் என்னவோ பண்ணிக்கிட்டு போகட்டும்... நீ என்னடி பண்ணிக்கிட்டு இருக்கே."

"நான் ஒன்னும் பண்ணலீங்க சும்மாதான் இருக்கேன்" - சொல்லும்போது இரு விரல்கள் ஆழமாக அவளை குத்தி கொண்டிருந்தன..

"சரிடி அப்போ நீ தூங்கு எனக்கு காலையில மீட்டிங் இருக்கு கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுக்கணும்"

"சரிங்க குட் நைட் பை"

"பை டார்லிங்"

<t></t>