காம கனவுகள் [discontinued]

[manigopal]

மலரும் கவிதாவும் பேசி கொண்டிருந்த நேரம் அங்கு போலிஸ் ஜீப் வந்து நின்றது. அதை பார்த்த இருவருக்கும் பேர் அதிர்ச்சி. என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. போலிஸ் உள்ளே வந்தனர். கவிதா உங்கள ஒரு கொலை வழக்குக்காக அர்ரெஸ்ட் பன்ரோம் என்று சொல்லினர். கவிதா ஒரு நிமிடம் ஆசுவாச படுத்தி கொண்டு சரி போலா வாங்க என்று தன் மகளையும் கூட்டி கொண்டு கிளம்பினாள். போலிஸ் இடம் என் மகளோடு கொஞ்சம் தனியா பேசனும் என்று சொன்னாள் கவிதா அவர்களும் சரி என்றார்கள். அவள் மலரை தனியாக கூட்டி சென்று மலரு இந்தா ஒரு லட்ஷம் பணம். மலர் பணம் ஏது என்பது போல பார்த்தாள். என்னடி பாக்குர இது கந்து வட்டி கோவிந்தன் எனக்கு இப்படி ஏதாவது நடந்து விடும் என்று தெரிந்துதான் எடுத்து வைத்தேன் என்றாள் கவிதா. உடனே மலர் அந்த பணத்தை பெற்று கொண்டாள். நீ சென்னைலயே எதாவது ஹாஸ்டல்ல தங்கிக்க என்றாள் கவிதா. சரிம்மா நா ஹாஸ்டல்லயே தங்கிக்கர என்றாள் மலர். பார்த்து பத்தரமா இருந்துக்கடி நா வருவனா இல்லையான்னு தெரியாது என்று சோகத்துடன் சொன்னாள் கவிதா. அம்மா நா உன்ன வெளிய எடுக்கரம்மா நீ தைரியமா போம்மா என்று தன் அம்மாவுக்கு தைரியம் சொல்லி அனுப்பி வைத்தாள் மலர் (மலருக்கு இனி நேரப்போவது தெரியாமலே). இருவரும் சென்னைக்கு கிளம்பினர். கவிதா போலிஸ் ஜீப்பிலும் மலர் பஸ்ஸிலும் கிளம்பினர்.

இங்கே செல்விக்கு தன் அக்கா உள்ளே போனது எல்லாம் தெரிந்து விட்டது. ஆனாலும் செல்வியின் கௌரவம் அவளை போய் பார்க்க விடாமல் தவிர்த்தது. என்ன ஒரு கொழுப்பு இருந்தாள் தன் புருசனையே வழைச்சு போடுவாள் என்று அவளுக்குள்ளே அவள் கேள்வி கேட்டு கொண்டாள். எனவே செல்வி போய் கவிதாவை பார்க்க கூடாது என்று வீராப்புடன் இருந்தாள். அங்கு கவிதாவை கோர்ட்டில் ஆஜர் படுத்தி பின் சிறையில் அடைத்தார்கள். மலரும் ஒரு ஹாஸ்டல் எடுத்து அங்கே தங்கி கொண்டாள்.

குமார் இந்த 8 நாட்களில் பாட்டியுடனும் கடைசி ரெண்டு நாட்களில் பவ்யாவுடனும் பயங்கர ஆட்டம் போட்டான் குமார். குமாருக்கு நாளை ஸ்கூல் தொடங்குவதால் பாட்டியிடம் சொல்லிவிட்டு தன் வீட்டுக்கு கிளம்பினான். தன் துனிகளை பேக் செய்து கொண்டு வீட்டுக்கு கிளம்பினான். பாட்டி நா போய்ட்டு வர்ரம் பாட்டி என்று சொல்லி விட்டு கிளம்பினான். அவன் பஸ் ஸ்டாப்பை அடைந்தான். அங்கே ஏற்கனவே பவ்யா ரெடி ஆகி நின்று கொண்டு இருந்தாள். அங்கே அவள் வெள்ளை நிர சுடிதாரில் வெள்ளை சாலை போட்டுகொண்டு அதில் லேசான பூ வன்ன வேலைப்பாடு. அவள் முகத்தில் ஒரு மெல்லிய புன்னகை என அவள் குமாருக்கு ஒரு தேவதை போலவே காட்சி அளித்தாள். பக்கத்தில் அவள் சித்தி நின்றிருந்த்தால் அவள் குமாரிடம் எதுவும் பேசவில்லை. 10 நிமிட காத்திருப்புக்கு பின் பேருந்து வந்தது இருவரும் வேறு வேறு சீட்டில் அமர்ந்து கொண்டனர். இருவரும் டிக்கெட் எடுத்து கொண்டனர். ஒரு ஸ்டாப் தாண்டியவுடன் அவர்கள் ஊரில் யாரும் ஏறவில்லை என்பதாலும் குமார் எழுந்து பவ்யாவின் பக்கத்தில் யாரும் இல்லாததால் அங்கு வந்து அமர்ந்து கொண்டான். பவ்யா சைடில் குமார் தன் அருகில் அமர்வதை பார்த்தாள். உடனே குமாரின் தோழில் சாய்ந்து கொண்டாள். அப்படியே அவள் அழகை ரசித்தான் உலகமே அவன் கையில் இருப்பது போல தோன்றியது குமாருக்கு. அவள் கண் கலங்கி இருப்பதை பார்த்தான் குமார். ஏய் ஏண்டி அழுகுர. இல்லடா குமாரு உன்ன பார்த்த இந்த நாளு நாளா ரொம்ப சந்தோசமா இருந்தேண்டா ஊருக்கு போன இந்த சந்தோசம் கிடைக்குமா. ஹேய் லூசு இதுக்கேண்டி ஃபீல் பன்னுர அரையாண்டு லீவ்ல மீட் பன்னிட்டா போச்சு என்றான். இல்ல குமாரு உன்ன பாக்காம இருக்கரது ரொம்ப கஸ்டம் குமாரு. அதுவும் மூனு மாசம் காத்திருக்க சொல்ர எப்படிடா முடியும் என்றாள். சே பவ்யா நம்மல எவ்வளவு லவ் பன்ரா என்று மனதில் நெகிழ்ந்து கொண்டான் குமார். ஏய் கஸ்டந்தாண்டி கொஞ்சம் பொருமையா இரு நாம இப்ப 10த் மனச அலை பாய உட்டா படிக்க முடியாது என்று அவளை சமாதானப் படுத்தினான் ஆனாலும் அவள் சமாதானம் ஆகவில்லை. குமாருக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. அப்போது அவனுக்கு அந்த யோசனை தோன்றியது உடனே தன் பர்சை எடுத்து அதில் இருந்த தன் பாஸ்போர்ட் சைஸ் போட்டோவை எடுத்தான் அதை பவ்யாவிடம் என்ன எப்பெல்லாம் பார்க்கலாம்னு தோனுதோ இந்த போட்டோவை பார்த்துக்கோ என்று தன் போட்டோவை அவளிடம் கொடுத்தான். பவ்யாவும் அதை வாங்கி மகிழ்ச்சியுடன் அதை வாங்கி வைத்து கொண்டாள். நா உன்ன பாக்கனும்னா இதோ செல் போனில் போட்டோ எடுத்து கொள்கிரேன். என்று பவ்யாவை செல் போனில் ஒரு போட்டோ எடுத்து கொண்டான். பஸ் ஊருக்கு சென்றது இருவரும் வீட்டுக்கு சென்று அடைந்தனர்.

உமா தனக்கு உடல் நிலை சரி இல்லாததால் ஹாஸ்பிடல் சென்று விட்டு வீட்டுக்கு கிளம்பினாள். என்ன மனுசன் ஒரு ஆஸ்பத்திரிக்கு போலாம்னா கூட துனைக்கு வர மாட்டீங்கரா. ஆனா அடுத்த பொம்பளைங்களுக்கு ஒன்னுன்னா உளுந்து உளுந்து வேலை செய்ரானே பொம்பள பொருக்கி. என்ன தொட்டே ஒரு மாசம் ஆச்சு என் உணர்வை கூட புரிஞ்சுக்க மாட்டீங்கரான் என்ன புருசன் இவன் என்று தன் புருசன் மோகனை திட்டினாள். பஸ் ஸ்டாப்பில் பஸ்காக காத்து கொண்டு இருந்தாள். அங்கு பஸ் வந்து நினறது. உமா அந்த பஸ்ஸில் ஏறினாள். அந்த பஸ் ஓரளவு கூட்டத்துடன் இருந்தது. உமா அதில முன்னடியே நின்று கொண்டு இருந்தாள். அடுத்த ஸ்டாப்பில் பெரிய கூட்டம் ஏறியது. உடனே உமா பஸ்ஸின் மைய பகுதிக்கு சென்றாள். அங்கு ஒரு வாலிபன் முன்னால் ஒட்டி நின்றாள். அந்த வாலிபன் வேறு யாரும் அல்ல நம் சுரேஷ்தான். இத்தனை நாள் அவள் புருஷன் சுகம் இல்லாத்தால் சுரேஷின் ஸ்பரிசம் என்னமோ செய்தது. சுரேஷ்கும் அவள் தன் முன்னால் ஒட்டி நிற்பது தன் ஆண் குரியை எழ செய்தது. அப்போது ட்ரைவர் திடீரென பிரேக் அடிக்க உமாவின் பின்னால் அவள் இடுப்பை பிடித்து முட்டினான் குமார். அப்படியே உமாவுக்கு என்ன சுகம் அப்படியே தன் தலையை திருப்பி சுரேஷை பார்த்தாள். அவள் காந்த பார்வை சுரேஷை இழுத்தது. சுரேஷும் அவளை பார்த்தான் இருவரும் விடாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். அப்போது ட்ரைவர் மீண்டும் ஒரு பிரேக் அடிக்க மீண்டு சுரேஷ் தன் வருங்கால மாமியாரின் இடுப்பை பிடித்தான். உமாவால் தாங்க முடியவில்லை கண்ணை மூடி அப்படியே தன் உதட்டை கடித்தாள். ஆஹா பச்சி மடிஞ்சிருச்சு என்று சுரேஷ் நினைத்து கொண்டான். ஆனால் உமா இடுப்பில் இருந்து சுரேஷ் இன்னும் கையை எடுக்கவில்லை. ஆனாலும் இருவரும் பார்த்து கொண்டு இருந்தனர். உமாவும் சுரேஷ் கையை தட்டி விடவில்லை அதற்குள் பஸ் ஸ்டேண்டு வர இருவரும் இரங்கி கொண்டனர்.