ஜாதி மல்லி

[manigopal]

அந்த நினைவுகள் என்னை தக்க, என் விரல்கள் என் இன்பவசல்லில் தன் தீண்டுதளின்னல் அன்றைக்கு நான் பெற்ற பரவசத்தை மீண்டும் பெரும் முயற்சியில் இருந்தது. மற்றொரு கைவிரல்கள், பிரபு வின் சிறப்புதிறம்மான செய்கையை ஈடுகொடுக்கும் வகையில் என் பால் குடத்தை பிசைந்தவாறு இருந்தது.

அவன் என்னை அன்று பலமுறை உச்சத்துக்கு கொண்டு செல்ல, என் விரல் நிகங்கள் தீண்டுவதை மறந்து பிரண்டுதலக மாரின்ன. அவன் என் குந்தல்லில் இட்ட ஜாதி மல்லி மெத்தையில் செதறிகிடந்தது. என் முனங்கல்லின் சத்தம் பலமுறை அவன் இதள்ளல் அடைக்க ப்பட்டது. அவன் இடுப்பின் அசைவின் வேகத்தில் கட்டில் கிரிச்சல் சத்தம் இட்டது.

அவன் அன்று கொடுத்த அளவில்லா இன்பத்தை நினைத்து என் விரல் என் பெண்மையில் இன்னும் வேகம்மாக செயல்பட்டது. இப்போ என் மேனியில் இருந்து வெளியாகும் வேர்வை துளிகள் என் மேதையை ஈரம்மக்குகிறது என்றதனால், நான் எழுந்து என் ஆடைகள் எல்லாம் முழுதாக கலைத்து, குழியில் அறையில் சென்று ஷோவேர் ஒன் செய்து அதன்கீழ் நின்றேன்.

ஷோவேரில் வரும் நீர் என் வேர்வையோடு கலந்தது. நான் சுவற்றில் சாய்ந்து கொண்டு மீண்டும் என் பெண்மையை தீண்ட துவங்கினேன். அன்று நடந்த காட்சிகல்லை நினைவூட்டி இன்பம் பெற்றான். பிரபு அன்று என்னை பலமுறை இன்ப உச்சத்துக்கு கொண்டு சென்றான். நான் அவனுக்கு அந்த பேரின்ப சுகத்தை வழங்குவதற்கு, என்முழு முயற்சி செய்து, என் பெண்மையின் உள் தசைகள்ளல் பிரபுவின் ஆண்மையை உருவுதல் செய்தேன். அவன் கடைசியில் அவன்கட்டு பாட்டை இழந்து என் பெண்மையுள் அவன் காம நீரால் நிருப்ப நான் அவன்னோடு சேர்ந்து இன்னும் ஒரு முறை, என் இன்பநீரால் அவன் ஆண்மையை அபிஷேகம் செய்ததை நினைத்து நான் இப்பொழுது என் உச்சத்தை தொட்டேன். முச்சுதிணற சுகத்தில் உடல் துடித்தேன்.

மெல்ல மெல்ல இயல்பான நிலைக்கு திரும்பினேன். தற்சமயதுக்கு என் ஏக்கத்தை இந்த சுய இன்பம் போக்கினாலும், மறுபடியும் நான் அந்த கள்ள சுகத்துக்கு ஏங்குவேன் என்று தெரியும்.

"பிரபு, என் சொர்க்க இன்பம் வழங்கும் கள்ளகதல்ல, நீ என்னை தவிக்க விட்டு எங்கே சென்றாய்."

அன்று எல்லாம் முடிந்த பின் நாம் இருவரும் களைப்பில் உடல் போங்க பக்கத்தில் பக்கத்தில் படுத்திருந்தோம். சுவரில் என் ப்ருஷன்னோடு நான் சேர்ந்த கல்யாண போட்டோ நம் இருவரும் இருக்கும் அலங்கோல நிலையை பார்த்த படி இருந்தது. பிரபுவின் ஆண்மை இப்போ சுருங்கி இருக்க, இன்னும் கொஞ்சம் அவன் விந்து கசிந்து கொண்டு இருந்தது. என் பெண்மையில் இருந்து பிரபுவின் விந்து கசிவு என் தொடையை ஈரம்மகியது. மோக நிலையில் மறந்து போன குற்ற உணர்வு இப்போ என்னை தாக்கியது. அதே நேரத்தில் நான் அனுபவித்த மெய்மறந்த பெருமகிழ்ச்சியை மீண்டும் மீண்டும் அனுபவிக்க வேண்டும் என்று உல் மனதில் தோன்றியது.

திடிரென்று எனக்கு நெஞ்சில் ஒரு பயம் வந்தது. பல நாள் மனசாட்சியோடு போட்டி போட்டு தொத்தபின், பிரபுவோடு ஒன்றை கலந்திடும் நாள்ளை எதிர்பார்த்து முதல் முதல்லில் அது நடக்க போகும் பரபரபுணர்வில் எனக்கு வேற எந்த நினைவும் வரவில்லை. என் கணவர் இடம் கர்ப்பம் அகம் அபயம் இல்லாத நாள் தன் தடை உரை போடாமல் உடல் உருவு கொள்வோம். இப்போ பிரபு விடம் நான் எந்த முன் எச்சரிக்கை எடுக்கவில்லை. மனதில் அவசரம்மாக கனகிட்டன், பயம் கொஞ்சம் தெளிந்தது. இன்னும் இரண்டு நாளுக்கு பயம் இல்லை.

“பிரபு இன்றைக்கு ஓகே, அனால் அடுத்த முறை கண்டோம் கொண்டு வா,” என்று நான் சொல்லும் பொது, இருவருக்கும் புரிந்தது இது நம் கள்ள உறவின், துவக்கம் தான் என்று. அன்று அவன் இன்னும் ஒரு முறை என்னை புணர்ந்து அல்லாதி இன்பம் வழங்கி சென்றான். ஒவ்வொரு முறை பிரபு என்னை புணரும் பொது, இன்னும் உன் உடல் பசி தீரல்லைய என்று அரமனதாய் இருபது போல் கட்டி கொல்வேன், அனால் அவன்னோடு சேரும் நேரத்துக்கு ஆர்வம்மை காத்து இருப்பேன். உடல் உறவு கொள்ளும் பொது முழு ஈடுபாடோடு செக்ஸ் அனுபவிக்கம் விதங்கல்லில் பிரபுவின் விருபத்துக்கு மனமகிழ்வுடன் பங்குகொள்வேன். கடைசியாக நாம் அந்த பாழடைந்த வீட்டில், எங்கள் அடைகல்லை முழுதாக கலைத்து, மெல்ல துவங்கி ஆவேசம்மாக செக்ஸ் இன்பம் பெற்றோம். அன்று இடித்த இடியில் எங்கள் இன்ப முனங்கல் வெளிய கேக்காத படி இருந்தது. நான் இன்னும் அந்த சுகத்துக்கு ஏங்குகிறேன். அவன்னை மீண்டும் சந்திக்க துடிக்கிறேன்.
<t></t>
சரவணன் எழுதுவது


பிரபு சொல்லி கொள்ளாமல் சென்று மூணு வருடம் ஆகிவிட்டது. அவன் பிரிந்த பிறகு பழைய நிலைக்கு எல்லாம் வந்து விடம் என்று நான் நினைத்தது தப்பாக ஆகிவிட்டது. மீரா இன்னும் அவன் நினைவ இருப்பதை நன்று உணர்ந்தேன். அவள் என்னையும் நம் குழந்தைகலம் எந்த குறைவின்றி நன்கு கவனித்து கொண்டு தான் இருக்கிறாள். அனால் அவளிடம் ஒரு சோகம், ஒரு ஏக்கம் இருப்பதை உணர்ந்தேன். பல முறை நங்கள் உடல் உறவு கொண்ட பிறகு நான் தூங்கிவிட்டேன் என்று அவள் நினைத்து அவள் இருட்டில் சொகம்மாக இருப்பதை நான் மறைமுகம்மாக கவனித்து இருக்கிறேன். அவள் முழு மகிழ்ச்சியுடன் இருக்க வில்லை என்றும், அவல்லை அந்த ஏக்கம் வாட்டுவதை பார்த்து என்னக்கு மன கஷ்ட்டம் கொடுத்தது.


அவள்ளோட ஏக்கத்தை என்னால் பூர்த்தி செய்ய முடியவில்லை என்று வருந்தினேன். நான் வசதியான வாழ்கையில் முன்னேறும் முன் எல்லா கஷ்டங்களும் சிரித்த முகத்தோடு, என்னக்கு நம்பிக்கை குறையும் பொது ஊகம்மம், தைரியத்தியும் கொடுத்து என் முன்னற்றத்துக்கு பெரும் துணையாக இருந்தால். அப்பொழுது அவள் அவளுக்கென்று எதுவும் கேட்டதில்லை. இப்போ எனக்கு இருக்கும் வசதிக்கு அவள் விரும்பும் எல்லாம் வங்கி கொடுக்க முடியும், அனால் அவள் என்னிடம் கேட்க்க முடியாதது ஒன்றுக்கு ஏங்குவதை என்னால் கொடுக்க இயல்லாத நிலையில் இருந்தேன்.

அன்று திடீர் என்று ஒரு செய்தி வந்தது. பிரபுவின் அப்பா மாரடைப்பில் இர்ந்து விட்டார் என்று. இந்த மூன்று வருடம்மாக அவர் தன் ஒரே பயன்னை எந்த காரணத்துக்கும் இங்கே வர கூடாது என்று கட்டளை இட்டாலும், அவன் பிரிவின் ஏக்கம் பெற்றோருக்கு இருப்பது இயற்ட்கை தானே? அவர் உயிர்ரொடு இருந்த பொது அவர் மகன் செய்த காரியத்துக்கு அவர்ரல் மன்னிக்க முடிய வில்லை.

மீறவும், நானும், மரியாதையை செலுத்த அன்று மாலை பிரபுவின் தந்தை வீட்டுக்கு செண்டிருந்தோம். மீரா கண்கல்லின் ஆர்வ தேடல்லை அவள் அறியாத வகையில் கவனித்தேன். முதல்லில் நம் இருவரும் பிரபுவின் தாய் மற்றம் தங்கைக்கு நம் அனுதாபத்தை தெரிவித்தோம். அங்கே பிரபு காணவில்லை. மீரா முகத்தில் பிரபு தென்படவில்லை என்கிற ஏமாற்ற உணர்ச்சியை நான் கவிந்த்தேன். சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு வீட்டின் உள்ளிருந்து பிரபு வருவதை பார்த்து நான் அசந்தேன், மீரா மலர்ந்தால். அவன் வெறும் வேஷ்டியை மட்டும் அணிந்த்திருந்தன். அவனின் கம்பிர வசீகரத் தோற்றம் அந்தே சொகம்மான சூழல்ளிலும் தெளிவாக வெளிப்பட்டது.

மீரா முகத்தில் அவல்லினுள் தோன்றிய கோப உணர்ச்சியும், வஞ்சனை உணர்ச்சியும் போட்டி போட்டது. அவன் ஒன்றும் சொல்லாமல் அவல்லை காம விரக்தியடை இல் விட்டு சென்ற கொபம்மும், அவள் உடல் பசியை திக கூடிய அவள்ளின் இன்பகதலன் என்ற வஞ்சனை போட்டியிட்டு, வஞ்சனை உணர்ச்சியே வென்றது. இதை கவனித்த நான், ஒரு முடிவு எடுக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் தள்ளப்பட்டேன். நம் இருவரை பார்த்து பிரபு வின் கண்கள் மன உளைச்சலில் பெரிதாக விரிந்தது. அவன் சுதாரித்து கொண்டு, மிக கவனத்தோடு என்னை மட்டும் பார்த்தான்.

நான் அவன்னிடம் என் அனுதாபத்தை சொல்லும் பொது, அவன் மெல்ல என் காதுகள் மட்டும் கேக்கும் வகையில் சொன்னான், " சரவணன், என்னை தப்ப எடுத்துக்காதே, நான் உன்னிடம் அப்புறம் எல்லாம் விளக்குகிறேன்."

அவன் மீராவிடம் எதுவும் சொல்லாமல், அவன் தந்தையின் நல்லுடல் பக்கத்தில் அமர்ந்தான். மீராவுக்கு அவன் இப்படி செய்ததில் அவள் பெற்ற எமத்தத்தை அவள் முகத்தில் மறைக்க முடிய வில்லை. அன்று ஒரு மணி நேரத்துக்கு பிறகு நம் வீட்டுக்கு கிளம்பினோம். காரியங்கள் முடியும் வரை பிரபு அங்கு இருந்தான். மீரா எப்பொழுதை விட இன்னும் சோர்வாக இருந்ததில் தெரிந்தது, பிரபு அவள்ளிடம் எந்த தொடர்பும் வைத்து கொள்ளவில்லை என்று. மூன்று வருடத்துக்கு கண் காணாத இடுதுக்கு சென்ற அவள்ளின் உபநாயகன், திரும்பிய பின்னும் அவல்லை புறக்கணிக்கிறான் என்று அவல்லை கவலையில் வாட்டி இருக்கனும்.

மீரா, ஒரு நாள் தற்செயல்லாக கேட்பது போல் என்னிடம், "எங்க உங்கள் ப்ரெண்ட் காரியங்கள் முடிந்து போவிட்டர?"

"இல்லை நான் கேள்வி பட்டேன் இன்னும் இங்கே தான் இருக்கிறான் என்று."

இதை கேட்ட மீரா முகத்தில் ஒரு வினாடிக்கு சந்தோசம் தோன்றி மறைந்தது. அடுத்த நாள் பிரபுவிடம் இருந்து ஒரு போன் கால் என் கடைக்கு வந்தது. என்னிடம் தனியாக ஒரு இடத்தில் சந்தித்து பேசவேண்டும் என்று கேட்டு கொண்டான். நான் அவன்னை அவன் கடைசியாக என் மனைவியை புணர்த்த அந்த பாழடைந்த வீட்டுக்கு வர சொன்னேன்.

"அய்யோ, அங்கே வேணாம் சரவணா, வேற இடத்தில் சிந்திப்போம்."

நான் வற்புறுத்தி அந்த இடத்துக்கு வர சொன்னேன். நான் வந்து சேர்வதற்கு முன் அவன், அவன் பைக்கில் சாய்ந்தபடி கரத்து கொண்டிருந்தான். நான் அங்கு சேர்ந்ததும் நான் அவன்னை நோக்கி நடந்து செல்லும் பொது அவன் முகத்தில் ஒரு அச்சம் தெரிந்தது.

என் கைகளை பிடித்து கொண்டு, " சரவணா என்னை தப்ப நினைகத்தே, நான் இன்னும் நாலு, ஐந்து நாள்லில் பிரபட்டுருவேன். உன் மனையியை நான் நிச்சியம்மாக சந்திக்க மாட்டேன்."

"உன் அப்பா உன்னை இங்கே வரவே கூடாது என்று சொல்லிவைத்து இருந்தாரே?"

"உண்மை சரவணா, அனால் என் அப்பா இறந்த பிறகு என் அம்மா என்னை கதறி கெஞ்சி கேட்டதால் தான் நான் வந்தேன். ஒரே ஒரு மகன் நான் கொல்லி வைக்கணும் என்று கெஞ்சி கேட்டு கொண்டங்க."

"எப்படி இவளோ சீக்கிரம்மாக gulf இல் இருந்து இங்கே வந்தாய்?"

"நான் ஒரு வருடம்மாக, சென்னையில் பிசினஸ் பண்ணுறேன், என் அம்மா விடம் மட்டும் ரெண்டு மூன்று மதத்துக்கு ஒரு முறை போனில் பேசுவேன்." " என்னை நம்பு சரவனன நான் உன் வாழ்கையில் குறுக்கிட நோக்கத்தில் இங்கே வர வில்லை, நான் அதை செய்யவும் மாட்டேன்."

"நான் ஒன்னு கேப்பேன், என்னிடம் மறைக்காமல் உண்மையை சொல்ல வேண்டும், உனக்கு இன்னும் மீராவின் நினைவாக இருக்க?"

அவன் என் முகத்தை ஆச்சரியத்தோடு பார்த்து மௌனம்மாக இருந்தான்.

"ஹ்ம்ம் சொல்லு பிரபு உனக்கு என் மனைவி மேல் உள்ள ஆசை இன்னும் இருக்க?"
<t></t>
அவன் என் முகத்தை ஆச்சரியத்தோடு பார்த்து மௌனம்மாக இருந்தான்.

"ஹ்ம்ம் சொல்லு பிரபு உனக்கு என்மனைவி மேல் உள்ள ஆசை இன்னும் இருக்க?"

"ஏன் இப்படி கேக்கிற சரவணா, நான்தன் உன் வாழ்வில் மறுபடியும் குறுக்கிடமாட்டேன் என்று சொல்லுறேன்னே."

"நான் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் நீ இன்னும் சொல்லவில்லையே."

"நான் எப்படி இந்த கேள்விக்கு பதில் சொல்ல முடியும்?"

"ஏன் முடியாது, உண்மையை சொல்லு, சொல்லப்போனால், மீராவுக்கு உன் மேல் உள்ளே மோகம் இன்னும் தீரவில்லை."

"நோ சரவணா, மதனியை தப்ப நினைகதிங்க, அவங்க என்னக்கு லேசில் இனங்குல, நான் தொடர்ந்து விட முயற்சியினால்தன் ஒரு பலகினத்திலே என்னிடம்......." என்று இழுத்தான்.

"அவளுக்கு உன்னிடம் செக்ஸ் அனுபவம் இல்லாமல் இருந்திருந்தால், ஒரு வேலை இப்போ நிம்மதியாக இருந்திருப்பாள், அனால் இப்போ அவல்லை, நீங்கள் ஈடுபட்டு உறவின் நினைவு வாட்டுது."

பிரபு தலைகுனித்து சொன்னான், " என்னை மன்னிச்சிரு என்று கேக்கும் தகுதி கூட எனக்கு இல்லை என்று தெரியும், என் செய்கையின் விளைவை எப்படி மாத்துவது என்று என்னக்கு புரியிள்ளே."

"அதர்னல்தான் நான் ஒரு முடிவுக்கு வந்திருக்கேன்."

பிரபு என்னை குழப்பத்தோடு பார்த்தன்.

" உங்கள் இருவருக்கு இரண்டு வழிகள் இருக்கு, ஒன்று மீரா உன்னிடம்மே இருக்க முடிவு எடுத்தல், நான் தடுக்க மாட்டேன், அனால் குழந்தைகள் என்னிடம் தான் இருக்கனும்."

"ahh சாரா..... " என்றவனை நான் அவன் பேசுவதை நிறுத்தினேன்.

"ஒன்னும் பேசாதே, நான் பேசுவதை கேள். ஒரு களத்தில், சமுதாயம் என்ன சொல்லுமோ என்ற ஒரு பயம், உங்கள் உறவு தெரிந்தபின்னும் நான் அதை தடுக்க தடையாக இருந்தது, அனால் இப்போ எனக்கு சமுதாயம் என்ன சொன்னாலும் அதை பொருபடுத்தாமல் எதிர்த்து நிக்கம் தைரியம் வந்து விட்டது."

"இரெண்டாவது வழி, மீரா என்னிடம் இருந்து பிரிந்து போகவிருப்பம் இல்லை, அனால் உன்னிடம் செக்ஸ் அவள் மறக்க முடியாத ஒரு உடல் சார்ந்த தேவையாக இருந்தால், நான் நீங்கள் இருவரும் அந்த மோகம் ஆற்ற சேர்வதில் நான் தடையாக இருக்க மாட்டேன்."

"என்ன சரவணா சொல்லுற, நியே உன் மனையியை என்னிடம் உடல்உறவு கொள்ள அனுமதி கொடுக்கிற என்கிற?

"அம்மம்பிரபு, இந்த மூன்று வருஷம்மாக உன் நினைவு அவல்லை எப்படி வாட்டியது என்று நான்தன் அறிவேன். எனக்கு தெரியும் என்று அவலுக்கு இன்னும் தெரியாது. என் எவளோ கஷ்டங்கல்லை அவள் உறுதுணையாக இருந்து தங்கிகொண்டு இருந்தவல்லின் இந்த ஆசை என்னால் தீர்க்க முடியில்லை என்றுகவலை பட்டிருக்கேன்."

"அன்று, நீங்கள் உடல்உறவு கொள்ளும் பொது வந்த வேதனையை இப்போ தங்கக் கூடிய மன பக்குவம் வந்திருக்கு. உண்மையில் சொல்ல போனால் இது எனக்கு கவலை குடுக்ககூடிய செயல், அனால் அவள் சந்தோஷத்துக்காக நான் சம்மதிக்கிறேன். நான் நல்ல யோசித்து எடுத்த முடிவு இது."

"உன் மனைவிமேல் உனக்கு இந்த அளவுக்கு பாசம்ம?" "நீ உண்மையில்லே ஒரு பரந்த உள்ளமுடையவன். நான் என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை?"

"உனக்கு அவள்மேல் ஆசைமட்டும் இல்லாமல், பசம்மும் இருக்குதானே? அவல்லை நீ வெறும் செக்ஸ் போருள்ளக மட்டும் உபயோக படுத்துவது எனாகு சங்கடும் கொடுக்கும்."

"நீ இவளோசொன்னபின் நான் உண்மையை சொல்லுகிறேன், மீரா வின் நினைவு எனக்கு மறையவே இல்லை. அவள் விரும்பினால் அவல்லை ஏற்று கொள்ளவும் நான் தயார்."

நான் பெரும் மூச்சி விட்டு அவன்னை பார்த்து சொன்னேன், " நீ பொய் அவல்லை இப்போ பார், அவள் நீ இங்கே வந்ததில் இருந்து ரொம்ப ஏங்கி கிடக்கிறாள். இப்போமணி பதினொன்னு, பிள்ளைகள் ஸ்கூலில் இருந்து நான்குமணிக்கு திரும்பிவிடு வார்கள். நீ மூன்று மணிக்கெல்லாம் கிளம்பி விடு."

அவன் சேரி என்று சொல்லும் போது அவன் முகத்தில் ஒரு உச்சாகம் தெரிந்தது.

"இன்னும் ஒன்னு, உங்கள் உறவை பத்தி எனக்கு தெரியும் என்று மீராவுக்கு இன்னும் தெரியாது, நீ தன் நான்கொடுத்த இந்த இரண்டு சொய்ஸ் பத்தி சொல்லுனம், என்னால் அவள்ளிடம் இதை பத்தி நேரில் சொல்ல முடியவில்லை."

நான் அங்கு கிளம்பம் பொது எனக்கு ஒரு அளவு மனகவலை இருந்தாலும், ஒரு பாரம் இரேக்கி வாய்த்த மாதிரி இருந்தது. இன்றைக்கு மாலையில் நான் திரும்பம் பொதுதன் தெரியும் மீராவின் முடிவு.
<t></t>