ஜமிண்டரிணி சீதம்மா [discontinued or may continue]

[manigopal]

ரவியும் மதனும் நெருங்கிய நண்பர்கள்.. ஒரே கல்லூரியில் முதலாம் ஆண்டு படிக்கும் கடிலம் காளைகள்.. மதனுடைய அப்பா கோபால் பெரிய பணக்காரர்.. ரவியின் தந்தை சுந்தரமோ ஒரு ஏழை விவசாயி.. மதனுக்கு பணத்துக்கு பஞ்சம் இல்லை.. ஆனால் ரவிக்கு அப்படி அல்ல.. அப்பா பணம் அனுப்பினால் தான் அவனுக்கு இங்கே படிப்பு சோறு எல்லாம்.. ஆனால் மதனுடன் ரவிக்கு நெருக்கம் ஏற்பட்ட பின்பு பணத்துக்கு பஞ்சமே இல்லை.. அவன் செலவை எல்லாம் மதனே பார்த்துகொண்டான்.. சென்னை மாம்பலத்தில் ஒரு சின்ன அறையை வாடகைக்கு எடுத்து ரவி தங்கி இருந்தான்.. மதனும் அவ்வ பொது ரவி அறைக்கு வந்து போவான்.. ஒன்றாக படிக்கவும்.. திருட்டு தாம் அடிக்கவும்.. தண்ணி அடிக்கவும் ரவி அரை தான் மிக பாதுகாப்பாக இருந்தது.. சொல்ல போனால்.. மதனுக்கு பண வசதி இருந்தும் அவன் அப்பா ரொம்பவும் அவனை கண்டிப்புடன் வளர்த்து இருந்தார்.. அதனால் மதனால் சுதந்திரமாக அவன் வீட்டில் தண்ணி அடிக்கவோ தாம் அடிக்கவோ முடியாது.. அதனால் ரவி இருக்கும் அரை மதனுக்கும் சொந்த அரை மாதிரி தான்.. இருவரிடமும் அதன் சாவி இருந்தது.. சில சமயம் ரவி ஊருக்கு போனால் கூட மதன் ரவி அறைக்கு வந்து போவான்...

சரி சரி இதெல்லாம் ஒரு சின்ன அறிமுகம் தான்.. ரொம்ப போர் அடிக்க விரும்ப வில்லை.. இப்பொது கதைக்கு வருவோம்...

ஒரு நான் ரவி கல்லூரிக்கு கிளம்பிக்கொண்டு இருந்தான்.. அபோது மதன் அறைக்கு வந்தான்..

"என்னடா மச்சான் காலை டிபன் சாப்டிய ?" ரவி கேட்டான்...

"இல்ல மாமா.. இன்னைக்கு சாபிடுற மூட் இல்ல.. அதனால சீக்கிரம் வந்துட்டேன்.. ஆனா பசிக்குதுட.." மதன் பதில் அளித்தான்...

"சரி வாட மச்சான்... நான் இங்கே நம்ம தெருவுல யாரோ புதுசா சீதம்மா நு யாரோ வீட்டுலே ஒரு இட்லி கடை ஆரம்பிச்சு இருகன்கலாம்.. எல்லாம் ரொம்ப பிரமாதம பேசிகிரங்க.. அப்படி என்ன தான் இட்லி இருக்குனு பொய் பார்க்கலாம்.. வா டா.." என்று சொல்லி விட்டு இருவரும் அந்த சீதம்மா வீடு நோக்கி நடந்தார்கள்..

சீதம்மா வீடு சின்னதாக ஆனால் மிகவும் சுத்தமாக.. அழகாக இருந்தது.. வாசலில் ஒரு சின்ன பெயர் பலகை.. அதில் சீதம்மா இட்லி வியாபாரம் என்று பெரிய எழுத்திலும் அதன் கீழாக இங்கே எப்போது வேண்டுமானாலும் கிடைக்கும்.. என்று சின்ன எழுத்திலும் எழுதி இருந்தது..

<t></t>
தம்மா வீடு சின்னதாக ஆனால் மிகவும் சுத்தமாக.. அழகாக இருந்தது.. வாசலில் ஒரு சின்ன பெயர் பலகை.. அதில் சீதம்மா இட்லி வியாபாரம் என்று பெரிய எழுத்திலும் அதன் கீழாக இங்கே எப்போது வேண்டுமானாலும் கிடைக்கும்.. என்று சின்ன எழுத்திலும் எழுதி இருந்தது..

ரவியும் மதனும்.. பெயர் பலகையை படித்து கொண்டே உள்ளே நுழைந்தனர்.. உள்ளே சிரல் பெஞ்சில் உட்கார்து சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்தனர்.. இவர்களும் பொய் ஒரு காலி இடத்தில அமர்ந்தனர்...

"விஷ்ணு.. ரெண்டு பேரு வந்து இருக்காங்க பாரு போய் இலை போடு.. நான் இட்லே எடுத்து வரேன்.." கிட்சேன் உள்ளே இருந்து ஒரு ரம்யமான குரல் கேட்டது.. கண்டிப்பாக அது சீதம்மா குரலாக தான் இருக்கும் என்று ரவியும் மதனும் தீர்மானித்தார்கள்...

இலை போடப்பட்டது..

ரவியும் மதனும்.. ரொம்ப பரபபனார்கள்... காரணாம்.. அவர்கள் சீதாம்மாவை பற்றி கேள்வி பட்ட சில செய்திகள்..

சீதம்மா இட்லி எடுத்து வருவதற்குள் சீதாம்மாவை பற்றி கொஞ்சம் உரு என்ன பேசி கொண்டது என்று பார்க்கலாமா...

<t></t>
ரவி ஒரு வீடு மாடியில் குடி இருக்கிறான்.. அவனுடைய வீட்டு சொந்தகார அம்மா கீழே குடி இருகிறார்கள்.. காலையில் வாடகை வாங்க வந்த பொது அவங்க சொன்னது...

"ரவி.. நீ தினமும் காலைல சாப்டாம காலேஜுக்கு போறல்ல.. இனிமே உனக்கு கவலையே இல்லப்பா.. நம்ம தெருவுல சீதம்மா நு ஒருத்தங்க இட்லே கடை ஆரம்பித்து இருக்காங்க.. இருபத்தி நாலு நேரமும் இட்லேயும் ஆப்பமும் அவங்க கிட்ட கிடைக்கும்... நீ என்ன நேரம் ஆனாலும் அவங்க வீட்டுக்கு போய் சாபிடலாம்.. காசும் கம்மி... திருப்தியா சாபிடலாம்.. பாவம் அவங்க ஒரு காலத்துல பெரிய ஜமிந்தரினிய இருந்தவங்க.. நல்ல வாழ்ந்து கேட்ட குடும்பாம்.. அவங்க ஜமிந்தார் புருஷன் இபோ உயிரோட இல்ல.. ஒரே ஒரு மகன்.. பேரு விஷ்ணு... அவனும் இப்போ தான் 8 வது படிக்கிறான்... அவனை நல்ல படிக்க வச்சு.. திரும்பவும் அவனை ஜமிந்தார் மாதிரி வள வைகனும்னுங்குறது தான் சீதம்மாவோட கனவு.. நீ தினமும் போய் அவங்க வீட்டுல சாப்டு அவங்களுக்கும் அவங்க வியாபாரத்துக்கும்... உதவி பண்ணுப்ப... விதவையனல்லும்.. நல்ல லச்சணம... வெள்ளைய... சும்மா கொலு கொழுன்னு உடம்ப வச்சு இருக்காங்க... சாப்பிட வரவங்க... சீதாம்மாவை பர்த்துடே சாப்ட.. வயிறும் நிறையுது.. மனசும் நிறையுது.. சீதம்மாவோட சிறப்பு அம்சமே... ஒவ்வொருத்தரும் சாப்பிட்டு முடிக்கும் வரை அவங்க பக்கத்துலையே உட்கார்து பரிமாறி விட்டு.. அவங்க சாப்பிட்டு முடிக்கும் வரை கூடவே உட்கார்து இருபன்கலாம்.. அதனால தான் அவங்க இட்லி கடைக்கு ரொம்ப கூட்டம்..."

<t></t>
வீடு ஓனர் அம்மா காலைல ரவிக்கு சீதாவை பத்தி சொன்னதும்.. ரவிக்கு ரொம்ப ஆவலா இருந்தது...



எப்படியாவது சீதாவை பார்த்து விட வேண்டும் என்று... காரனாம்ம்ம் அவனுக்கு கிடைத்தா இன்னொடு தகவல்.. சீதா அம்மா வீட்டுக்கு சாப்பிட வருபவர்களுக்கு சீதா ஒரு நிபர்ந்தனை விடுத்தது இருந்தால்.. கண்டிப்பாக சாப்பிட வருபவர்களுக்கு வயது 14 முதல் 22 வரை தான் இருக்க வேண்டும் என்று...



இந்த விசயத்தில் தான் ரவிக்கு ரொம்ப ஆர்வம் அதிகமானது... கரணம் அவனுக்கு இப்பொது தன 17 வயது ஆகிறது...



அதனால் தான் காலையில் மதன் வந்ததும்.. அவனையும் சீதம்மா வீட்டுக்கு கூட்டிக்கொண்டு வந்தான்..



விஷ்ணு இலையை போட்டதும்... தண்ணீர் தெளித்து விட்டு... சீதா அம்மாவுக்காக இருவரும் ஆவலை காத்து இருந்தார்கள்...



ரவியும் மதனும் தவிர... அருகில் இன்னும் இருவர் அமர்ந்து இருந்தனர்... ஒருவன் அட்ட கரி நிறத்தில் இருந்தான்.. அவனுக்கு எப்படியும் 14 அல்லது 15 வயது தான் இருக்கும்.. நல்ல கருப்பு நிறம்.. ஒரு ஆளுக்கு முண்டா பணியம் மட்டும் போட்டு இருந்தான்.. கீழே.. ஒரு காகி டவுசர்...



அவனை பார்த்து ரவி மெல்ல விசாரித்தான்...



"தம்பி நீ யாருப்பா.. உன்னோட பேரு என்ன ? இங்கே எவ்ளோவு நாலா வந்து சாப்பிடுற.. சீதாம்மா இட்லி நல்ல இருக்கும்மா..?"



"அண்ணே... என்ன இப்படி கேட்டுடிங்க... எங்க சீதா அம்மா இட்லி மாதிரி இந்த உலகத்துல எதுவுமே ஈடு வராது... அவ்ளோ மெதுவா இருக்கும்... செம வெள்ளைய இருக்கும்... சும்மா அமுக்கி அமுக்கி பிசைஞ்சு பிசைஞ்சு சப்பி சப்பி சாபிடலாம்.."



ரவி, "அப்படியா.. எல்லா கடைலயும் இட்லி வெள்ளைய மெதுவா தானே தம்பி இருக்கும்...?"



அவன், "ஆமாம் அண்ணே ஆனா... சீதா அம்மா இட்லில ஒரு ஸ்பெஷல் இருக்கு... அதாவது.. அவங்க வெள்ளையான இட்லி நடுவுல கருப்பு திராட்சை இருக்கும்... இந்த மாதிரி எந்த கடைலயவது... இட்லி பார்த்து இருக்கீங்கலா..?"



மதன், "ஆஹா வித்தியாசமா தான் இருக்கு... மேல சொல்லுடா தம்பி..."



அவன், "சீதா அம்மா கிட்ட ரெண்டே ரெண்டு இட்லி மட்டும் சாப்டா போதும்.. நம்ம பசி எல்லாம் பறந்து போய்டும்... ஒரு தாய் பாசத்தோட.. அவங்க நமக்கு அவங்க ரெண்டு இட்லேயையும் மாத்தி மாத்தி தருவாங்க பாருங்க... அப்படியே சப்பி சப்பி சாபிடலாம்.."



ரவி, "இட்லிகு தொட்டுக்க என்னப்பா?"



அவன், "மத்த கடைல மாதிரி.. சாம்பார் கிடையாதுண்ணே... அவங்க இட்லி நடுல இருக்குற கருப்பு திரசைய சப்பியே முழு இட்லேயையும் சாப்பிட்டு முடிச்சுடலாம்... வெள்ளிகிழமை அவங்க பூஜை முடிச்சு வந்து இட்லி குடுக்கும் போது நமக்கு அதிஷ்டம்னே... காரணம்... அவங்க வெள்ளை இட்லேயில கருப்பு திரசையும்.. இருக்க்கும்... அதோட இட்லேய சுத்தி தேன் ஊத்தி தருவாங்க... தேன் ஊதின இட்லேய நக்கி நக்கி சப்பி சப்பி சப்பிடுகிடே இருக்கலாம்... வெள்ளிகிழமை தான் இங்கே அதிக கூட்டம் வரும்.. காரணம்... சீதா அம்மா... பூஜை முடிச்சுட்டு... தேன் இட்லி குடுக்கும் பொது.. அவங்க மேல புடவை கட்டி இருக்க மாட்டாங்க... வெறும் வெள்ளை ஜாக்கெட் பாவாடை மட்டும் தான்... என்னவோ கேரளா பூஜைன்னு சொல்லுவாங்க... அவங்க ஜாமீன் வழக்க படி... வெள்ளிகிழமை புடவை கட்ட கூடாதாம்... அது... அவங்க வீடு ஆம்பளைகளுக்கு ஆகாதம்... எதாவது நோய் வந்துடுமாம்... இல்லன சில சமயம் செத்தே போயடுவான்கலாம்... அதனால தான் வெளிகிழமை.. சீதா அம்மா புடவை கட்ட மாட்டாங்க.. மத்த நேரத்துல வெள்ளை புடவை கட்டி இருப்பாங்க.. அதுவும் நல்ல கவர்ச்சியா இருக்கும்... மெலிசு வெள்ளை புடவை தான் கட்டுவாங்க... அவங்களை பார்த்துட்டே அவங்க இட்லேய சாப்பிடும் பொது.. நம்ம சொந்த அம்மா இட்லேய நம்ம நக்கி நக்கி சாபிடுற மாதிரி இருக்கும்..."



ரவிக்கும் மதனுக்கும்... அவன் சொல்ல சொல்ல லேசாக இரட்டை அர்த்தம் போல் இருக்கா... அவர்கள் இருவர் பேன்ட் லேசான கூடாரம் அடிக்க துவங்கியது...



ரவி கேட்டான்... "தம்பி.. உனக்கு சீதா அம்மாவை எத்தனை நாலா தெரியும்...?"



"அவங்க ராஜஸ்தான்ல இருந்து... வெறும் கட்டின புடவையோட மட்டும்.. அவங்களும் அவங்க மகன் விஷ்ணுவும் வந்த நாலா இருந்து தெரியும்ணே... அவங்களுக்கு இந்த இட்லி கடைய வச்சு குடுத்ததே... நான் தானே" என்று ஒரு அதிர்ச்சி குண்டை போட்டான்.



ரவியும்... மதனும்.. அதிர்ந்து அவனை மீண்டும் ஒரு முறை பார்த்தார்கள்...



அவனுடைய அழுக்கு முண்டா பனியன்... கக்கி டவுசர்... நம்மப்வே முடியல...



ஒரு நிமிஷம் அவன் இதுவரை சொன்னது எல்லாம் சும்மா டப்சாவா என்று கூட எண்ண தோன்றியது...



மதன், "டேய் தம்பி... சும்மா வெருப்பேத்தாத... உண்மையாவா சொல்றே...?"



"ஆம்மாண்ணே... உண்மைய தான் சொல்றேன்.. அவங்க இந்த ஊருக்கு எப்படி வந்தாங்கனு அந்த கதைய சொல்லட்டுமா ?"


அந்த அழுக்கு பையன் சீதா அம்மா சென்னை வந்தது இறங்கிய கதையை சொல்ல ஆரம்பித்தான்...