உள்ளத்தின் கதவுகள் [completed]

[manigopal]

இரண்டு நாட்கள் கழித்து.. ஞாயிற்றுக்கிழமையன்று.. வேலைக்குக் கிளம்பினான் நந்தா.. !!

நந்தா பேருந்தைவிட்டு இறங்கியபோது… பேருந்து நிலையம் மிகவும் கூட்டமாக இருந்தது. !
அமாவாசை நாள் என்பதால்.. அருகில் இருக்கும் மிகப்பிரசித்தி வாய்ந்த வனபத்ரகாளி அம்மன் கோவிலுக்குச் செல்பவர்கள் கூட்டம் அலைமோதியது.!

அவன் போகவேண்டிய பேருந்து இல்லாததால்.. நகரப்பேருந்துக்காக் காத்து நின்றபோதுதான் அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்தான் நந்தா.

அழகான பெண் மட்டுமல்ல.. மிக ஆரோக்யமான பெண்ணாகவும் இருந்தாள் அவள். ! அவனுக்கு முன்னால் ஒரு பத்தடி தூரத்தில் நின்றிருந்தாள். அவளுக்கு முன்பாக ஒரு ஆண். அவளது கணவனாக இருக்க வேண்டும். ! அவர்கள் இருவருக்கும் நடுவில்.. ஒரு சிறுவன்.. அவன் தோளில் கைகளைப் போட்டு.. வளைத்திருந்தாள் அவள். ! அவளது.. மகனாக இருக்க வேண்டும். !

அவனுக்குப் பக்கவாட்டுத் தோற்றத்தில் நின்றிருந்தாள் அப்பெண். ! வயது நிச்சயமாக முப்பதுக்குள்தான் இருக்குமெனத் தோண்றியது.!
மாநிறம்தான் என்றாலும். . முதல் பார்வையிலேயே.. எந்த ஒரு ஆணையும் வசீகரிக்குமளவு… வடிவான உடலமைப்பும்.. அழகான.. திருத்தமான முகமும்.. நல்ல உயரமும்.. அமையப் பெற்றிருந்தாள்.! இளம்பச்சை நிறத்தில் பட்டுப்புடவை உடுத்தியிருந்தாள்.!

கழுத்தில் தாலியுடன் சேர்த்து. .ஒரு செயினும் தெரிந்தது. கைகளில் ஒற்றை வளையல்.. இடதுகை விரலிலிருந்த மோதிரம் என. எல்லாம் கவனித்தான். அவள் அப்படி.. இப்படி அசைந்தபோது… சற்றே விலகின முந்தாணையின் மறைவில்.. ஒளிந்திருந்த. .அவளது.. அழகான.. எடுப்பான வடிவம் கொண்ட… மார்பைப் பார்க்க முடிந்தது.! அவள் அங்க லாவண்யங்கள் அவனை வெகுவாகக் கவர்ந்து விட… அவளது கணவனின் அதிர்ஷ்டத்தை எண்ணி.. வியந்தவாறு அவளையே.. பார்க்கத் தொடங்கினான்.

கூட்டம் நிரம்பிவழிந்த. . பேருந்து நிலையம் முழுவதும் அவன் பார்வை.. சுற்றி வந்தாலும். . அது ஆவலாக நிலைத்து நின்ற இடம் என்னவோ… அவளது மார்பகம்தான்.!

இதை அறியாத அப்பெண் சுற்றும்..முற்றும் பார்த்த போதுதான்… எதேச்சையாக.. அவனையும் ஒரு பார்வை பார்த்தாள்.! அவளது கண்களை நேருக்கு நேராகப்பார்த்தான் நந்தா. அவனை இயல்பாக ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு. . மறுபடி.. பழைய மாதிரி திரும்பிக் கொண்டாள்.!

ஆனாலும் சில நொடிகள் கழித்து. .. மறுபடி அவனைப் பார்த்தாள்.! மூன்றாம் முறையாகப் பார்த்த போது… குறிப்பாக அவனை மட்டுமே பார்த்தாள்.! இருவரின் பார்வைகளும் ஒரே நேர்க்கோட்டில் சந்தித்துக் கொண்டன.!

அவனது பார்வையின் பொருளை உணர்ந்தாளோ… என்னவோ… அதன் பிறகு அவனை அடிக்கடி பார்த்தாள்.!
இவ்வளவு நேரமும் தன்னைப் பற்றின பிரக்ஞை உணர்வு இல்லாமல் நின்றுகொண்டிருந்தவள்.. இப்போது கவனம் செலுத்தத்தொடங்கினாள். கால்களை… அசட்டையாக அதன் விருப்பப்படி வைத்து நின்றிருந்தவள்… உடனே அவைகளை நெருக்கமாகச் சேர்த்து வைத்து. .. சீராக பாவித்து. . நளினமாக நின்றாள்.! விலகியிருந்த முந்தானையை ஒழுங்கு படுத்தினாள். !

தன் கணவனைப் பார்ப்பதுபோல நகர்ந்து நின்று… கணவனோடு பேசியவாறே… நந்தாவை நோட்டம் விடத்தொடங்கினாள். சில நிமிடங்களில் இருவரது பார்வைகளும். . சினேகிதமாகின.! ஒன்றையொன்று… பரிச்சயமாக பாவித்தன.! நேசமான பார்வைகள்.! காதலோடு நோக்கின..! பின் நெஞ்சை முட்டும் தாபங்களால்.. ஒன்றையொன்று தழுவின..! ஆலிங்கனம் செய்தன.! முத்தமிட்டுக் கொண்டன.!! அவளுக்கு அதிகம் வியர்க்கத் தொடங்கிவிட்டது.! அடிக்கடி கைக்குட்டையை உபயோகித்தாள். அவளது உள்ளத்தவிப்பு. . அவனுக்குப் புரிந்து போனது.!

மெதுவாக நகர்ந்து. .. அருகில் இருந்த கடைக்குப் போய் மாதுளை ஜூஸ் ஆர்டர் செய்தான் நந்தா. ! மேலே தொங்கிக்கொண்டிருந்த புத்தகங்களைப் பார்வையிட்டு… பாக்யா வார இதழை எடுத்துக் கொண்டான் !
கடைக்காரர் நீட்டிய மாதுளை ஜூஸை வாங்கி.. அவளைப் பார்த்தவாறு நின்று குடித்தான். அவள்…அவனைத்தான் கவனித்துக்கொண்டிருந்தாள்.

‘ வேணுமா..?’ பார்வையாலேயே கேட்டான் நந்தா.
‘ ம்கூம். .’ அவளது பார்வை பதிலளித்தது. இதழ்களில் மெல்லிய குறுநகை.!!

அதேநேரம் அவளது பேருந்து வந்து விட்டது.! அவளது கணவன் சீட் பிடிக்க.. முன்னால் ஓடினான். அவளது மகன்.. அவள் கையைப் பிடித்து இழுக்க… நந்தாவைப் பார்த்துச் சிரித்து விட்டு. .. பேருந்தை நோக்கிப் போனாள்.!

அப்படியும். பேருந்தில் ஏறும் முன்… அவனை நான்கைந்து முறை.. திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்தாள். பேருந்தில் திபுதிபுவென கூட்டம் ஏறியதால் அதன் பின் அவளைப் பார்க்க முடியவில்லை. !!

அப்பறம்.. அவன் போகவேண்டிய பேருந்தும் வந்து விட… அவனும் போய் ஏறிக்கொண்டான்.! கூட்ட நெரிசலில் அரைமணிநேரப் பயணம்…! நிறையவே வியர்த்துப் போனது அவனுக்கு. .!

பேருந்து நிறுத்தத்தில்.. ஒரு ஆட்டோ ஸ்டேண்டும்… ஒருபக்கம் மட்டும் வரிசையாகக் கடைகளும் இருந்தன.! மெதுவாகவே நடந்தான். அந்த ஏரியாவில். .. ஓரளவு வசதியானவர்கள். . அதிகம் பேர் இருந்தனர். காம்பௌண்ட் கேட்டைத்திறந்து. . உள்ளே போய்.. இரட்டை மாடி.. வீட்டின் அழைப்பு மணியை அழுத்தினான்.!

உள்ளிருந்து எந்தச்சத்தமும் இல்லாமல் போக… மறுபடி அழுத்தினான். இந்த முறை கதவு திறக்கப் பட்டது. ! கதவைத் திறந்தவள் மிருதுளா..!

” ஹலோ. .. ஆண்ட்டி. .” எனச் சிரித்தான்.
” அடடே.. நந்தாவா? வா… வா..” என்றாள் முகம் மலர.. ” கொஞ்சம் தூங்கிட்டேன்..”

படுக்கையிலிருந்து எழுந்து வந்திருந்தாள். புடவைக் கட்டு… கலைந்து தளர்ந்திருந்தது. தோளில் நிற்காமல் சரிந்த.. புடவையை எடுத்து. . மறுபடியும் போட்டுக்கொண்டாள். அவனை உள்ளே அழைத்து சோபாவில் உட்காரவைத்துவிட்டு. .. ஃப்ரிட்ஜ்ஜிலிருந்து தண்ணீர் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். தாகம் தீரக்குடித்தான்.

” அண்ணன் எங்கருக்கான்..?” எனக் கேட்டாள் மிருதுளா.
”நம்ம வீட்லதான் ஆண்ட்டி. .”
” அண்ணி..பரவால்லியா..?”
புன்னகைத்தான்.
” அது இனிமேதான் ஆண்ட்டி தெரியும். .”