பூங்கொடி [may continue]

[manigopal]

வீட்டுக்கு வந்து மதியம் 2 மணீ வரை எதுவும் பேசிக்கொள்ளவில்லை அத்தையுடன். பேசுவதற்கு சந்தர்பமும் இல்லை. நான் துணிகளை துவைக்க, அவர் டிவி பார்த்து விட்டு தூங்கி விட்டார். நானும் வந்து தூங்கி எழுகையில் மதியம் 2 மணி. ஹாலில் பார்த்த போது இல்லை. மாடியில் தான் இருக்க வேண்டுமென எண்னி மெலே சென்றேன். மாடியில் இரு அறைகள். அதில் ஒன்று எப்போதும் பூட்டியே இருக்கும். பழைய பொருள்கள் அங்கே இருந்தன. என் கணவரின் பழைய உடற்பயிற்சி பொருட்கள். இன்னொரு அறையில் ஒரு பாய் மட்டும் இருக்கும். இரவு நேரங்களில் மொட்டை மாடியில் தூங்க அதை கணவர் வைத்திருந்தார். வேறூ எதுவும் இருக்காது. முழுக்க கலியான அறை. அதில் பாயை விரித்து அத்தை படுத்திருந்தார். நான் முதல் நாள் இரவு கொடுத்த ஸ்லீவ்லெஸ் நைட்டியை அணிந்து கொண்டு இருந்தார். ஹெட்செட் காதில் இருந்தது. முதலில் பாட்டு தான் கேட்கிறார் என நினத்தேன். ஹ்ம்ம் என்றொரு முறை சொல்கையில் தான் தெரிந்தது பேசுகிறார் போணில் என்று.
‘அத்தே, சாப்பாடு.’
‘எனக்கு பசிக்கல, உனக்கு பசிச்சா சாப்பிடு. நான் அப்புறமா சாப்பிடுறேன்.’
‘யார் அத்த?’
‘பிரண்டு டி.’
“என் மருமக, சாப்பாடு வேனுமானு கேட்டா,”
…………………………
“ஆமா, அவளுக்கென்ன, மஹாலட்சுமி.”
“……………………………..”
“அடிதான் உங்களுக்கு”
“…………………………………..”
“அவ இல்ல, நானே அடிப்பேன்.” சொல்லிவிட்டு என்னை பார்த்து சைகையில் ‘நீ வேனா கீழ இரு கொடி’ என்றார். நானும் சைகையில் போர் அடிக்குது என்றேன்.
“……………………………………”
“அவ கிட்ட என்ன பேச போறிங்க?” பேசுறியா என எனக்கு சைகை காட்டினார். வேண்டாம் என ஆட்டினேன் விரலை.
“……………………………”
“அவ கீழ போய்ட்டாளே, சொன்னென்ல? நான் மாடி ரூம்ல இருக்கேன்.”
“………………………………..”
“நிஜமா தான்.” ஒரு ஹெட்செட்டை மட்டும் உருவி என் காதில் மாட்டினேன். ஹே விடு டி என்றார் அத்தை மெதுவாக. போர் அடிக்கு அத்தே என அவர் காதில் சொன்னேன். ”அதுக்கு என்ன?” ”நீங்க கடலை போடுறதை கேட்கலாம்ல”
”……………………”
“ஹ்ம்ம்”
”என்ன ஹ்ம்ம் கொட்டிட்டு இருக்க? பையன் எப்ப வருவான்?” இப்போது தான் அவர் பேடுவது முழுமையாக எனக்கு கேட்டது. கரகர குரல். எப்ப்படியும் 50 வயது இருக்கும்.
“நைட் தான். சரியா தெரியல, போலீஸ்ல. சொல்லவே முடியாது. திடீர்னு லேட் ஆகலாம்”
“அப்ப தனியா தான் இருக்கிங்களா ரெண்டு பேரும், நான் கிளம்பவா அங்க?”
”நீங்க தேனில இருந்து வந்து என்னைக்கு சேர?”
‘யாரு என மறுபடியும் சைகையில் கேட்டேன் அத்தையிடம். பிரண்டு டி, வீரபாண்டி திருவிழால பழக்கம். ரெம்ப நல்ல மனுசன்.
“எனக்கென்னடி? இப்ப கிளம்பினா 6 மணிக்கு வந்திடுவேன்.”
‘வாடி போடினு பேசுறார், என்ன அத்த? ’
அவர் என்னை விட மூத்தவர் டி. அதான். 54 வயசு ஆகுது. என்னை விட 9 வருஷம் மூத்தவர். கண்டுக்காத.’
“வேனாம். மருமக இருக்கா, நான் அடுத்த வாரம் எங்க அக்கா வீட்டுக்கு வருவேன். அப்ப பார்க்கலாம்.”
”வள்ளிகுட்டி……………….. ஒரு வாரமா? ஏற்கனவே ஒரு மாசம் ஆச்சு” அம்சவள்ளி என் அத்தையின் பேர். குட்டி தான் போல.
நாக்கை கடித்துக்கொண்டு “சரி சரி. இருங்க, சரி அவ கூப்பிடுறா, நான் அப்புறம் பேசுறேன்.”
“ஹே”
“ப்ளீஸ், சாபிடனும்”
“சரி ஒரு வாரத்துக்கு கொஞ்சம் கொடுத்துட்டு போ,”
“ஐய்யோ…………… தூ…………. நான் வைக்கிறேன்.” டக்கென கட் செய்தாள்.

யாரு அத்தே, குட்டினு சொல்றார்.”
“ஆமா டி, அப்படியே பழகிட்டார். எல்லாரையும் அப்படிதான் சொல்வாராம். சரி நீ போய் சாப்பிடு” (எதுக்கு, அடுத்து எவனுக்கும் கால் பன்னவா?)
கீழ போர் அடிக்குது.”

“போர் அடிச்சா, டிவி பாருடி.”
”எவ்ளோ நேரம் தான் பார்க்க? சரி இவர் எப்படி பழக்கம்?”
“வீரபாண்டி திருவிழா அங்குட்டு பேமஸ். வருஷம் தவறாம போவேன். அங்கதான் பழக்கம். தேனிக்காரர். எப்பவாது எங்கக்கா வீட்டுக்கு போறப்ப பார்ப்பேன்.”
அடுத்து கேள்வியை எப்படி கேட்பது என தெரியவில்லை. சங்கடமாக இருந்தது.
“போண் பேசினா மாமா ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாரா? யார் எவர்னு தெரியாத ஆள்கிட்ட?”
“நான் அதிகம் பேச மாட்டேண்டி, எப்பவாது தான்.”
“ஆமா ஒருவாரத்துக்கு கொடுனு கேட்டாரே, என்னது?”
“ஹ்ம்ம். போய் சாப்பிடு போ. கண்டதையும் கேட்டுகிட்டு.” காதை பிடித்து திருகி சிரித்துக்கொண்டே சொன்னார்.
“சொல்லுங்க அத்தே, ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் வலிக்கிது”
“எந்திரி. வேகுது. இந்த ரூம்ல ஒரு பேன் மாட்ட கூடாதா?”
“நீங்க கீழயே பேசிருக்கலாம் போண். ஏன் மேல வந்திங்க?”
“னீ தூங்கினேல கொடி. அதான்”
“ஹால்ல பேசலாம்ல?” பேசிக்கொண்டே படி இறங்கினோம்.
“ஹ்ம்ம்”
“அத்தே இந்த ஸ்லீவ்லெஸ் உங்களுக்கு செம்மையா இருக்கு.”
”நிஜமாவா>?”
“ஆமா அத்தே. ஜம்முனு இருக்கு”
“ஒரு போட்டோ எடுக்குறியா? செல்வா அப்போவே கேட்டார். புதுசா எடுத்த போட்டா இல்லைனு அனுப்பல.”
“அவருக்கும் உங்களுக்கும் வாட்ஸ் அப் எல்லாம் யூஸ் பன்ன தெரியுமா?”
“ஹோய், நான் இங்கிலீஷ் கிராஜுவேட், அவர் அக்ரிகல்சுரல்ல பிஜி முடிச்சிருக்கார்.”
“ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் செம்ம ஜோடி தான்” நக்கலாக கையை வைத்து சொன்னேன்.
’கொழுப்பு டி உனக்கு. நல்ல வாய்’
‘சரி நில்லுங்க’ நேராக நின்றார். கொஞ்சம் திரும்பி நில்லுங்க அத்த, சைட் போஸ் தான் நல்லா இருக்கும்.” ( அப்போதான் உங்க முலை நல்லா தெரியும் அத்தே) புரிந்து கொண்டு நின்றார். 4 போட்டோக்கள் எடுத்தேன். ஒன்று மட்டும் முழு போஸ்.

அதற்கு வந்த ரீப்ளே தான் என்னை முழு நேர தேவிடியா ஆக்கியது.