பூங்கொடி [may continue]

[manigopal]

என் மாமியார் உடுமாற்றுக்கு என் நைட்டி ஒன்றை என் பீரோவில் தேடிக்கொண்டிருந்தார். ஏற்கனவே இரண்டு நைட்டிகளை கொடுத்தும் அவருக்கு அது செட் ஆகவில்லை. இரண்டுமே நை இல்லாத ஸ்லீவ்லெஸ் நைட்டிகள். அவருக்கு ஸ்லீவ்லெஸ் என்ன, நைட்டி அனியும் பழக்கமே இல்லை. ஆணால் எங்கள் ஊர் வெயிலுக்கு அவர் நைட்டி அணிந்து தான் ஆகவேண்டுமென நான் கட்டாயப்படுத்தியதால் சம்மதித்தார். ஆணால் அவருக்கு சேரும் அளவு நைட்டி என்னிடத்தில் இல்லை. ஏல்லாமே மிக மிக லூசாக இருந்தது. அவர் சற்று ஒடிசலான பெண்மனி. ஸ்லீவ்லெஸ் மட்டுமே கொஞ்சம் பிட்டாக இருந்தது. மிகவும் இறுக்கமாக ஸ்லீவ்லெஸ் அனிந்தால் என் உடல் பாகங்கள் நன்கு எக்ஸ்போஸ் ஆகி செக்ஸியாக இருப்பேன் என என் என்னவர் வாங்கி தந்தார். அது இப்போது என் அத்தைக்கு பயன்பட்டது. ஆணால் ஸ்லீப்லெஸ் அணிய கூச்சப்பட்டார்,

“இதையே எடுத்துக்குறேண்டி”

“போடுங்க அத்தை, இங்க யார் வர போறா? நல்லா இருக்கும்”

அவருக்கு பதில் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாலும் என் மணம் முழுதும் ஹரினியை சுற்றி இருந்தது. எவ்வளவு எளிதாக சொல்லிவிட்டால். ஜீரணிக்க தான் இப்போது வரை முடியவில்லை. தியேட்டரில் ஹரினி சொன்னபோது நான் விளையாடுகிறாள் என நினைத்தேன். ஆணால் மீண்டும் அந்த இளைஞன் கால் செய்கையில் இவள் லவுட் ஸ்பீக்கரில் போட்டாள் போனை,,,,,,,

“ஹே என்ன கொஞ்சிட்டு இருக்க? யார் அவ? நமக்கு பின்னால இருந்த பீஸா? கும்முனு இருந்தா. அவளும் உன்னைப்போல ஐட்டம் தானா? எவ்ளோ ரேட்?”

“அவ அப்படி இல்ல,ப்ளீஸ் அண்ணா, கொஞசம் நேரம். ப்ளீஸ். இப்போ வரேன்.”

“ஐட்டத்துக்கு எல்லாம் அண்ணனா இருக்க முடியாது. நீ வேற பேர் யோசிச்சுட்டு வா, இந்த மொக்கை படத்தை இன்னும் எவ்ளோ நேரம் பார்க்க?”

“ஹ்ம்ம்”

எதுவும் பேசாமல் அங்கிருந்து என்னவரிடம் நடந்தேன். அவன் பின்னால் இருக்கும் என் கணவரிம் திரும்பி எனக்கு என்ன ரேட் என கேட்டாலும் கேட்பான். காரியம் கெட்டு விடும். வேகமாக செல்ல வேண்டும்.

“என்னடி சொல்றா உன் பிரண்ட்? நிச்சயத்துல துணைப்பொண்ணா இருந்தாலே, கல்யானத்தப்போ வரல, உடம்பு முடியல. பாட்டி ஊருக்கு போய்ருக்கா. சரி இன்னும் எவ்ளோ நேரம் ஆகும் படம் முடிய? தலை வலிக்கு.”

“கிளம்புறேண்டி. ஒரு நாள் வீட்டுக்கு வா கண்டிப்பா”

அவள் சொல்லிவிட்டு அந்த இளைஞனுடன் பைக்கில் சென்றால், தியேட்டர் தெரு முக்கு வளைகையில் அந்த இளைஞன் திரும்பி என்னைபார்த்து சிரித்தான். ”என்னடி யார் அவன்”

“அவளோட ஆளாம்,”

“அவன் கூட பழக வேண்டாம்னு உன் பிரண்ட் கிட்ட சொல்லிடு. அவனை நல்லா தெரியும். பிராட் அவன். அவன் மேல எங்க ஸ்டேசன்ல 3 கேஸ் இருக்கு. பெருசா இல்ல, ஆணா பிராட்.”

அதிர்ச்சி ஆவது போல காட்டிக்கொண்டேன். ஹரினி விஷயம் இவருக்கு எப்போதும் தெரிய கூடாது. தெரிந்தால் கன்டிப்பாக அவளை விட்டு வைக்க மாட்டார். எனக்கு போட்டியாக அவள் வருவாள் என்பதால் அல்ல. இவர் பெண்கள் விஷயத்தி மோசம் என தெரிந்தால் என் வாழ்க்கையை நினைத்து அவள் அழுவாள். அதான்……..

”கல்யானத்தன்னைக்கு காலைலேயே பாட்டி வீட்டுக்கு கிளம்பிட்டேன் கொடி. அன்னைக்கு முழுசும் அழுதுட்டே இருந்தேன். என் விதிடி. பணகஷ்டம் எதும் இல்ல. ஆணா அப்படி இருக்க எனக்கு பிடிச்சிருக்கு. 6 மாசமா தான். எனக்கு அசைன்மெண்ட் மார்க் கொடுக்க பிரச்சனை செஞ்சார்ல நம்ம சிலுவை(எங்கள் கல்லூரி பேராசிரியர். சிலுவை போல கைகளை விரித்து அடிக்கடி வகுப்பில் சொல்லிக்கொடுப்பார், அதனால் அந்த பேர்.) அப்போ சிலுவையை சரிகட்ட எனக்கு வேற வழி தெரியல. அதான் முதல் தரம். அவரோட மாணவி போல இல்லாம ஒரு ஐட்டம் போல தான் நடத்துவேன்னு சொல்லியே கூட்டிப்போனார். அவர் அங்க பேசின வார்த்தைகளும், செய்கைகளூம் எனக்க்கு ரெம்ப கிளுகிளுப்பை கொடுத்தது. ஒரு ஆண் கிட்ட நம்ம வெறும் பெண்ணா மட்டும் நம்ம உடலை கொடுத்தா பெருசா சுகம் இல்லடி. இவளை இப்படி செய்யலாமா, அபப்டி செய்யலாமானு ஒரு கூச்சம் முழுசா செய்ய விடாது அவங்களை. இதே ஐட்டம்னு சொல்லிட்டா என்ன வேனா பன்னலாம்னு தைரியமா எல்லாம் செய்வாங்க. நமக்கு கொஞ்சம் சுகம் அதிகம். என்ன ஒன்னு, பேர் தான் கேவலப்படும். நான் என்னை கேவலப்படுத்தனும்னு தான் இப்படி ஆனேன். என்னமோ தெரியல என்னை வதைக்கனும், நான் கஷ்டப்பனும், எனக்கு வலிக்கனும், நான் அவமானப்படனும்னு ஒரு ஆசை. சைக்கோ போல பேசுறேனா? கொடி……..?”

“…………………….”

“கொடி இருக்கியா? அடியே”

“இருக்கேன்.” என் கனவர் நைட் ஷிப்ட் வேலைக்கு சென்றிட தனியாக பெட்டில் படுத்திருந்த நான் போனில் ஹெட்செட் போட்டு அவளுக்கு பதில் சொன்னேன். தியேட்டரி அன்று காலை அவள் கொடுத்த அதிர்ச்சியில் இருந்த அப்போது வரை மீளவில்லை.

“பணத்தேவை இல்லடி. சுகம்.”

“வெளிய தெரிஞ்சா அசிங்கம்டி, நாளைக்கு உனக்கு கல்யானமான அப்புறம் தெரிஞ்சா?”

“என்னால உன்னை கல்யாணம் செய்ய முடியாது, சமூகம் ஒத்துக்காதுனு தெரிஞ்ச நாள்ல இருந்தே நான் என் கல்யாணத்தை பத்தி பெரிசா கவலைப்படல. அப்படி ஒன்னு செஞ்சுக்கனும்னு எனக்கு ஆசையே இல்ல. நான் பன்னிக்க மாட்டேன்.”

“ஹரினி, பயமா இருக்குடி. உன்கூட வந்தவன் கேடியாம். அக்யுஸ்ட். என் ஹப்பி சொன்னார்.”

தெரியும் அவன் என் ரெகுலர் கஸ்டமர்.”

“ விட்டுடு, என்கூட வா. என் வீட்டு மாடில தங்கிக்கோ, கல்யானம் வேனாம். லைப் லாங்க் நம்ம ஒரு ரிலேஷன்ஷிப்ல இருக்கலாம். பாஸிபில் தான் இது. வெளிய தெரியாது.”

”போடி லூசு. இன்னைக்கு தியேட்டர்ல உன் ஹப்பி உன்னை கொஞ்சியதை கேட்டேன். அப்பவே புரிஞ்சது. நல்ல எக்ஸ்பீரியன்ஸ்ட் ஆம்பிளை. நான் வந்து தங்கினா என்னை விட்டா வைப்பார். அவர் கூட படுக்குறதுக்காக சொல்லல, ஒரு தொழுநோய் வந்த பிச்சைக்காரனுக்கு கூட நான் என்னை கொடுப்பேன், என் கொடி நீ…… உனக்கு போட்டியா உன் புருசனுக்கா……… வேண்டாம்” உண்மையில் இந்த பூமியில் நான் மட்டுமே அப்பாவி, எல்லோருமே விவரம் தான். அவரின் பேச்சில் இருந்தே அவரை துல்லியமாக கணித்துவிட்டாள் இவள்………. அனுபவம்………… நாளை வரும் என் அத்தை கூட அப்படித்தான் துலியமாக கணிப்பாள் எல்லாவற்றையும்……….. என்றால்ல்ல்ல்ல்ல்ல்………………… ’கொடி கவனமா இரு. உன் புருசனும் அப்படித்தான் இருப்பான். போலீஸ் வேற, உன் நடவடிக்கைல சின்ன மாற்றம்னாலும் துல்லியமா நோட் பன்னி தோண்டிடுவான். நீ அப்பாவி கொடி. உன்னைத்தவிர எல்லோரும் அப்படி இல்ல….. மாட்டிப்ப நீ……………….’ என மன்சாட்சி அந்த நொடிநேர இடைவெளியில் எச்சரித்து சென்றது.

“ஹே இல்ல. பாத்துக்கலாம். எனக்கு எதாவது செய்யனும் போல இருக்கு. உன்னை இப்படியேவா விட சொல்ற?” (அபியுடன் கோர்த்து விடுவோமா? ஐ என்ன ஜாதி?)

”தூங்கு கொடி. எனக்கு அசதியா இருக்கு. நாளைக்கு பேசலாம்.”

ஹரினி போய் அபி வந்தான் என் ரூமிற்கு…………………………………..

”ஏண்டி இதை போட்டு சுத்த கேவலமா இருக்குடி.” முடி நரைத்த 45 வயது பெண் இவள். ஆணால் உண்மையில் இந்த நைட்டியில் கொஞ்சம் செக்ஸீயாக தான் இருந்தால். பெரிய உடம்பு அல்ல. கொஞ்சம் மீடியமான பெண். 32 சைஸ் இருக்கலாம். முழுக்க கிராமத்தில் வாழ்ந்தவள். சிவகாசியே இவளூக்கு பெரிய சிட்டி தான். சென்னை எல்லாம் படங்களில் மட்டுமே பார்த்திருப்பாள், படங்களாவது பார்ப்பாளா என தெரியவில்லை. சுதா. சுதாலெட்சுமி.

”உங்க மகன் நைட் 11 மணிக்கு தான் வருவார். அதுக்குள்ள நீங்க தூங்கிடுவிங்க. நாளைக்கு காலைல வெள்ளன எந்திங்க. அவர் எந்திரிக்க 9 மணி ஆகும். அதுக்குள்ள நம்ம சேலை கட்டி கோவிலுக்கு கிளம்பிடலாம்”

”திருவில்லிபுத்தூர் ஆண்டாள் கோவில் போலாமா? நான் பார்த்ததே இல்ல. இவனுக்கு இங்க போஸ்டிங் போட்டு வந்தப்போ அன்னைக்கு கூட்டி போக சொன்னேன், கூட்டியே போகல. எவ்ளோ தூரம் கொடி”

”20கிமீ தன் அத்தே, பஸ்ல போகலாம். ஆணா அதுக்கு நம்ம காலைல 7 மணீ போல கிளம்பனும்.”

“சரி அவன் கிட்ட சொல்லிடு. காசும் வாங்கி வச்சிடு.”

ஒட்டி அமர்ந்து டிவி பார்த்த போது மனதில் நினைத்துக்கொண்டேன். ‘அத்தை இன்னும் க்யூட்டிகுரா தான். ஆளை தூக்குது.’

“மாமா 500 மட்டும் கொடுடா” முழுதாக முழுக்காமல தூக்க கலக்கத்தில் மல்லாக்க கிடந்தவரின் நெஞ்சில் இலக்கில்லாமல் முத்தமிட்டு முடியை கோதிக்கொண்டிருந்தேன்.

முழித்தாரா இல்லையா என தெரியவில்லை, வார்த்தை மட்டும் வந்தது. “பைல எடுத்துக்கோ”

அவர் காது மடல்களை சப்பிக்கொடுத்துக்கொண்டே ஹோட்டல்ல சாப்ட்டுக்கோடா கருவாயா என கொஞ்சிவிட்டு எழுந்தேன். போகும்போது கூட்டமில்லை பஸ்ஸில். தரிசனம் முடித்து கடைவீதியில் சமையல் குறீப்பு புத்தகங்களை வாங்கும் போது தான் கவணித்தேன் இரு வாலிபர்கள் எங்கள் பின்னால் இருந்த கடையில் வேறேதோ வாங்கும் சாக்கில் எங்கலை கவனித்துக்கொண்டு இருந்தனர். அவர்களை கோவிலுள் பார்த்தது நிச்சயம். என்றால் எங்களை பிந்தொடர்கின்றனர். ‘ஹே கோவில்னா ஆயிரம் பேர் வருஆன். இது த்ற்செயலா இருக்கும். உனக்கு என்ன புத்தகம் வேனும் பாரு’ என எரிச்சலூட்டியது என் மாமியார் பதில். நிச்சமாக நம்மைத்தான் நோக்குகின்றனர். அதில் என்னை விட உயரமாக, கொஞ்சம் குண்டாக இருந்தவனின் கண்கள் நான் அவனைக்கண்ட அந்த அந்த நொடியில் என் கன்களை சந்தித்தது. ஒரு பசி தெரிந்தது அவன் கண்களில். கொஞ்சம் சுமாரான முகம். எப்படியும் 80 கிலோ இருப்பான். என்ன வேலை, எந்த ஊர்க்காரனாக இருப்பான், வந்து உங்க ரேட் என்னடினு கேட்டா டப்புனு ரெண்டு பேருக்கும் சேர்த்து 5000, சொல்லிடுவோமா?
களுக்கென சிரிப்பு வந்தது. கவனமாக அவர்கள் பக்கம் இல்லாமல் எதிர்பக்கம் முகத்தை வைத்து சிரித்தேன். என் அத்தையும் என்னை கவனிக்கவில்லை. அவர்கள் கண்டாள் “பட்சி மடிஞ்சிருச்சு மாப்ள” என்பார்கள்.

”வாடி போலாம். ஹே திரும்பாத, அவங்க உன்னை தான் ஃபாலோ பன்றாங்க.” பத்தடி நடப்பதற்குள் என் அத்தை மெதுவாக சொன்னார்.

”னாந்தான் அப்பவே சொன்னேல அத்தை. நீங்க திரும்பாதீங்க, நம்மளும் பார்த்த ஓவர் அட்வாண்டேஜ் எடுத்துப்பாங்க.”

“ஹ்ம்ம்”

“அதென்ன, உன்னைத்தான் பாக்குறாங்க?? நம்மை…….இதை இப்படி சொல்லனும் அத்தே,”

“ஆமா, இந்த கெளட்டு வயசுல என்னை தான் பாக்குறாங்க, போடி”

“உங்களூக்கென்ன, இன்னும் கும்முனு தான் இருக்கிங்க” சட்டென வாய் தவறி பேசிவிட்டேன்.

“அடி வாங்க போற கொடி. நீ அப்படியே என் மகன் மாதிரி, நல்ல வாய்.”

ஏதோ கோபக்காரி, முகத்தில அடிச்ச மாதிரி பேசிடுவானு என் கனவர் சொன்னார், இங்கு இவள் கும்முனு இருக்கேனு சொன்னதுக்கு முகமெல்லாம் பல்லாக வெட்கிக்கொண்டிருந்தார், தூ………….

“பேருந்து நிலையம் வரும் வரை திரும்பி பார்க்கவில்லை. நிலைய வாசல் வந்ததும் திரும்பினேன், வைத்து கண் வாங்காமல் அந்த உயரமான ஆள் என்னையும் அருகில் இருந்தவன் அத்தையையும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

“அத்தே அவங்க இன்னும்வ் வராங்க, நாம ஹோட்டல் போய்டலாம். சாப்பிட்டு அப்புறம் பஸ் ஏறுவோம். இல்லாட்டி பஸ்லையும் பின்னாலேயே ஏறிடுவாங்க.”

“ஏறினா ஏறட்டும். விடு.” இரட்டை அர்த்ததில் தான் சொல்கிறாளா? குழப்பியது.