என் வாழ்வே உன்னோடுதான் -சசிரேகா

[johnypowas]

”எதுக்கு பார்க்கற” என அவள் கேட்க அவன் அருகில் வந்து அவன் கட்டிய தாலியை கழட்ட நினைத்து கையை கொண்டு செல்ல அவனது எண்ணம் புரிந்த உடனே பின்னுக்கு சென்றாள் யாமினி

”என்கிட்ட நீ அடிவாங்காத போயிடு இங்கிருந்து போ” என அவள் கை நீட்டி விரட்டினாள்.
அதைப்பார்த்த அவன்
”என்னை போங்கறா அப்ப நான் கட்டின தாலி எதுக்கு அவளுக்கு, அதை வைச்சி என்ன செய்யப்போறாளாம் எப்படியும் அவளோட அப்பா ஒத்துக்கமாட்டான் அப்புறம் ஏன் இந்த வீம்பு இப்படியே தாலியோடவே தனியா வாழ்க்கையை ஓட்டப்போறாளாமா சரியான முட்டாளா இருக்காளே இப்பவரைக்கும் யாருக்கும் தெரியாது பேசாம அந்த தாலியை கழட்டிட்டா பிரச்சனை முடியும்ல கிட்டப்போனா அடிப்பா வேணாம் நாம திரும்பிப் போலாம் அவளா ஒரு நாள் மனசு மாறி தாலியை கழட்டிடுவாள்” என ஆதி தன் மனதுக்குள் தனக்குதானே சொல்லிக்கொண்டு அறையை விட்டு வேகமாக சென்றே விட்டான்.

அவன் சென்றதும் அவனை கோபமாக திட்டினாள்

”பாவி எவ்ளோ தைரியம் இருந்தா சர்வசாதாரணமா தாலியை கழட்ட வரான் சே சே நல்ல குடும்பத்து பையன்னு பார்த்தா இப்படி நடந்துக்கிறானே ம்ஹூம் இவன்ட்ட நாம தூரமா இருக்கனும் தூங்கும் போதே தாலியை கழட்ட வந்தவனாச்சே எதையும் பேசாமலே என்னென்ன வேலை செய்றான் பாரு இதுல இவன் பேசிட்டா என்னாகும் திட்டி தீர்ப்பானா இல்லை அப்படியாகாது பார்த்துக்கலாம் என்ன பேசினாலும் என்கிட்டயாவது பேசலாம்ல அவன் வீட்லதான் பேசக்கூடாது வெளியாள் கிட்ட கூடவா பேசக் கூடாது அட்லீஸ்ட் நான் அவனோட பொண்டாட்டி என்கிட்ட பேசலாம்ல” என புலம்பியபடியே அவன் தந்த அட்ரசை படித்தாள்

ஆதித்யவர்மன்

தபெ கேசவமூர்த்தி அதற்கு கீழ் கடலூர் வீட்டு முகவரியும் ஃபோன் நெம்பரும் இருக்கவே அதை பத்திரமாக கைப்பையில் வைத்துக்கொண்டு தனது செல்போன் மூலம் தனது தோழி காவேரியை தொடர்பு கொண்டாள். அவளுடைய அழைப்பிற்காகவே காத்திருந்தவள் போல உடனே எடுத்து

”ஹலோ” என கத்தினாள்

”ஏன்டி கத்தற”

”என்னாச்சி”

”எங்க இருக்கீங்க”

”நாங்க திரும்பி ஊருக்கு போறோம் ஆமா நீ எங்க இருக்க”

”நான் இன்னும் ஓட்டல்லதான் இருக்கேன் இனிமேதான் கிளம்பனும்”
”பார்த்துடி அந்த நேத்ரன் அங்க எங்கயாவது சுத்திக்கிட்டு இருக்கப்போறான்” என காவேரி சொல்ல அதற்கு யாமினி
”அய்யோ இது வேறயா சரி நான் எப்படியாவது எஸ்கேப் ஆகறேன்”

”வேலைக்கு வருவல்ல”

”தெரியலை அப்பாகிட்ட பேசிட்டு அப்புறம் சொல்றேன்” என சொல்லியவள் ஃபோன் கட் செய்துவிட்டு சோர்வாக அமர்ந்தாள்.

”நேத்ரன் கிட்ட மாட்டாம நான் சென்னைக்கு போயிடனும் முடியுமா முடியும் ஒரு பொண்ணால முடியாதது எது இருக்கு நைட்டுங்கறதால பயந்துட்டேன் இப்ப பகல்தானே அவன் என்கிட்ட வம்பு பண்ண வந்தா கூச்சல் போட்டு மக்களை துணைக்கு கூப்பிட்டு அவனுக்கு தர்ம அடி கொடுத்து விரட்டனும் அப்படி சுத்திலும் யாருமில்லைன்னா தனியாளா நின்னு அவனை விரட்டிடனும் ஒரு முறை அவனை தைரியமா அடிச்சி விரட்டினாதான் திரும்ப நம்ம பக்கமே வரமாட்டான் அவனுக்கு பயம் காட்டறதுக்கு நாம முதல்ல தைரியமா இருக்கனும் என்ன செய்யலாம்” என 5 நிமிடம் யோசித்தவள் தைரியமாக எழுந்தாள்

”வர்றதை பார்த்துக்கலாம் இங்கயே உட்கார்ந்தா வேலைக்கு ஆகாது எழு யாமினி கிளம்பு” என தன்னைத்தானே உற்சாகப்படுத்திக் கொண்டு எழுந்து தன் லக்கேஜ்களை சரியாக அடுக்கியவள் ரிசப்ஷனுக்கு சென்று அந்த அறையை வெக்கேட் செய்துவிட்டு ஓட்டலை விட்டு வெளியே வந்தாள்.

எங்காவது நேத்ரன் இருக்கிறானா என பார்த்துக்கொண்டே வந்தவளுக்கு அவன் கண்ணுக்கு தெரிய உடனே ஓட்டலுக்கு வெளியே இருந்த காரின் பின்புறம் சென்று மறைந்து எட்டி எட்டிப் பார்த்தாள். அவன் சரியாக வாசல் பக்கமே நின்று கொண்டிருந்தான். அவளுக்கு புரிந்துவிட்டது தனக்காகத்தான் காத்திருக்கிறான் என நினைத்தவள் என்ன செய்யலாம் என யோசித்துக் கொண்டே நேத்ரனை எப்படி விரட்டலாம் என நினைத்தவள் அக்கம் பக்கம் பார்த்து அங்கிருந்த ஒரு பெரிய செங்கல்லை எடுக்க முயல அவள் கையை பற்றினான் ஆதி. திடுக்கென பயந்து அவனைப் பார்த்தவள்



”நீயா பயந்துட்டேன்” என சொல்லவும் அவளையும் நேத்ரனையும் மாறி மாறி பார்த்துவிட்டு அவளை இழுத்துக் கொண்டு ஓட்டலுக்கு மறுபக்கம் வந்தவன் அந்த பக்கமாக சென்று கொண்டிருந்த ஆட்டோவை தடுத்து நிப்பாட்டி அதில் அவளை ஏற்றிவிட்டான்.
”தாங்ஸ்” என்றாள் சிரிப்புடன்
முதல்ல கிளம்பு உன் பின்னாடி சுத்தியே என்னால உனக்கு பிரச்சனை வந்துடும் போல இருக்கு” என தனக்குள் பதில் சொல்லிவிட்டு அவளை கோபமாக முறைக்க அவள் ஆட்டோ ஓட்டுபவரிடம்

”அண்ணா பஸ் ஸ்டான்டு போங்கண்ணா” என சொல்லவும் அந்த ஆட்டோவும் பறந்தது.
ஆட்டோவுக்குள் இருந்தவள் திரும்பி ஆதியை பார்க்க அவன் இன்னும் தன்னையே முறைப்பதைப் பார்த்துவிட்டு முகத்தை திரும்பிக் கொண்டாள்

யாமினியை அனுப்பிவிட்டு நிம்மதியாக தன் குடும்பத்துடன் கடலூர் நோக்கி பயணப்பட்டான் ஆதி. அவள் நினைவுகள் அனைத்தும் அவன் மனதில் நீங்காமல் இருந்ததையும் அவன் அவளுக்கு கட்டிய தாலியை கழட்ட நினைத்தவனை தடுத்து அவள் அடித்த அடியை அவன் மறக்காமல் அதை நினைத்து தனக்குள்ளே அவளை நினைத்து இதுவரை ஏற்படாத புரியாத ஒரு உணர்வு உள்ளுக்குள் உருவாவதை நினைத்து சிரித்துக்கொண்டான் ஆதித்யவர்மன்