அருமை அழகு அண்ணி [may continue]

[manigopal]

அண்ணி மறுபடியும் தூங்கிட்டாங்கன்னு குமார் நினைக்கும் போது கலாவதி அவன் பக்கம் திரும்பி தம்பி குடிச்சு இருக்கீங்களா என்றதும் குமார் தடுமாறி இல்லை அண்ணி பிரென்ட் குடிச்சான் அவன் என் மேலே படுத்து இருந்தான் அந்த வாசனை என்று சமாளித்தான். கலாவதி அவன் மேலே கையை வைத்து சரி தூங்கு நாளைக்கு காலேஜ் போக போறியா இல்லையா என்று கேட்க குமார் நாளைக்கு லீவ் அண்ணி என்று புழுகினான். கலாவதிக்கு அவன் பொய் சொல்லறான்னு தெரியும் ஆனால் அவ கவலை அது இல்ல நாளைக்கு அவ பக்கத்து வீட்டு மாமி கூட அடுத்த ஊர் சந்தைக்கு போகலாம்னு இருந்தா. முன்பெல்லாம் போகும் போது சுமதியை வீட்டிலே தான் விட்டுவிட்டு செல்வா ஆனா இப்போ முடியாது என்ன செய்வது என்ற கவலை. அதுக்கு வலு சேர்ப்பது போல குமார் அவள் பக்கம் திரும்பி அண்ணி நாளைக்கு வீட்டிலே போர் அடிக்கும் ஒரு நாள் வேணும்னா நான் சுமதிக்கு பாடம் எடுக்கவா என்றான். கலாவதிக்கு இருந்த கொஞ்சநஞ்ச தூக்கமும் கலைந்தது அறைக்குள் சூரிய வெளிச்சம் வந்ததும் எழுந்து வெளியே போக சுமதி இன்னும் தூங்கி கிட்டு இருப்பதை பார்த்து என்ன ஆச்சு இவளுக்கு எப்போவும் அஞ்சு மணிக்கே எழுந்து விடுவா உடம்பு சரியில்லையான்னு போர்வையை விலக்கி பார்க்க சுமதி சிரித்த முகத்தோடு இன்னும் தூக்கத்தில் இருந்தா. அதையும் விட அவ கைகள் மார்பின் மேலே இருந்தது. அபப்டி என்ன கனவு கண்டுக்கிட்டு இருக்கானு கலாவதிக்கு யோசனை. கலாவதி பல் துலக்கி எல்லாம் முடிச்சு வந்து பார்க்க இன்னும் அதே சிரிப்புடன் சுமதி தூங்கிகிட்டு இருந்தா. கலாவதி அவளை உலுக்கி எழுப்ப சுமதி அவசரமா எழுந்து உட்கார கலாவதி என்னடி ஆச்சு உடம்பு சரியில்லையா என்று கேட்க அவ அதெல்லாம் இல்லமா ராத்திரி சரியா தூங்கல அது தான் என்று இழுத்தா.


சுமதி ரொம்ப நாளா லீவ் கேட்டுகிட்டு இருக்கே வேனும்னா மூணு நாள் லீவ் எடுத்துட்டு போ என்று சொல்ல சுமதிக்கு ஆச்சரியம் இத்தனை நாள் கேட்டாலும் குடுக்க மாட்டாங்க இன்னைக்கு அவங்களே லீவ் எடுத்துக்க சொல்லறாங்களே ஒரு வேளை இரவு லீலைகளை பார்த்து இருப்பாங்களோ என்ற அச்சம் வந்தது. இப்போ போகலேன்னு மறுத்தா கண்டிப்பா அவ மேலே சந்தேகம் அதிகமாகும் மூணு நாள் தானே அது மட்டும் இல்ல ஊருக்கு போய் ரொம்ப நாள் ஆச்சு போவோம் என்று முடிவு செய்து ஆமாம்மா எனக்கும் போகணும்னு இருக்கு என்றாள். கலாவதி உடனே சரி குளிச்சுட்டு கிளம்பு தம்பியை கொண்டு போய் விட்டுட்டு வர சொல்லறேன் ஆனா மூணு நாள் தான் புரிஞ்சுதா என்றாள் சுமதி தலையை ஆட்ட கலாவதி அவ பையை எடுத்து வந்து ஒரு கத்தை ரூபாயை எண்ண கூட இல்லாமல் அவளிடம் குடுத்து கிளம்பு சமையல் எல்லாம் நான் பார்த்துக்கிறேன் என்றாள். சுமதி குளிக்க போனதும் கலாவதி குமாரை எழுப்பி விஷயத்தை சொல்லி கொண்டு போய் விட்டு வா என்றாள். அவனுக்கும் முழுசா எதுக்குன்னு தெரியலைனாலும் அவ வீட்டிலே இல்லைனா அண்ணியோட மூணு நாள் ஜாலியோ ஜிம்கானா தான் என்று யோசித்தான்.


குமார் சுமதி கிளம்பினர். வீட்டில் இருந்து பஸ் நிறுத்தம் செல்லும் வரை இருவரும் பேசாமல் நடந்தனர். பஸ் நிறுத்தம் சென்றதும் குமார் அவளிடம் சுமதி நேற்று நடந்தது நினைச்சு பயந்துட்டியா சொல்லி இருந்தா உன்னை தொந்தரவு செய்து இருக்க மாட்டேன் இனிமே சத்தியமா அது போல நடக்காது இதுக்காக உன் வேலையை விட்டு ஏன் போறே என்றான். சுமதி அவன் கண்ணை நேராக பார்த்து இல்ல அண்ணா நீங்க சொல்லறது எதுவுமே சரி இல்ல. அம்மா தான் ஊருக்கு போயிட்டுவான்னு பணம் குடுத்து காலையில் சொன்னாங்க என்று சொல்லிட்டு அவன் கையை பிடிக்க குமாருக்கு என்ன காரணம் என்று புரியவில்லை. ஒரு விதத்தில் குழப்பம் இன்னொரு விதத்தில் வீட்டிலே அவனும் அண்ணியும் தனியாக இருக்க போவதை நினைத்து சந்தோஷம் . பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது சுமதி ஊருக்கு போகிற பஸ் வர இருவரும் ஏறினர். கூட்டம் மிக குறைவாகவே இருந்தது. சொல்ல போனால் முன் இருக்கைகளில் நாலைந்து பேர் மட்டுமே. இருவரும் பின் இருக்கையில் அமர்ந்தனர். டிக்கெட் குடுத்து விட்டு நடத்துனரும் ட்ரைவர் அருகே சென்று அமர்ந்தார். அங்கே இருந்து சுமதி ஊருக்கு அரை மணி நேரம் ஆகும். நடுவே ரெண்டு மூன்று நிறுத்தங்கள் தான் அதுவும் இறங்குபவர்கள் தான் இருப்பார்கள். காலை நேரம் பஸ் போகிற வேகத்தில் சீழ் என்று காத்து ஜன்னல் வழிய வீச சுமதி பொது தளம் என்று கூட பார்க்காமல் அண்ணா உங்க மேலே படுக்கவா என்று கேட்க அவனும் அவ தலையை இழுத்து தோள் மேலே சாய்த்து கொண்டான்.


தோளில் சாய்ந்த சுமதி மெதுவா குமார் கைகளை தடவி குடுக்க குமாரும் சூடாகி அவள் காதில் சுமதி எனக்கும் தடவணும்னு தோணுது என்றதும் சுமதி அவ கையை காட்ட குமார் அங்கே இல்ல வேற இடத்திலே என்று அவள் தொடையை கிள்ளினான். சுமதி சிணுங்கி விளையாடாதீங்க அண்ணா நாம இப்போ பஸ்ஸில் இருக்கிறோம் மொட்டை மாடியில் இல்ல என்றாள். குமார் சுமதி தலையை தூக்கி பாரு எல்லாம் தூங்கி வழியறாங்க நாம தான் தடவிகிட்டு இருக்கோம்ன்னு சொல்லிட்டு அவ துப்பட்டா உள்ளே கை விட்டு அவளின் அளவான முலையின் மேலே கையை வைத்தான்.அவனுக்கு நல்லாவே தெரியும் தடுக்க மாட்டான்னு அதே போல அவ தலையை இன்னும் அழுத்தமா அவன் தோள் மேலே வைக்க அவன் மெதுவா அமுக்கினான். துணிக்கு மேலே அவள் காம்பு இறுகுவதை அவனால் உணர முடிந்தது. அவனுக்கு ஒரு ஆசை காம்பு இருகுதுன்னா கீழே கிணற்றில் நீரும் ஊறணுமேன்னு இன்னொரு கையை அவ கால் நடுவே வைத்து அழுத்த அங்கேயும் ஈரமாக தான் இருந்தது.


சுமதியின் சிணுங்கல் சத்தம் பஸ் ஓடும் சத்தத்தை மிஞ்ச குமார் அவ வாயை மூடி சத்தம் செய்யாதே என்றான். சுமதி அவனை கொஞ்சலா பார்த்து ஆமா இதெல்லாம் செஞ்சா சத்தம் போடாம இருக்க முடியுமா என்று சொல்லிவிட்டு அவளே நைசா அவன் கையை ஜட்டி உள்ளே எடுத்து சென்றா.ஆனா குமார் ரொம்ப அக்கறையோடு விரலை அவ ஓட்டைக்குள் விடாமல் கீழ் உதடுகளை விரலால் அழுத்தி கிட்டு இருந்தான். சுமதி விரகம் தாங்காமல் அவ காலை எடுத்து அவன் தொடை மேலே போட்டுக்கிட்டா. குமார் மனசில் பெரிய குழப்பத்தை உண்டு செய்தது. இந்த இளசு மறந்து அங்கே ஆண்ட்டி கூட கும்மாளமா என்று. அதற்குள் ஊர் எல்லையை பஸ் நெருங்கி இருந்தது என்பது தெரிய இருவரும் சரியா அமர்ந்தனர். பஸ் நின்றதும் இருவரும் இறங்க சுமதி அண்ணா இங்கே இருந்த படியே உங்க கூட வந்துடுவா என்று கெஞ்சி கேட்க குமார் அவளை சமாதானம் செய்யறா மாதிரி சுமதி இப்போவே திரும்பினா அண்ணி நான் தான் உன் மனசை மாற்றி அழைத்து வந்துட்டேன்னு நினைப்பாங்க அப்புறம் ரெண்டு பேரையும் தொடர்ந்து கவனிப்பாங்க என்று சொல்ல சுமதி சரி மூணு நாளில் வந்துடுவேன். அப்புறம் எங்க வீட்டிலே அப்பா அம்மா காலையில் ஆறு மணிக்கு விவசாயத்துக்கு போயிடுவாங்க திரும்பி சூரியன் அஸ்தமிச்ச பிறகு தான் வருவாங்க உனகளுக்கு முடியும்னா வீட்டுக்கு வாங்க இதே வாடையில் மூணாவது தெரு நாலாவது வீடு கூரை வீடு தான் என்று சொல்லி விட்டு நடந்தா.