தமிழ்நாடு அரசு விரைவு பேருந்து [completed]

[manigopal]

சேலைவரை ஊறியிருந்த காமநீர். காய்ந்த போது, பின்புற சேலையின் வெளிப்புறத்தில் திட்டுதிட்டாய் தடயங்களை ஏற்படுத்தியிருக்கக்கூடும்.’ அதைத் தாய் கண்டு விட்டால்

வெட்கக்கேடாகிவிடும் என்று அஞ்சினேன். “குளித்தால் சரியாகிவிடும்” என்று சொல்லிக்கொண்டே, மாற்றுத்துணி எடுத்துக் கொண்டு, குளியலறைக்குள் விரைந்தேன்.

உடைகளைக் களைந்து நீரில் நனைத்தேன். தடயங்கள் நீங்கக் கசக்கி, சலவைப் பொடியில் ஊற வைத்தேன். நீரை மொண்டு குளிக்க ஆரம்பித்தேன்.


தண்ணீர் பட்டதும் அங்கங்களில் காய்ந்திருந்த கஞ்சி மற்றும் நெய் மீண்டும் குழ குழப்பாகியது. சோப்பைக் குழைத்துத் தடவும்போது கலசங்களிலும், பள்ளத்தாக்கிலும் ஒரு

விநோத கலவை உருவானது. என் உணர்வுகளைத் தூண்டியது. நேற்றிரவு அவன் கை செய்த வேலைகளை செய்ய, என் கைகளுக்கு வேலை நியமனம் தந்தேன். “அவன்

கைகள் செய்த வேலைக்கு உன் ஜட்டியை சம்பளமாக அவன் எடுத்துக்கொண்டு சென்றுவிட்டான். எங்களுக்கு என்ன தருவாய்?” என்று என் கைகள் கேலி செய்வது

போலிருந்தது. வெட்கத்துடன், “அவன் கைகளுக்கு நீங்கள் கால் தூசி கூட பெற மாட்டீர்கள். இருப்பினும், சென்னை திரும்பியதும் என்னவரின் ண்மையை உங்களிடம்

தருகிறேன்? என்ன செய்ய வேண்டுமோ, செய்து கொள்ளுங்கள். வாழ் நாள் முழுதும் அதற்கு பள்ளி எழுச்சி நீங்கள்தானே கொஞ்சிப் பாடுகிறீர்கள்! ” என்று நினைத்துக்

கொண்டேன்.



“எவ்வளவு நேரமடி குளிப்பாய்? என்னவாச்சு உனக்கு? என் பேரன் குளித்து சாப்பிட வேண்டாமா? சின்ன தொந்திக்கு பசிக்கிறதாம்”, என்று பேரனைக் கொஞ்சிக் கொண்டு, என்

அம்மா குரல் கொடுத்தாள். சுய இன்பத்திலிருந்து மீண்டு சுய நிலைக்கு வந்தேன். அவசர அவசரமாக அங்கங்களை சுரண்டித் தேய்த்து, முடி சிக்கல்களை எடுத்து, குளியல்

முடித்து, ஆடை அணிந்தேன். பிரா அணியும்போது கவனித்தேன். கலசங்கள் சிவந்து கன்றி இருந்தன. “நல்லவேளை பிறந்த வீட்டுக்கு வரும்போது இது நடந்தது; இன்னும்

இரண்டு நாளில் சென்னை திரும்பு முன் குறைந்து விடும்; இரவு படுக்கு முன் எண்ணெய் தடவிக் கொண்டால் சீக்கிரம் இந்த சிவப்பு மறைந்து விடும்” என நினைத்துக்

கொண்டேன்.



“உடலில் ஏற்பட்ட பதிவுகள் ஓரிறு நாளில் மறைந்து விடும்; உள்ளத்தில் நிகழ்ந்த பதிவுகள் மறைந்து விடுமா?” என கேலி செய்தது என் மனம். ம், அது போலவே, இன்னும் என்

மனதில், அன்று நிகழ்ந்த பதிவுகள் மறையவில்லை. அப்பிராணி போல் குளியலறையிலிருந்து வெளியே வந்தேன். தம்பிக்குப் பார்க்கவிருக்கும் பெண்ணைப் பற்றிய

விவரங்களை விசாரிக்கத் தொடங்கினேன். அப்பாவின் பதில்களில் கவனம் முழுதும் படியவில்லை.



ஆழ்மனதில் “பேருந்து பயணம் இத்தனை சுகமா?!!!” என்னும் பிரமிப்பு நங்கூரம் பாய்ச்சியிருந்தது