தமிழ்நாடு அரசு விரைவு பேருந்து [completed]

[manigopal]

அங்கு குவிந்திருந்த துணியை ஒதுக்கி என் பீடபூமி எல்லையைத் தொட்டான். சிலிர்த்தேன். உணர்ச்சிக் களமாய் உப்பியிருந்த என் பீடபூமியிலிருந்த சிறுமுடியைக் கோதினான்.

கருமுடியை நீவி விட்டான்.


ஒரு பெண்ணின் புற அழகுகள் ஆணை ஈர்ப்பது போலவே ஆணின் புற அழகும் பெண்ணுக்குள் அதிர்வலைகள் ஏற்ப்படுத்துகின்றன. அகன்ற தோள், புடைத்துப் பரந்து நிற்கும்

முதுகு, அடர்ந்த மீசை, கனத்த உதடுகள், உரமேறிய கை, கூரிய மூக்கு, தீட்ஷண்யம் மிகுந்த கண்கள், அகண்ட உள்ளங்கை, (உள்ளங்கையின் சொறசொறப்பும் உறுதியான

பிடிப்பும் உணர முடியுமானால் அவையும்), நீண்ட கனமான விரல்கள், தொப்பையில்லா வயிறு, திரண்டிருக்கும் தொடை போன்றவை ( ஆணின் இடுப்புக்குக் கீழும் எங்கள்

பார்வை செல்வதுண்டு. பல நேரங்களில் கணிக்க முடியாது ஏமாறுவதே வழக்கம்.) ஒரு பெண்ணின் ஒப்பீட்டுக்கு இலக்காகின்றன. கனவு சஞ்சாரத்துக்கு அவளை இட்டு

செல்கின்றன. தனிமையில் ஒன்றோடு ஒன்றாகும் போதுதான், ஒளிந்திருக்கும் அழகும், உறவுத் திறனும் தெரிய வரும். கண் உணரும் புற அழகுகளே இரு பாலருக்கும்

பொதுவான முதல் கிரியா ஊக்கிகள். கிரியை கனவிலா நனவிலா, சின்னஞ்சிறு தீண்டலா, சிருங்கார நோண்டலா, முழு அளவிலா என்பது அவரவர் சூழ்நிலை, மனநிலை, மச்சம்

பொறுத்தது. பெரும்பாலோருக்குக் கனவில் மட்டுமே.



திண்டிவனம் வருமுன் என் கனிகளில் அவன் கை விளையாடியபோது முரட்டுத் தோல் போர்த்திய பரந்த அவன் உள்ளங்கை என்னைக் கவர்ந்திருந்தது. பேருந்து நிலையத்தில்

அவன் நின்றிருந்த போதும், பேருந்துக்குள் வந்து நான் அமரும் போது ஏற்பட்ட நெருக்கமான நிலையிலும், அவன் ஆண்மை அழகின் பிற பரிமாணங்களையும் மதிப்பிட

முடிந்தது. நெருக்கத்தில் உரசிக் குறுகுறுத்து சிலிர்க்க வைக்கும் மீசை இல்லை. முட்டை மதிப்பெண். பிற அம்சங்களில், என் மதிப்பீட்டில் முதல் வகுப்பில் தேறியிருந்தான்.

என் வழுவழு தொடையில் அவனின் மொறமொற கை அழுந்தி விளையாடிய விதம் “இவனை இத்துடன் தப்ப விட்டு விடாதே; தூண்டிலிடு; தாபத்தைத் தணித்துக் கொள் ”

என என்னை உசுப்பியது.



பீடபூமியின் வடமேற்குப் பகுதியில் துவங்கிய அவன் ஆதிக்கம், முழு எல்லைக்கும் விரிவடைய வேண்டுமென்றால் கையை நீட்டி வளைத்து அவன் கஷ்டப்பட

வேண்டியிருக்கும். ( என் பீடபூமியின் வலதுபுறத்து மேல் பகுதி எதிர் நின்று பார்ப்பவருக்கு வடமேற்குப் பகுதிதானே! ). உயர்ந்திருந்த தொடைக்கும் என் இடுப்புக்கும் இருந்த

இடைவெளியின் வழியே அவன் என் பள்ளத்தாக்கிலும், பீடபூமியிலும் சுதந்திரமாய் திரிந்து விளையாடமுடியாது. நெய்யூறும் குகையினுள் புகுந்து தோண்டித்தோண்டி ஊற்றைப்

பீறிட வைக்கவும் முடியாது. அவன்மேல் கரிசனம் பிறந்தது எனக்கு. ( “எங்களுக்கு காமம் என்பது சற்றும் கிடையாது; ஆணைத் திருப்திப்படுத்தவே படுக்கிறோம்”, என எங்களை

ஏமாற்றிக் கொள்வதில் எங்களுக்கு ஒரு திருப்தி). முன்பே விடை பெற்றிருந்தாலும், முற்றிலும் அகலாதிருந்த நாணத்தை புலனும் மனமும் உணரா தூரத்துக்கு

விரட்டியடித்தேன்.



அவனுடன் பகிர்ந்த இன்பப் பயணத்தை உங்களுடன் பகிர்வது தொடரும். . . . . .