தமிழ்நாடு அரசு விரைவு பேருந்து [completed]

[manigopal]

தமிழ்நாடு அரசு விரைவு பேருந்து – 06


காசு கொடுத்து அந்தக் கட்டணக்கழிப்பறையுள் நுழையும்போது கவனித்தேன் அவனைக் காணவில்லை. சிறுநீர் கழிக்க சேலையைத் தூக்கி ஈரம் கசிந்திருந்த ஜட்டியை ஒருபுறம்

விலக்கினேன். விரல்கள் அங்கு கசிந்திருந்த நெய்யின் கொழகொழப்பை உணர்ந்த மாத்திரத்தில் ஒரு சிலிர்ப்பு. மெலிதாகத் தடவினேன். அந்த கொழகொழப்பை ஜட்டியில்

துடைத்திருக்க முடியும்; நெய் ஜட்டித் துணியில் ஊறி நனைந்து வீணாவதை விரும்பாமல் ஜட்டியைக் கழற்றினேன். அமர்ந்து சிறுநீர் கழித்தேன். கசிந்தது போக உள்ளிருக்கும்

நெய்யுடன் சிறுநீர் வெளிவருவது தனி சுகானுபவம்தான். ஒரு சில வினாடிகள் கசிந்திருந்த நெய்யை பருப்பின் மேல் விரல்களால் தடவி சுகம் கண்டேன். “இன்றைய

சில்மிழங்களை இத்துடன் நிறுத்திக்கொள்ள வேண்டும். ” என்று நினைத்துக்கொண்டேன். பலவீனமான ஒரு கணத்தில் அவனருகில் சென்று அமர எத்தனித்தை

எண்ணிக்கொண்டேன். நல்ல வேளை அது நிகழவில்லை.


அவனருகில் சென்று அமர்ந்தால் அருகாமையில் யாருமில்லாததால் என்னை முழுமையாக இழந்துவிடுவேன் என்ற அச்சம் ஏற்ப்பட்டது.


பெண்ணுக்கு இருக்கும் பலஹீனமே முன்விளையாட்டு சரியானதாக அமைந்துவிட்டால் சுயபுத்தி இழந்து முழுமையாக சரணடைந்துவிடுவது. முன்விளையாட்டைத் தவிர்க்கும்

வரைதான் அவள் கட்டுப்பாட்டைக் காக்க முடியும். “வெள்ளம் வருமுன் அணை போடு” என்று எங்களையும் மனதில் வைத்துத்தான் கூறியிருக்க வேண்டும் பெரியவர்கள். கீழே

வெள்ளம் கசியத் துவங்கு முன்னரே, ஆடவர் சீண்டலுக்கு அணை போட்டால்தான் உண்டு.



சரச சில்மிஷம் தாண்டி இது வரம்பு மீறாமல் இருக்க வேண்டுமென்றால் என் இருக்கையிலேயே அமர்வதுதான் சரி என்று உறுதி எடுத்தேன். ‘கணவனல்லாத ஒரு ஆடவன்

அவர் மட்டுமே உரிமை கொண்ட இடங்களில் உரிமை கொண்டாட விட்டிருக்கக்கூடாது.’ என் அந்தரங்கத்தைத் தடவிக்கொண்டே இவ்வாறு எண்ணிக் கொண்டிருக்கும் போதே

இது இன்னும் தொடர வேண்டுமெனும் வேட்கையும் பீறிட்டது. ம்; முரண்பாடுகளுக்குள் என்னை சிக்கித் தவிக்கவைத்து விட்டது, இதுவரை அவன் செய்த கை லீலைகள். நேரம்

ஆகிக் கொண்டேயிருந்ததால் மனமின்றி தடவலை நிறுத்திவிட்டு எழுந்தேன். என் ஜட்டியை கக்கத்தில் இடுக்கிக் கொண்டேன். ஜாக்கெட்டும் பிராவும் முன்புறம் மூடாமல்

விட்டிருந்த பால் குடங்களை தோளிலிருந்து தோள் முந்தானையால் முழுவதும் மூடி மறைத்து, கட்டுப்பெட்டி பத்தினி போல், பேருந்தில் திரும்ப ஏறினேன்.



அவன் அங்கு கைலி மாற்றிக்கொண்டிருந்தான். என் இருக்கை வரிசை அருகில் சென்றபோது “ இங்கு ஏன் நீங்கள் அமரக் கூடாது? இது அதிக வசதியாக இருக்கும்” என்றபடியே

எனக்கு வழி விடுவதற்காக பக்கவாட்டில் திரும்பி அவன் இருக்கை வரிசையிலிருந்து என் வரிசையைக் கடக்க முற்பட்டு சற்று முன்புறம் நகர்ந்தான். ‘அவனருகில் அமர்ந்தால்

என் கதி அதோ கதிதான்’ என்று கழிப்பறையில் நான் எடுத்த உறுதிப்பாடு என்னை எச்சரித்தது. உள்ளுறுதிக்குக் கட்டுப்பட முடிவெடுத்தேன். அதன்படி என் பையன்

இருக்கையைத் தாண்டி என் இருக்கையில் அமர்வதற்காக நான் பக்கவாட்டில் திரும்புவதற்கும், அவன் தன் இருக்கை வரிசைக்கு எனக்கு வழி விட என்னை நோக்கி

நகர்வதற்கும் சரியாக அமைய, என் பெருத்த பின்புறம் அவன் இடுப்புக்குக் கீழ் உரசியது. எதிர்பாராத இந்த வாய்ப்பை நழுவவிடாது அவன் என் பின்புறத்தில் அழுந்த அவன்

உறுப்பு என் பின்புறத்தை ஆசையுடன் தொட்டது. கைலிக்குள் அவன் ஜட்டி அணிந்திருக்கவில்லை என்பதை நான் உணர்ந்தேன். நானும் ஜட்டியில்லாமல் இருப்பதை அவன்

அந்தரங்கம் உணர்ந்துகொண்டது போல், என் பின்புற மேட்டை ஆடிக்கொண்டே ஆசையுடன் முத்தமிட்டது.