தமிழ்நாடு அரசு விரைவு பேருந்து [completed]

[manigopal]

தமிழ்நாடு அரசு விரைவு பேருந்து 03


மெள்ள என் சீட்டின் பின்புறம் அசைந்தது. என் வலதுபுறம் சிறு அசைவு. ஜன்னலுக்கும் என் சீட்டுக்கும் இருந்த இடைவெளி வழியே அவன் கைவிரல்கள் நுழைவதைக்

கண்டேன். அவன் நுனி விரல்கள் என் சீட்டின் பின்பக்கத்தில் எனக்கு மிக அருகில் தெரிந்தன. கால் வேலையில் பயனில்லை என்று பையன் கைவேலையில் இறங்க முயற்சி

செய்வது எனக்கு புரிந்தது. மனதுக்குள் ஒரு படபடப்பு. அவன் விரல்கள் மேலும் சிறிது முன்னேறியது. இரண்டு மூன்று அங்குல இடைவெளியே இருக்கும். அந்த படபடப்பான

எதிர்பார்ப்புடன் கூடிய நேரத்திலும் எனக்குள் ஒரு எண்ண ஓட்டம்.


“. . . . இதுவரை என் அனுமதியின்றியும் நான் உணராமலே நான் உறங்கும்போது என்னைத் தொடுவதாகவும் அவன் எண்ணியிருக்கவேண்டும். அதனால்தான் பேருந்து

செங்கல்பட்டில் நின்று விளக்கு போடப்பட்டபோது நான் விளக்கொளியில் விழித்துக்கொண்டு விடுவேனோ என்று தன் கால்களை அவன் அவசரமாக

விலக்கியிருக்கவேண்டும் . . .”


இந்த எண்ணம் எழுந்த வினாடியிலேயெ தீர்மானித்தேன். “முன்பின் அறிமுகமில்லாத வாலிபனுடன் தொடங்கியிருக்கும் இந்த சல்லாபத்தை என் கட்டுப்பாட்டுக்குள்

வைத்துக்கொள்ள வேண்டும் . . அப்போதுதான் இது அதிகமாக வரம்பு மீறுவதாக நான் உணர்ந்தாலோ அல்லது என்னைத் துன்புறுத்துவதாக அமைந்தாலோ அவனிடம்

மெலிதாக அதட்டல் போட்டோ மீறினால் கத்திக் கூச்சலிட்டோ நிறுத்த முடியும் .. ..மேலும் ஆண்களிடம் பிகு செய்யாமல் சரண் அடைந்தால் நம்மை மிக கீழ்த்தரமாக

நினைப்பார்கள். . . எளிதாகக் கிடைக்கும் எதற்கும் மதிப்பு குறைவுதானே . . .” என்று.


அவன் மேலும் முன்னேறினால் என் வலது கை அல்லது தோளைத்தான் அவனால் தீண்ட முடியும். என் வலது தோளை முதலில் ஸ்பரிசித்தால் நான் என் கையை

விலக்கினாலேயே அன்றி அவன் மேலும் முன்னேற முடியாது. திருமணமான எனக்கு அவனின் தற்போதைய இலக்கு எது என்பதை எளிதாகவே ஊகிக்க முடிந்தது. என்

கனிகளைக் கையால் பற்றி தடவுவதும் ஆசை தீரப்பிசைவதுமே அவன் நோக்கமாக இருக்க முடியும். அவன் என்னைத் தொட்டபின் என் கையை நான் விலக்கி அவனுக்கு வழி

செய்தால் நான் அவனுக்கு எளிதில் உடன்படுவது வெளிப்படையாகத் தெரிந்துவிடும்.


“. . . நான் உறக்கத்தில் இருப்பதாக அவன் எண்ண வேண்டும். . . . அதே சமயம் அவனுக்கு சந்தேகம் வராமல் அவன் எதிர்பார்ப்பது கிடைக்க வேண்டும். என் தாபங்களும் தீர

வேண்டும். இதற்கு நான் வழி ஏற்படுத்த வேண்டும். . . “


உடனே முடிவெடுத்தேன். என் வலது கையை மெதுவாக உயர்த்தி என் தலை மீது வைத்துக் கொண்டேன். என் கையை உயர்த்தியதால் ஜன்னல் ஓரத்திலிருந்தும் அவன்

விரல்நுனியிலிருந்தும் என் வலது புறத்திற்கு ஏற்பட்ட இடைவெளியைக் குறைக்க முடிவு செய்தேன். என் அசைவை அவன் உணராமல் சற்றே ஜன்னலை நோக்கி நகர்ந்து

அமர்ந்து கொண்டேன். காத்திருந்தேன் அவனின் அடுத்த அசைவுக்கு. . .