நிர்மலாவின் நிர்மூலம் [discontinued]

[manigopal]

நிர்மலாவின் மனம் மோகன் இப்படியே தன்னை அணைத்தப்படி இருக்க மாட்டானா என ஏங்கியது. மோகனுக்கு மணைவி
இருப்பது அவளுக்கு பெரும் ஏமாற்றமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அவளையே அவனுக்கு தாரைவார்த்து
நிலையில் மோகன் தன் மணைவியிடம் பேசியது அவளுக்கு பெரும் ஏமாற்றத்துடன் சோகத்தை அளித்தது.

அந்தச் சோகம் அவளை தன்னையறியாமல் கட்டுகடங்காமல் அழ வைத்தது. அவள் மனம் சூனியமாகும் வரை
அழுகை தொடர்ந்திருக்கும். ஆனால் மோகனின் மகளின் குரலும், அவளை குழந்தையாக மகளாக மோகன் நினைத்ததும்,
அவள் சிறுமியாக மோகனின் மகளாக உருமாறியதாக அவளும் அவனும் நினைத்து பேசியதும், நிர்மலாவிற்கு
தன் வாழ்நாளில் ஏற்பட்டிராத உச்சக்கட்ட காமத்தை அளித்து அவளின் உடலை ஆட்கொண்டது.

மோகன் அழுவதை உணர்ந்தாள். அவன் முகத்தை நேருக்கு நேர் பார்த்து அவளும் அழ ஆரம்பித்தாள். உணர்ச்சிகளால்
மரத்துப் போய் குளிர்ந்துப் போன அவள் உடலுக்கு மோகனின் உடல் தன் சூட்டை பாய்ச்சி உயிர்ப்பித்துக் கொண்டிருந்தது.

இந்த சூழ்நிலையிலும் மோகனின் ஆண்மை உணர்ச்சி வசப்பட்டு தன் விந்தை கக்கியது நிர்மலாவிற்கு அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது.
இங்கே பாசக் கலவை ஏற்பட்டு கொண்டிருக்க இது மட்டும் வேறு கோணத்தில் பயணிக்கிறதே எனப் பயம் கொண்டாள்.
வரும் காலத்தில் மோகனின் ஆண்மை அதன் பசிக்கு தன்னை பலிகாடாவாக்கிவிடுமோ என திகிலடைந்தாள்.

நிர்மலா மெதுவாக தன் வயிற்றிலிருக்கும் மோகனின் விந்தை தன் உடல் முழுக்க பூசிக்கொண்டாள். இப்போது
நிர்மலாவின் உடல் முழுவதும் மோகனின் விந்தினால் பிசுப்பிசுத்தது. இப்படி விந்துப் பூச்சினால் மோகனுக்கு
அவன் தன்னவன் என நிர்மலா அறிவித்தாள். அதை உணர்ந்த மோகனுக்கு பெருமை ஏற்பட்டது.

கட்டியணைத்தப்படி சுகத்தில் இருந்த மோகனுக்கு யதார்த்தம் அழைத்தது...
“நிர்மலா....டைம்மாச்சு..இப்ப கிளம்பறேன்....” என்று மோகன் சொன்னவுடன் நிர்மலாவின் உடம்பு துடித்தது.
“ஊ..ஊம்...வேணாங்க இங்கேயே என்கூட இருந்திருங்க....” என நிர்மலா முரண்டுப்பிடித்தாள்.
“என்னடி... லூசா நீ.... விளையாடிறியா....”
“சீரயஸாத்தான் சொல்றேன்,,,, நீங்க எனக்கு வேணும்...நிரந்தரமா.. இங்கேயே இருங்க...” என தன் நகத்தை மோகனின்
முதுகில் புதைத்தப்படி அவனை இறுக்கமாக கட்டியணைத்தப்படி சொன்னாள் நிர்மலா.

“சும்மா விளையாடதே...வீட்லே காத்துகிட்டு இருப்பாங்க... உன் புருசனும் எப்பவேணும்னாலு வந்திடுவான்...” என்றான் பதற்றத்துடன்
மோகன்.
“என்ன ஆனாலும்..எது ஆனாலும் பரவாயில்லை..நீ எங் கூடதான் இருக்கனும்.” என நகத்தை அவன் முதுகில்
மேலும் புதைத்தப்படி சொன்னாள் நிர்மலா. மோகன் அவளின் முகத்தை பார்த்தான். நிர்மலாவின் முகம்
அவள் சொன்ன வார்த்தைகள் உண்மையாக வெளிவந்தவை எனச் சொன்னது. வார்த்தைகளை செயல்படுத்த தீர்மானத்தையும்
முகம் பறைச் சாற்றியது. நிர்மலா கண்களை மூடியப்படி இதழோரம் ஒரு மெல்லிய சிரிப்பில் தன்னைமறந்த ஆனந்த
நிலையில் ஆழ்ந்திருந்தாள். அவளின் நகங்கள் அவனின் முதுகை அவன் விலகாதப்படி உடம்புப் பிடியுடன் அழுத்தியிருந்தது.
அதில் இரத்தம் வெளி வரும் நிலையில் இருந்தது.

மோகனுக்கு புரிந்தது நிர்மலா இன்னொரு சுற்று ஆட்டத்திற்கு தயாராகிவிட்டாள் என்று. மோகனின்
ஆண்மை அதனை புரிந்துக் கொண்டு கலந்துக்கொள் கலந்துக்கொள் என உறசாகப்படுத்தியது. ஆனால் மோகனின்
உள்ளூணர்வின் ஒரு பகுதி அபாய மணியை கணீர் கணீர் என ஓளித்துக் கொண்டிருந்தது. அந்த மணி
“நீ இனிமேல் இருக்கும் ஒவ்வொரு கணமும் அபாயத்தை நோக்கி சென்றுக் கொண்டிருப்பாய்” என சொல்லிக் கொண்டிருந்தது.
சுதாரித்த மோகன் நிர்மலாவிடமிருந்த தப்பிக்க வழித்
தேடினான்.

சட்டென்று மோகன் மூர்க்கமாக நிர்மலாவின் திரண்டிருந்த முலைகளை தன் நகங்கள் புகுமாறு அழுத்தி பிடித்து கசக்கினான்.
திடுக்கிட்ட நிர்மலா ஓவென் கத்தியப்படி மோகனின் முதுகிலிருந்த கைகளை எடுத்து தன் மார்புகுக்கு கொண்டு வந்தாள்.
விடுப்பட்ட மோகன் நிர்மலாவை அப்படியே சோபாவில் தள்ளி, அவள் சுதாரித்து எழுமுன் குளியறைக்குள்
சென்று குளிக்க.ஆயுத்தமானான். நிர்மலா பின்னாடியே வந்து குளியறை கதவை தட்டிக் கொண்டு
“மோகன்..என்னை விட்டு போகாதேடா...” என
கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள். சற்று நேரத்திற்கு பிறகு கதவு தட்டும் சத்தம் நின்றது.

மோகன் குளித்தப் பிறகு வெளியே எட்டிப் பார்த்தான். நிர்மலாவை காணவில்லை. தன் ட்ராக் சூட்டை எடுக்க
பெட்ரூம் சென்றான். அங்கே நிர்மலா தன் துணிகளை அணைத்தப்படி தரையில் உட்கார்ந்து முகத்தை ஏக்கத்துடன்
வைத்திருந்தாள்.
“என் செல்லம்....என் தங்கம்.... துணியை தாடி...ப்ளீஸ்..: என அவளை பார்த்து மோகன் கெஞ்சினான்.
“முடியாது...என்னை விட்டு போகாதே..” என அழுதப்படி நிர்மலா மோகனின் துணியை பற்றியப்படி சொன்னாள்.
“இங்கே...பாரும்மா...உனக்கும் எனக்கும் தெரியும்...நாம் இங்கே இப்படியே இருக்க முடியாது.... டைம கிடைக்கும் போது..
மட்டும் தான் நம்மாலே சேர்ந்திருக்க முடியும்....” கெஞ்சினான் மோகன்.
“எம் புருசன் சாய்ந்திரம்தான் வருவான்... அது வரைக்காவது இருங்க..” என நிர்மலா பதில் சொன்னாள்.

ஏனோ மோகனுக்கு தான் தன் குடும்பத்திற்கு செல்ல வேண்டும் என சொல்ல தோன்றவில்லை. சொன்னாள் நிர்மலாவின்
எதிர்வினை இன்னும் மோசமாகும். நிர்மலா எதிர்பார்க்காத சமயத்தில் சடாரென துணியை பிடுங்கினான் மோகன்.
அதை அணிய முற்ப்பட்ட போது நிர்மலா அதனை அழுதுக் கொண்டே இழுத்துக் கொண்டிருந்தாள். மோகனால்
துணியை போட முடியவில்லை. மோகனுக்கு கோவம் தலைக்கேற நிர்மலாவின் முதுகில் ப்ளார் ப்ளார் ப்ளார் என
மூன்று முறை பலம் கொண்டு மட்டும் அறைந்தான்.

அந்த அறைகள் நிர்மலாவின் முதுகில் மூன்று சிவப்பு கோடுகளை உருவாக்க, நிர்மலா நிலைக்குலைந்து தரையில் உட்கார்ந்தாள்.
அவள் வாயிலிருந்து அழுகைச் சத்தம் பீரிட்டது. மோகன் கிடைத்த இடைவெளியில் ட்ராக் சூட்டை அணிந்தான்.
சூவை போட்டான். பிறகு நிர்மலாவை குனிந்து பார்த்தான்.

நிர்மலா அழுகை கண்ணீருடன் மோகனை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் முகம் ஒரு நாய் தன் எசமானரை பரிதாபமாக
பார்க்கும் பாவத்தில் இருந்தது. மோகனுக்கு பச்சதாபம் ஏற்பட்டது. ஆனால் யதார்த்தம் அவனை இரக்கமற்றவனாக ஆக்கியது.
மெதுவாக நிர்மலாவை பார்த்து..
“போய்ட்டு வர்ரேன் ...நிர்மலா...” என பாசத்துடன் சொன்னான் மோகன்.

நிர்மலா அப்படியே தவழ்ந்து வந்து மோகனின் வலது காலைப் பற்றினாள்...
“டாடி...என்னை விட்டு போகாதீங்க டாடி...” என அழுது அடம்பிடித்தாள். இந்த அடம்பிடிப்பு மோகனின் இதயத்தில் ஒரு
நடுக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. தன் மகள் தன்னிடம் அடம் பிடிப்பதைப் போல உணர்ந்தான். ஒரு கணம் இருந்து விடலாமோ
என மோகனுக்கு தோன்றியது. அவனின் ஆண்மையும் இன்னொரு காமகளியாட்டத்திற்காக துடித்தது.
ஆனால் அவன் உள்ளுணர்வு வேண்டாம் என அபாய மணி எழுப்பியது. மோகன் அவன் உள்ளுணர்வு படி செயல்பட
முடிவு செய்துவிட்டான்.

மோகன் பேசாமல் வாசற்கதவை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தான். நிர்மலா மோகனின் கால்களை பலம் கொண்டு
மட்டு பிடித்துக் கொண்டிருந்தாள். மோகன் தன் வலது கால் மூலம் நிர்மலாவை தரையில் இழுத்தப்படி
நடந்துக் கொண்டிருந்தான். ஒவ்வொரு முறை நிர்மலா தரையில் இழுக்கப் பட்டிருக்கும் போது...
“ வேணாம் டாடி....என்னை விட்டு போயிராதீங்க டாடி...” என அழுதுக் கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள்.

மோகன் வாசற்கதை அடைந்தான். இப்போது மெல்லிதாக சத்தமெழுப்பி நிர்மலா அழுதுக் கொண்டிருந்தாள்.
மோகன் வலது காலை உதற நிர்மலாவின் பிடி தளர்ந்து அப்படியே பின்பக்காக சாய்ந்து தன் இரு கைகளை ஊன்றியப்படி உட்கார்ந்தாள்.
தன் இரு கால்களை தொடையுடன் விலக்கி தன் பெண்மையை மோகனுக்கு காண்பித்துக் கொண்டிருந்தாள். மோகன்
அவளின் சொக்கும் பெண்மையை பார்த்து பூரிப்படைந்தான். அந்த பெண்மை நிர்மலா ஒரு கடைசிகட்ட ஆட்டத்திற்கு
தயாராகிவிட்டதை உணர்த்தியது.

மோகன் மெதுவாக கதவை திறந்து வெளியே எட்டிப்பார்த்தான். ஒவ்வொரு தளத்திற்கு, நான்கு ஃபிளாட்டை கொண்ட
அமைப்பில் கட்டப்பட்டிருந்தது. இரண்டு ஃபிளட்டின் வாசற்கதவுகள் எதிரெதிர் இருக்குமாறு இருமுனைகளில் வாசற்கதவுகள்
இருந்தன. அதனால் காரிடார் நீண்டதாக இருந்தது. மோகன் எதிர் ஃபிளாட்டை பார்த்தான். பூட்டியிருந்தது. அவன் மனம் அப்பாடா என்றது.
மெதுவாக வெளிவந்து மற்ற இரு ஃபிளாட்டுகளின் வாசக்கதவுகளை பார்த்தான் அவை சாத்தியிருந்தது.
அதிலிருந்து டி.வி. சவுண்ட் வந்துக் கொண்டிருந்தது.

இப்போது மோகன் வாசற்கதவு வெளியிலிருந்து நிர்மலாவை பார்த்தான்.
“போய்ட்டு வர்ரேன் நிர்மலா....: என்றான்.
நிர்மலா பதில் சொல்லாமல் அவனை தீர்க்கமாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
“ப்ளீஸ்....நிர்மலா...என்னை போய்ட்டு வான்னு...வழியனுப்புமா...” என மோகன் கெஞ்சினான்.
நிர்மலா மெதுவாக எழுந்து நின்றாள், அவள் வாயிலிருந்து பதில் வரவில்லை.
"ப்ளீஸ்...நல்ல விதமா போட்டு வான்னு சொல்லுமா...இல்லேன்னா மனசு குழப்பமா இருந்துகிட்டே இருக்கும்...” என
மீண்டும் கெஞ்சினான் மோகன்.

நிர்மலா மோகனை கண்கொட்டாமல் பார்த்தாள். அவள் கண்களிருந்து கண்ணீர் தொடங்கி மூக்கின் ஓரங்கள்
வழியே வழிந்துக்கொண்டிருந்தது. அவளின் உடம்பு காலையிலிருந்து நடத்திய காமக்களியாட்டத்தின் ரணங்களை
தாங்கிக் கொண்டிருந்தது. நிர்மலா ஊமை அழுகை அழுதுக்கொண்டிருந்தாள். அந்த அழுகையின் லேசான குலுங்கள் அவன்
உடலில் தெரிந்தது.

நிர்மலா ஆழமாக மூச்சை இழுத்து கண்களை மூடி தன் மூக்கை உறிஞ்சினாள். மெதுவாக காற்றை தன் வாய் வழியே
வெளியேற்றினாள். காற்று வெளியே வர வர நிர்மலா ஒரு முடிவை எடுத்தாள்.

நிர்மலா எடுத்து முடிவு, மோகனும் நிர்மலாவும் அப்படி ஒரு முடிவை இருவரும் எடுக்க மாட்டோமா என்று ஏங்கிய முடிவு.
இருவரின் அடிமனதில் அப்படி ஒரு முடிவு எடுத்து செய்துக்காட்ட ஆசை தீயாய் அமுங்கி கனன்று கொண்டிருந்தது.
இருவரும் அதை வெளிப்படுத்த அச்சமாக இருந்தது. நிராகரிப்பு என்ற பயம் அச்சமாக மாறியிருந்தது.

நிர்மலா எடுத்த முடிவு மோகனுக்கும் தெரிந்த போயிற்று. மோகனுக்கு தெரியும் என நிர்மலாவிற்கு தெரிந்துப் போயிற்று.
அங்கே இருமனங்களின் பரிவர்த்தனை நடந்தது இருவருக்கும் பயத்துடனான ஆசை கவ்விக் கொண்டது.
கால்கள் நடுங்கின இதயத்துடிப்பு அதிகமானது. இரத்தம் சூடயேற்றப்பட்டு உடம்பில் பாய்ந்து ஓடுவதை உணர்ந்தார்கள்.
இருவரின் இதயத்துடிப்பு ஒருமித்த நேரத்தில் துடித்து சத்தமெழுப்பியது. அந்த சத்தம் இருவருக்கும் கேட்டது.

நிர்மலா வாசற்கதவை பார்த்தாள். அது அவளுக்கு ஒரு லஷ்மன் ரேகாவாக தெரிந்தது. அந்த கோட்டை மீறக் கூடாது
என்பதை அறிந்திருந்தாள். அதுதான் பாதுகாப்பு. மீறத் துடித்தாள். மீறினாள் அவள் தன்னையே இழந்து விடுவாள் எனத்
தெரியும். அவள் மோகனிடம் மொத்தமாக இழந்துவிடுவாள். அவள் அவளாக இருக்க மாட்டாள். எல்லாமே மோகனுக்காக மாறிவிடும்.
இனி அவள் வாழ்க்கை அவள் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாமலாகிவிடும்.

இந்த அபாயங்களை இதயத்துடிப்புடன் மனதின் ஒருப் பகுதி நங் நங் என எச்சரிக்க, அதையும் மீறி வாசற்கதவை
நோக்கி நிர்மலா நடக்க ஆரம்பித்தாள். அவளை பயம் கலந்த நடுக்கத்துடன் வரவேற்க மோகன் காத்துக் கொண்டிருந்தான்.

ஐயோ பாவம், என எல்லாவிதமான தேவதைகளும் கிசுகிசுத்தன. நிர்மலாவை இனி மீட்க முடியாது என அவைகள் பதறின.
எப்படியாவது நிர்மலாவை காப்பாற்ற துடித்தன. மீன்கொடித் தேரில் ஊர்வலம் சென்றுக் கொண்டிருந்த மன்மதராஜன் கீழே
நடக்க இருப்பவற்றை பார்த்துக் கொண்டு, “கொடுத்து வைத்தவன் மோகன்” என எண்ணி மோகனை பாராட்டினான்.