நிர்மலாவின் நிர்மூலம் [discontinued]

[manigopal]

நிர்மலா தன் உடல், மனம், இதயம், உயிர், ஆவி அனைத்தையும் திறந்து தடைகளை உடைத்து மோகனை
உள்ளிழுத்து, அவளையே அவனுக்கு முழுவதுமாக அர்ப்பணித்த நிலையை அன்று அடைந்து அவர்களின் உறவு
ஒரு புதிய பரிமாணத்தை எட்டியிருந்தது. நிர்மலாவின் ஒவ்வொரு அணுக்களிலும் தன் கணவன் ரஞ்சித்திற்கு
இணையாக மோகனை அப்போதுதான் வைக்க தொடங்கியிருந்தாள். மோகனை தன் உயிருடன் இணைத்தது
நிர்மலாவிற்கு இனம்புரியாத இன்பத்தை அளித்திருந்தது. அந்த பேரின்பத்தில் மூழ்கி தன்னை மறந்து அவள் மோகனுடன்
காமகளியாட்டத்தில் ஈடுப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

நிர்மலா இருக்கும் உலகத்தில் மோகன் மட்டுமே இருந்தான். அவனுக்கு மட்டுமே முக்கியத்துவம் அதில் இருந்தது.
ஆனால், மோகனின் மணைவியின் ஃபோன் அழைப்பு, நிர்மலாவை நிதர்சனத்துக்கு இழுத்து வந்தது.
மோகனின் உலகத்தில் அவளை விட வேறொருத்தி முக்கியமான இடத்தில் இருக்கிறாள், நிர்மலா இரண்டாம்
பட்சம் தான் என உணர்ந்த நிர்மலாவிற்கு, கொலைவெறிக் கோவம் தலைக்கேறியது.

உடல் முழுக்க கோவத்தின் ஜுவாலை தாக்க, பத்ரகாளி கோலத்தில் மோகனை பார்த்தாள். அந்த கோலத்தை
பார்த்த மோகன் ஒரு கணம் அதிர்ந்து உறைந்தான். ஆனால் நிர்மலாவிற்கு மோகன் விஷயத்தில் கோவப்பட்டு
ஒன்றும் ஆகப் போவதில்லை என்ற உண்மை உறைய ஆரம்பித்தது. மோகன் விஷயத்தில் அவள் கையாளாகத
நிலையில் இருப்பது அவளுக்கு புரிந்தது.

நிர்மலா சட்டென்று குலுங்க குலுங்க அழ ஆரம்பித்தாள். அவள் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் ஆறாக
ஓடிக்கொண்டு அவளை உடலை சுத்தப்படுத்த முயன்று கொண்டிருந்தது. அவள் அப்படியே சோபாவில் சரிந்தாள்.
அவள் வாயை திறந்து அழுதுக் கொண்டிருந்தாள். ஆனால் அவள் வாயிலிருந்து ஒரு சத்தமும் வரவில்லை.
அந்த அழுகை ஊமை அழுகையாகவே இருந்தது.

மோகன் மெதுவாக நிர்மலா பக்கத்தில் அமர்ந்தான். இடது கையால் அவளை இதமாக கட்டியணைத்தான். கண்களை மூடி
வாயை திறந்து கண்ணீருடன் சத்தம் வராமல் உடல் குலுங்க அழுது கொண்டிருக்கும் நிர்மலாவின் பாவப்பட்ட
முகத்தை பார்த்து கொண்டே, ஃபோனை ஸ்பீக்கர் மோடில் ஆன் செய்தான்...

“ஹலோ...சொல்லு விநோ...”
“என்னங்க...எங்கே போயிட்டீங்க...காலைலே ஜிம்முக்கு போர்ரேன்னு போனீங்க... இன்னும் எங்கே இருக்கீங்க...”
“இல்லே வினோ...ஜிம்முக்கு போர்ர வழியிலே ஒரு எக்ஸ்போர்ட்டரை பார்த்தேனே...பிசினஸ் விசயமா அவரை
ஆஃபீஸ் கெஸ்ட் அவஸ் கூட்டிகிட்டு போய் பேசிகிட்டிருகேன்...” என மோகன் அழகாக பொய் சொன்னான்.
“ஒரு ஃபோன் பண்ணி சொல்ல வேணாம்..”
“மறந்துட்டேன் என் செல்லம்.... இப்போதுதான் முடிஞ்சுது கிளம்பிடுரேன்...” மோகன் வாயிலிருந்து செல்லம் என்ற
வார்த்தை கேட்ட நிர்மலாவின் உடல் குலுங்கி துடித்தது.

‘சண்டே அன்னிக்கும் வேலை....ம்ம்ம்...இங்கே ஒருத்தி இருக்கான்னு மறந்திட்டிங்க...”
”இல்லடி விநோ...இப்ப கிளப்பிட்ரேன்...”
“டிப்பின் சாப்பிடீங்களா..”
“ஆமாடி.....”
“சரி ...வாங்க லஞ்ச் இன்னிக்கு ஸ்பெஷல்...”
“என்னடி ஸ்பேஷல்....” என ஆவல் பொங்க கேட்டான் மோகன்.
“வந்துதான் பார்ரேன்..ஹா..ஹா..”
“ஆஹா...இப்பவே வாய் ஊறுதடி....”

“வாய்க்கு வயித்துக்கும் தீனி போட்றேன்.... இன்னிக்கு மத்தியானம் ஸ்பெஷலா எனக்கு தீனி போடுடா
என செல்ல ப்ருஷா.....” என கிசு கிசு குரலில் பேசினாள் நிர்மலா.
அந்த கிசு கிசு குரல் மோகனின் ஆண்மையை துடிக்க வைத்தது. அந்த துடிப்பு நிர்மலாவின் உடலில் பட, நிர்மலா
பொறாமை தீயில் ஆட்கொண்டு மேலும் குலுங்கி துடித்து அழுதுக்கொண்டிருந்தாள்.

“சண்டே மத்தியானம்னா புருசன் பொண்டாட்டி நேரம் தானே...” எப்படியோ நிர்மலாவை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு மோகன்
பதில் சொன்னான்.
”புரிஞ்சிட்டீங்களே...சீக்கிரம் வாங்க...”
இந்த சம்பாஷணைகள் மேலும் தொடர்ந்தால், நிர்மலா கட்டுப்பாடை இழந்துவிடுவாள், விபரீதமாக ஏதாவது
ஆகிவிடும் எனறஞ்சிய மோகன், அதை முடிவுக்கு கொண்டு வர எண்ணிய மோகன்..
“இதோ வந்துரேண்டி...” என ஃபோனை ஆஃப் செய்யப் போக...

விதி வலியது, அது எப்படி வேண்டுமென்றாலும் விளையாடும் என மோகன் அதன் பிறகு நடந்தவற்றால் புரிந்துக் கொண்டான்.

“கொஞ்சம் நில்லுங்க...உங்க குரும்புக்கார பொண்ணு அட்சயா உஙககிட்டே பேசனுமாம்.....” என மோகனின் மணைவி சொன்ன
மறுவினாடி, நிர்மலாவின் அழுகை மென்மேலும் அதிகமாகியது. கண்களை இறுக மூடிக் கொண்டாள். வாய் சத்தம் வராமல்
திறந்தப் படியே அழுதுக் கொண்டிருந்தது. நிர்மலாவின் கண்ணீர் அவளின் உடலையும் மோகனின் உடலையும்
நனைத்திருந்தன.

நிர்மலா தன்னை குறுக்க ஆரம்பித்திருந்தாள். அப்படியே அவள் சிறுமியாக மாறத் துடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
கடவுளிடம் அழுதுக் கொண்டே மன்றாடிக் கொண்டிருந்தாள்... கடவுளே என்னை கோகனின் மகளாக ஆக்கு என்று....
கடவுள் வரம் கொடுத்தாரோ என்னவோ மோகனின் கண்களுக்கு நிர்மலா சிறுமியாக மாறிக் கொண்டிருந்தாள். அவளின்
மார்பகங்கள் ஒரு சிறுமிக்குரிய மார்பகங்களாக மாறிக் கொண்டிருந்தன.

நிர்மலா மோகனுக்கு இன்னொரு மகளாக மாறிப்போயிருந்தாள். அதை மோகனும் நிர்மலாவும் உணர்ந்த போது
அவர்களின் உணர்ச்சிகள் பல திசைகளில் வெடித்துக் கொண்டிருந்தன. ஃபோன் மோகனின் மகளின் குரலை வெளியேற்றத்
தொடங்கியது.

“டாடி...எங்கே..... இருக்கீங்க...”
“வெளியிலே இருக்கேண்டா செல்லம்... அப்பா ஃபிப்டீன் மினிட்ஸில் வந்துருவேண்டா...” என நிர்மலாவை தன்
உடலுடன் கட்டி இழுத்தப்படிசொன்னான் மோகன்.
“என்னா..பண்ணிகிட்டு இருக்கீங்க...”
இந்த கேள்விக்கு என்ன பதில் சொல்வது என திகைத்த மோகன் தன் மகளிடமாவது ஒரளவுக்கு உண்மையை
பேசுவது என தீர்மானித்தான்...
“இப்போ ...டாடி..... உன் தங்கச்சி பாப்பாவோட விளையாடிகிட்டு இருக்கேன் செல்லம்....”

மோகனின் இந்த வார்த்தைகளை கேட்ட நிர்மலாவின் உடல் பயங்கரமாக துடித்து குலுங்கியது. அவளின் மனம் அவளின்
உடலை விட்டு அந்தரத்தில் ஊசலாட ஆரம்புத்தது. மோகனை மேலும் இறுக கட்டிப்பிடித்து அழ ஆரம்பித்தாள்.

“ஐ..எனக்கு ஒரு தங்கச்சி பாப்பா இருக்காங்களா...எப்படி இருக்காங்கப்பா... அழகா இருப்பாங்களா...”
மோகன் நிர்மலாவின் ஒவ்வொரு பாகமாக தொட்டு பதில் சொல்ல ஆரம்பித்தான்.
“சூப்பர் அழகுடி செல்லம்..... வைட் கலர்,,,லாங் ஹேர்,,, பீயூட்டிபுல் ரவுன்ட் ஃபேஸ்...ஸ்மால் ஹிப்...லாங்க் லேக்ஸ்..”....
இவ்வாறு மோகன் தொட்டு தொட்டு சொல்ல நிர்மலா தன்னிலை மறந்து அவளின் ஊமை குலங்கல் அழுகை மேலும்
அதிகமாக்கினாள்.

“அப்படின்னா...பார்பி டால் போல இருக்காங்களா அப்பா”
“பார்பி டால் விட சூப்பரா இருப்பாங்க...” மோகன் உண்மையை சொன்னான்.
“அப்படின்னா அவங்களை..... நம்ம வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வாங்க டாடி...”
மோகனுக்கும் ஆசைத்தான் நிர்மலாவை அவன் வீட்டிற்கு கூட்டிகிட்டு வர ஆசைத்தான், ஆனால் அவன் மணைவி விநோதினி
அவனை கொன்று விடுவாள். அவன் சமூகம் அவனை காறித் துப்பும். அவனின் மகன் அட்சயா அவனை வெறுக்க ஆரம்பிப்பாள்.

தன் மகளிடன், அவளுடைய தங்கை நிர்மலாதான் என்பதை சொல்ல முடியாத நிலையில் இருந்தான் மோகன்.
“இல்லடி... செல்லம்...தங்கச்சி பாப்பாவை வீட்டுக்கு எல்லாம் கூட்டிகிட்டு வர முடியாது....”
“ப்ளீஸ்...டாடி...கூட்டிகிட்டு வாங்க...”
“முடியாதுடா செல்லம்....”
“டாடி ஒரே வாட்டி கூட்டிகிட்டு வாங்க....”
“அது முடியாதுடி செல்லாம்....அவங்க வர்ரேன்னு சொன்னாலும் உங்கம்மா...விடமாட்டாங்க....”

“இரு அம்மாகிட்டே சொல்றேன்னு...” என்றப்படி மோகனின் மகள் அவள் அம்மாவிடம் ஓடியப்படி...
”அம்மா...அப்பா.. தங்கச்சி பாப்பாவை வீட்டுக்கு கூட்டிக்கிட்டு வரமாட்டேன்கராரு..” எனக் கத்திக் கொண்டிருந்தாள்.
உணர்ச்சிகளின் எல்லையில் துடித்துக் அழுதுக் கொண்டிருந்த நிர்மலா..
“மோகன்..... மை டியர் டாடி..என செல்ல..அப்பாஆஆஆஆஆஅ...” என தன்னையறியாமலே கதறினாள்.
இந்த கதறல் எங்கே தன் மணைவிக்கு கேட்டிருக்குமோ என பயந்த மோகனின் சப்த நாடியும் அடங்கிப் போய் உடல் பயத்தால்
நடுங்கியது. நிர்மலாவின் வாயை தன் இடது கையால் மூர்க்கமாக மூடினான்.

ஃபோனில் என்ன வருமோ என பயந்து கொண்டு காத்திருந்தான்.
“என்னங்க...அட்சயா கிட்டே என்ன சொன்னீங்க.... தங்கச்சி பாப்பாவா..” என மோகனின் மணைவி ஃபோனில் கேட்க.
மோகனுக்கு போன உயிர் திரும்பி வந்தது. நிர்மலாவின் அலறல் சத்தத்தை அவள் கேட்கவில்லை என அறிந்தவுடன்.
“இல்லடி.... காலைலே அவளுக்கு ஒரு பொம்மை வாங்கினேனா... அத பத்தி சொல்லிகிட்டிருந்தான்....” பொருத்தமாக
பொய் சொன்னான் மோகன்.
“சரி அந்த பொம்மை எடுத்துகிட்டு வாங்க...இல்லேன்னா பெரும் ரகளை பண்ணிடுவா.....” என மோகனிடம் பேசிய
விநோதினி..”அட்சயா அப்பா தங்கச்சி
பாப்பாவை கூட்டிகிட்டு வர்றாராம்...” என மகளை பார்த்து சத்தம்போட்டாள்.

“சரி விநோ...எடுத்துட்டு வர்ரேன்....” நிர்மலாவை கூட்டிக்கிட்டு போக முடியாது வேறு ஏதாவது ஒரு பொம்மை
வாங்க வேண்டும் என மோகனின் மனம் எண்ணியது.
“சீக்கிரம் வாங்க...மத்தியாணம் தங்கச்சி பாப்பாவுக்கு ரெடி பண்ணுவோம்...”
என மோகனின் மணைவி சொல்ல.
மோகனுக்கு தன் மணைவியின் மீது பாச உணர்ச்சி அதிகமானது.

மோகனின் அந்த பாச உணர்ச்சியை நிர்மலாவுக்கு உடனே உணர்ந்தாள், அவளின் உடல் பொறாமை என்ற தீயினால் சுட
ஆரம்பித்தது. அவளின் ஊமை அழுகை பெரும் குரல் அழுகையாக மாற ஆரம்பித்தது.
“இதோ வந்துட்டேன் என் செல்லம்...” என
ஃபோனில் மோகன் பேசி அணைக்க, நிர்மலா வாயிலிருந்து அடக்க முடியாத பெரும் குரலில் அழுகை சத்தம் வர ஆரம்பித்தது.

நிர்மலாவின் உடல் குலுங்கி துடித்து மோகனின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து விலகி தரையில் சரிந்து ஒரு புழுவைப் போல
நெளிய ஆரம்பித்தது, அவள் வாயிலிருந்து....
“மோகன் என்ன விட்டுட்டு போயிராதடா... என்னை உன் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போடா....நா உனக்கு குழந்தையா
இருப்பேண்டா... உன் பொண்டாட்டிக்கு வேலைக்காரி அடிமையா இருப்பேண்டா.....” என்ற வார்த்தைகள் விழுந்த
வண்ணம் இருந்தன.

ஒரு பெண்ணின் உடல் உச்சகட்ட காம மிகையுணர்ச்சியால் ஆட்கொள்வதை மோகன் பார்த்தான். அந்த உணர்ச்சி
நிர்மலாவின் உடலில்லிருந்து வெடித்து சிதறிக் கொண்டிருந்தது. அந்த வெடிப்புக்கு ஏற்ப நிர்மலாவின் அங்கங்கள்
துடித்துக் கொண்டிருந்தன. நிர்மலா சோகத்தில் இருந்தாலும் அந்த சோகமே அவளுக்கு காம உணர்ச்சியை அளித்தது.

மோகனுக்கு அப்போதுதான் புரிய ஆரம்பித்தது. அவனையே அணு அணுவாக நம்பி ஒரு பெண் இருக்கிறாள் என்று. அந்த
பெண் இன்று அவளையே அவனிடம் ஓப்புக்கொடுத்து அவனுள் ஐக்கியமாகிவிட்டாள். இனி அவளின் வாழ்கை
அவனின் கட்டுப்பாட்டில்தான் உள்ளது. அவன் எண்ணம் செய்கையெல்லாம் இனி அந்த பெண்ணிடம் பிரதிபலிக்கும்.
அந்த பெண் அவனை சூரியனாக நினைத்து அவனையே சுற்றும் ஒரு கிரகமாக மாறிப் போயிருந்தாள்.

அந்த பெண்ணான நிர்மலாவை மோகன் பாசத்துடன் இறக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். துக்கம் மோகனின் தொண்டையை
அடைத்தது. மெதுவாக குனிந்து நிர்மலாவை தூக்கி நிறுத்தினான். அவளை அப்படியே கட்டிப் பிடித்து
ஆசுவாசப் படுத்தினான். அவனின் அணைப்பு அவளுக்கு பெரும் பாதுகாப்பு அரணாக அமைந்தது. அதை மோகன்
உணர்ந்தான். அவளுக்கு நன்மையே செய்ய வேண்டும் என மோகன் நினைத்தான். நினைத்த மறுவினாடி
மோகன் கண்களிருந்து நீர் துளிகள் வெளிவரத் தொடங்க மெதுவாக அழத் தொடங்கினான்.

நிர்மலா நிர்மலா... என்று மோகனின் மனம் அழ, அவனின் ஆண்மையும் அழ ஆரம்பித்தது. அது உணர்ச்சிகள் மேலிட
தன் விந்தை நிர்மலாவின் வயிற்றில் கக்கியப்படி அழதது. அந்த மோகனின் ஆண்மையின் அழுகை
நிர்மலாவின் மீதுள்ள பாசத்தாலா, காமத்தாலா, நன்மை செய்யும் எண்ணத்தாலா, தீமை செய்யும் எண்ணத்தாலா
என்பதை காலம்தான் பதில் சொல்லும்...

ஆனால் மோகனின் மனது என்ன நினைத்தாலும் அது அவனின் ஆண்மையின் கட்டளைக்கு கட்டுப்படும் ஒரு
கருவியாகவே இருந்தது....