நிர்மலாவின் நிர்மூலம் [discontinued]

[manigopal]

நிர்மலா தன் வாயிலிருந்து சத்தம் வராமல் அழுது கொண்டிருந்தாள். ஓ வென அழுது தன் உடம்பிலும் மனதிலும்
இருக்கும் பாரத்தை வெளியேற்ற வேண்டுமென அவளுக்கு ஆசைத்தான், ஆனால் சத்தம் ரஞ்சித்திற்கு கேட்டு விடுமோ
என்ற பயம் அதை தடுத்தது. பாரம் வெளியேறாமல் நிர்மலாவை அமுக்கியது. அவளின் கண்களிலிருந்தும் நீர் வர அது
அவளின் மூக்கிலிருந்து வந்த நீருடன் கலந்து அவளின் உடலில் உருண்டோடியது. மூக்கைச் சிந்தியப்படி
மெல்லிய சத்தமெழுப்பியபடியே அழுதாள். பிறகு மெதுவாக அடங்கினாள்.

மறுபடியும் மெஸெஜை படித்தாள்...
“ஐ லவ் யூ நிம்மி...ஐ லவ் யூ நிம்மி..லவ் யூ ஸோ மச்... நீ எனக்கு மட்டுமே சொந்தம்.... மொத்தாமவே வேணும்...
எல்லாத்துக்கும் முடிவு கட்டுனும்.... இன்னிக்கு நைட் வருவேன் ரெடியா இரு”
என நிர்மலாவை பார்த்து காமத்தை
கக்கிக் கொண்டு கத்தியது.

அந்த கத்தல் ஆயிரம் தடவை உடலை சவுக்கால் அடிப்பதை போல நிர்மலா உணர்ந்தாள். அந்த வலியை உடல் உணர்ந்தது.
நிர்மலாவிற்கு நன்றாக தெரியும் இந்த கத்தல் ஒரு ஆரம்பித்தின் முடிவில்லா தொடர்ச்சி என.
கடவுளே இது என்ன சோதனை என மனம் பதறியது. மோகன் என்னை படுத்திய பாடு போதாதா, அவனை போடா
நாயே என தூக்கி வீச முடியாத??.
இதற்கு விடிவுகாலமே இல்லையா. அவன் எம் மீது எப்படி அதிகாரத்தையும் அன்பையும் செலுத்த முடியும்??.
இரவு ரஞ்சித் இருப்பானே, இவன் எப்படி வருவான். என்ன விதமான சோதனை இரவு காத்திருக்குதோ. என பலவிதமான
கேள்விகளில் யோசனைகளில் மனம் ஐயோ ஐயோ என குழப்பமடைந்தது பதறியது.

எப்படியோ ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு காலைக் கடனகளை முடித்து பல் விளக்கி, தலைக்கு குளித்து பெட்ரூம்
பீரோவில் இருக்கும் ஆளுயுர கண்ணாடி முன் அம்மணமாக நின்று தலையை துவட்டிக்கொண்டிருந்தாள் நிர்மலா.
மின்விசிறியின் காற்று அவளின் உடலை குளிர்ச்சியாக இதமாக வருடியது.

துவட்டிக் கொண்டே நிர்மலா தன் உடலைப் பார்த்தாள். உடல் சிவப்பு நிறத்தை வெளிப்படுத்தியது. பார்ப்பவர்கள் நல்ல
கலர் என கூறுவார்கள்.. சட்டென்று பார்த்தாள் அவளை ஐயங்கார் வீட்டுப் பெண் என்று சொல்லலாம்.
நல்ல உயரமாக இருந்தாள். சராசரியாக அவளை அன்னாந்துதான் பார்க்க வேண்டும்.

உயரமாக இருந்தால் உடல் அமைப்புகள் சீராக இருக்காது. ஆனால் நிர்மலாவிற்கு எல்லாமே
சீராக இருந்தது, இருக்க வேண்டிய அமைப்புகளில் இருந்தது. பரந்த உயரமான நெற்றி தலைமுடியை எப்படி வாரினாலும்
அவளின் முகத்திற்கு அழகை கூட்டியது. சங்கப் பாடல்களில் சொன்னதைப் போல அவள் விழிகள் கெண்டை மீன் தான்.
கண்கள் ஆச்சரியத்துடன் விரியும் போது முகத்தை ஆக்கிரிமித்து மென்மையை பெருக்கியது
சற்று சதைப் பிடிப்பாக அளவான நீட்டத்துடன் இருந்த அகலமான கூரிய மூக்கை. யார் பார்த்தாலும் வருடி
இழுத்து விட தோன்றும். நீளமான பெரிய வாயின் உதடுகள் சற்று சதையுடன் எடுப்பாக இருந்தது. சிரித்தால் அவளின்
சீராக இருக்கும் மொத்த பற்களையும் காட்டும்
மொத்தமாக நிர்மலா முகம் குழந்தைத்தனமாக இருந்தது. யார் பார்த்தாலும் கன்னத்தில் கிள்ளத் தோன்றும்.
பேச ஆரம்பித்தாள் நிர்மலாவின் முகத்தின் ஒவ்வொரு உறுப்பும் உயிர்பெற்று அதன் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தும்

நிர்மலா தன் மார்பகத்தை பார்த்து பெருமூச்சு விட்டாள். அவளுக்கு உயரத்திற்கு பொருத்தமான மார்பகங்கள்.
எந்த ஆண்மகனும் அதை பிடித்து ஆள நினைப்பான் ஆனால் எவ்வளவு முயன்றாலும் தோற்றுத்தான் போவான்.
கல்யாணமாகி இத்தனை வருடங்களாகியும் நிர்மலாவின் மார்பகங்கள் இன்னும் கட்டுகுலையாமல் தொங்காமல்
இருப்பது அதிசயம்தான். முன்னால் இருந்த சதை பிடிமான இறுக்கம் இல்லையென்றாலும் கல்மாதிரி என்று
சொன்னால் அது பொய்யாகது. மார்பகத்தின் காம்புகள் சாதரனாமாகவே அரை இன்ச் நீண்டு கொண்டியிருக்கும். உணர்ச்சியை
தூண்டினால் அது கண்டிப்பாக ஒரு இன்ச்சை எட்டிவிட முடியும். அதைப் பார்க்கும் எந்த உயிரினமும் அதன் வாயை
அதில் வைக்க துடிக்கும்.

அவள் காம்பை சுற்றிய சிற்றிடை மேட்டுப் பகுதி சிற்றிடை இல்லாமல் கருத்து பெரிய இடையாக இருந்தது.
புலவர்கள் பார்த்தால் அந்த சிற்றியிடையை ஒரு ஆப்பிரிக்க கருப்பின இளம் பெண்ணின் மார்பகத்திற்கு ஓப்பிட்டு
கவிதை எழுதி படிப்பவர்களை கொல்வார்கள். மார்பகத்தின் மேல் ஒரு மார்பகம். நிர்மலாவின் சிவப்பு
நிற உடல் அந்த சிற்றிடை மேட்டின் கருப்பு நிறத்தை தனித்து காட்டி சுண்டியிழுக்கும்.

நிர்மலாவின் இடுப்பு அவளின் உயரத்திற்கு சதை போடாமல் கனகச்சிதமாக இருந்தது. இஞ்சி இடுப்பழகிக்கு எடுத்துக்காட்டாக.
அதை கிள்ளத் தோன்றவில்லையென்றால் அவன் ஆண்மகனே ஏன் பெண்மளே கிடையாது என சொல்லிவிடலாம்.
அவளின் தொப்புள் சிறு மேட்டின் மேல் வட்டவடிவமாக முடிவேயில்லாத ஒரு கிணற்றை போலிருந்தது.
அவளின் பிட்டங்கள் பெருத்தும் இல்லாமல் சிறுத்தும் இல்லாமல் இருந்தது. சேலை கட்டினால் பிட்டத்தை
எடுப்பாக காட்டும் அதை செல்லமாக அடித்துக் கொண்டே இருக்கும்படி இருக்கும் நிர்மலாவால் பிட்டத்தை
ஆட்டும்படிதான் நடக்க முடியும்.அந்த ஆட்டம் அவள் அணியும் ஆடையை மீறி வெளிப்படும்

நிர்மலாவின் இடப்பிலிருந்து தொடங்கும் தொடையும் கால்களும் முடிவேயில்லாமல் நீண்டு
கொண்டியிருப்பதாக தோன்றும். தொடைகளிருண்டும் சதைப்போடாமல் ஒன்றொடொன்று தொட்டு
உரசாமல் மெல்லிய இடைவெளி விட்டு இருக்கும். ஒவ்வொரு தொடையுடன் கூடிய காலையும் கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டே
இருக்க தோன்றும். அவளின் இடுப்பையும் தொடையும் கால்களையும் முன்னால் இருந்து பார்த்தாலும் பின்னாடி இருந்து பார்த்தாலும்
அவை ஆப்பிள் பழத்தை பார்ப்பது போல இருக்கும்

நிர்மலாவின் தொடையிடை இருக்கும் அவளின் யோனி, சவரம் செய்யப்பட்டு பள பள வென இருந்தது.
அதன் மடிப்புகளை ஏதோ ஒரு கைத் தேர்ந்த சிற்பி செதுக்கியதைப் போல இருக்கும். யோனியின் இதழ்கள்
இன்றுவரை இன்னும் இருக்கமாக மூடிக்கொண்டியிருக்கும். நிர்மலாவின் உணர்ச்சிகளைப் பொருத்து அவளின்
மன்மதபீடம் அந்த இதழ்கலின் கதவுகளை திறந்து வெளியே எட்டிப் பார்க்கும்.

நிர்மலாவின் யோனியை வெறித்துப் பார்த்தால் அதுவும் திருப்பி வெறித்துப் பார்க்கும். எப்படி நினைத்து பார்க்கிறோமோ
அப்படியே அதுவும் பார்க்கும். அதைப் பார்த்து நிர்மாலவே பயப்படுவாள். இப்போதெல்லாம் அது அவளின்
உடல் மனம் வாழ்கையை செலுத்தும்மைய விசை கருவியாகி விட்டது. தேவலோகத்து மாந்தர்கள்
அதை திருடினாலும் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை.

நிர்மலா தன் முடியை காய தன தோளில் விரித்துப் போட்டியிருந்தாள். முடி அடர்ந்த்தியாக இருந்து அவள் இடுப்பு
வரை பாய்ந்தது. இப்போதும் நிர்மலா நினைத்தாள் பள்ளிக்கூடம் போகும் மாணவியைப் போல இரட்டை ஜடை பின்னலாம்.

நிர்மலா தன் உடலை கண்ணாடியில் வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டியிருந்தாள். நிர்மலாவிற்கு
தன் உடலைப் பார்த்து பரிதாபம் ஏற்பட்டது. இது என்ன பாடு பட்டது பாடு படப்போகிறதோ என்று நினைத்தாள்.
தன் மனம் தன் உடலில்லிருந்து அன்னியமாவதை உணர்ந்தாள்.

கல்யாணமான பெண்கள் ஆறுமாதத்தில் தங்கள் இளமையை அழகை இழுந்துவிடுவார்கள், ஆனால் தனக்கு ஏன்
அந்த இளமையையும் அழகும் இன்னும் கொட்டி கொண்டு தன்னை பாடாய் படுத்துகிறது என்று எண்ணினாள்.
இயற்கை பெண்களுக்கு அளிக்கும் அந்த பாதுகாப்பை தனக்கு ஏன் தரவில்லை என எண்ணினாள்.
பிள்ளை பெற்றிருந்தாலும் தன் அழகும் இளமையும் கலைந்து ஒரு சராசரி பெண்ணாக மாறியிருப்பேனே, அந்த
பாக்கியமும் கிடைக்காமல் போய்விட்டதே. பெண்களை அடுத்த ஆடவர்களிடம் தன்னை காப்பாற்றும்
இயற்கை நியதி தன்னிடம் தோற்றுப் போனதே எனக் கோவம் கொண்டாள். நிர்மலா தான் அசிங்கமாக மாறிவிட்டாள்
மோகன் போன்றவர்களின் தொல்லையிலிருந்து தப்பித்திருக்கலாமோ
என நினைத்தாள்.

மோகன் என்ற நினைப்பு மனதில் தோன்றியவுடன் ”சரக்: என அவளின் பெண்மை துடிப்பதை உணர்ந்த
நிர்மலா குனிந்து தன் தொடையை விலக்கி, அவளின் பெண்மையை
கண்ணாடியில் பார்த்தாள்.
அது தானாக “மோகன்..மோகன்...மோகன்..மோகன் ..மோகன்” என இதழ்களை திறந்து அழைத்துக் கொண்டியிருந்தது.
அவள் மோகனை நினைத்தவுடன் அது அவனுக்காக ஏங்கி கொண்டு அவன் நினைப்பில் அலைமோதி அவன் வருகைக்காக
துடித்துக்கொண்டியிருந்தது. அந்த துடிப்பு நிர்மலாவின் உடல் முழுக்க பற்றிக்கொண்டது.
உடலும் அவன் வருகைக்காக ஏங்க தொடங்கியது. நிர்மலாவின் மனம் அதனை எதிர்க்க தொடங்கியது.
ஒரு போராட்டத்திற்கு தயாரானது, ஆனால் அது வெற்று போராட்டம் என மனதிற்கு தெரியும்.

நிர்மலாவின் எதிர்ப்பையும் மீறி உடல் முழுக்க துடிப்பு ஏற ஏற ஏற அவளின் யோனி தானாகவே தன் உடலை
விட்டு தனியாக பீய்த்து பிரிந்து,.....மோகன்..மோகன்...மோகன்...மோகன்... என ரீங்காரமிட்டப்படி அறையை சுற்றிக் கொண்டியிருந்தது.
மார்பக காம்புகளை யாரோ பிடித்து இழுப்பது போலிருக்க, அந்த இழுப்பினால் மார்பகங்களும் பீய்த்துக்கொண்டு
யோனியுடன் போட்டி போட்டுக் கொண்டு அறையை சுற்றி பறந்து கொண்டு
மோகனின் லீலைகளுக்கு ஏங்கி
துடித்துக் கொண்டியிருந்தது அவைகள் எனக்கு மோகன் தான் வேண்டும் என
சுற்றி சுற்றி ஆர்ப்பாட்டம் செய்துக் கொண்டியிருந்தது.
அறையில் காமத்தின் சிறு பிம்பம் வெளிப்பட்டது.

நிர்மலா பதறியப்படி கண்ணாடியை மறுபடியும் பார்க்க அவளது கண்களுக்கு மார்ப்பகங்களும் யோனியும் இல்லாமல்
இரத்த களிறியான உடலை மனதுக்கு காட்டியது. மனது பார்த்த மாத்திரத்தில், நிர்மலா தன்னையறியாமல்
தன் கட்டுப்பாட்டை மீறிய உடல் உந்த அவள் வாய் ”மோமோகன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்ன்.............” என ஊளையிட, அந்த ஊளையின் அடிநாதம் அதிகாலையில் தெருவில்
படுத்திருந்த நாய்களை எழுப்பி சத்தம் வந்த திசையை நோக்கி அவைகளின் தலையை திருப்பி நோக்கச் செய்த நொடியில்,
கீழ் வானம் வெடித்து தன் இரத்ததை பூமி மீது பாய்ச்சி கொண்டியிருந்தது

நிர்மலாவின் உடலை கருமேகங்கள் சூழ்ந்துக் கொள்ள அப்படியே படுக்கையில் சாய்ந்தாள்...