மச்சினியின் மாராப்பு.... [completed]

[manigopal]

"என்னங்க..நான் மார்கெட் போயிட்டு வரேன். அப்படியே தைக்க கொடுத்திருந்த ஜாக்கெட்டையும் வாங்கிட்டு வரேன். கொஞ்சம் நேரம் நின்னுதான் வாங்கிட்டு வரணும். இல்லைன்னா அந்த டெயிலர் அப்புறம் அப்புறம்னே லேட்டாக்கிடுவான். அதுவரைக்கும் சமர்த்தா இருங்க." என்றபடி கிளம்பினாள் சாந்தி. அருண் படுக்கையில் புரண்டு கிளம்பிக்கொண்டிருக்கும் சாந்தியை பார்த்தான். சாந்தி அவனுடைய மனைவி. திருமணம் ஆகி ஆறுவருடங்கள் ஆகியும் இன்னமும் புதுப் பெண்ணாகவே அழகு சற்றும் குலையாமல் இருந்தாள். அவளை அப்படி பார்த்ததும் படுக்கையில் கிடத்தி இரவு விட்ட இடத்தில் இருந்து தொடரவேண்டும் போல இருந்தது. அவன் அருகில் வந்தவளை இழுத்தான். படுக்கையில் சரிந்து அமர்ந்தவள் "என்ன இது...புடவையெல்லாம் கசங்கிடும். வனிதா வேற ஹாலில் இருக்கா. அதான் ராத்திரி முழுக்க ஆடியாச்சுல்ல. அப்புறம் என்ன. வனிதா சமையல் செஞ்சு வச்சிருக்கா. நீங்க எழுந்து பல்விளக்கி சாப்பிடுங்க. நான் வந்து மதியம் சமையல் செய்யறேன். வனிதா கிட்டக்கவும் சொல்லியிருக்கேன்." என்று வேகமாக நகர்ந்தவள் குனிந்து நெற்றியில் முத்தமிட்டாள். சாந்தி சென்றவுடன் அப்படியே கொஞ்சம் நேரம் படுக்கையில் படுத்திருந்தான் அருண். ஆறு வருடங்கள் ஆகியும் குழந்தை எதுவும் இல்லை. சாந்திக்கு கர்பப்பை ரொம்ப வீக்காக இருப்பதாகவும் அதனால் கருத்தரிக்க முடியாது என்று டாக்டர்கள் சொல்லி இரண்டு வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. தத்துக்குழந்தை எடுப்பதை பற்றி இப்போதுதான் பேச்சுவார்த்தை நடந்துகொண்டிருக்கிறது. இருவருக்கும் லேசாக வருத்தம் இருந்தாலும் அந்த வருத்தம் அடுத்தவரை பாதித்துவிடக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருக்கிறார்கள். அருண் பக்கத்தில் இருந்த கடிகாரத்தை பார்த்தான். மணி ஒன்பதரை என்று சொன்னது கடிகாரம். ஞாயிறு என்பதால் கொஞ்சம் நிதானமாகவே எழுந்திருக்கும் பழக்கம் அவனுக்கு. படுக்கையை விட்டு எழுந்தவன் உடலில் இரவு சுவைத்த காமத்தின் மீதம் இன்னும் இருப்பதாக தோன்றியது. அட்டாச்ட் பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்தவன் காலை வேலைகளை முடித்துக்கொண்டு ஹாலுக்கு வந்தான்.