கௌ ....கௌ ..... கௌசல்யா [discontinued]

[manigopal]

அடுத்த முறையும் ரமணன் என்னை வீட்டுத் தெருமுனையிலேயே பிடித்தான். ஒரு பையை கொடுத்தான்.
தடிமனான இரண்டு புத்தங்கங்கள் அதில் இருந்தன. "என்னடா... " என்றேன்.
"இதையும், இதையும், ப்ளீஸ் அதே வீட்டில் அதே ஆளிடம் கொடுத்து விடு" என்றான்.
"இல்லேடா வேலை இருக்கு, இன்னைக்கு முடியாது" என்றேன்.
"பரவாயில்லை, நாளைக்கு போ ' என்றான் விடாக் கண்டனாய்.
ஏன் இப்படி பண்ணுகிறாய் என்பது போல் பார்த்தேன். சட்டென்று பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருந்து பர்சை திறந்தான். இரு நூறு ரூபாய்களை உருவினான். கையில் திணித்தான். "இன்னைக்கே கொடுத்திரு, நைட் எட்டு மணியானாலும் பரவாயில்லை " என்றான்.
" ரொம்பப் படுத்தறடா " என்றேன் அவன் பாஷையிலேயே.
அவன் நிற்கவேயில்லை. போய் கொண்டே இருந்தான்.

தி.நகரில் அன்று என்னாலான என் வேலைகளை எல்லாம் முடித்தேன். மெல்ல நடைபோட்டேன். ஐந்து மணிதான் இருக்கும். அந்த பூங்காவை அன்று போல் குறுக்கே கடக்காமல் சுற்றி நடந்தேன். பூங்காவுகுள்ளே நடைப் பயிற்சி மேற்கொண்டு இருந்தார்கள். இளைஞாகளும், இளைஞிகளும், வயதான தாத்தாக்களும், குண்டிப் பெருத்த சூப்பர் ஆண்டிகளும்..... பூங்காவுக்குள் வெளியைத் தாண்டி உள்ளே பார்த்தப்படி ' மேக்ஸ் மணி ' அப்பார்ட் மென்ட்டுக்கு வந்தேன். முதல் தளம் விரைந்தேன். கதவின் மணி அழுத்தினேன். யாரும் வரவில்லை. இரண்டாவது முறையும் அழுத்தினேன். யாரும் வரவில்லை. மூன்றாவதாக அழுத்தப் போகும் போது சட்டெனத் திறந்தது. ஒரு ஒல்லியான சிறுமி நின்றிருந்தாள். அவள் முகத்தில் கண்ணாடி, ஒரு கையில் புத்தகம். அதை கவனித்ததில் அதில் மூன்றாம் வகுப்பு என போட்டு இருந்தது. ஆனால் நல்ல வளர்த்தியாக இருந்தாள். "யாரு வேணும்? " என்றாள்.
"சுரேஷ் சுப்பிரமணின்னு ...."
"அப்பாதான்.... அவரு வர லேட் ஆகுமே " என்றாள் .
"ஆறு மணியாகுமா?" என்றேன் .
"எப்பவுமே ஆறுமணி யாகும்,ஆனா இன்னைக்கு லேட் ஆகும்ன்னு அம்மாக்கிட்டே சொல்லிட்டு தான் போனா " என்றாள். என்னடா, இது எனக்கு வந்த சோதனை...இவ அம்மாகிட்டே கொடுத்திறலாமா...
"அம்மா இல்ல,..., பாப்பா.."
"அம்மா வந்து...." அவள் சொல்வதற்குள் உள்ளிருந்து ஒரு பையன் -இவளுக்கு தம்பியாய் இருக்க வேண்டும், முக ஜாடையை வைத்து சொல்கிறேன். - ' வைஷூ, சீக்கிரம் வா" என்று அவளை எதற்கோ உள்ளே அழைத்தான்.
"சொல்லு பாப்பா, அம்மா வந்து...."
"அப்பா வர லேட் ஆகும், எதிரில் பார்க்குல... " சொல்வதற்குள் அந்த பையன் அந்த பெண்ணுக்கு முன்னால் வந்து சட்டென்று கதவு அடைத்தான். அடேய்.....மொண்ண...!

அங்கே எங்கே நிற்க ? எதிர் எதிரில் கதவுகள். லிப்ட் வேறு ஏறி இறங்கிக் கொண்டு இருந்தது. திருமபவும் பாப்பாவை அழைத்து வீட்டுக்குள் வந்து அமருகிறேன் என்று சொல்லலாமா? பெரியவர்கள் இல்லாத நேரம் நாம் வீட்டிற்குள் சென்று அமர்வது முறையல்ல. யாரையும் அனுமதிக்காதீர்கள் என்று சொல்லிவிட்டு போய் இருப்பார்கள். என்ன செய்ய? அம்மாக்காரி எங்கே போனாள் ? எப்போ வருவாள்? இந்த சிறுமி, என்ன சொன்னாள்? 'பார்க்குல போய் அமருங்க " என்றா...? அமர்ந்து விட்டு ஒரு மணி நேரம் கழித்து வருவோமா? சரி, அது தான் சரி.

பூங்காவுக்கு வந்தேன். உள்ளே நுழைந்து. ஒரு சிமென்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தேன். பெஞ்சுகள் எல்லாம் பூங்காவின் மையத்தை பார்ப்பது போல போட்டு இருந்தார்கள். பூங்காவின் சுற்றி ஒரு நடைப்பாதை. சுற்றிலும் நடந்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். நடைப் பயிற்சி செய்கிறவர்களை கழுத்தை திருப்பி பார்க்க வேண்டியதாய் இருந்தது. என் பக்கத்தில் ஒரு கிழம். மடியில் ஒரு ஆங்கில செய்தித் தாள். பையை மடியில் படர்த்திக் கொண்டு சுற்றிலும் பார்த்தேன். காற்று என்று எதுவும் வீசக் காணோம். வெக்கையாய் தான் இருந்தது. பூங்காவின் சுற்றி ஒரு நடைப்பாதை. சுற்றிலும் நடந்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். அங்கே அங்கே பாருங்கள், ஒரு பெண். வயது இருபது இருக்குமா? பனியன் ஷார்ட்ஸ் போட்டு இருந்தாள் . அவள் நடக்கும் போது அவள் இளமுலைகள் டப் டப் என்று எகிறின. என் பக்கத்தில் இருந்தக் கிழம் கண்ணாடியை நன்கு மூக்குக்கு ஏற்றிக் கொண்டு பார்த்தது. அவள் எங்கள வலது பின்புறமாய் வந்து இடது புறம் கடக்கிற வரையில் அந்த கிழம் தலையை திருப்பி பார்த்தது. அடுத்து ஒரு ஆண்ட்டி . என்ன ஒரு மார்பகம்? அரைமணி நேரமாய் நடக்கிறாள் போலும். நெற்றி, முகம் கழுத்து, ப்ளவுஸ் என எல்லாம் வியவையால் நனைந்து இருந்தது. டொங்கு டொங்கு என்று தன் பெரிய கனிகளை தூக்கிக் கொண்டு நடக்க முடியாமல் நடந்துக் கொண்டு இருந்தாள். பின்புறம் கடந்து சென்ற போது அவளை பின்னால் பார்த்ததில் பின்பக்கம் ப்ளவுஸ் பூராம் நனைந்து உட்புற வெள்ளை பிரா தெரிந்தது. நாங்கள் மட்டுமல்ல, அங்கே பெஞ்சுக்களில் உட்கார்ந்திருந்த பலரும் இவர்களைப் பார்க்க தான் உட்கார்ந்திருந்தார்கள் என அறிய முடிந்தது. சில நேரம் ஆண்ட்டிகள் கூட்டம் கும்பலாய் கடந்து சென்றது. அவர்கள் நடைபயிற்சி செய்தார்கள் என்பதை விட வீட்டுக் கதைகளை பேசி கொண்டு இருந்தார்கள் என்று தான் சொல்ல வேண்டும். ஒவ்வொருத்தியின் மார்பு பெருக்கத்தையும், இடுப்பு பெருக்கத்தையும் பார்க்கும் போது, புருஷனை வேளைக்கு அனுப்பி விட்டு இவர்கள் வீட்டில் இருந்துக் கொண்டு வகைவகையாய் போஜனம் செய்து தின்றுக் கொண்டு, டிவி பார்த்துக் கொண்டு புருஷனின் பண வளத்தை தத்தம் குண்டியிலும், கூதியிலும் சேர்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று தான் சொல்ல வேண்டும்