கௌ ....கௌ ..... கௌசல்யா [discontinued]

[manigopal]

கௌ ....கௌ ..... கௌசல்யா............... 1

காலை மணி ஒன்பது . தாம்பரம் பேருந்து நிலையத்தில் நின்றுக் கொண்டு இருந்தேன். பேருந்து வருகிற வழியாய் தெரியவில்லை. கூட்டமோ கும்மிக் கொண்டு இருந்தது. எப்படி ஏறுவது ? என் பக்கத்தில் இரண்டு மூன்று பெண்கள நின்றுக் கொண்டு இருந்தார்கள். ஒருத்திக்கு பரந்த முதுகு. ஜாக்கெட்டை அப்படி இறக்கி வெட்டி இருந்தாள். பெரும்பாலான ஆண்களின் கண்கள் அவள் மேல் தான் இருந்தது . அவளை முன் பக்கம் பார்க்கப் போனேன். இடதுப் புற பக்கவாட்டில் செல்லும் போதே அசந்து விட்டேன். அம்மாடி, அவள் இடது மார்பகம் சேலையின் கீழாக, அடேயப்பா எம்மாம் பெரிசு? முன்பக்கம் வந்தேன் . அப்படியே நிமிர்த்தி கொண்டு இருந்தது அவள் ரெண்டும். எப்படியும் ரெண்டாங் கிளாஸ் படிக்கிற குழந்தை இவளுக்கு இருக்க வேண்டும். அப்படியில்லாவிட்டால் இந்த ரெண்டும் இவளுக்கு இருப்பதற்கு அர்த்தமேயில்லை. அப்படியே நின்று முகத்தை பார்த்தேன். முகமே அப்படி ஒரு வட்ட வடிவமாக இருந்தது. கழுத்தில் நல்ல கெட்டியான தாலி. அப்படியே கட்டிக் கொண்டு ஏறலாமா என இருந்தது.

சீ, நானா இப்படி நினைக்கிறேன்? நினைக்காமல்.... எனக்கு வயது முப்பத்தைந்து ஆகிறது. கல்யாணம் ஆகவில்லை. ஏனோ தட்டித் தட்டி போய் விட்டது. விதி. என்ன செய்ய... இப்படியான பெண்களை பார்த்து தான் மனசு ஆற்றிக் கொள்ள வேண்டியதிருக்கிறது. இரவுகளில் கையடிக்க வேண்டியிருந்தது. இப்போதெல்லாம் அதுவும் செய்வதில்லை. அதிலும் விருப்பம் போய் விட்டது. நானே எத்தனை நாள் வலித்துக் கொண்டு இருப்பது. ஏதோ ஒரு வேளை, மூணு வேளை உணவு. ஒரு தூக்கம். வேறங்கும் கூட செல்வதில்லை. அதோ பஸ் வந்து விட்டது. அந்த பெண் ஏறப் போனாள். நாம் ஏறப் போனேன். அவளை இல்லப்பா... பஸ்ல... நீங்க வேற ! அதற்குள் என் கையை பிடித்து யாரோ வெளியே இழுத்தார்கள்.