சுமதி-காமத்தீ [discontinued]

[manigopal]

அன்று காலை எழுந்தாள் சுமதி..
அவளுக்கு கொஞ்சம் பதற்றமாக இருந்தது..
வன்னியராஜன் ஒரு கிழவன், ஆகையால் அவனை எப்படியும் சமாளித்து அவன் முகத்தில் மிளகாய் பொடியை தூவி விடலாம், அவன் அசந்து கண்களை கசக்கும் நொடியில் வயிற்றில் கத்தியால் குத்தினால் அவன் இறந்துவிடுவான் என்று தப்பு கணக்கு போட்டாள் சுமதி..
தமிழ் சினிமாக்களில் வயிற்றில் ஒரு குத்து குத்துஇயவுடன் இறப்பதை பார்த்து அதுபோல நினைத்தாள்..
ஆனால் உண்மையில் இரத்தம் முழுதும் சென்று உயிர் போக சில மணி நேரம் ஆகும், அது மட்டுமின்றி 55 வயதானாலும் அவன் ஒரு ஆண், எப்படியும் 75 கிலோ எடை இருப்பான், இவளோ 49 கிலோ, உயரமும் அவனை விட அரை அடி குறைவு, ஆகையால் அவனை சமாளீப்பது முடியாத காரணம் என்பதை சுமதி உணரவில்லை..
தன் ஹேன்ட் பேக்கினை எடுத்துக்கொண்டு அவன் சொன்ன பிள்ளையார் கோவிலுக்கு சென்றாள் சுமதி..
மணி காலை 8:45..
அவள் அங்கு வருவதற்கு முன் எதிர் உள்ள கடையில் மறைந்து நின்றான் வன்னியராஜன்..
சுமதியை கண்கானித்தான்..
யாரிடமாவது செல்லில் பேசுகிறாளா, இல்லை யாரும் உடன் வந்திருக்கிறார்களா என்று கவணித்தான்..
நேராக கோயிலுக்குள் சென்றாள்..
அது ஒரு சிறிய கோவில், அந்த கோவிலில் ஒரே ஒரு அறைதான்..
5 நிமிடங்களில் கையில் விபூதியுடன் வெளிஉயே வந்தாள்..
செருப்பை காலில் மாட்டி ஓரமாக நின்று வாச்சில் மணியை பார்த்தாள்..
மணி காலை 8:55..
வன்னியராஜன் அந்த டீக்கடை போனில் இருந்து போன் பன்னினான்..
சுமதி செல் ஒலித்தது..
சுமதி செல்லை எடுத்தாள்..
"என்னமா சுமதி வாறியா, இல்ல வீடியோவ அப்டேட் பன்னட்டுமா" என்று கேட்டான்..
"சார், நான் வந்துட்டேன், நீங்க வாங்க, உங்களுக்காக வெயிட் பன்னுறேன் என்றாள்..
"சரி நான் இதோ கொஞ்ச நேரத்துல வந்துருவேன், உங்கிட்ட பேச மாட்டேன், நேரா கோவிலுக்குள்ள போவேன், நீயும் என் பின்னால வரனும், சாமி கும்பிட்டுட்டு உன் கைய பிடிச்சு கூட்டிட்டு வருவேன், நீ என் கூட பேசாம வரனும், என் வண்டில வரனும், என் செல் ஆன் பன்னி என் ஃப்ரென்டுகிட்ட கால் பன்னி பேசிகிட்டு இருப்பேன், நீ என்னமாச்சும் கூச்சல் போட்டா உன் வீடியோஸ் ரெண்டுமே அப்டேட் பன்னிடுவேன்..
பிட் அடிக்கும் கல்லூரி மாணவி, முலையை காட்டும் கல்லூரி மாணவினு தலைப்பு போட்டு அப்டேட் போட்டா, லைக்ஸ் சும்மா பிச்சுகிட்டு போயிடும்" என்றான்..
"சார், நீங்க என்ன சொன்னாலும் கேட்கிறேன்" என்றாள்..
அடுத்த நொடி போனை கட் பன்னிய வன்னியராஜன், நேராக கோவிலை நோக்கி நடக்க, அடுத்த சில வினாடிகளில் அவனை பார்த்தாள் சுமதி..
அவன் கண்களில் மிலகாய் பொடியை தூவி கொலை செய்ய திட்டமிட்ட சுமதிக்கு அவன் நடக்கும் தோரனையை பார்த்து அடி வயிறு கலங்கியது, மேலும் வீடியோ அவன் நண்பனிடம் இருப்பதை எண்ணி கவலை அடைந்தாள்..
இருப்பினும் வன்னியராஜன் செத்தால் அவன் வீடியோவை வெளீயே விட மாட்டான், ஏனெனில் வெளீயே விட்டாள் வீடியோ எடுத்து மிரட்டிய குற்றத்துக்கு அவன் ஜெயிலுக்கு செல்ல வேண்டும், ஆகையால் பேசாமல் அடனிவிடுவான்" என்று தன்னை தானே சமாதானம் செய்தாள் சுமதி..
அவள் யோசிக்கும் அந்த நொடியில் நேராக அவள் கையை பிடித்தான் வன்னியராஜன்..
"வாமா, அப்பா அம்மா நல்லா இருக்காங்களா, வந்து ரொம்ப நேரம் ஆகிருச்சா, சாரி மா, டிராஃபிக் அதான் அங்கில் வர லேட் ஆகிருச்சு என்று எதார்த்தமாக பேசி நடிக்க,
55 வயது முதியவரும் 19 வயது பெண்ணும் பேசுவதால் யாரும் பெரிதாக கண்டுகொள்ளவில்லை..
வன்னியராஜன் சுமதி கையை பிடித்து நடக்க, அவனை பின் தொடர்ந்தாள் சுமதி..
சில அடி தூரம் சென்றவுடன், சாலை ஓரத்தில் ஒரு நீல நிற லேட்டஸ்ட் மாடல் புல்லட் நிற்க, அதை ஸ்டான்டு எடுத்து அதில் அமர்ந்தான்..
"அந்த பேக்க கொடுமா" என்று வன்னியராஜன் கேட்க..
"இல்ல சார், நான் வச்சுக்குறேன் என்றாள் சுமதி..
சுமதி முகத்தை முறைத்து பார்த்த வன்னியராஜன், ஹேன்ட் பேக்கை பிடித்து இழுத்தான்..
அதை மெதுவாக தன் கையால் இறுக்கினாள் சுமதி..
"சார்.. ப்ளீஸ் இருக்கட்டும், நான் வச்சுக்குறேன்" என்றாள்..
வண்டியில் வைத்திருந்த காலை கீழே ஊன்டி அதனை சுமதி கால் கட்டை விரலை மிதித்த வன்னியராஜன்,
"ஏய், மாமானு கூப்பிடு, பேக்க கொடுடீ" என்று மெல்லிய குறலில் மிரட்ட,
பேக்கில் இருந்த பிடியை தளர்த்தினாள் சுமதி..
அதை வாங்கி வண்டியின் முன்னால் இருந்த பவுச்சில் வைத்து பெல்ட்டை போட்டான் வன்னியராஜன்..
"ஹம் ஏறி உட்கார் மா" என்றான்
ஒன்றும் பேசாமல் வண்டியில் ஏறினாள் சுமதி..
வண்டியை மிதமான வேகத்தில் ஓட்டினான் வன்னியராஜன்..
10 நிமிடங்கள்..
டிராஃப்ஃபிக்கை கடந்து ஹைவே சாலையை அடைய மணி காலை 9:10..
சுமதி வண்டியை கட்டியாக பிடிக்க, வன்னியராஜனின் உடலில் கொஞ்சம் கூட உரசாமல் உட்கார்ந்திருந்தாள்..
வண்டியின் வேகத்தை கூட்டினான் வன்னியராஜன்..
வண்டி 70, பின் 80ஐ தாண்டி 90 ஐ அடைய ஒரு வளைவு வர, அதில் சட்டென்று பிரேக்கை போட்டு வளைந்து திரும்ப, தன்னை அறியாமல் சுமதியின் கை வன்னியராஜனின் தோழை பிடித்தது..
வண்டியை வேகமாகவும் வளைந்து வளைந்து ஓட்ட, ஒவ்வொரு வளைவிலும் கீழே விலாமல் இருக்க வன்னியராஜனை இறுக்கமாக பிடித்தாள் சுமதி..
மணி காலை 9:30..
சுமார் 25 கிலோ மீட்டர் தூரத்தை 20 நிமிடங்களில் கடந்து காட்டு வழியை அடைந்தான் வன்னியராஜன்..
வண்டியின் வேகம் குறைந்தாலும் அந்த குறுகலான சாலையில் வண்டி அதிக வேகத்துடன் செல்வது போல இருக்க, அடுத்த 10 நிமிடங்கள், வண்டி அணைக்கட்டினை தாண்டி ஒரு மலைப்பாதையில் ஏற, அடுத்த 5 நிமிடங்களில் அந்த வண்டி ஒரு மண் சாலையில் திரும்ப, சில நிமிடங்கள்..
வண்டியை நிறுத்தினான் வன்னியராஜன்..
வன்டியை சைடு ஸ்டான்டு போட்டான்..
வண்டி நின்ற இடத்திற்கு நேராக ஒரு சிறிய ஓட்டு விடு இருந்தது..
இறங்கிய வன்னியராஜன் வண்டியின் முன்னால் இருந்த பேக்கினை கையில் எடுத்தான்..
அதை சட்டென்று பிடுங்க நினைத்தாள் சுமதி..
சுமதியின் கையை பிடித்து பேக்கில் இருந்து எடுத்தான் வன்னியராஜன்..
அப்போதுதான் வன்னியராஜனின் பலத்தை புரிந்துகொண்டால் சுமதி..
இரும்புப்பிடி..
"என்னடி, இந்த பையிலயே குறியா இருக்க.. இதுல அப்படி என்னதான் இருக்கு" என்ற வன்னியராஜன் அந்த பேக்கினை திரக்க..
முன்னால் ஒரு சிறிய பொட்டலம்..
சட்டென்று பையை பிடுங்க முற்பட்டாள் சுமதி..
பேக்கை தூக்கி உயர பிடிக்க, சுமதியால் அதை எட்டி பிடிக்க முடியவில்லை..
"ஹலோ அத குடுங்க.. இல்ல நான் போலிச கூப்பிடுவேன் என்றாள்..
"நல்லா கூப்பிடு, இது ரிசர்வ்டு ஏரியா, இங்க செல்போன் சிக்னல் கிடைக்காது, டேம் வாச் மேன் நம்ம ஆளு, என்ன சவுன்டு கொடுத்தாலும் ஒன்னும் ஆகாது செல்லம் என்று சொல்லி அவள் கையை பிடித்து இழுத்தான்..
"சார்.. விடுங்க சார், நான் அப்படி பட்ட பொண்ணு இல்ல, கண்டிப்பா உங்கமேல போலிஸ் கம்ப்லைன்ட் கொடுப்பேன், நீங்க ஜெயிலுக்கு போகனும் சார்" என்றாள் சுமதி..
"அதுக்கு நீ இங்க இருந்து போனா தான, உன்ன கொன்னு டேம்முக்குள்ள கள்ள கட்டி தூக்கி போட்டா மீனுக்கு இரையாகிடுவ" என்று சொல்லி அந்த வீட்டின் சைடுல இருந்த ஒற்றை அடி பாதையில் இழுத்து சென்றான்..
சுமதி வர தயங்க..
சுமதியின் பேக்கினை தன் தோழில் மாட்டிக்கொண்டு சுமதியின் இரு கைகளையும் குவித்து இழுக்க, தடுமாறி, வேறு வழியின்றி பின்னால் சென்றாள் சுமதி..
அவள் அவளது முழு பலத்தையும் கொடுத்து விடுபட நினைத்தும், அசாதாரனமாக சுமதியை இழுத்து சென்றான்..
சுமார் 50 அடி தூரம் சென்றிருப்பான்..
"சார்.. விடுங்க சார்..
"சார்.. விடுங்க... ஏய் விடுயா.. விடுறியா இல்லையா..
"ஏய் விடு டா..." என்று மரியாதை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தேய்ந்து
"விடு டா தேவுடியா பையலே நான் உன் பொண்ண விட சின்ன பொண்ணு, பொண்டுகா, உணக்கு தான் ஆண்மை இல்லேல, அப்புரம் எதுக்குடா நான்" என்று கேட்க..
சட்டென்று திரும்பிய வன்னியராஜன், ஒற்றை கையில் சுமதியின் கையை இறுக்கி முறுக்கி பிடிக்க..
"அய்யோ வலிக்குதே, என்ன காப்பாற்ற யாருமே இல்லையா.." என்று கத்தினாள்..
அடுத்த நொடி அவள் பேக்கை கீழே போட்டுவிட்டு தன் பேன்ட் ஜிப்பினை கழற்றி, ஜட்டிக்குள் கையை நுலைத்து சுண்ணியை வெளியே எடுக்க, முதல் முறையாக ஒரு ஆணின் விரைத்த சுண்ணியை பார்த்தாள்..
சுமார் 8 இஞ்ச் நீலம், கருகருவென நீட்டியிருக்க..
"இங்க பாருடீ, என் சாமான இதனால தான் உன் புண்டைய பொழக்க போறேன், சும்மா சொன்னேன் டீ, அப்படி சொன்னா தான் நீ படுக்க வருவேனு சொன்னேன் டீ" என்று சொன்னான் வன்னியராஜன்..
"ஆ.... ப்ளீஸ் என்ன விட்டுருங்க.. ப்ளீஸ்.. நான் வாழ வேண்டிய பொண்ணு.." என்று கெஞ்சினாள் சுமதி..
அவள் கையை முறுக்கி இறுக்கி பிடித்தான் வன்னியராஜன் அவள் துப்பட்டாவை கழற்ற முயன்றான்..
இரு பக்கமும் பின் குத்தியிருந்ததால் சுமதியை முறுக்கி தன்னோடு இனௌத்டு இறுக்கி பிடிக்க, வன்னியராஜனின் மார்புக்கு கொஞ்சம் உயரமாக இருந்த சுமதியின் முதுகில் வன்னியராஜனின் சுண்ணி குத்தியது..
அடுத்த கனம் சுமதியின் புண்டையி அரிப்பு ஆரம்பமானது...
இருந்தும் சுமதி அவன் பிடியில் இருந்து விடுபட முயற்சித்தாள்..
அங்கும் இங்கும் நகல முயல, வன்னையராஜனின் இரும்புப்பிடியில் அவளால் ஒன்னும் செய்யமுடியவில்லை, ஆனால் அவள் இங்கும் அங்கும் ஆடியதில் அவன் சுண்ணி அவள் அடி முதுகு முழுதும் உரச சுமதிக்கு மூட் அதிகமாகியது..
ஒரு கையால் அவள் இருகைகளையும் இறுக்க பிடித்து அவள் வயிற்றோது வைத்து அழுத்தி பிடித்து இன்னொரு கையில் அவள் துப்பட்டா பின்களை கழற்ற,
அடுத்த நிமிடம் சுமதியின் துப்பட்டா தனியாக வர, அதை ஒரு கையால் சுழர்ற, அது முறுகலாக கயிறு போல ஆகியது..
அப்படியே சுமதியின் கையை பின்னால் முறுக்கி இறுக்கி துப்பட்டாவால் கட்டினான்..
கைகளை இறுக்கமாக கட்ட, சுமதியால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை..
அப்படியே சுமதியை அந்த ஒற்றை அடிப்பாதையில் கீழே தள்ளி விட்டான்..
அவள் அருகே மண்டியிட்டான்..
தன் சுண்ணியை குழுக்கினான்..
"இங்க பாரு சுமதி.. உன்ன மாதிரி அழகிய ரசகுல்லாவ இது வரைக்கும் நான் ஓத்ததில்ல, இன்னைக்கு ஒரு நாள் என் கூட படு, உன் லைஃப் முழுதும் நீ ஹாப்பியா இருக்கலாம், ஊரு உலகத்துக்கு நான் உணக்கு ஒரு தகப்பனா இருக்கேன், நல்ல வேலை வாங்கி தாறேன், நல்ல மாப்பிள்ளையா பார்த்து கல்யானம் பன்னி வைக்கிறேன், ஆனா தப்பிக்க நினைச்ச உன்ன கொண்ணு கல்ல கட்டி டேம்முக்குள்ள போட்டுருவேன் என்றான்..
சுமதி அழுதாள்..
மெதுவாக அவள் முலையை பிடித்தான்..
சுமதியின் கைகள் கட்டபட்டதால் அவளால் ஒன்னும் செய்யமுடியவில்லை..
அவன் கை முலையில் பட, ஆ...என கத்தினாள்..
"நல்லா மெதுக்கு மெதுக்குனு இருக்குனு சொல்லி அதை அமுக்கி அவள் முலைக்காம்பினை திருகி நசுக்க, சுமதியின் முலைகள் விம்மி, முலைக்காம்புகள் விரைத்தது..
அவள் உடல் முழுதும் மின்னல்கள் பாய்ந்தது..
சுமதியின் கண்களில் வழிந்த கண்ணீர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மறையத்தொடங்க, அவள் புண்டையில் மன்மத நீர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஒலுகியது..
அப்படியே தலையை திருப்பிக்கொள்ள, மூட் தாங்க முடியாத சுமதி,..
"சார்.. ப்ளீச் விட்டுருங்க.. ப்ளீஸ்" என்று மெல்லமாக சொன்னாள்..
சுமதியின் நாடியில் கையை வைத்து பிடித்து முகத்தை திருப்பினான்..
சுமதி அவன் முகத்தை பார்த்தாள்..
"சரி, ஓ பேக்குல அப்படி என்ன தான் வச்சிருக்க, பார்க்கலாம் என்று அதனை திறக்க,
அதை திறந்தவுடன் அதனுள் இருந்த பொட்டலத்தை எடுத்து பிரித்தான்..
"அட.. மிலகாய் பொடி, பசங்க மூஞ்சுல தூவ வச்சிருந்தியா" என்று கேட்க..
"ஆம் என்றாள்..
அடுத்து பேக்கினை அப்படியே கீழே கொட்ட, அதனுல் இருந்த நிக பாலீஷ், பொட்டுகள், மற்றும் சில பொருட்களை பார்த்தான்..
அடியில் ஒரு சிறிய நெயில் கட்டர், அதை எடுத்தான்..
அதை விரித்தால் சுமார் 3 இஞ்சில் ஒரு கத்தி..
அதை பார்த்தான்..
அவனுக்கு சந்தேகம் வரவில்லை..
மிலகாய் பொடியை கீழே கொட்டினான்..
மற்றவைகளை அப்படியே பேக்கினுள் வைத்தான்..
"இங்க பாரு சுமதி, பேசாம இருந்தேனா உணக்கு நல்லது, இல்ல" என்ற வன்னியராஜன் சுமதியை தூக்கினான்..
தன் தோழில் போட்டான்..
அவள் ஹேன்ட் பேக்கினை எடுத்து தன் தோழில் மாட்டிக்கொண்டு நடந்தான்..
மேலும் சிரிது தூரம் செல்ல, பாதை இறங்கியது..
ஏதோ நீர் நிலை போல இருக்க..
டேமின் பின் புரம்..
அந்த ஓரத்தில் ஒரு படகு..
சுற்றிலும் கூரையால் மேயப்பட்டு ஒரு சிறிய கூடாரம் போன்றது..
அதில் நிற்க முடியாது, ஆனால் இருவர் தாராளமாக உட்காரலாம்..
அந்த படகினுள் சென்று சுமதியை உட்கார வைத்தான்..
"தன் செல்லை எடுத்து, யாருக்கோ கால் பன்ன..
ஒருவன் பேசினான்..
சுமதியை அந்த படகினுல் உட்காரவைத்து பேசினான்..
"ஏய் எங்கடா இருக்கு....
அவன் ஏதோ சொல்ல, நகர்ந்த வன்னியராஜன் படகின் மூன்றாவது கட்டைக்கு அடியில் சுற்றியிருந்த ஒரு பிலாஸ்டிக் பையை எடுத்தான்..
அதை பிரித்தான்..
செல்லை பாக்கெட்டில் வைத்தான்..
அதனுள் இருந்து ஒரு சிறிய மருந்து பாட்டிலையும் ஒரு சிரிஞ்சையும் எடுத்தான்..
அந்த சிரிஞ்சை பிரித்த அந்த சிறிய பாட்டிலில் இருந்த மருந்தை ஏற்றினான்..
சுமார் பாதி பாடில்(1மில்லி) மருந்தை ஏற்றினான்..
சுமதியின் முன் அந்த சிரிஞ்சை பிதுக்க, அந்த மருந்து ஊசி வழியாக வெளியே தெரிக்க, அப்படியே சுமதியை அவன் அருகே இழுத்தான்..
"சார் என்ன சார் இது" என்றாள் சுமதி..
"இதுவா, போதை மருந்து, லைட் டோஸ் தான், கொஞ்சம் போதை கொஞ்சம் மூட் ஏற்றும், பேசாம இரு என்ற வன்னியராஜன், சுமதியை கீழே தள்ளி, அவள் கழுத்தினை ஒரு பக்கமாக சாய்த்து அவள் கழுத்தில் தெரிந்த நரம்பில் ஊசியை குற்றி இழுக்க, அவள் இரத்தம் ஊசியில் சில துளிகள் ஏற, அப்படியே மருந்தை அவள் கழுத்து நரம்பில் செலுத்தினாள்..
"ஆ.... என்று சுமதி கத்த"
லைட்டா எரியும் சுமதி.. அவ்வளவுதான் என்று அந்த நரம்பில் தன் கட்டை விரலால் அழுத்த, சில வினாடிகளில் ஊசியை அந்த பிலாஸ்டிக் பேப்பரில் சுற்றி அதை தன் பேன்ட் பைய்யிஉல் தினித்தான்..
"போதை ஏறாட்டி ஒரு 1 ஹவர் கழிச்சு மிச்ச டோச போட்டுக்கோ என்று சிகரெட்டை பற்ற வைத்தான்..
கைகள் பின்னால் கட்டபட்ட நிலையில் கண்கலங்கி உட்கார்ந்திருந்தாள் சுமதி..
சிகரெட்டை இழுத்து சுமதி முகத்தில் ஊதினான் வன்னியராஜன்..
சுமார் 3 நிமிடங்கள்..
சிகரெட் காலியாக, அதனை தண்ணீருக்குள் தூக்கி எறிந்தான்..
வா என்று சுமதி கையை பிடித்து இழுக்க..
சுமதி தள்ளாடினாள்..
அப்படியே சுமதியை பிடித்து தூக்கினான்..
"சார்.. ப்ளீஸ் என்ன விட்டுருங்க சார்" என்றாள்..
"அட வா சுமதி.. ஒன்னுமில்ல மா, இந்த கிழவன் உன்ன என்ன பன்ன போறேன்" என்ற வன்னியராஜன் அவளை படகை விட்டு கீழே இறக்க,.
சுமதி நின்றாள்..
மிதமான போதை
இப்போது சுமதி மனதில் இருந்த கவலை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குரைய அவள் மூட் ஆக ஆரம்பித்தாள்..
கீழே இறங்கிய வன்னியராஜன் சுமதியின் தோலை பிடித்து நடக்க, சில அடி தூரம் நடந்த சுமதி தடுமாறினாள்..
"சார், ஒரு மாதிரியா இருக்கு" என்றாள்..
சுமதியின் முலையை மெதுவாக வருடினான் வன்னியராஜன்..
சுமதி மெதுவாக கண்களை மூடி "சார்.. ப்ளீஸ் வேணாம் என்றாள்..
அப்படியே சுமதியை கட்டி பிடித்தான்..
சுமதி கழுத்தில் தன் முகத்தை புதைத்து அவள் கழுத்தை நக்கியபடி அவள் இடுப்பை தடவினான்..
தன்னை அறியாமல் சுமதி வன்னியராஜனின் மார்பில் சாய்ந்தாள்..
வன்னியராஜன் சுமதியின் கைகளை கட்டியிருந்த துப்பட்டாவை கழற்றினான்..
சுமதி அப்படியே வன்னியராஜனின் மார்பில் தன் கைகளை வைத்து அவனை கீழே தள்ள., சுமதியால் முடியவில்லை..
அவள் கைகளை பிடித்து பின்னால் முறுக்கிய வன்னியராஜன் சுமதியின் வாயில் தன் வாயை புதைத்து உரிந்தான்..
முதலில் தன் முகத்தை இங்குட்டும் அங்குட்டும் திருப்புனாள் சுமதி, ஆனால் வன்னியராஜன் அவள் வாயை சுவைத்த படி ஒரு கையால் அவள் கைகளை பிடித்தும் இன்னொரு கையால் அவள் குண்டியை அமுக்க, சுமதி மூட் ஆகி போதையில் வன்னியராஜன் வாயை சுவைக்க ஆரம்பித்தாள்..
வன்னியராஜன் விலகினான்..
"அவ்வளவுதான் சுமதி... வா போகலாம்" என்றான்..
"சார் பயமா இருக்கு சார்" என்றாள்..
"ஒன்னும் இல்ல சுமதி, சார் கான்டம் போட்டிருப்பேன், மெதுவா தான் உன் புண்டைல குத்துவேன் ஓகேவா என்று அவள் தோழில் கையை போட்டு நடக்க, சுமதி அமைதியாக நடந்தாள்..
அந்த ஓட்டு வீட்டினை நோக்கி இருவரும் நடந்தனர்..
"இன்னைக்கு உன்ன அம்மனமா வீடியோ எடுக்க போறேன் டீ" என்ற வன்னியராஜன் அவள் முலையை அமுக்க, போதை தலைக்கேறிய சுமதி பேசாமல் நடந்தாள்..
தொடரும்..