பாதரியார்களின் கூட்டு பாவமன்னிப்பு [waiting for update]

[manigopal]

எனக்கு திருமணமாகி 1 அரை வருடங்கள் ஆகின்றது. ஒரு திருமணமான பெண்ணாக இருந்து கொண்டு நான் மன்னிக்க முடியாத பாவத்தை செய்து விட்டேன். அது மிக பெரிய நம்பிக்கை துரோகம்... என் மனம் அடிக்கடி அதை எண்ணி வருந்திருது. எனக்கு கிறிஸ்துவமதத்தின் மீது பெரும் நம்பிக்கை உண்டு... என் கல்லூரி தோழியுடன் போவேன்... திருமணமான பிறகு போவதில்லை என் கணவருக்கு பிடிக்காது... மனம் பாராமாக இருந்தால் இரைவனிடம் முரையிடுவேன் அது எனக்கு மன நிரைவைதரும்... ஆனால், இந்த விஷயம் அதையும் தாண்டி பெரிய குற்றம். குற்றம் என்பதைவிட இது மன்னிக்க முடியாத பாவம்... குழந்தையை வீட்டில் விட்டு விட்டேன். எங்கள் இடத்தை தாண்டி தூரமாக ஒரு தேவாலயம் இருந்தது. மனசு பாரமாக இருந்ததால் பாவமன்னிப்பு கேட்க காரில் சென்று கொண்டிருந்தேன். அப்போது மழை பேய்ந்து கொண்டிருந்தது. காரை நிருத்திவிட்டு உள்ளே நுழைய தேவலயத்தில் யாருமில்லை. father மட்டுமிருந்தார். பார்க்க நடுத்தர வயதுடையவராக இருந்தார். புடவை முந்தானையை எடுத்து தலையில் போட்டு ஜெபம் செய்ய தொடங்கினேன். திடிரென மின்சாரம் துண்டிக்க பட
father: டேவிட் ஜென்ரேட்டரை போடுடா... கத்தரே... இவன் வேற ஊருக்கு போய்ட்டான்....
கண் திறந்தேன் தேவாயத்தில் மெழுகுவத்தி ஒலி அருமையாக இருந்தது. பிறகு பாவமன்னிப்பு கேட்க சென்றேன். fatherரிடம் பாவமன்னிப்பு கேட்க தொடங்கினேன்.
அவள்: எனக்கு... 24 வயசாகுது... கல்யாணமாக 1 அரை வருஷமாகுது...
என்று என் கதையை கூற தொடங்கினேன்.
என் கணவர் என்னை நன்றாக பார்த்து கொண்டார். திருமணமான சில நாட்களிலேயே தனி குடுத்தனம் வந்து விட்டோம். என் கணவருக்கு பிற ஆண்கள் பார்வை என் மீது விழுவது கூட பிடிக்காது. இல்லறவாழ்வில் நன்றாக ரசித்து மகிழ்ந்தோம். கணவர் இல்லாத நேரங்களில் டீவியில் தொலைகாட்சி தொடர்களை பார்ப்பது தான் வேலை... நான் ஒரு பிடிவாத காரி... ஒரு முடிவை எடுத்து விட்டால் அதை நான் மாற்ற மாட்டேன்... ஒருநாள் என் கணவர் வேலை செய்யும் இடத்தில் அவருக்கு குறிப்பிட்ட அளவு பணம் வந்தது. அவர் அரசாங்க வேலை என்பதால் அவரிடம் உதவி கேட்பவர்களிடமிருந்து கமிஷன் வாங்குவார். அப்படி தான் வந்தது என்று நினைக்கிறேன். சிறிய அளவாக இருந்திருந்தால் Shopping போகி இருக்காலாம்... இது பெரிய தொகை என்பதால் tour போகலாம் என்று முடிவெடுத்தேன்.
கணவர்: ஏய் அதெல்லம் வேணாம் டி...
அவள்: என்னங்க... எங்கயாவது போலாங்க....
கணவர்: வேணும் நா...
அவள்: வேணும் நா...?
கணவர்: குளிரான இடத்துக்கு போலாமா...
என்று பின்னாலிருந்து கட்டிபிடித்தார்...
அவள்: அப்படின்னா ஹனி மூனா....
கணவர்: ம்...
அவள்: சரிங்க...
கணவர்: அப்படின்னா... நான் 4 நாட்கள் லீவு போட்டுட்டு வந்துடுறேன்...
அவள்: சரிங்க நான் தேவையானதையெல்லாம் ரெடி பண்ணுறேன்...
கணவர்: இருடி .... டிக்கெட் இருக்கானு பாக்குறேன்...
ஸ்லீப்பர் கோச்சுடன் டிக்கெட்டுகள் இருந்தன... கணவர் அந்த அரையிலிருந்த அத்தனை டிக்கெட்டுகளையும் வாங்கினார்.
அவள்: ஏங்க எல்லாத்தையும் வாங்குறிங்க...
கணவர்: அப்ப தான் டி நம்ம மட்டும் ஜாலி போகலாம்...
அவள்: உங்க ஆசை புரியுது...
என்று ஆசையாக அவரை கில்லினேன்... நாளைக்கு நைட்டு போகலாம்... என்று கூற நான் தேவையான வற்றை தயார் செய்தேன். ஆடைகள், உள் ஆடைகள், பியூட்டி பார்லர் போய் மேனியை பளப்பளபாக்கி கொண்டேன். அவருக்கு என் புண்டையில் முடியிருந்தால் பிடிக்காது, எனவே புண்டையிலும் அக்குள் முடிகளையும் நீக்கினேன். நான் செக்ஸியாக புடவை கட்டி கொண்டு வீட்டில் அவருக்காக காத்திருந்தேன். அவர் வருவதாக தெரியவில்லை.... அவருக்கு போன் செய்தேன்... அவர் எடுக்கவில்லை ரிங் போகிகொண்டே இருந்தது. மூன்றாவது முறை போன் செய்ய எடுத்தார்.
அவள்: என்னங்க....
கணவர்: சொல்லுடி...
அவள்: எங்கங்க இருக்கிங்க... ரயிலுக்கு நேரமாச்சு...
கணவர்: இருடி... என் மேல் அதிகாரி வேற.... நீ வேணும் நா ரயில்வே ஸ்டேஷன்ல இரு நான் வந்து போகலாம்...
அவள்:சரிங்க...
ஒரு வழியாக டாக்ஸி பிடித்து ரயில்வே ஸ்டேசனுக்கு சென்றேன்...
எவ்வளவு நேரம் தான் காத்திருப்பது. மீண்டும் போன் செய்தேன் அவர் எடுக்கவில்லை...
ரயில் வரும் நேரம் என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை எனக்கு அவர் மேல் சரியான கோவம்... ஒருவழியாக போனை எடுத்தார். எடுத்தவுடன் கோவமாக...
அவள்: என்னங்க... வருவீங்கலா இல்லையா.... ஏன் இப்படி பண்ணுறீங்க.... எத்தன தடவ போன் பண்ணுறது....
கணவர்: ஏய் கத்தாதடி... என்ன விட்டா ஓவரா கத்துற....
அவள்: எவ்வளவு நேரம் காத்திட்டு இருக்குறது...
கணவர்: ஹனி மூனை கேன்செல் பண்ணிடலாம் டி...
அவள்: என்னங்க சொல்லுறீங்க....
கணவர்:ஆமாடி... இங்க கொஞ்சம் பிரச்சனை... அதான்....
அவள்: என்னங்க விளையாடுரீங்கலா... உங்க பேச்சு கேட்டு நான் பொட்டிய தூக்கிட்டு வந்தேன் பாருங்க.... இப்ப வரிங்கலா நான் ரயிலுல விழுந்து சாகவா....
கணவர்: ஏய் என்னடி.. இப்படி பேசுற....
அவள்: நான் ஹனிமூன் மூடுல இருக்கேன் இப்ப டூர் போயே ஆகனும்...
கணவர்: யோசித்தபடி... சரி நீ ஒன்னு பன்னு... நீ வேணும் நா.. இப்பவே கிலம்பி லாட்ஜ்க்கு போய்டு.... நான் நாளைக்கு காலைல வரேன்...
அவள்: என்னங்க... நீங்க இல்லாம எப்படி போறது...
கணவர்: என்னடி...அதுக்கும் ஒத்துக்க மாட்டிங்கிற இதுக்கும் ஒத்துக்க மாட்டிங்கிற....
அவள்: சரிங்க... நான் வேணும் நா இந்த ரயிலயே போரேன்...
கணவர்: சரி டீ.... பார்த்து போ... யாராவது எதாவது கொடுத்தா சாப்பிடாத... முக்கியமா ரயில யாராவது ஆம்பளைங்க உறசுறதுக்க்குனே வருவானுங்க... பாத்து...
அவள்: ஏங்க... உறசுரதுக்கு இது என்ன ஊர் பஸ்ஸா...
அதற்கு... ரயில் வந்து கிளம்புவதாக அறிவிப்பு வர நான்...
அவள்: என்னங்க... ரயில் கிளம்ப போகுது... நான் ரயில்ல ஏறிக்கிறேன்...
கணவர்: சரிடி....
போனை வைத்து விட்டு ரயிலில் ஏறி என் இடத்தில் அமற்ந்தேன்... மொத்தம் 4 பேர் படுக்குற அளவுக்கு இடம் இருந்தது... ஒரு கதவு வேற சே... என் கணவருக்கு கொடுத்து வைக்கலை ஒடும் ரயிலில் ஓல் ஒரு தனி அனுபவம் தான்... ரயில் கிளம்பியது நான் மட்டும் தனியாக அமற்ந்திருந்தேன்.... ஜன்னலை எட்டி பார்த்து கொண்டிருந்தேன்... யாரோ கதவை தட்டும் சத்தம் கேட்டது. நான் கதவை திறக்க டி.டி.ஆர்....
டிடிஆர்: டிக்கெட் டிக்கெட்...
நான் டிக்கெட் எடுத்து கொடுத்தேன்... அதை அவர் பார்த்து விட்டு....
டிடிஆர்: எங்கமா மத்த யாரையும் காணும்... தனியாவா போற...
அவள்: இல்லைங்க என் புருசன் வர...
டிடிஆர்: ஓ... அப்படின்னா... இந்த டிக்கெட்டுக்கு வேற ஆள அலர்ட் பண்ணவா...
நான் யோசித்து விட்டு... எப்படியும் ரயில் அங்கே சேர காலையில தான் ஆகும்... அதுவரைக்கும் பேச்சுக்கு யாரும் இல்ல... சரி...
அவள்: சரிங்க...
என்று தலையை ஆட்ட... இருவர் வந்தனர். ஒரு ஆள் போதையிலிருப்பவன் போல இருந்தது அவனை மேலே ஏறி படுத்து கொண்டான். இன்னொருவர் நடுத்தரவயதை கொண்ட இளைஞர்... அய்யயோ தேவையில்லாமல் ம்... என்று விட்டேன்... என் புருசன் போட்ட இரண்டாவது கண்டிஷனே... மற்ற ஆண்களிடம் பேச கூடாது என்பது தான்...